Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Cisak - Nieckarz

Protokolant: straszy sekretarz sąd. Agnieszka Chojnacka,

sekr. sądowy Dawid Lesiakowski

przy udziale Prokuratora: Rafała Matusiaka, Kamila Majdy

po rozpoznaniu w dniach: 24.05.2016r., 18.11.2016r.

sprawy:

1. K. T., córki A. i E. z domu M., ur. (...) w P.

oskarżonej o to, że:

W okresie od 29 maja do 30 maja 2015 roku przy ulicy (...) w P. wspólnie i w porozumieniu z T. Z. (1) dokonała zaboru w celu przywłaszczenia narzędzi w postaci niwelatora optycznego marki S. o wartości 1399 złotych oraz młoto - wiertarki marki M. model (...)o wartości 1059 złotych o łącznej wartości 2458 złotych czym działała na szkodę Marketu O. w P.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

2. T. Z. (1), syna M. i B. z domu B., ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

W okresie od 29 maja do 30 maja 2015 roku przy ulicy (...) w P. wspólnie i w porozumieniu z K. T. (1) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia narzędzi w postaci niwelatora optycznego marki S. o wartości 1399 złotych oraz młoto – wiertarki marki M. model (...) o wartości 1059 złotych o łącznej wartości 2458 złotych czym działał na szkodę Marketu O. w P. przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym za podobne przestępstwo umyślne

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

1.  oskarżoną K. T. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego dyspozycję art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 37a kk wymierza oskarżonej karę grzywny w liczbie 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

2.  oskarżonego T. Z. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonej K. T. (1) okres zatrzymania w sprawie w dniu 30.05.2015 roku przyjmując, że jest on równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny;

4.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. P. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w P. kwotę 619,92 zł (sześćset dziewiętnaście złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu T. Z. (1) przez obrońcę ustanowionego z urzędu;

5.  zwalnia oskarżonego T. Z. (1) od kosztów sądowych, wydatki przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

6.  zasądza od oskarżonej K. T. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 (osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt VII K 895/15

UZASADNIENIE

W toku przewodu sądowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 maja 2015r. T. Z. (1) oraz K. T. (1) udali się do sklepu (...) w P., osobno przechadzali się pomiędzy regałami z towarem wyeksponowanym na terenie sklepu do sprzedaży, ale w nieznacznej od siebie odległości. T. Z. (1) prowadził wózek sklepowy, zaś K. T. (1) miała przewieszony na przedramieniu koszyk sklepowy, posiadała nadto torebkę osobistą.

/dowód: zapis z monitoringu – płyta 29.05.2015r., plik 3 – koperta k. 30 zbiór A

protokół oględzin – k. 34-36/

T. Z. (1) przechadzał się między regałami, z jednego z nich wyciągnął plastikowy pojemnik i włożył do koszyka, oglądał wyeksponowany na półkach towar, w tym elektronarzędzia. Sięgnął po ubranie robocze, przymierzał, włożył do wózka. T. Z. (1) zdjął ze statywu niwelator optyczny firmy (...) (urządzenie w żółtym kolorze) o wartości 1.399 złotych, schował do koszyka ukrywając pod odzieżą roboczą. Udał się na dział z sanitariatami, gdzie spotkał się z K. T. (1). Tam nastąpiło przekazanie K. T. (1) opisanego wyżej niwelatora. Następnie wskazani osobno przemieszczali się po sklepie. T. Z. (1) wypakował plastikowy pojemnik oraz robocze ubranie z koszyka pozostawiając je w przypadkowych miejscach na półkach.

/dowód: zapis z monitoringu – płyta 29.05.2015r., plik 1, 2 – koperta k. 30 zbiór A

zeznania świadka W. M. – k. 139

zeznania świadka J. R. – k . 9 zbiór C, k. 47v

częściowo zeznania świadka P. K. – k. 48

protokół oględzin – k. 34-36/

K. T. (1) przeszła przez linię kas nie płacąc za niwelator. T. Z. (1) podszedł do innej kasy, zapłacił za inny towar, po czym wyszedł poza teren sklepu, podobnie jak K. T. (1). Niwelator optyczny nie został odzyskany.

/dowód: zapis z monitoringu – płyta 29.05.2015r., plik 4, 5, 6, 7 – koperta k. 30 zbiór A

protokół oględzin – k. 34-36

zeznania świadka J. R. – k. 9 zbiór C, k. 47/

W dniu 30 maja 2015 roku, w godzinach popołudniowych T. Z. (1) i K. T. (1) ponownie przyszli sklepu (...) w P.. T. Z. (1) udał się do alejki, gdzie znajdują się regały z elektronarzędziami. Sięgnął po motowiertakę marki (...) o wartości 1.059 zł.. Wyjął z opakowania. Przekazał urządzenie K. T. (1), która pojawiła się w tej samej alejce, na dany jej telefonicznie sygnał. Opakowanie pozostało w miejscu przekazania towaru. Jako pierwszy alejkę opuścił T. Z. (1). K. T. (1) pozostała chwilę w miejscu przekazania, obserwując otoczenie, po czym udała się w kierunku kas.

/dowód: zapis z monitoringu – płyta 30.05.2015r., plik 1 i 2 – koperta k. 30 zbiór A

protokół oględzin – k. 37-39

zawiadomienie o kradzieży – k. 2

wydruk z systemu – k. 3

zeznania świadka J. R. – k . 9 zbiór C, k. 47-47v /

K. T. (1) przekroczyła linię kas, nie płacąc za wiertarkę. Została zatrzymana po przekroczeniu linii kasy. Wraz z pracownikiem ochrony udała się do pomieszczenia ochrony, gdzie przekazała wiertarkę marki (...). Towar został przekazany do sprzedaży. K. T. (1) przekazano patrolowi policji.

/dowód: zapis z monitoringu – płyta 30.05.2015r., plik 1, 3 – koperta k. 30 zbiór A

protokół oględzin – k. 37-39

protokół zatrzymania - k. 5 zbiór A

częściowo wyjaśnienia oskarżonej K. T. – k. 26, 68 zbiór A

zeznania świadka J. R. – k . 9 zbiór C, k. 47-47v /

(...) jest wyposażony w monitoring. Zdarzenia z dnia 29 maja 2015 roku oraz z dnia 30 maja 2015roku zostało zarejestrowane. Monitoring został zabezpieczony i przekazany prowadzącemu postępowanie przygotowawcze.

/dowód: zapis z monitoringu – płyta – koperta k. 30 zbiór A

zeznania świadka J. R. – k. 47

protokół przekazania – k. 27-29 /

Oskarżona K. T. (1) ma 22 lata, wykształcenie podstawowe, bez zawodu. Jest rozwiedziona, ma na utrzymaniu dwoje dzieci. Utrzymuje się z prac dorywczych, z czego osiąga dochody na poziomie 1.300 złotych. Nie ma majątku.

/ dane wskazane w akcie oskarżenia/

Oskarżona K. T. (1) była uprzednio karana.

/ karta karna – k. 76 zbiór A/

Oskarżony T. Z. (1) ma 36 lat, wykształcenie średnie, z zawodu blacharz samochodowy. Jest aktualnie pozbawiony wolności, nie ma dochodów, ani majątku. Jest kawalerem, ma na utrzymaniu jedno dziecko.

/ dane wskazane przez oskarżonego do protokołu rozprawy – k.137v/

Oskarżony T. Z. (1) był uprzednio wielokrotnie karany, w tym:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w P.z dnia (...) w sprawie (...) za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności (po zarządzeniu jej wykonania);

- wyrokiem Sądu Rejonowego w P. z dnia (...) w sprawie (...)za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

- opisane wyżej kary zostały połączone wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w P. z dnia (...) w sprawie (...)i orzeczono wobec T. Z. (1) łączną karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, zaliczając na jej poczet okres od (...) do (...)tj. kary odbytej w sprawie (...)

Karę łączną T. Z. (1) odbył w okresie od 19.10.2014r. do 17.02.2015r..

/ karta karna – k. 69-73, 79-82 zbiór A

odpis wyroku łącznego – k. 91-92 zbiór A

odpis wyroku w sprawie(...)– k. 90 zbiór A

odpis wyroku w sprawie (...)– k. 88 zbiór A

odpis postanowienia – k. 89 zbiór A

obliczenie kary – k. 32

zarządzenie o zmianie kolejności wykonywania kar – k. 33

zawiadomienie o zwolnieniu – k. 34 /

Oskarżona K. T. (1) przesłuchiwana w charakterze podejrzanej przyznała się w części do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jak wyjaśniła, w dniu 29.05.2015r. w godzinach popołudniowych udała się pieszo do marketu O. w P.. Przeszła między regałami i po kilkunastu minutach wyszła. Była wówczas ubrana w bluzkę z nadrukowanym tygrysem na piersi oraz czarne spodnie za kolana. Miała wówczas buty za koskę w kolorach biało, różowo- zielonym. Nosiła torebkę w szarym kolorze przewieszoną przez ramię. Odnosząc się do zarzutu traktującego o zdarzeniu z dnia 30.05.2015r., oskarżona wyjaśniła, że tego dnia, około godz. 15.00 udała się do koleżanki, która pracuje w restauracji(...)w P.. Następnie poszła na stację paliw (...), tam wzięła prysznic. Na stacji spotkała T. Z. (1), poprosiła mężczyznę o podwiezienie do sklepu (...). T. Z. (1) wyraził zgodę i pojechali razem na ul. (...) w okolice marketu. T. Z. (1) nie wjeżdżał na teren parkingu. Oskarżona udała się do marketu O., zaś T. Z. (1) odjechał. Kiedy weszła na teren sklepu, wzięła koszyk i poszła między regały, oglądała różne towary. W pewnym momencie podeszła do regału, na którym znajdowały się elektronarzędzia, w tym młotowiertarka marki (...). Wzięła produkt wraz z opakowaniem, które otworzyła, zaś młotowiertarkę schowała do torby. Następnie odeszła i skierował się do regału z numerami na drzwi, po czym udała się w kierunku kas. Kiedy podeszła do kasy, podała numer na drzwi, zapłaciła i przekroczyła linię kas. Została wówczas zatrzymana przez ochronę obiektu. W pokoju ochrony przekazała skradziony towar. Jak dalej wyjaśniła, kradzieży dokonała świadomie, planując wcześniej przedsięwzięcie. Zmusiła ją do tego trudna sytuacja finansowa. T. Z. (1) nie miał wiedzy co do kradzieży, tylko przywiózł oskarżoną w okolice sklepu (...). Żałuje swojego czynu.

/wyjaśnienia oskarżonej K. T. – k. 26, 68 zbiór A/

Oskarżona K. T. (1) nie stawiła się na rozprawę, zreferowane wyżej wyjaśnienia wprowadzono do postępowania poprzez ich odczytanie.

T. Z. (1) przesłuchiwany w charakterze podejrzanego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czyn. Jak wyjaśnił, nie zna K. T. (1), nie uczestniczył w żadnej kradzieży na szkodę Marketu O. w P..

Przesłuchiwany w charakterze oskarżonego T. Z. (1) także nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień, dodał tylko, że nie nosił nigdy okularów. Po odtworzeniu zapisu z monitoringu, podał iż nie rozpoznaje się na nagraniu.

/wyjaśnienia oskarżonego T. Z. – k. 57 zbiór A, k. 138-138v/

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. dokonał następującej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i zważył, co następuje:

Obiekt, w którym doszło do zdarzeń objętych przedmiotowym postępowaniem – (...) jest monitorowany. Zapis z monitoringu z dnia 29.05.2015roku oraz 30.05.2015r. został zabezpieczony i przekazany do akt sprawy na etapie dochodzenia. Rolę dowodową zapisu wzmacniają zeznania świadków J. R. oraz W. M. – pracowników firmy zapewniającej ochronę obiektu. Zeznaniom wskazanych świadków należy przyznać walor wiarygodnych, świadkowie zeznają co do okoliczności znanych im zawodowo, jawią się jako osoby obiektywne, a ich zeznania rzeczowe, logiczne i szczere. Wyjaśnienia oskarżonych należy poddać ocenie przez pryzmat wskazanych wyżej dowodów. W kontekście tych dowodów oświadczenie oskarżonego T. Z. (1) złożone tak na etapie dochodzenia, jak i przed Sądem, iż nie przyznaje się do winy i nie uczestniczył w kradzieży na szkodę pokrzywdzonej spółki winno być traktowano jako przyjęta taktyka obrony. Wyjaśnienia wskazanego oskarżonego w zakresie w jakich przeczy znajomości z K. T. (1) pozostają w opozycji nawet do wyjaśnień oskarżonej, która wskazuje na znajomość z oskarżonym (ocena wyjaśnień oskarżonej K. T. (1) znajdzie się w dalszej części uzasadnienia). Przymiotu wiarygodnych nie można przyznać wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim kwestionuje udział w kradzieży. Pozostają bowiem w opozycji do zapisu z monitoringu, tak z dnia 29.05.2015r. jak i 30.05.2015r.. Wprawdzie oskarżony złożył oświadczenie, że nie rozpoznaje się na odtwarzanym zapisie, ale oświadczenie to należy ocenić analogicznie, jak wyżej wskazane, mianowicie jako przyjętą linię obrony. Jakość zapisu, nie pozostawia wątpliwości, iż zarejestrowano aktywność oskarżonego T. Z. (1) oraz oskarżonej K. T. (1). Sąd zetknął się z oskarżonym na rozprawie, a nadto zestawiono wizerunek zarejestrowanego mężczyzny z wizerunkiem oskarżonego T. Z. (1) udostępnionym przez U. M.w P. Referat Ewidencji Ludności pozyskany w związku z ubieganiem się przez oskarżonego o wydanie dowodu osobistego. Należy też zwrócić uwagę, iż oskarżony został wytypowany przez interweniujących funkcjonariuszy policji, po okazaniu wskazanym monitoringu, o czym wspomina świadek J. R.. W świetle zapisu z monitoringu, aktywność oskarżonego polega na zaborze rzeczy. Moment zaboru niwelatora i jego ukrycia wskazał wprost w toku przesłuchania, po odtworzeniu zapisu z monitoringu tak świadek W. M., jak i J. R., wspomniani wyżej pracownicy ochrony. Jak wskazali świadkowie, moment ten jest widoczny w przypadku kradzieży niwelatora optycznego – płyta opisana jako „29.05.2015r”, plik 1 – minuta 10.09 nagrania (k. 139). Wskazanie nie budzi wątpliwości. Co do zaboru motowiertarki, ta aktywność oskarżonych widoczna jest na zapisie z monitoringu - pliki 1 i 2 na płycie opisanej jako „30.05.2015r”.

Wprawdzie tak T. Z. (1), jak i K. T. (1) nie zostali zatrzymani w dniu 29.05.2015r., to zeznania pracowników ochrony wskazują, iż W. M. już w momencie czynu miał podejrzenia popełnienia kradzieży. Deklaracja ta jest o tyle wiarygodna, że świadek jako operator monitoringu w dniu 29.05.2015r. wykazywał zainteresowanie osobami oskarżonych, śledził okiem kamery ich poczynania. Tylko brak na tamtą datę stuprocentowego przeświadczenia o kradzieży powstrzymał świadka przed zgłoszeniem, zgodnie z procedurami, pracownikowi ochrony, celem zatrzymania sprawy/sprawców. Tak świadek W. M. jak i J. R., w sposób logiczny i przekonywujący tłumaczą postawę operatora monitoringu – wówczas początkującego na tym stanowisku pracownika. Aktualnie, w toku procesu świadek W. M. potrafił wskazać jednoznacznie moment kiedy oskarżony T. Z. (1) sięgnął po niwelator i go ukrył, ale zaznaczyć należy, że po pierwsze świadek ma aktualnie większe doświadczenie w tej pracy, po wtóre utrata urządzenia jako taka została potwierdzona przez pracowników ochrony i pracowników pokrzywdzonej spółki, stwierdzono bowiem brak urządzenia, zaś w systemie nie zarejestrowano sprzedaży (k. 47v). Rodzaj przedmiotu zaboru oraz jego wartość ustalono na podstawie zeznań świadka J. R.. W ich świetle, tak wygląd urządzenia, jak i jego umiejscowienie było pomocne dla ustalenia rzeczy (niwelatora). W podobnym duchu wypowiedział się świadek P. K. – reprezentant pokrzywdzonego (k. 48-48v). Zeznaniom wskazanego świadka przyznać należy walor wiarygodnych, analogicznie jak zeznaniom świadków J. R. oraz W. M., świadek P. K. zeznaje co do faktów znanych mu z tytułu obowiązków zawodowych, nie ma podstaw aby zeznania te kwestionować. Ustalenia co do młotowiertarki sprowadzały się do ustalenia ceny produktu, towar jako taki został zabezpieczony.

Przechodząc do wyjaśnień oskarżonej K. T. (1), tym należy przyznać walor wiarygodnych w takim zakresie w jakim znajdują potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym. Udział oskarżonej w zaborze młotowiertaki jest oczywisty w kontekście zapisu z monitoringu, zatrzymania oskarżonej, odzyskania rzeczy przekazanej przez wskazaną. Oskarżona przyznaje powyższe okoliczności. Jednocześnie jednak przejmuje wyłączną odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 30.05.2015roku, oraz przeczy udziałowi w kradzieży w dniu 29.05.2015r., chociaż potwierdza swoją obecność w sklepie prowadzonym przez pokrzywdzoną spółkę w dniu 29.05.2015r.. Taka postawa oskarżonej K. T. (1) także winna być traktowana jako przyjęta taktyka i linia obrony. Oskarżona przyznaje fakty niezaprzeczalne, jak zabór wiertarki, bo przecież została zatrzymana niejako na gorącym uczynku, a towar - przedmiot zaboru został zabezpieczony. Nie mogą ostać się te wyjaśnienia oskarżonej w jakich przeczy udziałowi w zdarzeniu z dnia 29.05.2015r., przeczy im bowiem zapis z monitoringu, a opisany wyżej. Rozpoznanie oskarżonej jest możliwe po zestawieniu wizerunku kobiety zarejestrowanych w dacie 29.05.2015r. i kolejnego dnia, kiedy to udział oskarżonej jest bezsporny. Odwołując się do monitoringu, w świetle tego zapisu widoczne jest współdziałanie oskarżonych T. Z. (1) oraz K. T. (1) tak w dacie 29.05.2015r., jak i 30.05.2015r.. Niebudząca zastrzeżeń jakość zapisu pozwala dostrzec dyskrecjonalne porozumienie oskarżonych, dawane sygnały, w szczególności co do zdarzenia z dnia 30.05.2015r. (vide pliki 1 i 2). Operator monitoringu dostrzegł bezprawny proceder i tak operował kamerą, aby wizerunki sprawców, ich zachowanie zostało precyzyjnie zarejestrowane. Okoliczność tę podkreśla nadto w swoich zeznaniach świadek J. R., ówcześnie operator monitoringu. Zestawiwszy z tymi dowodami wyjaśnienia oskarżonych, ostatnie nie mogą się ostać w takim zakresie w jakich oskarżeni przeczą swojemu udziałowi w zdarzeniach objętych przedmiotowym postępowaniem.

Pozostały materiał dowodowy, w tym dowody z dokumentów należy ocenić pozytywnie, nie budzą wątpliwości co do rzetelności i autentyczności.

Opierając się o tak zgromadzony materiał dowodowy Sąd przypisał oskarżonym popełnienie czynu polegającego działaniu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i zaborze w celu przywłaszczenia narzędzi w postaci niwelatora optycznemu marki S. o wartości 1.399 złotych oraz młotowiertarki marki (...) o wartości 1.059 zł, tj. rzeczy o łącznej wartości 2.458 zł, czym oskarżeni wyczerpali dyspozycję art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

Podkreślić tylko należy, że opisanego wyżej czynu oskarżony T. Z. (1) dopuścił się po upływie 3 miesięcy i 13 dni od wykonania w całości kary łącznej 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w P. z dnia (...)w sprawie (...), obejmującej dwie kary pozbawienia wolności orzeczone w wymiarze po 6 miesięcy za czyny z art. 278 § 1 kk (a zatem czyny podobne – tożsamość jednostkowa). Tym samym uzasadnione jest twierdzenie, iż oskarżony działał w warunkach powrotu do przestępstwa o jakim mowa w art. 64 § 1 kk.

Przez zabór w rozumieniu art. 278 kk rozumieć należy bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nią władającej (jak właściciel, posiadacz lub osoba posiadająca do rzeczy inne prawa rzeczowe lub obligacyjne) i objęcie jej we własne władanie przez sprawcę (por. W. Świda (w:) I. Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Kodeks karny..., s. 608; A. Marek, Prawo karne..., s. 522; J. Bafia (w:) J. Bafia, K. Mioduski, M. Siewierski, Kodeks karny..., s. 253-254). Wyjęcie rzeczy ruchomej spod władztwa nastąpić musi wbrew woli osoby nim dysponującej oraz bez żadnej ku temu podstawy (por. wyrok SN z 18 grudnia 1998 r., IV KKN 98/98, Prok. i Pr. 1999, nr 7-8, poz. 5). Kradzież jest dokonana w chwili zaboru, tj. objęcia przedmiotu wykonawczego we władztwo sprawcy, i w związku z tym stopień utrwalenia władztwa nad rzeczą, dalsze jej losy oraz dalsze zmiany względem tej rzeczy są obojętne z punktu widzenia oceny prawnej (zob. wyrok SN z 11 stycznia 1988 r., II KR 343/87, OSNKW 1988, nr 7-8, poz. 55 oraz B. Świątkiewicz, glosa do tego orzeczenia, OSP 1990, z. 8, s. 302).

W realiach tej sprawy, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego strona przedmiotowa występku kradzieży została zrealizowana. Rzeczy opisane w akcie oskarżenia zostały przez oskarżonych wyjęte spod władztwa pokrzywdzonego i przejęte w władanie oskarżonych.

Oskarżeni działali zaś wspólnie i w porozumieniu, co należy traktować jako współsprawstwo. Dla przypisania współsprawstwa nie jest konieczne własnoręczne realizowanie znamion czynu zabronionego przez każdą z osób wspólnie i w porozumieniu dokonujących przestępstwa. Nie jest zatem istotne jakie konkretne czynności podjęli poszczególni sprawcy, skoro każdy z nich realizował swoim zachowaniem jakąś część tych znamion składających się na opis czynu zabronionego. Suma tych zachowań stanowi natomiast pełną realizację znamion określonego typu czynu zabronionego. Skoro zaś działali wspólnie i w porozumieniu, należy interpretować to jako współsprawstwo, którego istotą jest „oparte na porozumieniu współdziałanie dwóch lub więcej osób, z których każda obejmuje swoim zamiarem realizację całości znamion czynu przestępnego. To porozumienie jest tym szczególnym elementem podmiotowym, który zespalając zachowania się poszczególnych osób, pozwala przypisać każdej z nich tę akcję sprawczą, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałająca w popełnieniu przestępstwa (OSNKW 1972/3/54). Porozumienie może nastąpić chociażby w sposób dorozumiany, najpóźniej w momencie realizacji zadań sprawczych. (postanowienie SN z dnia 05.05.2003 r., V KK 346/02, LEX nr 78912, wyrok S.Apelacyjnego w Łodzi z dnia 14.10.1998 r., II AKa 15/98, Prok. I Pr. 1999/7-8/25, wyrok S.Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30.12.2004 r., II AKa 435/04, LEX nr151782). Współdziałanie oskarżonych w kontekście zapisu z monitoringu jawi się jako oczywiste.

Oskarżeni, tak K. T. (1), jak i T. Z. (1) są osobami zdatnymi do zawinienia, ze względu na wiek, jak i pełną poczytalność. Oskarżeni są zdolni do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajdują się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. W realiach tej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonych lub ich winę.

Czyn oskarżonych cechuje znaczy stopień społecznej szkodliwości, w szczególności z uwagi na sposób działania sprawców, działanie w warunkach współsprawstwa.

Kary: 8 miesięcy pozbawienia wolności (T. Z. (1)) oraz 120 stawek dziennych grzywny (K. T. (1)) są adekwatne do stopnia winy oskarżonych oraz stopnia społecznej szkodliwości ich czynu, a uwzględniają jako:

a/ okoliczności obciążające:

- uprzednią wielokrotną karalność, w tym za czyn podobny popełniony w warunkach powrotu do przestępstwa (T.Z.) ,

- uprzednia karalność (K. T.)

- działanie w warunkach współsprawstwa,

- wielość bezprawnych zachowań składających się na jeden czyn zabroniony,

b/ okoliczności łagodzące:

- odzyskanie części rzeczy,

- wartość przedmiotu zaboru,

- częściowe przyznanie, złożenie wyjaśnień pomocnych w ustaleniach faktycznych oraz prawno karnej ocenia zachowań oskarżonych (K. T.).

Działanie w warunkach powrotu do przestępstwa, uzasadniają orzeczenie w stosunku do oskarżonego T. Z. (1) kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. W ocenie Sądu oskarżony nie ma wpojonego poszanowania prawa, powinności, a wręcz wykazuje cechy zdemoralizowania. Te cechy osobowości nie uzasadniają wymierzenia mu łagodnej kary. Świadczą one, że stan osobowości oskarżonego wymaga poddania go resocjalizacji w warunkach izolacji zakładu karnego, bo inaczej nie osiągnie się jego poprawy. Sąd wziął także pod uwagę cele ogólno prewencyjne orzeczonej kary. Ich istota polega na wpływaniu - także poprzez jej niezbędną, to jest konieczną surowość - na kształtowanie postaw moralnych, organizujących społeczeństwa, wiarę w nie i ufność w celowość przestrzegania norm systemy te tworzących. Orzeczona kara będzie zatem mieć także wpływ na każdego, kto w jakikolwiek sposób dowiedział się o przestępstwie i zapadłym orzeczeniu. Chodzi przy tym nie tylko o wpływ na środowisko sprawcy, ale i na innych członków społeczeństwa. Kara jest bowiem również jednym z ważnych środków zwalczania przestępczości, tak w sensie jej funkcji odstraszającej, jak i w zakresie kształtowania społecznie pożądanych postaw. Chodzi o to, aby nawet osoby skazane wdrażać do poszanowania zasad współżycia społecznego oraz do przestrzegania porządku prawnego i tym samym przeciwdziałać powrotowi do przestępstwa.

W ocenie Sądu w przypadku oskarżonego T. Z. (1) nie można zastosować instytucji probacyjnej - warunkowego zawieszenia wykonania kary. Zgodnie bowiem z treścią art. 69 k.k., warunkowo zawieszając wykonanie kary, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa (§ 2), a także ocenia, czy warunkowe zawieszenie kary będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa (§ 1). Innymi słowy, na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary zasługują jedynie sprawcy, co, do których istnieje pozytywna prognoza resocjalizacyjna na przyszłość. Dotychczasowa postawa i sposób życia muszą zatem wskazywać na to, że mimo niewykonania kary zostaną osiągnięte cele kary, a w szczególności, iż sprawca nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających w sposób przekonywający i wiarygodny budować przypuszczenie, iż w wypadku warunkowego zawieszenia kary w stosunku do T. Z. (1), cele kary zostałyby osiągnięte.

Zastosowana wobec oskarżonej K. T. (1) sankcja, to kara grzywny. Kara ta podlega efektywnemu wykonaniu, stanowi zatem realną dolegliwość, jaka dotknie sprawcę pozostawiając go w przekonaniu negatywnej oceny czynu, którego się dopuścił. Przy kształtowaniu wysokości grzywny (jednej stawki dziennej na kwotę 20 zł) Sąd miał na uwadze treść art. 53 § 2 kk i 33 § 3 kk, rozumiane tutaj jako zdolność oskarżonego do zarobkowania, z racji zawodu, wieku, stanu zdrowia. Oświadczenie oskarżonej wskazuje na podejmowanie prac o charakterze dorywczym. Sąd sięgnął w realiach tej sprawy, zamiast do kary pozbawienia wolności (a taką sankcję przewiduje art. 278 § 1 kk), po karę grzywny, bo taką możliwość daje aktualnie dyrektywa określona w art. 37a kk. Płynie z niej wyraźny prymat kar wolnościowych, bo przecież daje możliwość (alternatywę) orzeczenia kary grzywny, czy ograniczenia wolności nawet wtedy, gdy możliwości takiej nie daje konkretny przepis prawa materialnego części szczególnej Kodeksu karnego i pozakodeksowych przepisów karnych (tak w uzasadnieniu projektu ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw). Co do powodów, dla których ustawodawca daje prymat kar wolnościowych w tym miejscu wypada się tylko odwołać do obszernego uzasadnienia projektu wspomnianej ustawy nowelizującej.

W przedmiocie kosztów zastępstwa procesowego udzielonego oskarżonemu T. Z. Sąd orzekł w oparciu o treść § 2 ust 1 i 3 oraz § 14 ust 2 pkt 3 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.), z uwzględnieniem terminów rozprawy, w których obrońca oskarżonego brał udział oraz stawkę podatku VAT.

W oparciu o art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627

kpk Sąd zasądził od oskarżonej K. T. (1) na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu wydatków związanych z udziałem w sprawie kwotę 80 zł obejmujące:

- opłatę przewidziana za udzielenie informacji z rejestru skazanych w wysokości 30 zł x2 (k. 21, 76),

- ryczał za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym – 20 zł (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./).

Opłatę w wysokości 240 złotych wymierzono na podstawie art. 627 kpk oraz art. 3 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 roku , Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego T. Z. (1) od kosztów sądowych w całości, mając na względzie jego sytuację majątkową fakt, iż oskarżony nie posiada dochodów, jest aktualnie pozbawiony wolności, nie posiada majątku. W tym stanie rzeczy uzasadniona jest ocena, że uiszczenie kosztów sądowych chociażby w części byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe, a ewentualna egzekucja, przy braku składników majątkowych okazałaby się bezskuteczna.