Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR K. T.

Protokolant st. sekr. sąd.M. R.

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2017 roku w Łodzi

sprawy w powództwa Gminy Ł.

przeciwko M. P.

o zapłatę

wskutek wniesienia przez pozwaną M. P. (poprzednie nazwisko M.) sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym w dniu 13 czerwca 2012 roku w sprawie o sygnaturze akt II Nc 821/12 w całości i utraty mocy przez nakaz zapłaty w całości

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 617 (sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt II C 211/17

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 31 maja 2012 roku powódka Gmina Ł. reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego domagała się zasądzenia od pozwanych M. M. (1) i M. M. (2) (aktualne nazwisko P.- w związku z zawarciem małżeństwa) solidarnie na swoją rzecz kwoty 2385,65 zł, tytułem należności za najem lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w Ł. przy ulicy (...) za okres od 10 października 2006 roku do dnia 29 lutego 2012 roku, przy czym od M. P. jako osoby wspólnie zamieszkującej z najemczynią- M. M. (1).

(pozew- k. 2- 5; pełnomocnictwo- k. 6, 7)

W dniu 13 czerwca 2012 roku Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględnił powództwo w całości.

(nakaz zapłaty- k. 17)

W dniu 24 października 2016 roku pozwana M. P. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty w całości wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu podnosząc zarzut nieprzebywania w lokalu od grudnia 2009 roku, skutkujący z jednej strony brakiem (prawidłowego) doręczenia pozwanej odpisu pozwu i załączników oraz nakazu zapłaty, które to dokumenty przesłano na adres przedmiotowego lokalu, a nie na adres zamieszkania pozwanej, aktualny w dacie przesyłania dokumentów oraz wywołujący skutek w zakresie prawa materialnego w postaci braku podstawy odpowiedzialności pozwanej za należności czynszowe solidarnie z najemcą.

(sprzeciw- k. 49- 63; wniosek o przywrócenie terminu- k. 34- 48; tłumaczenie dokumentów załączonych do sprzeciwu i wniosku o przywrócenie terminu z języka angielskiego na język polski- k. 70- 87)

Pismem z 12 stycznia 2017 roku pozwana wniosła o oddalenie wniosku o przywrócenie terminu

(pismo- k. 95- 97)

Postanowieniem z 22 marca 2017 roku Sąd umorzył postępowanie z wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu- po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na rozprawie wyznaczonej w celu rozstrzygnięcia tego wniosku.

(postanowienie- k. 108)

W piśmie z 26 kwietnia 2017 roku pozwana podniosła nadto zarzut przedawnienia opłat czynszowych wymagalnych do 31 maja 2009 roku, wskazując na oświadczenie materialno prawne o powołaniu się na zarzut przedawnienia złożone pozwanej.

(pismo- k. 111- 113)

Na rozprawie w dniu 10 maja 2017 roku pełnomocnik powódki poparł powództwo w całości w stosunku do pozwanej M. P..

(protokół rozprawy- k. 120)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. P. zamieszkiwała w lokalu numer (...) położonym w Ł., przy ulicy (...) wraz z najemcą M. M. (1) (siostrą pozwanej), będąc osobą pełnoletnią dnia 15 listopada 2001 roku.

(bezsporne)

W styczniu 2010 roku pozwana zamieszkała w Irlandii; na początku stycznia 2010 roku wprowadziła się do lokalu w L., do którego pod koniec stycznia wprowadził się jej obecny mąż K. P.. Od początku pobytu pozwana pracowała za granicą dorywczo, następnie najpóźniej w 2011 roku założyła firmę, której działalność zamknęła w 2013 roku z uwagi na urodzenie córki (córka pozwanej urodziła się w Irlandii w dniu 1 sierpnia 2012 roku).

(zeznania świadków: K. M.- zapis rozprawy od 00:06:21 oraz k. 105 i od 00:48:43 oraz k. 108; K. P.- zapis rozprawy od 00:20:31 oraz k. 106; przesłuchanie pozwanej zapis rozprawy od 00:31:37 i k. 106- 108; dokumenty podatkowe pozwanej, dokumenty dotyczące nadania numeru do załatwiania spraw urzędowych pozwanej i K. P., dokument w postępowaniu dotyczącym zagubienia dowodu osobistego przez pozwaną, dokument dotyczący zatrudnienia K. P.- wraz z tłumaczeniami- k. 37- 48 oraz 70- 87)

Pozwana złożyła powódce oświadczenie o powołaniu się na zarzut przedawnienia roszczenia o czynsz najmu, obejmujący należności do 31 maja 2009 roku.

(oświadczenie- k. 114)

Pozwana nie płaciła za lokal.

(niesporne)

Na dzień 10 września 2010 roku istniała nadpłata opłat czynszowych za przedmiotowy lokal w wysokości 147,81 zł z uwagi na uiszczanie (nieterminowo i w niepełnej wysokości należności czynszowych w okresie objętym pozwem tj. od 10 października 2006 roku). następnie ponownie powstała zaległość, zaś na dzień 6 maja 2011 roku ponownie powstała nadpłata z uwagi na wpłatę kwoty 4700 zł, następnie na dzień 10 sierpnia 2011 roku powstała niedopłata istniejąca od 29 lutego 2012 roku, tj. na dzień wyliczenia należności objętej pozwem. Należności wyegzekwowane w postępowaniu komorniczym zostały zaliczone na poczet wcześniejszej sprawy.

(wykaz zaległości wraz z adnotacją- k. 9, 10)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie było zasadne. Pozwana nie była najemcą, ale osobą pełnoletnią, wspólnie zamieszkującą z najemcą, a zatem obowiązek partycypowania w opłatach za lokal (czynsz i inne należności) solidarnie z najemcą obejmował jedynie czas, przez jaki będąc osobą pełnoletnią stale zamieszkiwała w lokalu (art. 688 ¹§1 i 2 kc). Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że pozwana nie mieszkała już stale w przedmiotowym lokalu od stycznia 2010 roku, a zatem jej obowiązek uczestniczenia w opłatach wyżej opisanych obejmował okres do 31 grudnia 2009 roku. Na marginesie należy wskazać, że przed styczniem 2009 roku pozwana mieszkała, poza lokalem przy ulicy (...) ze swoim ówczesnym partnerem w innym lokalu, ale z uwagi na niemożność wyróżnienia, który z tych lokali był lokalem, w którym pozwana stale zamieszkiwała, okresu do 31 grudnia 2009 roku nie można wyłączyć jako takiego, za który pozwana nie miałaby obowiązku uiszczać opłat w świetle art. 688 ¹§1 i 2 kc. Niezasadne zatem jest roszczenie o zapłatę kierowane wobec pozwanej za okres od stycznia 2010 roku. Co do należności wymagalnych do 31 maja 2009 roku (tj. trzy lata przed wniesieniem pozwu), uległy one przedawnieniu, którą to okoliczność Sąd miał obowiązek uwzględnić, skoro pozwana podniosła skutecznie zarzut przedawnienia (zarzut ten może być skutecznie podniesiony tak w postępowaniu przed sądem I instancji, jak i w postępowaniu odwoławczym, o ile mają oparciu w ustaleniach faktycznych dokonanych przez sąd I instancji, czy też sąd odwoławczy w ramach art. 381 kpc). Roszczenia uległy przedawnieniu z upływem 3 lat (art. 118 kc). Pozostaje zatem okres od czerwca 2009 roku do grudnia 2009 roku, który nie został objęty przedawnieniem, a pozwana w tym czasie zamieszkiwała stale w lokalu przy ulicy (...). W tym jednak zakresie powództwo podlegało również oddaleniu a to z tej przyczyny, że należności wymagalne w tym okresie zostały zapłacone (choć nie przez pozwaną, co skutkowałoby w zakresie zarzut przedawnienia, gdyby przyjąć, że przez częściowe wpłaty pozwana uznawała roszczenie, co wykluczałoby podniesienie zarzut przedawnienia obejmującego okres wpłat). Jak bowiem wynika z wykazu zaległości, na dzień 10 września 2010 roku, a więc 9 miesięcy po tym, jak pozwana już nie mieszkała w lokalu przy ulicy (...), w związku z wpłatami powstała nadpłata w kwocie 147,81 zł. Zatem wszystkie należności za okres do 10 września 2010 roku wygasły wskutek spełnienia świadczenia.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98§1 i 3 kpc mając na uwadze, że pozwana wygrała proces w całości. Na koszty procesu poniesione przez pozwaną złożyły się wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej 600 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł.