Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2016r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2016r. w Suwałkach na rozprawie

sprawy z powództwa S. F.

przeciwko Urzędowi (...)

o przywrócenie do pracy

na skutek apelacji i zażalenia pozwanego Urzędu (...)

od wyroku Sądu Rejonowego w Ełku IV Wydziału Pracy

z dnia 29 lutego 2016r. sygn. akt IV P 106/15

1.  oddala apelację;

2.  oddala zażalenie;

3.  zasądza od pozwanego Urzędu (...) na rzecz powoda S. F. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za
II instancję.

Sygn. akt III Pa 19/16

UZASADNIENIE

Powód S. F. wystąpił przeciwko Urzędowi (...) z pozwem o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, a w przypadku gdyby okres wypowiedzenia umowy o pracę upłynął-przywrócenie do pracy na dotychczasowym stanowisku oraz zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, zgodnie z przepisami kodeksu pracy. Ponadto wniósł również o nałożenie na podstawie art. 477 ^{( 2)} § 2 kpc na pozwanego obowiązku dalszego zatrudniania go na dotychczasowym stanowisku pracy do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy i zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wyjaśnił, iż na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony z dnia 05 maja 2008 r. zatrudniony był w pozwanym Urzędzie (...)na stanowisku Sekretarza (...) i otrzymywał z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 7.030 zł brutto. W dniu 29 lipca 2015 r. Wójt (...) P. M. O. wręczył mu wypowiedzenie umowy o pracę, w którym jako przyczynę rozwiązania stosunku pracy wskazano ,,brak zaufania’’. Uzasadniając swoją decyzję pracodawca przytoczył sytuacje, które jego zdaniem podważyły do niego zaufanie.

Powód podniósł, iż w jego ocenie wypowiedzenie umowy o pracę jest nie tylko nieuzasadnione, gdyż wskazane przez pracodawcę przyczyny wypowiedzenia są nieprawdziwe i pozorne, ale przede wszystkim narusza zakaz przewidziany w art. 39 kp, gdyż w momencie wypowiedzenia stosunku pracy był już w przedemerytalnym wieku ochronnym.

Pozwany Urząd (...) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko, pozwany wskazał, iż przyczyny rozwiązania stosunku pracy wskazane w wypowiedzeniu są prawdziwe, zasadne i stanowią merytoryczną podstawę do rozwiązania umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Wyjaśnił podstawy utraty zaufania do powoda jako osoby piastującej kierownicze stanowisko w administracji samorządowej przywołując konkretne sytuacje, jak również powołał się na orzecznictwo sądów powszechnych w tym zakresie. Wskazał między innymi, iż powód wykorzystując swoją pozycję w Urzędzie (...)utrudniał podczas wyborów samorządowych działania nowych kandydatów na stanowisko Wójta, w tym obecnego Wójta M. O. (bezpodstawnie i bezpośrednio odmówił mu udzielenia istotnej z punktu widzenia kampanii wyborczej informacji publicznej), jednoznacznie opowiadając się za ówczesną wójt B. B.. Ponadto, zastraszał urzędników (...) oraz pracowników podległych jednostek utratą pracy, zachowywał się w sposób niegrzeczny w stosunku do petentów (...) i w sposób świadomy nie przestrzegał obowiązującego prawa (zatwierdził arkusz egzaminacyjny Gimnazjum w P. na rok szkolny 2014/2015 niezgodnie z § 4 Uchwały Rady Gminy Nr (...) z dnia 25 czerwca 2013 r.).

Odnośnie ochrony wieku przedemerytalnego, strona pozwana podczas rozprawy w dniu 01 października 2015 r. wyjaśniła, że nie kwestionuje, iż powód był w wieku przedemerytalnym w momencie wypowiedzenia umowy o pracę, jednakże nie korzystał z ochrony przewidzianej w art. 39 kp z uwagi na prawo do renty. Dla poparcia swojego stanowiska w tym zakresie, przywołano orzeczenie Sądu Najwyższego o sygn. I PK 149/11.

W trakcie procesu strony podejmowały próby ugodowego załatwienia sprawy. Strona pozwana wysuwała propozycje zatrudnienia powoda na stanowisku członka zarządu w Przedsiębiorstwie (...) (zakres obowiązków. K 81), jak również kierownika referatu organizacyjnego. Ostatecznie jednak strony nie doszły do porozumienia.

Sąd Rejonowy w Ełku wyrokiem z dnia 29 lutego 2016 r. za sygn. akt IV P 106/15 w pkt. 1 przywrócił powoda S. F. do pracy w Urzędzie (...)na poprzednich warunkach pracy i płacy, w pkt. 2 zasądził od pozwanego Urzędu (...) na rzecz powoda S. F. kwotę 28 120,00 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, pod warunkiem podjęcia pracy, w pkt.3 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4 278,00 tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, i w pkt. 4 nałożył na pozwany Urząd (...) obowiązek dalszego zatrudnienia powoda S. F. do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy.

Sąd Rejonowy w Ełku ustalił mianowicie, że pozwany Urząd (...) nie mógł powodowi wypowiedzieć umowy o pracę jako pracownikowi chronionemu w trybie art. 39 kp. Niewątpliwie bowiem powodowi brakowało nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, a okres zatrudnienia umożliwiał mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku, czego pracodawca miał pełną świadomość. Nie miał natomiast powód ustalonego prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, w której to tylko sytuacji zgodnie z art. 40 kp nie przysługiwałaby mu ochrona przewidziana w art. 39 kp. Powodowi przyznano jedynie prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a w świetle literalnej wykładni art. 40 kp i orzecznictwa Sądu Najwyższego, nie uzasadnia to wyłączenia ochrony szczególnej pracownika przewidzianej w art. 39 kp.

Uznał więc Sąd Rejonowy, że działanie pozwanego Urzędu (...), będące rażącym naruszeniem prawa, już samo w sobie uzasadniało uznanie wypowiedzenia umowy o pracę dokonane powodowi przez pozwany Urząd za naruszające przepisy o wypowiadaniu umów o pracę.

Poza tym w ocenie Sądu Rejonowego wskazywane przez pracodawcę w treści wypowiedzenia przyczyny rozwiązania stosunku pracy były pozorne i w rzeczywistości decyzja Wójta miała przede wszystkim podłoże osobisto-polityczne. Świadczy o tym argumentacja przedstawiona w pisemnym uzasadnieniu wypowiedzenia, która w części opiera się wyłącznie o twierdzenia obecnego wójta na temat stosunku do niego powoda. Pozostałe natomiast sytuacje opisane w wypowiedzeniu dotyczą lat 2008, 2011 i 2014 kiedy wójtem była inna osoba, która wówczas nie miała zastrzeżeń do pracy powoda jako sekretarza (...). Charakterystyczny też był brak szczegółowej znajomości przyczyn wypowiedzenia umowy o pracę powodowi, ujawniony w czasie zeznań słuchanego w charakterze strony obecnego wójta M. O.. Rozwiązanie tymczasem stosunku pracy z sekretarzem (...)ze względu na jego przekonania polityczne jest niedopuszczalne. Gdyby ustawodawca chciał umożliwić wójtom, burmistrzom, prezydentom miast, starostom i marszałkom województwa swobodne dokonywanie zmiany sekretarza np. tylko dlatego, że współpracował z ich poprzednikiem (oponentem politycznym), to stosunek pracy sekretarza byłby nawiązywany albo na podstawie powołania, jak w przypadku zastępców szefów gmin, albo sekretarz odchodziłby razem ze swoim szefem na podobnych zasadach jak asystenci i doradcy. Ustawodawca, wręcz przeciwnie, zamierzał wprowadzić rozwiązanie prawce zapewniające osobom zajmującym te stanowiska stabilność, aby zapewnić ciągłość administracji samorządowej.

Uważał też Sąd Rejonowy, że zwolnienie powoda z urzędu m.in. dlatego, że popierał i w trakcie wyborów współpracował z poprzednim wójtem stanowi dyskryminację z przyczyn politycznych, co może stanowić podstawę do przyznania pracownikowi odszkodowania przewidzianego w art. 183d kp.

Sąd Rejonowy wskazał przy tym, że opisane naganne zachowania powoda miały miejsce podczas kadencji poprzedniego wójta (...) B. B. i nie uzasadniają utraty zaufania do sekretarza obecnego Wójta M. O.. Obecny Wójt M. O. z powodu absencji Sekretarza (zwolnienie lekarskie, a następnie urlop wypoczynkowy) nie miał też możliwości podczas tej kadencji współpracować z powodem, nieuzasadniony jest zatem brak zaufania jakim go obdarzył już na samym początku swojej kadencji, tym mniej wiarygodny z uwagi na fakt, iż wcześniej sam zatrudnił powoda i początkowo wiele lat z nim współpracował.

Mając więc to na uwadze Sąd Rejonowy uznał, iż rzeczywistą i główną przyczyną rozwiązania stosunku pracy z powodem była jego postawa podczas wyborów wójtów w listopadzie 2014 r, kiedy to poparł wcześniejszą wójt (...) B. B. i nie udzielił obecnemu wójtowi wówczas kandydatowi na ten urząd informacji odnośnie wysokości wynagrodzenia p. wójt, odsyłając do Biuletynu Informacji Publicznej dostępnego na stronie internetowej (wskazywano na to zarówno w uzasadnieniu pozwu, jak i podczas przesłuchania Wójta M. O. w charakterze strony).

Wobec powyższego, w ocenie Sadu to wybory polityczne i względy osobiste zadecydowały o rozwiązaniu stosunku pracy pomiędzy stronami nie zaś wskazywane przez pozwanego przyczyny odnoszące się do nieprawidłowości w pełnieniu przez powoda funkcji sekretarza.

Podkreślił również Sąd, że pomimo tych rzekomych nieprawidłowości i niewłaściwych zachowań powoda w trakcie pełnienia funkcji sekretarza zarówno przed, jak również w trakcie niniejszego procesu obecny wójt pozwanej (...) proponował powodowi objęcie innych odpowiedzialnych stanowisk w (...)

W świetle powyższego, wypowiedzenie powodowi stosunku pracy nie tylko naruszało przepisy o wypowiadaniu umów o pracę (art. 39 kp), ale w również w ocenie sądu było nieuzasadnione i dyskryminujące.

Uzasadniało to zaś na podstawie art. 45 § 1 kp przywrócenie S. F. do pracy w pozwanym Urzędzie (...)na poprzednich warunkach pracy i płacy. W myśl bowiem art. 45 § 1 kp w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 2 kp), co nie ma zastosowania w odniesieniu do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 41 ^{( 1)} kp; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowanie (art. 45§ 3 kp). Okoliczności jednak wskazane w art. 41 ^{( 1 )}kp w sprawie nie występują.

Sąd Rejonowy zgodnie z art. 47 zd. 2 kp, z uwagi na fakt, że powód jest pracownikiem szczególnie chronionym w trybie art. 39 kp, przyznał powodowi wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy (31 października 2015 r-29 luty 2016 r.) w kwocie 28.120 zł, pod warunkiem podjęcia pracy. Wynagrodzenie wyliczył zgodnie z zaświadczeniem o wynagrodzeniu powoda.

Z mocy też art. 477 ^{( 2)} § 2 kpc, Sąd zobowiązał pozwany Urząd (...) do dalszego zatrudniania powoda do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy. Uznał to za słuszne, gdyż w niniejszym przypadku dotyczy pracownika szczególnie chronionego w okresie emerytalnym, którego roszczenie z uznania wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne przekształciło się w roszczenie przywrócenia do pracy m.in. na skutek działań pracodawcy, który najpierw zwolnił pracownika rażąco naruszając przepisy o rozwiązaniu umowy o pracę w tym trybie, a następnie przez czas wykraczający poza okres wypowiedzenia proponował różne formy niezrealizowanej w konsekwencji ugody.

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł zgodnie z zasadą postępowania cywilnego wyrażoną w art. 98 kpc. Na koszty postępowania w niniejszej sprawie składały się opłata sądowa od pozwu w wysokości 4.218 zł ustalona zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 z późn. zm.) oraz koszty zastępstwa procesowego zgodnie ze stawkami minimalnymi określonymi w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U.2002.163.1349 z późn. zm. ), które z uwagi na datę wszczęcia postępowania ma zastosowanie w niniejszej sprawie (§ 21 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1084).

Pozwany Urząd (...) od powyższego wyroku złożył apelację i zażalenie.

W apelacji zaskarżył wyrok w całości z wyłączeniem postanowienia zawartego w punkcie IV wyroku, i jednocześnie zaznaczając, że od punktu IV zaskarżonego wyroku, w dniu 7 marca 2016 r. do Sądu złożył zażalenie.

Zaskarżonemu wyrokowi Sądu Rejonowego zarzucił:

Naruszenie przepisów prawa materialnego:

-naruszenie art. 8 k.p. w zw. z art. 39 k.p. w zw. z art. 45 § 1 k.p. poprzez błędne przyjęcie, że pracownik w wieku przedemerytalnym podlegający szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem stosunku pracy może uczynić użytek z przysługującego mu uprawnienia doprowadzając do naruszenia zasad współżycia społecznego oraz społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa, podczas gdy szczególna ochrona przed rozwiązaniem stosunku pracy jakkolwiek stanowi wyraz woli ustawodawcy ujęty w normie prawnej, to nie ma charakteru bezwzględnego i nieograniczonego w sytuacji, gdy zachowanie pracownika, które godzi w podstawowe zasady przyzwoitości i normy moralne w stosunkach pracy oraz w relacjach międzyludzkich nie powinno zasługiwać na aprobatę i uznanie za usprawiedliwione tylko dlatego, że istnieje norma powszechnie obowiązująca, która chroni pracownika przed rozwiązaniem umowy o pracę, przyjąć bowiem, należało, że celem zapewnienia szczególnej ochrony jest przeciwdziałanie sytuacji, w której to umowa o pracę łącząca strony stosunku pracy przy zachowaniu obiektywnych kryteriów może ulec rozwiązaniu z przyczyn niezależnych od zawinienia i bezprawności działań pracownika.

Wskazał, że naruszenie przez Sąd Rejonowy przepisów prawa pracy polegało na tym, że w sposób nieuprawniony przyjął, że zachowania pracownika prowadzące do podważania kompetencji pracodawcy, przejawiające się w jawnej agitacji konkretnej opcji politycznej, a ponadto permanentne przebywanie na zwolnieniu lekarskim- w czasie, którego brał udział w zagranicznej wycieczce zakładowej w maju 2015 r. oraz zainicjował postępowanie o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy- do momentu pozyskania szczególnej ochrony przed wypowiedzeniem, powinny zasługiwać na usprawiedliwienie tylko dlatego, że pracownik w wieku przedemerytalnym podlega szczególnej ochronie w zakresie trwałości stosunku pracy.

Podał, że naruszenie art. 8 kp na gruncie procedowanej sprawy nabiera dalej idącego znaczenia, niż wynika to z samego brzmienia przepisu. Pracownik, którego postępowanie uchybiało normom moralnym w stosunkach pracy, a którego zachowanie jako sekretarza(...) powinno być w pełni transparentne i godne zaufania w stosunku do organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego takich kryteriów nie spełniało. Dodatkowo, sprawowanie funkcji sekretarza(...)wymaga od osoby obejmującej stanowisko szczególnej dbałości o jakość sprawowanej pracy, zapewnienie apolityczności oraz godne reprezentowanie organu wykonawczego. Naganne zachowania pracownika prowadzące do oczywistego uchybienia tym warunkom pomimo formalnej ochrony pracownika z uwagi na wiek przedemerytalny, nie powinno podlegać ochronie prawnej. Zważyć należy, że jakkolwiek określone uprawnienie w stosunku pracy wynika z normy prawnej o wymiarze formalnym, tak biorąc pod uwagę konkretny przypadek w danym stanie faktycznym, może dojść do sytuacji, iż uprawnienie to nie będzie miało podstawy materialnoprawnej, ze względu na to, że jego realizacja byłaby równoznaczna z naruszeniem zasad współżycia społecznego lub społeczno-gospodarczego przeznaczenia tego prawa. Z taką sytuacją mamy do czynienia na gruncie przedmiotowej sprawy.

Mając to na uwadze wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa strony powodowej w całości, a w przypadku odmowy uwzględnienia żądania oddalenia w całości powództwa strony powodowej, z ostrożności procesowej, wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda sumy pieniężnej tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę.

Ponadto, wniósł o orzeczenie o kosztach postępowania, w tym kosztach zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W zażaleniu od pkt. IV zaskarżonego wyroku pozwany Urząd (...) zarzucił mu naruszenie art. 477 ^{( 2)} § 2 kpc poprzez jego błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie na gruncie niniejszej sprawy, podczas gdy biorąc pod uwagę okoliczności całej sprawy, unormowanie zawarte w art. 477 ^{( 2)} § 2 kpc- mając na uwadze, że sad meriti wydał rozstrzygnięcie po ustaniu stosunku pracy-nie powinno mieć zastosowania. Naruszenie przepisu prawa przez sąd meriti ma charakter rażący i powoduje, że rozstrzygnięcie zawarte w punkcie IV sentencji wyroku ma charakter wyłącznie prawotwórczy, sprzeczny z wykładnią językową przepisu oraz celem ustawodawcy.

Wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w punkcie IV w zakresie zobowiązania pozwanego przez sąd meriti do dalszego zatrudnienia powoda do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postepowania zażaleniowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Suwałkach zważył, co następuje:

Apelacja i zażalenie nie zasługiwały na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy w Ełku dokonał prawidłowych ustaleń w sprawie i wyprowadził z tych ustaleń właściwe wnioski. Sąd Okręgowy w Suwałkach aprobuje je w całości i przyjmuje za własne.

W sprawie poza tym podkreślić należy, że w wypowiedzeniu umowy o pracę powinny być wskazane wszystkie okoliczności i przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę i nie można ich rozszerzać w toku postępowania sądowego z powództwa pracownika o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, a następnie o przywrócenie do pracy. Tak jednoznacznie wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego (up. wyrok z dnia 08 stycznia 2007 r. I PK 175/06), co w pełni aprobuje orzecznictwo powszechne, w tym i Sąd orzekający w niniejszej sprawie. W związku z tym powoływanie się przez pracodawcę w trakcie procesu na inne okoliczności dotyczące wykonywania obowiązków pracowniczych, uznaje się za spóźnione i niedopuszczalne. Skonkretyzowana przyczyna wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę winna bowiem być pracownikowi znana najpóźniej z chwilą otrzymania pisma wypowiadającego umowę o pracę. Tym samym nie można było brać pod uwagę zgłoszonych w toku niniejszego procesu innych okoliczności przemawiających za rozwiązaniem z powodem umowy o pracę niż tych, które wskazane były w piśmie rozwiązującym umowę o pracę za wypowiedzeniem. Poza oceną więc pozostawały w sprawie takie okoliczności jak ewentualnie naganne za zachowanie się powoda wobec innych petentów niż interesanta co do wykorzystania funduszu sołeckiego oraz ewentualne naganne zachowanie się wobec samych pracowników Urzędu (...), a także dotyczące leczenia się w czasie pracy i wykorzystywania zwolnień lekarskich w celu unikania świadczenia pracy. Inną już rzeczą jest, że pozwany urząd nawet nie udowodnił nagannego się zachowania powoda wobec interesantów i pracowników, co zresztą zasygnalizował i Sąd Rejonowy w Ełku. Trzeba przecież byłoby przesłuchać tych interesantów i pracowników, a nie tylko powoływać się na ogólnikowe twierdzenia co niektórych tylko pracowników urzędu bądź byłych radnych.

Należało to natomiast wszystko zaznaczyć w aspekcie zgłoszonych zarzutów apelacji, gdyż w apelacji pozwany urząd idzie jeszcze dalej w formowaniu przyczyn uzasadniających wypowiedzenie powodowi umowy o pracę, powołując się przy tym na zasady współżycia społecznego. Tymczasem jeżeli powód jest w okresie ochronnym to tym bardziej w wypowiedzeniu mu umowy o pracę takie wszystkie przyczyny uzasadniające rozwiązanie z nim umowy o pracę winne były być mu wskazane, a następnie udowodnione. Nie można zatem apelacji uznać za uzasadnionej. W niniejszym przypadku zasady współżycia społecznego mogłyby być tylko wówczas zastosowane gdy powołano się na nie w samym wypowiedzeniu umowy o pracę. Tak na marginesie to wskazać należy, o ile chodzi o zagraniczną wycieczkę powoda w czasie zwolnienia lekarskiego, to chyba pracodawca jako Urząd (...)wyraził mu na to zgodę.

W sprawie zatem poprzestać należy na prawidłowych ustaleniach Sądu Rejonowego, że głównym motywem wypowiedzenia powodowi umowy o pracę było podłoże osobisto-polityczne odnośnie nowego Wójta (...) Ocena ta dokonana przez ten Sąd jest w pełni właściwa i za tym sądem powtórzyć należy, że takie podłoże osobisto-polityczne nie może uzasadniać wypowiedzenia Sekretarzowi (...)umowy o pracę. Zaszłości też pracy powoda w urzędzie za kadencji poprzedniego Wójta (...)i Rady (...) nie uzasadniają rozwiązania z nim umowy o pracę. Nie odnoszą się przecież do utraty zaufania do obecnego Wójta (...), a ponadto trudno mówić o naruszeniu obowiązków pracowniczych przez powoda skoro i poprzedni Wójt (...) i Rada (...)nie wyciągneły żadnych ujemnych konsekwencji wobec powoda. Zachowania powoda wobec obecnego Wójta (...) przed wyborami nie mogą być zaś brane pod uwagę z tego względu, że nie dotyczyły jeszcze ich wspólnej pracy. Trudno więc mówić o braku zaufania. Owszem Wójt (...) ma prawo do współpracy z takim Sekretarzem (...)do którego ma zaufanie, jednakże nie może od razu z naruszeniem przepisów prawa pozbawiać dotychczasowego Sekretarza pracy. Tak natomiast nastąpiło w niniejszej sprawie. Musiało to zaś skutkować przywróceniem Sekretarza do pracy. Tym bardziej tak należało uznać, że prowadzono z nim rozmowy na temat innego stanowiska pracy i można byłoby mu wypowiedzieć warunki pracy i ewentualnie płacy.

Mając zatem to wszystko na uwadze zaakceptować należało wszystkie rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w Ełku i na mocy art. 385 kpc i art. 397 § 2 kpc zw. z art. 385 kpc oddalić apelację i zażalenie.

Owszem rozstrzygnięcie Sądu co do nałożenia na pozwany Urząd(...) obowiązku dalszego zatrudnienia powoda do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy było ze wskazanej przyczyny w zażaleniu błędne, jednak jeżeli Sąd Rejonowy nie dokonał reasumpcji tego orzeczenia, to w obliczu oddalenia apelacji zażalenie stało się bezprzedmiotowe.

O kosztach zastępstwa procesowego za II instancję Sąd orzekł na mocy § 10 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U z 2015r., poz 507).

SSO Mirosław Kowalewski SSO Danuta Poniatowska SSO Piotr Witkowski

PW/ws