Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Brzesku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2017 r. w Brzesku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucyjnej z wniosku J. A.

z udziałem dłużniczki M. K.

o egzekucję sądową

postanawia:

I.  oddalić wniosek;

II.  zasądzić od wierzycielki J. A. na rzecz dłużniczki M. K. kwotę 467 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

SSR Marek Jałowiecki - Paruch

UZASADNIENIE

Wierzycielka J. A. na podstawie art. 743 § 1 w zw. z art. 1051 i n. kpc, wobec uporczywego naruszania przez dłużniczkę M. K. obowiązku zaniechania czynności w postaci nieczynienia przeszkód w swobodnym dostępie wnioskodawczyni jako właścicielce działki nr (...) obj. KW (...) do drogi publicznej przez działkę nr(...) zgodnie z wnioskowanym przebiegiem drogi koniecznej, nałożonego w prawomocnym postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia wydanym przez tut. Sąd dnia 25 maja 2015 r. wniosła o:

1. wszczęcie egzekucji postanowienia tut. Sądu z dnia 25 maja 2015 r. o udzieleniu zabezpieczenia w sprawie o sygn. akt I (...) w trybie art. 1051 i nast. kpc,

2. nałożenie na dłużniczkę M. K. grzywny w kwocie 10.000,00 złotych (dziesięć tysięcy złotych),

3. na wypadek niezapłacenia grzywny orzeczonej zgodnie z pkt. 2, orzeczenie zamiany grzywny na areszt, licząc jeden dzień aresztu za 100,00 PLN (sto złotych) grzywny, tj. 100 dni aresztu,

4. zobowiązanie dłużniczki do zabezpieczenia szkody grożącej jej na skutek dalszego działania uczestniczki wbrew obowiązkowi nałożonemu postanowieniem o zabezpieczeniu poprzez złożenie kwoty 10.000,00 zł na rachunek depozytowy Ministra Finansów w trybie art. 807 § 1 kpc,

5. upoważnienie jej do usunięcia na koszt dłużniczki przeszkód w swobodnym dostępie do jej nieruchomości,

6. przyznanie jej kwoty 2.000,00 zł od dłużniczki za usunięcie przeszkód, o których mowa w pkt. 4 wniosku egzekucyjnego,

7. zasądzenie od dłużniczki na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wedle norm przepisanych,

W uzasadnieniu podała, że M. K. narusza obowiązek nieczynienia nałożony na nią w pkt. 2 tytułu wykonawczego. Utrudnia przejazd do jej domu, podejmuje czynności wpływające na stan istniejącej skarpy, co może spowodować ryzyko dalszego osuwania się ziemi i zasypania drogi, która w ramach udzielonego zabezpieczenia stanowi tymczasowy i docelowo wnioskowany szlak służebny. M. K. usunęła zabezpieczenia, jakie ustawiono na wnioskowanym szlaku służebnym, co w efekcie może doprowadzić do osunięcia istniejącego szlaku i uniemożliwić jej dojazd do posesji. Przy drodze rosły bowiem krzewy, które mogły stabilizować teren, dodatkowo wnioskodawczyni położyła na nich palety drewniane, żeby psy nie rozgrzebywały krzewów. Tymczasem dłużniczka usunęła krzewy, a palety porozrzucała. Dodała, że działania M. K. grożą dalszym osuwaniem się i tak bardzo niestabilnego gruntu. Zwróciła również uwagę, że dłużniczka czyni przeszkody w dojeździe do jej nieruchomości. Późnym latem (27.08.2016 r.) miał miejsce incydent stanowiący nie tylko naruszenie postanowienia o zabezpieczeniu, ale i powodujący u niej wystąpienie realnej szkody. Podała, że zaplanowała prace porządkowe na terenie swojej posesji. W tym celu zamówiła prace niewielką koparką. Dłużniczka nie zezwoliła koparce na swobodny przejazd do i z jej nieruchomości wyłącznie celem dowiezienia materiałów. Pomimo interwencji Policji, zaplanowane prace nie mogły zostać wykonane. Mimo to obciążono ją rachunkiem na kwotę 950 złotych za zaplanowany choć niewykorzystany w pełni czas pracy koparki. Aby ułatwić dojazd jedynie tymczasowo przesunęła ażurowe płyty położone wzdłuż wnioskowanego szlaku służebnego.

Dodała, że rozmiar naruszeń dłużniczki uzasadnia nałożenie grzywny w najwyższej dopuszczalnej wysokości. Nie do pomyślenia jest bowiem sytuacja, by nie stosowała się ona do postanowienia Sądu, nawet pomimo interwencji Policji. Zachowanie dłużniczki eskaluje, jej zachowanie może wpływać na poczucie bezpieczeństwa korzystania z tymczasowego przejazdu dla niej i jej bliskich przebywających na terenie jej nieruchomości, stąd wniosek o zastosowanie środka najbardziej dolegliwego jest w tym przypadku całkowicie uzasadniony, a być może wpłynie na zachowanie dłużniczki.

Nadto wierzycielka domagała się zabezpieczenia grożącej szkody poprzez zapłatę kwoty 10 tyś zł na rachunek depozytowy Ministra Finansów. Stwierdziła, że chciałaby jak najszybciej przeprowadzić zaplanowane prace na terenie swojej nieruchomości, z uwagi na niestabilne warunki atmosferyczne. Jest niemalże pewne, że dłużniczka będzie czynić dalsze przeszkody w dostępie do jej nieruchomości.

W dalszej kolejności wierzycielka domagała się upoważnienia jej do usunięcia na koszt dłużniczki skutków dotychczasowych naruszeń postanowienia o zabezpieczeniu i przyznania na ten cel kwoty 2 000 złotych, która pozwoli opłacić czynności polegające na ponownym wzmocnieniu drogi dojazdowej do posesji poprzez dokonanie nasadzeń i ponowne ułożenie palet.

Dłużniczka M. K. w odpowiedzi na wniosek wniosła o jego oddalenie w całości i zasadzenie od wierzycielki J. A. na jej rzecz kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu stwierdziła, ze nie neguje wydania prawomocnego postanowienia o zabezpieczeniu z dn. 25.05.2015r. w sprawie sygn. I (...) zaprzecza jednak stanowczo, aby podejmowała jakiekolwiek czynności uzasadniające wszczęcie egzekucji. Podała, że nigdy nie czyniła przeszkód w dostępie wierzycielce do jej działki. Szlak jest szeroki i nawet chwilowe pozostawienie pojazdu nie pozbawia swobodnej komunikacji. Podniosła, że w żaden sposób nie wpływa na stan istniejącej skarpy, w szczególności powodując ryzyko osuwania się ziemi, nie usuwała żadnych zabezpieczeń. Zauważyła, że argumentacja wierzycielki jest pozbawiona racjonalności, ponieważ cały teren zagrożony jest osuwiskami, a ponieważ również ona jest współwłaścicielem działki przez którą biegnie szlak drogowy, ingerując w stabilność skarpy działałaby wprost na swoją niekorzyść. Przy wnioskowanym szlaku nigdy nie rosły żadne krzewy, chwasty, są systematycznie pielone. Zaprzeczyła aby usuwała krzewy, palety pozostają na swoich miejscach po dzień dzisiejszy.

Zwróciła również uwagę na opis zdarzenia z 27.08.2016r. wyłożony w uzasadnieniu wniosku. Podała, że nie przeszkadzała we wjeździe koparki na działkę wierzycielki po zabezpieczonym szlaku co miało miejsce już 26.08.2016r. Natomiast sprzeciwiła się mającej miejsce 27.08.2016r. próbie ulepszenia parametrów wnioskowanego szlaku przez wierzycielkę do czego miała prawo.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1051 § 1 kpc jeżeli dłużnik ma obowiązek zaniechać pewnej czynności lub nie przeszkadzać czynności wierzyciela, sąd, w którego okręgu dłużnik działał wbrew swemu obowiązkowi, na wniosek wierzyciela po wysłuchaniu stron i stwierdzeniu, że dłużnik działał wbrew obowiązkowi, nałoży na niego grzywnę. Tak samo sąd postąpi w razie dalszego wniosku wierzyciela.

Przywołany przepis normuje sposób wymuszenia biernego zachowania dłużnika. Zastosowanie środków przymusu w postaci grzywny następuje w razie działania dłużnika wbrew obowiązkowi określonemu w tytule wykonawczym bez konieczności dodatkowego wezwania dłużnika do spełnienia tego świadczenia. Na wniosek wierzyciela i po obligatoryjnym wysłuchaniu stron sąd nałoży grzywnę, która może być ponawiana, a także zamieniona na areszt (Olimpia Marcewicz, Komentarz aktualizowany do art.1051 Kodeksu postępowania cywilnego, stan prawny: 10.02.2016r.) Wysłuchanie stron odbywa się, stosownie do okoliczności, bądź przez spisanie protokołu w obecności lub nieobecności drugiej strony, bądź przez oświadczenie strony na piśmie (art. 760 § 2 kpc). W rozpoznawanej sprawie strony złożyły swoje oświadczenia na piśmie.

Wierzycielka powołuje się na punkt 2 tytułu wykonawczego który zakazuje dłużniczce czynienia przeszkód w swobodnym dostępie do jej nieruchomości. Zdaniem wierzycielki nieuprawnione działania dłużniczki polegają na:

a)  utrudnianiu dojazdu do jej domu,

b)  podejmowaniu działań których skutkiem może być osuwanie się ziemi i zasypanie drogi,

c)  usuwanie zabezpieczeń ustawionych przez nią na przedmiotowym szlaku,

d)  czynności wpływające na stan istniejącej skargi,

W pierwszej kolejności należy odnieść się do treści pkt 2 tytułu wykonawczego. Zakazuje on dłużniczce czynienia przeszkód w swobodnym dostępie wierzycielce do je nieruchomości. Jako wyliczenie przykładowe podany jest zakaz tworzenia zapór czy nasypów. Trzeba też zwrócić uwagę na fakt że jest to postanowienie wydane w postępowaniu zabezpieczającym, którego zadaniem jest zachowanie istniejącego status quo na czas toczącego się postepowania. Celem tego postanowienia jest zapewnienie tymczasowego dojazdu do nieruchomości wierzycielce istniejącym szlakiem.

W ocenie Sądu działania dłużniczki opisywane we wniosku egzekucyjnym albo nie miały miejsca (uniemożliwienie przejazdu koparce) albo nie są czynnościami które spełniałyby znamiona czynienia przeszkód w dostępie do nieruchomości.

Z filmu przedłożonego przez dłużniczkę na płycie CD wynika, że koparka do wierzycielki szlakiem przejechała już w południe 26.08.2016r. Natomiast w dniu 27.08.2016r miały prace koparki które słusznie dłużniczka określiła jako ingerujące w stan drogi, która z jednej strony jest przedmiotem zabezpieczenia, a z drugiej strony jest jednym z wariantów drogi koniecznej, wnioskowanym przez wierzycielkę. Z mapy do której odwołuje się postanowienie z 25.05.2016r w sprawie (...) wynika że naroże budynku na działce (...) znajduje się w odległości około 1,5 milimetra od naniesionej drogi. W skali mapy 1:2000 daje to odległość około 3 metrów. Zdjęcia przedłożone przez dłużniczkę z datą 27.08.2016r na których widać pracującą koparkę w oczywisty sposób wskazują, że koparka wykonuje prace na drodze na działce nr(...) w M.. Jeżeli połączy się te zdjęcia ze zdjęciami wykonanymi przez wierzycielkę w lipcu 2016r to można wysnuć wniosek, że koparka nie tylko wykonywała prace ziemne wokół budynku na działce wierzycielki lecz ingerowała w stan istniejącej drogi po działce nr (...), do czego postanowienie z 25.05.2017r wierzycielki nie uprawniało. W tym kontekście należy uznać za prawdziwe stwierdzenie M. K. zawarte w notatce urzędowej z 27.08.2016r w aktach Ds.(...) Prokuratury Rejonowej w B., że zezwala na użytkowanie drogi, lecz zabrania ingerencji w jej stan. W sprawie o ustanowienie drogi koniecznej strony dowodzą o wyższości popieranego przez nie wariantu drogi koniecznej, od tego popieranego przez stronę przeciwną. Uprawnienia wierzycielki sprowadzają się do korzystania z tymczasowego szlaku. Brak jest natomiast uprawnień do zachowywania się jak osoba, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe w postaci służebności. Nie można również powiedzieć że pozostałe działania dłużniczki przeszkadzają uprawnieniu wierzycielki do korzystania ze szlaku. Szlak w postanowieniu nie jest precyzyjnie opisany. Odwołuje się do mapy na którą szlak jest naniesiony odręcznie, bez dokonywania pomiarów geodezyjnych. Zdjęcia przedłożone przez dłużniczkę wskazują, że miejsca koło domu jest bardzo dużo i nawet jeżeli koło domu parkuje jeden czy dwa samochody, to wierzycielka ma swobodny dojazd. Szlak nie jest ograniczony na gruncie przynajmniej na wysokości budynku mieszkalnego. Powyżej jest on ograniczony ukształtowaniem terenu i zabudowaniami gospodarczymi. Trzeba również zauważyć, że dłużniczka czy inni domownicy mogą z tej działki i tego szlaku korzystać przy wykonywaniu czynności. Na zdjęciach określonych przez wierzycielkę jako z września 2016r widać samochód ciągnący przyczepę na której znajduje się drzewo i osoby zrzucające drzewo z tej przyczepy. Wierzycielka nie zauważa w jakim miejscu przebiega przedmiotowy szlak, że biegnie on środkiem siedliska i stanowi również komunikację do zabudowań gospodarczych. Zdaniem Sądu postój tego samochodu w tym miejscu i czasie w związku z dokonywanymi czynnościami jest uzasadniony i nawet gdyby wiązałoby się to z koniecznością odczekania przez wierzycielkę, do czasu rozładunku, to nie jest to działanie sprzeczne z treścią tytułu wykonawczego. Do tego typu sytuacji należy podchodzić rozsądnie. Przecież na drogach publicznych są sytuacje powodujące konieczność zatrzymania czy zamknięcia drogi jak prace remontowe, wyłączenie z ruchu pasa drogowego czy całej drogi. Zdjęcia wykonane przez dłużniczkę pokazują szerszą perspektywę i widać na nich że miejsca na przejazd wystarczy mimo takich sytuacji jak na zdjęciach sporządzonych przez wierzycielkę.

Kolejna kwestia to czynności związane ze stabilnością skarpy. W ocenie Sądu nie ma żadnego związku z usytuowaniem palet, ze stabilnością skarpy czy zabezpieczeniem skarpy przed psami które rozgrzebywały krzewy. Technologia zabezpieczania skarpy paletami, wydaje się być specyficzna i nie potrzeba specjalnej wiedzy budowanej, żeby stwierdzić ze nie przyniesie ona oczekiwanego skutku. Skarpy stabilizuje się przede wszystkim takimi budowlami jak mur oporowy, który chociażby wykonała wierzycielka wokół jej domu, a nie stabilizowała skarpy drobną roślinnością czy paletami. Podobnie brak związku z usuwaniem drobnych roślin ze skarpy, a ich stabilnością. Dołączone zdjęcia i film obrazują, że skarpa nad budynkiem gospodarczym jest stabilna, porośnięta drobną roślinnością, ma ona naturalne ukształtowanie. Dłużniczka na nich wyrywa chwasty. Brak jest obiektywnych przesłanek do stwierdzenia, że działania dłużniczki na tej skarpie mają jakikolwiek wpływ na utrudnianie wierzycielce korzystania ze szlaku. Inaczej rzecz ma się ze skarpą nad drogą. Powstała ona w wyniku urządzenia drogi, nie jest trwale zabezpieczona, nie jest porośnięta roślinami, widać ucięte korzenie i na pewno podczas ulewnych deszczy, czy po mroźnej zimie będą występować ślady erozji w tym miejscu. Pozostają one jednak bez związku z działaniem dłużniczki. Za niezasadnością wniosku w tym zakresie przemawia zresztą koronny argument, że skarpa na której znajdują się palety i drobne krzaki nie jest objęta szlakiem o którym mowa w postanowieniu z 25.05.2016r. Na podstawie powołanego postanowienia wierzycielka zbyt daleko ingeruje w prawo własności właściciela działki ewidencyjnej nr(...) w M.. Ze zdjęć wynika również że buda psa i pocięte drewno nie przeszkadzają w korzystaniu ze szlaku. Akurat w tym miejscu szlak ogranicza naturalnie występujący wielki głaz opisywany w protokole oględzin w sprawie (...).

Na podstawie wysłuchania stron, zdjęć, filmów, dokumentów Sąd ustalił, że dłużniczka nie działała wbrew obowiązkowi nałożonemu na nią w tytule wykonawczym. Dlatego wniosek podlega oddaleniu. Trzeba jednak w tym miejscu stwierdzić, że żądana wysokość grzywny, ilość dni aresztu pozostaje w oderwaniu do realiów sprawy. Nie ma również podstaw do stosowania zabezpieczenia szkody grożącej wierzycielce poprzez złożenie kwoty 10 tyś zł, czy przyznaniu kwoty 2 tyś zł na koszty ułożenia palet i posadzenie krzewów.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd orzekł jak w sentencji na mocy powołanych przepisów.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc. Na koszty postepowania składa się wynagrodzenie pełnomocnika dłużniczki w wysokości 450 zł zgodnie z § 2 pkt 4 w zw z § 8 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r w sprawie opłat za czynności adwokackie i oplata skarbowa od pełnomocnictwa.

SSR Marek Jałowiecki- Paruch