Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2017 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2017 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 20 października 2016 roku nr (...)

w sprawie M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu M. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 października 2016 roku na okres jednego roku.

Sygn. akt IVU 1331/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 lutego 2017 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 20.10.2016 r. odmówił M. K. od 01.10.2016 r. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 13.10.2016 r. został uznany za zdolnego do pracy.

M. K. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty. Odwołujący się uzasadnił swoje żądanie stanem zdrowia, który uniemożliwia mu podjęcie pracy. Zaskarżona decyzja nie odzwierciedla jego stanu zdrowia i tym samym jest wadliwa. Jego zdaniem stan zdrowia i schorzenia neurologiczne powodują długotrwałą niezdolność do pracy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. urodzony w dniu (...), w okresie od 31.01.2016 r. do 30.09.2016 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Odwołujący ma wykształcenie podstawowe, pracował jako operator urządzeń stolarskich, pracownik fizyczny. W dniu 23.08.2016 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u M. K. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii.

Biegły sądowy neurolog na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej rozpoznał u odwołującego:

- przebyte porażenie lewego nerwu twarzowego, obwodowy niedowład nerwu twarzowego po stronie lewej, łzawienie oka lewego,

- zespół bólowy odcinka piersiowego, przebyte złamanie trzonu kręgu Th6 w marcu 2016 r.,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z zespołem bólowym i ograniczeniem funkcji kręgosłupa.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia oraz stopień nasilenia M. K. za częściowo niezdolnego do pracy od ustania dotychczasowych świadczeń na okres 1 roku. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący od 2016 r. pobierał świadczenia rentowe z powodu przebytego porażenia nerwu twarzowego. Odwołujący przebywa w stałym leczeniu neurologicznym , wg lekarza prowadzącego leczenie nie zostało zakończone. W badaniu przedmiotowym stwierdza się obwodowy niedowład nerwu twarzowego z przykurczem mięśni twarzy po stronie lewej, niedomykaniem oka lewego, łzawieniem oka lewego. Poza tym stwierdza się ograniczenie ruchomości odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa. Siła mięśniowa w kończynach prawidłowa, odruchy głębokie symetryczne, bez obiektywnych cech niedowładu w kończynach, objawy korzeniowe ujemne. Badaniem neurologicznym stwierdza się utrzymujący się niedowład nerwu twarzowego po stronie lewej. Dolegliwości powodują niezdolność do podjęcia pracy zgodnej z kwalifikacjami jako pracownik fizyczny, pracujący na zewnątrz budynku. Wymaga dalszego leczenia i rehabilitacji. Ponadto odwołujący po przebytym złamaniu trzonu kręgu Th6 w marcu 2016 r., schorzenie powoduje dolegliwości bólowe kręgosłupa i również powoduje ograniczenie w podjęciu zatrudnienia jako pracownik fizyczny. Na podstawie przeprowadzonych badań własnych oraz analizy dostarczonej dokumentacji medycznej należy uznać odwołującego za długotrwale, częściowo niezdolnego do pracy.

(dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 15-18 as)

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującego się, a w konsekwencji jego zdolności do pracy. Przedmiotowa opinia została sporządzona przez biegłego sądowego posiadającego odpowiednią wiedzę, kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe. Opinia ta jest rzetelna, przekonująca i w pełni pozwala ustalić stan zdrowia odwołującego. Specjalista wydał opinie po zapoznaniu się z dokumentacją oraz po osobistym badaniu odwołującego, a zatem posiadał kompleksowe informacje niezbędne do sformułowania wniosków. Odwołujący nie kwestionował opinii.

Organ rentowy wniósł zastrzeżenia do opinii biegłego neurologa, ale nie domagał się uzupełnienia opinii, wnosił natomiast o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego okulisty. Sąd pominął zarzuty organu rentowego uznając, że stanowią one jedynie polemikę z wnioskami opinii biegłego neurologa i zmierzają jedynie do przewłoki postępowania, z tych samych względów oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego okulisty uznając, że sprawa jest dostatecznie wyjaśniona do rozstrzygnięcia.

Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 k.p.c. i art. 285 k.p.c., a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. K. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 20.10.2016 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 748, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust.2 powołanego przepisu). W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z decyzji ZUS wydanej w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej.

Sąd w oparciu o opinię biegłego lekarza neurologa sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził, że M. K. z uwagi na schorzenia neurologiczne jest częściowo niezdolny do pracy okresowo na okres 1 roku od daty ustania dotychczasowych świadczeń rentowych tj. od 01.10.2016 r. Nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia. U odwołującego stwierdza się: przebyte porażenie lewego nerwu twarzowego, obwodowy niedowład nerwu twarzowego po stronie lewej, łzawienie oka lewego, zespół bólowy odcinka piersiowego, przebyte złamanie trzonu kręgu Th6 w marcu 2016 r., zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z zespołem bólowym i ograniczeniem funkcji kręgosłupa. Odwołujący od 2016 r. pobierał świadczenia rentowe z powodu przebytego porażenia nerwu twarzowego. Odwołujący przebywa w stałym leczeniu neurologicznym , wg lekarza prowadzącego leczenie nie zostało zakończone. W badaniu przedmiotowym stwierdza się obwodowy niedowład nerwu twarzowego z przykurczem mięśni twarzy po stronie lewej, niedomykaniem oka lewego, łzawieniem oka lewego. Poza tym stwierdza się ograniczenie ruchomości odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa. Siła mięśniowa w kończynach prawidłowa, odruchy głębokie symetryczne, bez obiektywnych cech niedowładu w kończynach, objawy korzeniowe ujemne. Badaniem neurologicznym stwierdza się utrzymujący się niedowład nerwu twarzowego po stronie lewej. Dolegliwości powodują niezdolność do podjęcia pracy zgodnej z kwalifikacjami jako pracownik fizyczny, pracujący na zewnątrz budynku. Wymaga dalszego leczenia i rehabilitacji. Ponadto odwołujący po przebytym złamaniu trzonu kręgu Th6 w marcu 2016 r., schorzenie powoduje dolegliwości bólowe kręgosłupa i również powoduje ograniczenie w podjęciu zatrudnienia jako pracownik fizyczny, operator maszyn stolarskich. Na podstawie przeprowadzonych badań własnych oraz analizy dostarczonej dokumentacji medycznej należy uznać odwołującego za długotrwale, częściowo niezdolnego do pracy w wykonywanym zawodzie pracownika fizycznego, operatora maszyn stolarskich. Z uwagi na wiek, wykształcenie i stan zdrowia nie jest możliwe przekwalifikowanie zawodowe. Sąd kierując się treścią art. 129 ust. 1 powołanej ustawy przyznał odwołującemu świadczenie rentowe od dnia 01.10.2016 r. tj. od daty ustania dotychczasowych świadczeń zgodnie ze stanowiskiem biegłego neurologa, że świadczenie należne jest na okres 1 roku od ustania dotychczasowych świadczeń.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 20.10.2016 r. przyznając M. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.10.2016 r. na okres 1 roku.