Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 października 2016 r. , w sprawie XVIII C 3843/16 Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi oddalił powództwo (...) Akademii (...) w Ł. skierowane przeciwko D. N. o zapłatę czesnego.

Ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego , nota bene nie kwestionowane przez strony , Sąd Okręgowy przyjmuje za własne.

Apelację od tego wyroku złożyła powodowa Społeczna Akademia (...) w Ł.. Zarzuciła Sądowi Rejonowemu naruszenie prawa materialnego, tj. art. 118 k.c. poprzez jego niewłaściwą wykładnię polegającą na uznaniu, że roszczenie o zapłatę czesnego za świadczenie nauki na studiach jest roszczeniem związanym z działalnością gospodarczą powódki i w okresie przed dniem 1 października 2014 r. podlegało 3-letniemu terminowi przedawnienia , podczas gdy działalność dydaktyczna uczelni wyższych nie stanowi działalności gospodarczej, a roszczenie o wynagrodzenie z tytułu jej prowadzenia nie jest w związku z tym związane z działalnością gospodarczą; art. 123 § 1 pkt 2 w zw. z art. 124 § 1 k.c. poprzez jego bezzasadne niezastosowanie i pominięcie, że w dniu 12 maja 2014 r. nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia roszczeń powódki na skutek ich uznania przez pozwaną. W konkluzji wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie roszczeń powódki w całości.

Sąd Okręgowy zważył,

co następuje :

Proces w tej sprawie toczy się w postępowaniu uproszczonym. Jak stanowi przepis art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Apelacja jest bezzasadna .

Zarzut naruszenia przepisu art. art. 118 k.c. poprzez jego niewłaściwą wykładnię polegającą na uznaniu, że roszczenie o zapłatę czesnego za świadczenie nauki na studiach jest roszczeniem związanym z działalnością gospodarczą powódki i w okresie przed dniem 1 października 2014 r. podlegało 3-letniemu terminowi przedawnienia , podczas gdy działalność dydaktyczna uczelni wyższych nie stanowi działalności gospodarczej, a roszczenie o wynagrodzenie z tytułu jej prowadzenia nie jest w związku z tym związane z działalnością gospodarczą – jest bezprzedmiotowy . Abstrahując od wywodów w tej materii Sądu I instancji , jak i apelującej – wskazać należy , że roszczenie o zapłatę czesnego ma charakter okresowy i z tego względu na zasadzie przepisu art. 118 k.c. ulega 3-letniemu okresowi przedawnienia.

Nie może ostać się też zarzut naruszenia art. 123 § 1 pkt 2 w zw z art. 124 § 1 k.c. poprzez jego bezzasadne niezastosowanie i pominięcie, że w dniu 12 maja 2014 r. nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia roszczeń powódki na skutek ich uznania przez pozwaną. Do przerwania biegu przedawnienia nie doszło , albowiem uznanie roszczenia dotyczyć może wyłącznie roszczenia istniejącego i dokonane musi być przed upływem okresu przedawnienia . W tej sprawie do uznania doszło po upływie okresu przedawnienia roszczenia. Uznanie musi mieć miejsce przed upływem okresu przedawnienia. Oświadczenia dłużnika złożone po upływie okresu przedawnienia traktować można jedynie jako zrzeczenie się korzystania z zarzutu przedawnienia, jeśli zgodnie z zasadami wykładni oświadczeń woli z zachowania dłużnika wynika wola wywołania takiego skutku prawnego. Takiej woli pozwanej w tej sprawie nie wykazano.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację, orzekając o kosztach postępowania apelacyjnego na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c.