Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Małgorzata Pindral

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2017 roku

sprawy A. S. ur. (...) w D.. s. F. i A. z domu O.

obwinionego z art. 113 kw i art. 100 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia

z powodu apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu

z dnia 6 grudnia 2016 r. sygn. akt II W 705/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec obwinionego A. S. w ten sposób, że z opisu czynu eliminuje sformułowanie „odmówił przyjęcia mandatu karnego zaproponowanego przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. za to, że”,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki w kwocie 50 złotych za postępowanie odwoławcze i wymierza opłatę w kwocie 50 złotych za II instancję.

Sygn. akt VI Ka 32/17

UZASADNIENIE

A. S. został obwiniony o to, że:

odmówił przyjęcia mandatu karnego zaproponowanego przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. za to, że w dniu 08.01.2016r. w L., jako właściciel restauracji (...) w L., ul. (...) , będąc osobą zarządzającą obiektem i odpowiedzialnym za stan higieniczno – sanitarny, nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku zabezpieczenia produkowanej żywności, które to zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa żywieniowego ciążą na przedsiębiorcy działającym na rynku spożywczym. Powinność ta musi być realizowana poprzez utrzymanie pomieszczeń zakładu wraz z jego wyposażeniem w należytym stanie sanitarno-technicznym oraz ożywania produktów o odpowiedniej jakości zdrowotnej, a nie jak to stwierdzono w trakcie kontroli sanitarnej przeprowadzonej dnia 08 stycznia 2016r. – protokół kontroli sanitarnej (...) i opisano poniżej:

- używanie do produkcji posiłków środków spożywczych po upływie terminu przydatności do spożycia i niewłaściwej jakości zdrowotnej (nieświeże warzywa),

- przetrzymywanie w czystej strefie produkcyjnej nieoczyszczonych, świeżych ziół w doniczkach z ziemią, mogących powodować zanieczyszczenie produkowanych potraw,

- używania do produkcji posiłków środków spożywczych niewiadomego pochodzenia, bez żadnego oznakowania,

- prowadzenia w sposób niewłaściwy – niezabezpieczających przed zanieczyszczeniem procesów technologicznych (oczyszczanie brudnych warzyw w zmywalni naczyń stołowych),

- niezachowania należytego porządku i segregacji w części szafek kuchennych, w których przechowywany jest podręczny sprzęt kuchenny i środki spożywcze,

- spowodowania zbędnych zalegających przedmiotów w przypadkowych miejscach co utrudnia utrzymanie należytej czystości pomieszczeń zakładu, brak rozdziału pomieszczeń na służbowe i prywatne,

- niezapewnienia należytego stanu przestrzeni międzyokiennych w kuchni właściwej oraz podłóg w miejscach trudnodostępnych,

tj. o czyn z art. 113 k.w. i art. 100 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 6 grudnia 2016 roku w sprawie II W 705/16:

I.  uznał obwinionego A. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku z tą zmianą, iż eliminuje z opisu zarzutu niezachowania należytego porządku i segregacji w części szafek kuchennych, w których przechowywany jest podręczny sprzęt kuchenny i środki spożywcze tj. wykroczenia z art. 113 k.w. i art. 100 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia i za to na podstawie art. 113 k.w. w zw z art. 9§1 k.w. wymierzył mu karę grzywny w kwocie 500 zł (pięćset złotych),

II.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw z art. 119 k.p.o.w. zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w niniejszej sprawie w kwocie 100 zł (sto złotych), zaś na podstawie art. 17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych nie wymierzył mu opłaty.

Apelację od powyższego wyroku złożył obwiniony, wyrokowi temu zarzucił:

1.  mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę polegający na przyjęciu, że obwiniony będąc osobą zarządzającą obiektem i odpowiedzialnym za stan higieniczno – sanitarny, nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku zabezpieczenia produkowanej żywności, co miało zostać stwierdzone w trakcie kontroli w dniu 8 stycznia 2016 r., podczas gdy kontrola w tym dniu miała charakter sprawdzający wykonanie zaleceń z kontroli wykonanie zaleceń z kontroli przeprowadzonej w dniu 17 grudnia 2015 r.,

2.  wewnętrzną sprzeczność wyroku oraz uzasadnienia wyroku poprzez wskazanie różnych kwot grzywny,

3.  mający wpływ na treść orzeczenia zarzut obrazy prawa procesowego, a to przepisu art. 5 i art. 7 k.p.k. polegającej na jednostronnej i dowolnej ocenie dowodów, pominięcie okoliczności świadczących na korzyść obwinionego, zwłaszcza w kwestii odnoszącej się do braku winy.

Podnosząc powyższe zarzuty obwiniony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie od zarzutu popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku,

ewentualnie wniósł o uchylenie wyroku Sąd Rejonowego w Lubaniu i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja co do zasady nie zasługiwała na uwzględnienie, jej wniesienie spowodowało zmianę zaskarżonego wyroku jedynie w niewielkim zakresie.

Do ustawowych znamion strony przedmiotowej wykroczenia z art. 113 k.w. należy m.in. niezachowanie należytej czystości przy świadczeniu usług w zakładach żywienia zbiorowego, zaś wykroczenia z art. 100 ust 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, m.in. nieprzestrzeganie wymagań higienicznych wbrew obowiązkowi określonemu w przepisach tej ustawy i w aktach prawnych niższego rzędu. Dla wypełnienia znamion tych wykroczeń nie jest natomiast wymagane niewykonanie zaleceń kontrolnych czy też nieusunięcie stwierdzonych wcześniej nieprawidłowości w zakresie czystości i higieny przy świadczeniu usług.

Kontrola przeprowadzona przez inspektora (...) w L. J. N. w restauracji (...) w L. w dniu 8.01.2016 r. była drugą kontrolą po przeprowadzonej w dniu 17.12.2015 r. przez tą samą inspektor (...). Protokół kontroli sanitarnej z dnia 8.01.2016 r. (...)sporządzony przez wyżej wymienioną wskazuje w znacznej części na te same nieusunięte uchybienia w zakresie czystości i higieny przy świadczeniu usług co wcześniejszy protokół z dnia 17.12.2015 r. (...) ale także zawiera dodatkowe informacje „dotyczące stanu faktycznego” ( k.114 – 115 ,k.80 – 84 ). Wśród tych pierwszych wymienić należy chociażby „brak porządku i czystości w kuchni właściwej: w szafkach na sprzęt kuchenny i do przechowywania naczyń jednorazowego użytku brudno, zakurzone. Lodówka na gotowe potrawy niedomyta z resztkami żywności” (k.81 odwrót ,pkt II.1, k.114 ), wśród zaś „dodatkowych informacji” wskazać należy m.in. takie okoliczności jak „urządzenie chłodnicze w kuchni właściwej – stwierdzono pojedyncze opakowania środków spożywczych po upływie terminu przydatności do spożycia…”, „w urządzeniu chłodniczym kuchni właściwej stwierdzono nieświeże warzywa…”, „na zlewozmywaku dwukomorowym w kuchni właściwej stwierdzono w doniczkach świeże zioła…”, „brak oznakowania dla części środków spożywczych dot. części przypraw…” itd. (k.114 odwrót ). Okoliczności powyższe potwierdziły w swoich zeznaniach świadkowie J. N. ( k.118 – 119 ), A. G. ( k. 119 – 120 ), H. S. (k.120 ). Działając w ramach zasady swobodnej oceny dowodów, dysponując na rozprawie walorem bezpośredniości Sąd I instancji władny był uznać te dowody za wiarygodne, odmówić zaś wiarygodności w części wyjaśnieniom obwinionego. Tak dokonana ocena nie jest – wbrew zarzutowi obwinionego – jednostronna i dowolna, nie doszło więc do naruszenia art.5 k.p.k. i art.7 k.p.k. stosowanych w postępowaniu o wykroczenia w oparciu o art. 8 k.p.o.w. Dla Sądu Okręgowego w wyżej wymienionym składzie nie ma w tej sytuacji wątpliwości że w dniu 8.01.2016 r. obwiniony A. S. wyczerpał znamiona strony przedmiotowej wykroczeń z art. 113 k.w. i art. 100 ust 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Wina obwinionego także nie ulega wątpliwości, słusznie Sąd I instancji przyjął iż działał on umyślnie, mając świadomość naruszenia norm obowiązujących. Dla tych ustaleń nie ma znaczenia podnoszony w zarzucie apelacji fakt że kontrola w dniu 8.01.2016 r. miała charakter sprawdzający wykonanie zaleceń z kontroli z dnia 17.12.2015 r., ani fakt że termin do usunięcia nowych uchybień określono na 31.03.2016 r., ani też okoliczność jakoby w dniu 8.01.2016 r. kuchnia nie działała , nie były wydawane żadne potrawy ( k.159 ). Powyższe okoliczności nie należą do znamion przypisanych obwinionemu wykroczeń.

Sąd Okręgowy zmienił opis czynu przypisanego obwinionemu jedynie w zakresie „odmówienia przyjęcia mandatu karnego”. Oczywistym jest że okoliczność ta nie stanowi znamienia popełnionego przez niego wykroczenia, obwiniony nie może ponosić odpowiedzialności za to, że skorzystał ze swojego uprawnienia i mandatu nie przyjął oraz że sprawa została skierowana na drogę postępowania sądowego. Sąd Okręgowy wyraża zdziwienie że tą okoliczność Sąd I instancji pozostawił w opisie czynu.

Wymierzona obwinionemu kara 500 zł grzywny nie jest rażąco surowa. Skarżący słusznie wskazuje że, w jednym miejscu pisemnego uzasadnienia wyroku powołano się na grzywnę „w wymiarze 1600 złotych”, uchybienie to traktować jednak należy w kategoriach oczywistej omyłki pisarskiej, skoro w innym miejscu na tej samej stronie uzasadnienia, tak jak w części dyspozytywnej wyroku wskazano na orzeczoną karę 500 złotych grzywny (k.138). Sąd Okręgowy ma wrażenie że omyłka wynikała z przeniesienia fragmentu uzasadnienia z wcześniejszego pisemnego uzasadnienia wyroku ( k.39 odwrót ). Sąd Okręgowy nie ma wątpliwości że obwinionemu Sąd I instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy wymierzył karę 500 zł. grzywny, stwierdzoną omyłkę pisarską w uzasadnieniu Sąd I instancji zobowiązany będzie sprostować po zwrocie akt sprawy.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok wobec obwinionego A. S. w ten sposób że z opisu czynu wyeliminował sformułowanie „odmówił przyjęcia mandatu karnego zaproponowanego przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. za to że”. W pozostałej części Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.o.w. Sąd Okręgowy zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki w kwocie 50 zł za postępowanie odwoławcze i wymierzył opłatę w kwocie 50 zł za II instancję.