Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący : SSO Wiesław Żywolewski

Protokolant: Andrzej Wiszowaty

w obecności prokuratora - Anny Radziszewskiej - Biskup

po rozpoznaniu w dniach: 28.03.2013r, 09.04.2013r., 10.05.2013r, 03.06.2013r. sprawy:

1.  E. O. (1) , urodz. (...) w B., syna D. i A. zd. B.,

oskarżonego o to, że:

w okresie od września 2000r. do 30 stycznia 2001r. w B., Z.i innych miejscowościach na terenie Polski wspólnie i w porozumieniu z W. F. (1), J. J. (1), J. O.i innymi osobami, działając w krótkich odstępach czasu, realizując z góry powzięty zamiar oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w dniu 08.10.2000r. spowodował w miejscowości M.zdarzenie mające na celu wypłacenie nienależnego odszkodowania, polegające na umyślnym spowodowaniu samochodem marki D. (...)z naczepą (...)zdarzenia drogowego, w efekcie którego uszkodzeniu uległy w/w pojazdy wynajęte przez J. J. (1)od J. O.prowadzącej firmę (...)w B.i piec (...)przewożony tym zestawem, należący do S.C. (...), której współwłaścicielami byli W. F. (1)i J. J. (1), doprowadził firmy ubezpieczeniowe (...) SAw (...) S.A.w Z.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że wprowadzając w błąd pracowników tych firm co do okoliczności wyżej opisanego zdarzenia, doprowadził do wypłaty nienależnego odszkodowania w łącznej kwocie 501552,77 zł stanowiącej mienie znacznej wartości, przy czym (...) W.Oddział w B.poniosło szkodę w wysokości 433042,95 zł, a (...) SA (...)w Z.w wysokości 68509,82 zł,

tj. o czyn z art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

2.  J. J. (1) , urodz. (...) w N., syna J. i H. zd. S.,

oskarżonego o to, że:

w okresie od 8 października 2000r. do 30 stycznia 2001r. w B., Z.i innych miejscowościach na terenie Polski wspólnie i w porozumieniu z W. F. (1), E. O. (1), J. O.i innymi osobami, działając w krótkich odstępach czasu, realizując z góry powzięty zamiar oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wiedząc, że w dniu 08.10.2000r. E. O. (1)spowodował w miejscowości M.zdarzenie mające na celu wypłacenie nienależnego odszkodowania, polegające na umyślnym spowodowaniu samochodem marki D. (...)z naczepą (...)zdarzenia drogowego, w efekcie którego uszkodzeniu uległy w/w pojazdy i przewożony tym zestawem piec (...), należący do S.C. (...), której wraz z J. F. (1)był współwłaścicielem, doprowadził firmy ubezpieczeniowe (...) SAw (...) S.A.w Z.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że wprowadzając w błąd pracowników tych firm co do okoliczności wyżej opisanego zdarzenia, doprowadził do wypłaty nienależnego odszkodowania w łącznej kwocie 501552,77 zł stanowiącej mienie znacznej wartości, przy czym (...) W.Oddział w B.poniosło szkodę w wysokości 433042,95 zł, a (...) SA (...)w Z.w wysokości 68509,82 zł,

tj. o czyn z art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

3.  T. W. (1) , urodz. (...)w B., syna S.i Z.zd. W.,

oskarżonego o to, że:

w okresie od września 2000r. do dnia 8 października 2000r. w B., Z.i innych miejscowościach na terenie Polski chcąc by inne osoby dokonały czynu zabronionego, pomógł W. F. (1), J. J. (1), E. O. (1)i J. O.w popełnieniu czynu zabronionego, w ten sposób, że działając w krótkich odstępach czasu, realizując z góry powzięty zamiar oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił rady co do sposobu wyłudzenia odszkodowania oraz wypożyczył (...) J. O.w B.swoją naczepę marki (...)n rej. (...), że zostanie ona wykorzystana do popełnienia przestępstwa polegającego na sprowadzeniu zdarzenia mającego na celu wypłacenie nienależnego odszkodowania, w efekcie którego uszkodzeniu uległ ciągnik siodłowy marki D. (...)i w/w naczepa oraz przewożony tym zestawem piec (...)należący do S.C. (...)w K., będącej własnością wspólników W. F. (1)i J. J. (1), którzy wraz z E. O. (1)i J. O.na tej podstawie doprowadzili firmy ubezpieczeniowe (...) SAw B.i (...)S.A.w Z.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że wprowadzając w błąd pracowników tych firm co do okoliczności wyżej opisanego zdarzenia, doprowadzili do wypłaty nienależnego odszkodowania w łącznej kwocie 501552,77 zł stanowiącej mienie znacznej wartości, przy czym (...) W.Oddział w B.poniosło szkodę w wysokości 433042,95 zł, a (...) SA (...)w Z.w wysokości 68509,82 zł,

tj. o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

I.  Oskarżonego E. O. (1)uznaje za winnego tego, że w okresie od września 2000r. do 30 stycznia 2001r. w B., Z.i innych miejscowościach na terenie Polski działając wspólnie i w porozumieniu z J. J. (1)i innymi ustalonymi osobami, działając w krótkich odstępach czasu, realizując z góry powzięty zamiar oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w dniu 08.10.2000r. spowodował w miejscowości M.zdarzenie mające na celu wypłacenie nienależnego odszkodowania, polegające na umyślnym spowodowaniu samochodem marki (...)o nr rej. (...)z naczepą o nr rej. (...)zdarzenia drogowego, w efekcie którego uszkodzeniu uległy w/w pojazdy wynajęte przez J. J. (1)z firmy (...)w B.prowadzonej przez J. O.i piec (...)przewożony tym zestawem, należący do spółki cywilnej (...), której wspólnikami byli W. F. (1)i J. J. (1), a także bezpośrednio po zdarzeniu, działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi osobami wziął udział w powiększaniu rozmiarów uszkodzeń pieca (...)poprzez rozbijanie elementów urządzenia przy pomocy cegieł i skakanie po nich, a następnie doprowadził firmy ubezpieczeniowe (...) SAw B.i (...) S.A.w Z.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że wprowadzając w błąd pracowników tych firm, co do okoliczności wyżej opisanego zdarzenia, doprowadził do wypłaty w dniu 30.01.2001r. nienależnego odszkodowania w łącznej kwocie 501552,77 zł stanowiącej mienie znacznej wartości, przy czym (...) W.Oddział w B.poniosło szkodę w wysokości 433.042,95 zł, a (...) SA (...)w Z.w wysokości 68.509,82 zł, tj. popełnienia czynu z art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w brzmieniu sprzed nowelizacji nadanym ustawą z dnia 5 listopada 2009 r.o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589) i za to na podstawie art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w brzmieniu w brzmieniu sprzed nowelizacji nadanym ustawą z dnia 5 listopada 2009 r.o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589) w zw. z art. 4 § 1 kk skazuje oskarżonego, zaś na mocy art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności.

II.  Oskarżonego J. J. (1)uznaje za winnego tego, że w okresie od sierpnia 2000r. do 30 stycznia 2001r. w B., Z.i innych miejscowościach na terenie Polski działając wspólnie i w porozumieniu z E. O. (1)i innymi ustalonymi osobami, działając w krótkich odstępach czasu, realizując z góry powzięty zamiar oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wiedząc, że w dniu 08.10.2000r. E. O. (1)spowodował w miejscowości M.zdarzenie mające na celu wypłacenie nienależnego odszkodowania, polegające na umyślnym spowodowaniu samochodem marki (...) nr rej. (...)z naczepą o nr rej. (...)zdarzenia drogowego, w efekcie którego uszkodzeniu uległy w/w pojazdy wynajęte przez J. J. (1)z firmy (...)w B.prowadzonej przez J. O.i piec (...)przewożony tym zestawem, należący do spółki cywilnej (...), której był wspólnikiem wraz z J. F. (1), doprowadził firmy ubezpieczeniowe (...) SAw B.i (...)S.A.w Z.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że wprowadzając w błąd pracowników tych firm co do okoliczności wyżej opisanego zdarzenia, doprowadził do wypłaty w dniu 30.01.2001r. nienależnego odszkodowania w łącznej kwocie 501.552,77 zł stanowiącej mienie znacznej wartości, przy czym (...) W.Oddział w B.poniosło szkodę w wysokości 433.042,95 zł, a (...) SA (...)w Z.w wysokości 68509,82 zł, tj. popełnienia czynu z art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w brzmieniu sprzed nowelizacji nadanym ustawą z dnia 5 listopada 2009 r.o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589) i za to na podstawie art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w brzmieniu w brzmieniu sprzed nowelizacji nadanym ustawą z dnia 5 listopada 2009 r.o zmianie ustawy - Kodeks karny (…) oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589) w zw. z art. 4 § 1 kk skazuje oskarżonego, zaś na mocy art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

III.  Oskarżonego T. W. (1)uznaje za winnego tego, że w okresie od sierpnia 2000r. do dnia 8 października 2000r. w B., Z.i innych miejscowościach na terenie Polski chcąc by inne osoby dokonały czynu zabronionego, pomógł J. J. (1), E. O. (1)i innym ustalonym osobom w popełnieniu czynu zabronionego, w ten sposób, że działając w krótkich odstępach czasu, realizując z góry powzięty zamiar oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił rady co do sposobu wyłudzenia odszkodowania z towarzystwa ubezpieczeniowego, a następnie wypożyczył firmie (...)w B.swoją naczepę marki (...) nr rej. (...)wiedząc, że zostanie ona wykorzystana do popełnienia przestępstwa polegającego na sprowadzeniu zdarzenia drogowego, mającego na celu wypłacenie nienależnego odszkodowania, w efekcie którego uszkodzeniu uległ ciągnik siodłowy marki (...) nr rej. (...)i w/w naczepa oraz przewożony tym zestawem piec (...) należący do spółki cywilnej (...)w K., będący własnością wspólników tej spółki, a w następstwie tego zdarzenia drogowego doszło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez firmy (...) SAw (...) S.A.w Z.w za pomocą uprzedniego wprowadzenia w błąd pracowników tych firm, co do okoliczności wyżej opisanego zdarzenia i wypłaty nienależnego odszkodowania w łącznej kwocie 501.552,77 zł stanowiącej mienie znacznej wartości, przy czym (...) W.Oddział w B.poniosło szkodę w wysokości 433042,95 zł, a (...) SA (...)w Z.w wysokości 68509,82 zł, tj. popełnienia czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w brzmieniu sprzed nowelizacji nadanym ustawą z dnia 5 listopada 2009 r.o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589) i za to na podstawie art. 18 § 3 kk w zw. z art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w brzmieniu w brzmieniu sprzed nowelizacji nadanym ustawą z dnia 5 listopada 2009 r.o zmianie ustawy - Kodeks karny (…) oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589) w zw. z art. 4 § 1 kk skazuje oskarżonego, zaś na mocy art. 19 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

IV.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt. 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego J. J. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata.

V.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt. 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego T. W. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata.

VI.  Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego E. O. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę :

- na rzecz (...) W. kwoty 60.000 zł (sześćdziesiąt tysięcy złotych)

- na rzecz (...) SA kwoty 20.000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych)

VII.  Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego J. J. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę :

- na rzecz (...) W. kwoty 40.000 zł (czterdziestu tysięcy złotych)

- na rzecz (...) SA kwoty 5.000 zł (pięciu tysięcy złotych).

VIII.  Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego T. W. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę :

- na rzecz (...) W. kwoty 10.000 zł (dziesięciu tysięcy złotych)

- na rzecz (...) SA kwoty 2.000 zł (dwóch tysięcy złotych).

IX.  Zasądza od oskarżonych J. J. (1) i T. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa opłaty w kwotach po 300 zł (trzysta złotych) i zwalnia tych oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych w pozostałym zakresie.

X.  Zwalnia oskarżonego E. O. (1) od ponoszenia kosztów sądowych.

XI.  Zasądza od skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej adw. P. K.kwotę 960,- zł (dziewięćset sześćdziesiąt) złotych powiększoną o należny od tej kwoty podatek VAT w wysokości 23 % za obronę z urzędu oskarżonego E. O. (1).

sygn. akt III K 127/12

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego, zebranego w sprawie, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. J. (1)wraz z W. F. (1)byli wspólnikami spółki (...)s.c.z siedzibą w K., przy czym działalność rozpoczęli od 1.04.1997r. W 1997r. spółka (...)nabyła piec elektryczny (...)za kwotę nie wyższą niż 20.000 zł. Wspólnicy spółki zlecili rzeczoznawcy S. S. (2)dokonanie wyceny stanowiska i pieca (...). W marcu 1998r. rzeczoznawca (...) S. S. (2)wykonał operat dotyczący tego przedmiotu i piec wraz ze stanowiskiem został wyceniony na kwotę 388.000 zł. Następnie piec ten wprowadzony został aportem do majątku firmy – aneksem do umowy spółki z dnia 17 września 1998r.

Dowody:

k. 102-3, 488-493 – dokumentacja

k. 494-499, 784-793 – wycena wykonana przez S. S.,

k. 777-780, 781-3, 1746-51, 3006-7 – zeznania S. S. (2)

Z biegiem czasu doszło do pogorszenia sytuacji ekonomicznej firmy (...). Wspólnicy J. J. (1)i W. F. (1)w dniu 8 kwietnia 1999r zawarli z Bankiem (...)w R.umowę o kredyt obrotowy w wysokości 300.000 zł,

przyznany na okres od 8.04.1999 r. do 6.10.2000 r. Zabezpieczenie kredytu stanowiło przewłaszczenie rzeczy w postaci środków trwałych tj. przeciągarki (...)o wartości 249 600zł i pieca elektrycznego (...)wycenionego na kwotę 388800 zł. Kredyt ten nie był jednak spłacany systematycznie. Mimo uzyskania kredytu spółka(...) w coraz większe trudności finansowe. W dniu 21 grudnia 2000r. na wniosek wspólników doszło do wykreślenia spółki z ewidencji działalności gospodarczej.

Jeszcze wcześniej J. J. (1)i W. F. (1)doszli do przekonania, iż można wyjść z tej trudnej sytuacji ekonomicznej poprzez fikcyjną sprzedaż pieca (...) i upozorowanie kolizji podczas jego transportu, a następnie uzyskanie odszkodowania od towarzystwa ubezpieczeniowego.

dowody:

k. 175-176, 377, 556- 562, 1401-3, 1506-8, 104 – dokumentacja

Realizując swoje zamierzenia, w czerwcu 2000 r. J. J. (1) udał się do rzeczoznawcy K. P., w celu uzyskania korzystniejszej wyceny pieca. K. P. sporządził wycenę na podstawie dostarczonych przez J. J. (1) dokumentów. Piec został początkowo wyceniony przez niego na kwotę 480 000 zł. Jednak J. J. (1) nie zaakceptował tak niskiej wyceny i zażądał podwyższenia wskazanej kwoty. K. P. sporządził kolejny operat, tym razem opiewający na kwotę 594 000 zł. Taka wycena została ostatecznie zaakceptowana przez J. J. (1). J. J. (1) zapłacił K. P. za wycenę 500 zł. K. P. osobiście nie dokonał oględzin pieca i innych urządzeń mimo, iż w treści wyceny wskazał, że dokonał takich oględzin. Oba dokumenty J. J. (1) przedstawił wspólnikowi W. F. (1).

Dowody:

k. 727-730, 736-744, 2065-69 – zeznania K. P.

k. 745-751, 825-6- operat

J. J. (1) znał T. W. (1), gdyż byli wcześniej kontrahentami. Przy czym T. W. (1) był nadal wierzycielem spółki (...). T. W. (1) znał E. O. (1) prowadzącego firmę (...) w B., faktycznie zarejestrowaną na jego żonę J. O. i wiedział czym się on zajmuje. E. O. (1) od pewnego czasu zajmował się różnego rodzaju wyłudzeniami i oszustwami.

J. J. (1) spotykał się z T. W. (1) m.in. w siedzibie firmy tego ostatniego przy ul. (...) w B.. W rozmowach mężczyźni uzgodnili sposób działania związany z zamierzonym oszustwem. Przy czym T. W. (1) udzielił rad w zakresie sposobu upozorowania kolizji, wskazał osobę, która mogłaby podjąć się zorganizować wyłudzeniem odszkodowania poprzez upozorowanie kolizji. Ponadto zaproponował użycie należącej do niego naczepy do przewozu pieca, które miały ulec uszkodzeniu. Zgodnie z przekazaną informacją, za pośrednictwem T. W. (1), J. J. (1) poznał E. O. (1). Mężczyźni uzgodnili szczegóły związane z omawianym procederem. J. J. (1) zaproponował E. O. (1) usługę przewiezienia pieca elektrycznego z siedziby jego firmy, wyjaśniając swoje zamierzania dotyczące upozorowania kolizji i wyłudzenia odszkodowania. Firma (...) s.c. oficjalnie zleciła wykonanie usługi transportowej firmie (...).

dowody :

k. 612, 827 – zlecenie

We wrześniu 2000r. doszło do spotkania w siedzibie spółki w K., w którym brali udział W. F. (1), J. J. (1), T. W. (3). Wówczas J. J. (1)informował o szczegółach upozorowania kolizji z udziałem pieca W. F. (1), aby wyłudzić odszkodowanie z firmy ubezpieczeniowej. Wskazał, iż zadania tego podejmie się E. O. (1). Wspólnicy spółki (...)s.c.postanowili dokonać fikcyjnej transakcji zbycia pieca, w celu uzasadnienia jego demontażu i transportu, przy czym ustalili, iż W. F. (1)ma odnaleźć osobę, która nabędzie w sposób fikcyjny piec (...). W. F. (1)znał W. B. (1)poprzez swojego znajomego J. P.. W. B. (1)prowadził działalność gospodarczą w W.. W. F. (1)doprowadził do zawarcia w dniu 12 lipca 2000 r. z W. B. (1)reprezentującym spółkę (...) sp. z o.o.umowy sprzedaży pieca (...)i przeciągarki do drutu. Po pewnym czasie W. F. (1)zadzwonił do W. B. (1)i stwierdził, że może sprzedać mu tylko piec (...). 1 września 2000 r. doszło do podpisania drugiej umowy i aneksu do niej, która dotyczyła już tylko pieca. Jednocześnie doszło do wystawienia ze strony wspólników spółki (...) faktury VAT Nr (...)potwierdzającej transakcje sprzedaży pieca (...) za kwotę 580.000.

Dowody:

k. 2192-2196

k. 3498-9, 624-6, 696-7, 2153-6, 2188-90, 2951 – zeznania W. B. (1) .

Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami E. O. (1) wypożyczył od T. W. (1) naczepę marki T. nr rej. (...). Naczepa ta była już dość stara i nie ubezpieczona. T. W. (1) zlecił jej ubezpieczenie w ramach ubezpieczenia OC diagnoście P. Ś., który zwrócił się w tej sprawie do E. W. - agenta ubezpieczeniowego. E. W. na wniosku o ubezpieczenie naczepy podpisał się za T. W. (1).

Dowody:

k. 732-3, 818-20, 1044-6, 1047-9, 3003- zeznania świadka E. W.

k. 871- 3, 1037-9, 1040-3, 2054-6, 3012 - zeznania P. Ś.

k. 973- 976 – dokumentacja ubezpieczeniowa.

k. 1821 – kopia dowodu rej.

E. O. (1)użytkował ciągnik siodłowy (...) nr rej (...)i tym zestawem zamierzał transportować ładunek z piecem. Zestawem tym miał kierować W. P. (1), który został zatrudniony w firmie (...)jako kierowca, na umowę zlecenia. Jednocześnie został on wtajemniczony przez E. O. (1)w szczegóły przedsięwzięcia. Firma (...) J. O.wykupioną polisę ubezpieczeniową na przewożone ładunki zawartą na rok tj. od dnia 5.05.2000 r. do dnia 4.05.2001 r. w (...) W.Oddział w B., określającą wysokość sumy gwarancyjnej do 100 000 USD. Polisa nr .(...)obejmowała swym zakresem ryzyko ubezpieczenia w zakresie podstawowym z rozszerzeniem o ryzyka rabunku

Dowody:

k. 27-51, 112-145 - dokumentacja dotycząca pojazdów (...)nr (...)i naczepy T.nr (...),

k. 893, k. 613-614 – dokumentacja

W celu uzyskania odpowiedniego odszkodowania także W. F. (1)postanowił ubezpieczyć przewożone ładunki wykupując w (...) S.A.Inspektorat w Z.wykupując dwie polisy - pierwszą w dniu 10.08.2000 r. na maszyny do przeciągania drutu i piec (...)określając ich wartość na kwotę 1100000 zł. Po zmianach terminu i zakresu transakcji, co do fikcyjnej sprzedaży pieca (...), wykupił kolejną polisę w dniu 2.10.2000 r. na transport pieca (...) na kwotę na 600.000 zł

Dowody:

k. 376, 591-595, 757-762

k. 753-6, 978-9, 3003-4 – zeznania J. B.,

Data upozorowania kolizji podczas transportu pieca została ustalona na noc z 7 na 8 października 2000r. z racji odbywających się wówczas wyborów prezydenckich. Przed tym dniem E. O. (1), W. P. (1)i S. C. (1)udali się samochodem marki D.z naczepą do K.do siedziby spółki (...). W pobliżu tej miejscowości doszło do spotkania W. P. (1), S. C. (1), E. O. (1)z W. F. (1)i J. J. (1). Szczegóły planu z W. F. (1)i J. J. (1)uzgadniał wówczas E. O. (1). W dniu zdarzenia w siedzibie spółki (...)piec został zdemontowany i załadowany na naczepę. Przy załadunku byli obecni także W. F. (1), J. J. (1). Po załadowaniu tego urządzenia W. P. (1)i S. C. (1)udali się w kierunku W.. Zestawem składającym się z ciągnika (...)i naczepy (...) (...) W. P. (1). Za nimi swoim samochodem jechał E. O. (1), z którym był również T. D.. Po załadunku W. P. (1), i S. C. (1)oraz W. F. (1)i J. J. (1)pojechali do pobliskiego baru. Tam W. F. (1)mówił o tym, iż załatwił nabywcę pieca elektrycznego i piec ten ma ulec wypadkowi. Mówił, że piec jest ubezpieczony. Prosił też o poluzowanie pasów zabezpieczających piec, aby zleciał on z naczepy w czasie wypadku. W. P. (1)ze S. C. (1)poruszając się zestawem z ładunkiem pieca przemieścili się w okolice O., gdzie umówili się z E. O. (1). Oddzielnie z B.na miejsce jechał E. O. (1)samochodem ciężarowym (...). Następnie spotkali się z W. F. (1), który przyjechał swoim samochodem osobowym. Miejsce kolizji szukali i ustalili W. F. (1)jadąc wraz z E. O. (1), W. P. (1)i S. C. (1). Miejsce upozorowania kolizji zostało wybrane w miejscowości M.dm. Z., na drodze krajowej (...). Bezpośrednio Przed zaplanowaną kolizją W. P. (1)wraz ze S. C. (1)na naczepie poluzowali pasy przytrzymujące ładunek – piec. W nocy 8 października 2000r. ok. godz. 02.30 W. O.wsiadł za kierownicę D.przewożącego ładunek, rozpędził zestaw. W tym czasie obok samochodu jechał drugim autem T. D.. E. O. (1)skierował zestaw do rowu, a bezpośrednio przed kolizją wyskoczył z szoferki samochodu na drugi pojazd. Samochód z ciężarowy marki (...) nr rej. (...)z naczepą nr rej. (...)został skierowany do rowu i wywrócony. Przewożony piec elektryczny uległ uszkodzeniu. Po kolizji na miejscu wypadku byli obecni E. O. (1), W. P. (1), S. C. (1), T. D.. Po czym pozostał tam jedynie W. P. (1), który zawiadomił policję. Po przyjeździe patrolu podał się on za kierującego pojazdem. Został ukarany przez funkcjonariuszy policji mandatem za wykroczenie drogowe.

Dowody:

k. 10-27, 329-334 – dokumentacja z KP w Z.,

k. 325-6, 327-8 - zeznania świadków A. R., D. G.,

Po interwencji policji po południu na miejsce zdarzenia z powrotem przyjechali E. O. (1), S. C. (2). E. O. (1), W. P. (1), postanowili powiększyć rozmiary uszkodzeń pieca elektrycznego, który nie był dość mocno uszkodzony. Rozbijali skrzynki elektryczne, sterowniki przy pomocy cegieł szmotowych, skakali po szufladach pieca. Nieco później na miejsce wydarzenia przyjechali – na prośbę E. O. (1)– przebywający w pobliżu jego znajomi A. W.oraz A. S. (1). A. S. (1)także brał udział w powiększaniu rozmiarów uszkodzeń elementów tego pieca. Nieco później na miejsce zdarzenia przyjechał przedstawiciel towarzystwa ubezpieczeniowego aby udokumentować wydarzenie. Samochód ciężarowy został później wyciągnięty z rowu, a później tez naczepa z piecem, które zostały pozostawione na placu w Z..

Dowody:

k. 1314-15 – zeznania świadka J. K.

k. 1774-8, 3055 – zeznania E. K.

k. 1317- kopia zlecenia

Samochód ciężarowy marki (...) nr rej. (...)należał do J. O.. W dniu 30.10.2000r. została zgłoszona do (...) szkoda komunikacyjna. Z racji uszkodzenia pojazdu w wyniku powyższej kolizji Firma (...)z tytułu ubezpieczenia AC zawartego w dniu 12.06.2000 r. z (...) S.A.Oddział w B.(polisa nr (...)) uzyskała odszkodowanie w łącznej kwocie 21 600 zł. Za pomoc w zdarzeniu W. P. (1)otrzymał od J. O.700 zł, a następnie w ratach inne kwoty. Łącznie otrzymał 3000 zł

Dowody :

k. 53¬86, 148-154- akta szkody (...) SA,

k. 768-771 zeznania J. Ł.

k. 772-776, 3005-6 – zeznania M. R.

k. 804-8, 3011-12 zeznania M. S.,

k. 2543-2551 – dokumentacja (...)

W. F. (1)zawiadomił ubezpieczyciela - (...)w Z.o kolizji. Spółka (...), reprezentowana przez W. F. (1), uzyskała odszkodowanie z (...) S.A.Oddział w K.w wysokości 479.952, 77 zł. W dniu 30.01.2001r. doszło do przelania do Banku(...) w R.na konto Spółki (...)kwoty 477 600zł. Z kwoty tej Bank zaspokoił swoją wierzytelność w wysokości 280 331,34 zł wynikającą z udzielonego kredytu, kwotę 65 000 zł przelał na rzecz H. F., kwotę 32 000 zł przelał na konto W. F. (1), kwota 30 000 zł została przelana na rzecz (...) H. F., zaś kwotę 70 268,66 zł w gotówce pobrał W. F. (1). (...)w Z.wystosował do (...) W.Oddział w B.notę księgową z prośbą o refundację wypłaconego odszkodowania w kwocie 411 442,95zł.

Dowody:

k. 638-9, 1603-1724, 2455, 2552-2560– dokumentacja

(...)uznał ponadto, że winę za zaistnienie zdarzenia ponosi kierujący pojazdem W. P. (1). Skierował przeciwko niemu pozew o zapłatę kwoty 68 509,82zł W. P. (1)nie uznał roszczenia, bowiem powstało ono na skutek kolizji lecz zostało umyślnie spowodowane przez E. O. (1), który działał wspólnie i w porozumieniu ze wspólnikami spółki (...) W. F. (1)i J. J. (1).

dowody:

k. 1509 – 1571 - akta sprawy cywilnej I C 67/06,

k. 1603-1724 - akta szkodowe

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił także w oparciu o:

wyjaśnienia oskarżonego E. O. (1) (k. 3446-8, 1255-6, 1330-2, 1371-5, 1384-6, 1387-9, 1440-2v, 2428, 2933-6, częściowe wyjaśnienia oskarżonego J. J. (1) (k. 3448-3454, 1880-8, 2089-90, 2093-4v, 2602-4, 2044-8), zeznania świadków:

W. P. (1)(k. 3499-3501v, 88-90, 91-96, 97-99, 619-621, 856-860v, 885-9, 1437-9, 1445-6, 1779-82, 1945-7, 2995-3000), W. F. (1)(k. 3517- 3522, 357-371, 543-7, 581-8, 628-31, 643-6, 666-9, 1360-9, 1490-9, 1766-9, 2138-48, 2163-8, 2583-5, 2588-91, 2942-4), W. B. (1)(k. 3498-9, 624-6, 696-7, 2153-6, 2188-90, 2951), A. S. (1)(k. k. 3470v-3471v, 476-8v, 1980-2, 2518-19, 2938-9, E. W.(k. 732-3, 818-20, 1044-6, 1047-9, 3003), K. P.(k. 3660-3661, 728-730, 736-744, 1754- 1757, 2065-9, 2070-1, 3004-5), S. S. (2)(777-8, 781-3, 1746-51, 3006-7), P. S.(k. 870-3, 1037-9, 1040-3, 2054-6, 3012),A. S. (2) (...) częściowe zeznania S. C. (1)(k. 3753-3754, 168-171, 1933-7, 2621-2) oraz w oparciu o dokumentacje zgromadzoną w sprawie i wyżej powołaną, jak też w oparciu o dokumentację szkodową (...)oraz zeznań pracowników tych instytucji.

Na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony E. O. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył bardzo obszerne wyjaśnienia.

Wyjaśnił, iż w 2000r. J. J. (1), którego poznał przez T. W. (1), zaproponował mu przewiezienie pieca i nadmienił, aby ten piec w trakcie transportu został uszkodzony. Wskazał, iż z J. J. uzgodnił termin przewozu pieca. To J. J. miał zorganizować naczepę do przewozu pieca, a jego zadaniem było podstawienia ciągnika. Wyjaśnił, iż naczepa należała do T. W. (1). Z jego wyjaśnień wynika iż otrzymał zlecenie z firmy (...) na przewóz tego pieca na trasie z K. w okolice W. i wówczas zaczął organizować wyjazd. E. O. (1) wyjaśnił, iż ciągnikiem jechał S. C., choć formalnie dokumenty były wystawione na W. P. (1), który nie miał jeszcze wprawy w prowadzeniu zestawu. Oddzielnie jechał E. O. (1) ze swoim znajomym T. D..

Oskarżony wyjaśnił, iż dojechali do firmy (...) w K. i był tam F. i J.. Tam załadowana piec na naczepę i otrzymali dokumenty przewozowe, w tym fakturę. które przekazał F. bądź J.. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, iż po załadunku samochodem (...) z naczepą pojechali S. C. (1) i W. P. (1) i umówił się z nimi w okolicach O.. Pod O. dołączył do nich W. F.. Wraz z nim objechał okolicę, aby znaleźć odpowiednie miejsce do rozbicia pieca. Oskarżony wyjaśnił, iż po ustaleniu miejsca zadzwonili do P. i C., aby przyjechali do Z.. Tam zjedli kolację i poczekali do nocy ok. godz. 2.00 i pojechali w kierunku miejscowości M.. Na miejscu spotkali się oskarżony, C., P. i D.. Oskarżony wyjaśnił, iż F. pojechał do domu. Oskarżony opisał dalsze działania związane z upozorowaniem kolizji. Wyjaśnił, iż on kierował zestawem i w trakcie jazdy wyskoczył z samochodu (...). Samochód z naczepą i piecem zjechał na pobocze, uszkodziły się pojazdy i ładunek. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, iż po wypadku P. zawiadomił policję, a on wraz z kolegami odjechali. Po jakimś czasie zadzwonił do niego F. pytając, czy plan został zrealizowany. Umówili się na miejscu kolizji. Przyjechali tam następnego dnia ok. godz. 10-12. Oskarżony wskazał, iż zaczął wówczas organizować wyciągnięcie samochodu. Uzgodnił z F. miejsce pozostawienia naczepy z piecem – w miejscowości Z. w okolicy jakiejś bazy budowlanej przy portierni. Tam pozostawiony został ciągnik z piecem.

O wypadku i uszkodzeniach pieca oskarżony poinformował również J.. Wyjaśnił, że to F. i J. zadecydowali, aby zabrał ciągnik, a naczepę z ładunkiem pozostawił. Wyjaśnił, iż we czwórkę wrócili do B.. Natomiast po około 4 dniach wysłał ciągnik siodłowy z naczepą, aby zabrać rozbitego (...)a. oskarżony wyjaśnił, iż zgłosił szkodę (...)a do W.. Otrzymali wycenę i odebrali odszkodowanie. E. O. (1) wyjaśnił, iż z panem F. ustalił, że dostanie 10-15 % wartości odszkodowania, a J. to potwierdził. Nie dostał jednak obiecanych pieniędzy. Dodał, iż dzwonił do F. i kontaktował się telefonicznie z J.. W czasie rozmowy J. poinformował go, iż też nie dostał żadnych pieniędzy, a wszystkie pieniądze które weszły na konto firmy (...) zabrał F.. Przypomniał, iż dostał od F. ze dwa miesiące po wypadku ok. 7-10 tys. Część z tych pieniędzy w sumie ok. 5000 zł przekazał C., a ten miał się rozliczyć z P.. Oskarżony dodał, iż jego żona nic o zaplanowanym wypadku nie wiedziała.

Podczas składania kolejnych wyjaśnień oskarżony E. O. dodał, iż uzgodnił z J., iż naczepę załatwi W.. Naczepa ta była ruiną przeznaczoną na złom. Wskazał, iż W. miał dostać pieniądze za użyczenie naczepy i udział w tym sfingowanym zdarzeniu. Dodał, iż W. miał rozliczyć się z J.. Oskarżony E. O. w swoich wyjaśnieniach wskazywał nadto, iż F. mówił mu, iż miał nadzorować na miejscu zdarzenia przekupionych rzeczoznawców, którzy mieli korzystnie opisać piec po zaistniałej kolizji. Opisał nadto swoje żądania od F. umówionej zapłaty, gdyż otrzymał od niego około 10.000 zł. Wskazał na problemy związane z żądaniami zapłaty kierowanymi przez (...) w Z. wobec W. P.. Oskarżony wyjaśnił, iż nabywca tego pieca pan B. wiedział o wszystkim i na to przystał tj. na fikcyjne nabycie tego pieca za zawyżoną kwotę.

Oskarżony wyjaśnił nadto, iż piec był złomem, był zerdzewiały. Dodał, iż po zdarzeniu wywrócenia zestawu on, W. P., S. C., W. D. a także A. W. i A. S. (1) razem niszczyli piec, rozbijali go, wyciągali spirale, uderzali kamieniami w obudowę i osprzęt elektryczny pieca, aby wyglądał na mocno zniszczony.

W toku rozprawy oskarżony wyraził wątpliwości, czy W. i S. byli potrzebni do niszczenia pieca i czy uczestniczyli w tej czynności. W toku rozprawy przed Sądem Rejonowym oskarżony wyjaśnił, iż J. poznał przez T. W. i spotkał go w biurze pana W.. Doszło wtedy do rozmowy o przewiezieniu pieca (k. 1255-6, 1330-2, 1371-5, 1384-6, 1387-9, 1440-2v, 2428, 2933-6 ).

Oskarżony E. O. (1)w toku rozprawy głównej przed Sądem Okręgowym, na etapie rozpoznania niniejszej sprawy przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Składając wyjaśnienia zaznaczył, iż nie pamięta już dokładnie szczegółów z racji upływu czasu od zdarzeń. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, iż pomysł związany z przestępstwem należał do niego i podzielił się tym pomysłem ze S. C. (1), W. P. (1), T. W. (1), J.i W. F. (1). Oskarżony nie wiedział nic o wycenach pieca, który uległ uszkodzeniu. Kojarzył natomiast, iż co do tego pieca była umowa sprzedaży. Wskazał, iż W. P. (1)był początkowo kierowcą zestawu. W ustalaniu miejsca gdzie miało dojść do wypadku brał udział on, W. P. (1)i S. C. (1). Wyjaśnił, iż to on skierował samochód do rowu i doszło do wypadku. Na miejsce dojechał później W. F.. Zaprzeczył aby na miejscu kolizji był T. W. (1). Oskarżony nie znał szczegółów związanych z uzyskaniem odszkodowania W ocenie E. O. (1)gdy po kolizji na miejsce przyjechali W.i S.to nie brali oni udziału w niszczeniu pieca. Dodał, iż nie wie nic o rozliczeniach między W.a F.odnośnie naczepy. Dodał, iż wcześniej użytkował już naczepę T. W.i mógł nią swobodnie dysponować, a zazwyczaj pytał p. W.czy może ją używać (k. 3446-48).

Oskarżony J. J. (1)na etapie postępowania przygotowawczego początkowo przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż brał udział w zdarzeniu i miał świadomość tego co robi. W pierwotnych wyjaśnieniach przedstawił obszernie okoliczności współpracy z W. F. (1)i prowadzenia z nim spółki (...). Wskazywał na różnego rodzaju nieporozumienia między wspólnikami oraz na pojawiające się z czasem trudności finansowe spółki, brak płynności finansowej. Wskazał na nabycie przez spółkę pieca (...)za kwotę ok. 8 tys. zł. Opisał zlecenie wykonania operatu dot. wartości pieca rzeczoznawczy p. S.. Wyjaśnił, iż od pana S.otrzymał operat szacunkowy, z którego wynikało, iż piec jest wart 388.000 zł, zaś od zakupienia go do jego oszacowania minęło kilka miesięcy. Jak wyjaśnił operat posłużył na wprowadzenia pieca do spółki i wzrósł o tyle majątek spółki. Oskarżony szeroko wyjaśniał na temat pogarszającej się sytuacji ekonomicznej spółki. Wyjaśnił, iż zlecił wykonanie kolejnego operatu przez innego biegłego, prosząc by zastosował najkorzystniejszą metodę wyceny przedmiotowego pieca. Jak wynika z jego wyjaśnień ta wycena miała służyć do zdobycia kupca, czy udziałowca. Wyjaśnił, iż to W. F.znalazł kupca na piec i przeciągarkę – firmę (...)w W.. Doszło do zawarcia umowy na sprzedaż przeciągarki i pieca. Z wyjaśnień J. J. (1)wynika, iż W. F.powiedział mu, aby załatwił to on transport urządzeń. Wówczas rozmawiał on z T. W., którego znał z racji wcześniejszych kontaktów handlowych. Oskarżony wyjaśnił, iż T. W.się nie zgodził. Oskarżony wyjaśnił, iż rozmawiał także z E. O., którego często widział na placu przy Fabrycznej i on się zgodził, przekazał kontakt na O. W. F.. Oskarżony wyjaśnił, iż W. F.kazał mu przyjechać do K.. Doszło do spotkania i tam W. F.powiedział oskarżonemu, iż trzeba uzgodnić szczegóły transportu i trzeba to „zrobić na ubezpieczenie”. Wówczas oskarżony J. J. (1)zaczął wypytywać jak to ma być zrobione. Oskarżony wskazał, iż W. F.nazwał go naiwniakiem, powiedział, iż albo godzi się na takie rozwiązanie i mają problem z głowy, albo dalej tkwią w długach. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, iż wrócił do B.i spotkał się z E. O., od niego dowiedział się, iż jest po rozmowie z W. F.odnośnie przewozu i wypadku. Wówczas także E. O.powiedział mu, iż umówili się z W. F., że będzie sfingowany wypadek, przedstawił mu ludzi, którzy mieli być kierowcami. Przyznał, iż przekazał zlecenie na przewóz pieca, pod którym się podpisał ze wspólnikiem W. F., a następnie przekazał O.. Oskarżony wiedział o uzgodnieniach co do trasy przejazdu poczynionych miedzy W. F.a E. O.i kierowcami. Oskarżony wyjaśnił, iż z W. F.ustalił, iż dojdzie do zdarzenia jedynie z piecem, gdyż doszli do wniosku, iż więcej sprzętu to byłoby „zbyt grubymi nićmi szyte”. Oskarżony przyznał, iż był przy załadunku pieca na naczepę. Wskazał, iż po załadunku pojechał do domu, a F.pojechał jako pilot z ładunkiem. Nie pamiętał, aby na trasie gdzieś jedli razem obiad, lecz nie wykluczył, iż tak było. Wyjaśnił, iż być może T. W.był na spotkaniu w K.lecz nie pamiętał tego. Dodał, iż T. W.powiedział mu później, iż do odbioru pieca była użyta jego naczepa. Wyjaśnił, iż T. W.wiedział o całym procederze, lecz on żadnej roli w tym nie miał. Wyjaśnił, iż przed wyjazdem z K. W. F.informował go, iż ubezpieczył piec. W swoich wyjaśnieniach opisał nadto rozmowę z dyrektorem Banku odnośnie przelania należności przez towarzystwo ubezpieczeniowe jako odszkodowania za sfingowaną kolizję. Wskazał, iż nie rozliczył się z nim F.z tych pieniędzy i go zastraszał w czasie rozmów. Dodał, iż później W. F.mówił mu, iż piec i naczepę zdał na złom. Dodatkowo wyjaśnił, iż nie wie czy W. F.zapłacił T. W.jakieś pieniądze. Wskazał, iż E.miało zobowiązanie wobec firmy (...). W.– (...) w wysokości ok. 20.000 zł. Dodał, iż spotkał się później z E. O., który mu powiedział, aby odpuścił W. F., bo inaczej go oskarżą, iż był organizatorem wszystkiego (k. 1880-1888).

Oskarżony podczas składania kolejnych wyjaśnień podkreślał, iż to W. F. (1) był organizatorem przestępstwa związanego z zaplanowaniem, przygotowaniem, realizacją przy jego i innych osób pomocy, sfingowania kolizji drogowej.

Na kolejnym etapie postępowania przygotowawczego oskarżony odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytanie czy przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu czynów czy też nie.

Na rozprawie przed Sądem Rejonowym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zasadniczo co do mało istotnych faktów złożył podobne wyjaśnienia, negując natomiast swój istotny udział oraz świadomość co do udziału w przestępnym zachowaniu. Zaprzeczył, aby brał udział w spotkaniu na którym ustalałoby szczegóły związane ze sfingowaniem kolizji z udziałem pieca. Oskarżony wyjaśnił, iż o sfingowaniu kolizji dowiedział się wiosną 2003r. od E. O. (1). Wyjaśnił, iż nie wiedział wcześniej, że transport tego pieca został ubezpieczony. Jednocześnie wyjaśnił, że potwierdza swoje uprzednie wyjaśnienia (k. 1880-1888, 2089-90, 2093-4v, 2602-4, 2944-2948)

Oskarżony J. J. (1) w toku rozprawy głównej przed Sądem Okręgowym, na etapie rozpoznania niniejszej sprawy nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Złożył wyjaśnienia wskazując znacząco różniące się od składanych uprzednio. Wyjaśnił, iż działalność firmy (...)zostawała wyrejestrowana bez jego wiedzy przez pana F.i on powiedział mu, iż urządzenia należące do firmy mogą dobrze sprzedać, a następnie zorganizował kupca na przeciągarkę i piec (...)– Pana B.. Oskarżony wyjaśnił, iż W. F.poprosił go o zorganizowanie przewozu urządzeń. Wyjaśnił, iż przypadkowo poprosił o to p. O., którego znał z widzenia, gdyż bywał wcześniej u pana W.. Wyjaśnił, iż pytał także p. W.o transport, lecz ten powiedział mu tylko, że ma naczepę, ale nawet nie wiedział gdzie ona jest. Oskarżony J. J.wyjaśnił, iż spotkał E. O. (1)i zapytał go o możliwość przewozu pieca. O.zgodził się, zażyczył zlecenie. O tym poinformował oskarżony W. F..

Oskarżony wskazywał na szereg trudności związanych ze współpracą ze swoim wspólnikiem w opisywanym czasie. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, iż na skutek telefonu W. F. przyjechał do siedziby firmy (...) w dniu załadowania pieca i był tam wówczas także obecny W. F. i E. O.. Jak wynika z jego wyjaśnień, po załadunku oskarżony udał się do G.. Po tym nie miał kontaktu z p. O., dopiero po wypadku był do niego telefon. Oskarżony wyjaśnił, iż z dokumentów wynika, iż piec został w Z. rozbity. Wskazał, że nie zdawał sobie sprawy, że F. dokonywał ubezpieczenia pieca. Po pewnym czasie dyrektor banku dzwonił do niego mówiąc, że pieniądze z (...) poszły i wpłynęły na konto pana F., lecz nie poinformował o szczegółach. Później przez długi czas nie miał kontaktu z W. F..

Oskarżony wyjaśnił, iż później w czasie spotkania W. F. zastraszał go.

Odnosząc się do wcześniej składanych w sprawie wyjaśnień oskarżony J. J. (1) wyjaśnił, iż podtrzymuje wcześniejszej wyjaśnienia, lecz wcześniejsze wypowiedzi były jakby w przymuszone. Opisał okoliczności zatrzymania, przesłuchania. Wyjaśnił, iż powiedział wówczas to czego oczekiwał od niego przesłuchujący. Czuł się zagrożony tym, że może zostać zaaresztowany. Wyjaśnił, iż o szczegółach związanych z wypadkiem dowiedział się od przesłuchującego go policjanta. Dodał, iż jego wyjaśnienia składane uprzednio – w 2006r. nie były prawdziwe, gdyż był pod presją, nie czytał sporządzonych protokołów. Zaprzeczał co do swojego udziału w ustaleniach o sfingowaniu wypadku. Natomiast podtrzymał swoje wyjaśnienia , iż był w siedzibie firmy podczas załadunku pieca, jak też w zakresie zlecenia operatu dla rzeczoznawcy na wycenę przedmiotowego pieca. Zaprzeczył aby brał udział w obiedzie w K. w dniu załadunku (k. 3448-3454).

Oskarżony T. W. (1) w toku całego postępowania nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Na etapie postępowania przygotowawczego wyjaśnił, iż jego firma współpracowała z firmą (...). J.. Później doszło do kłopotów z płatnościami na rzecz jego firmy, skierował sprawę do Sądu. Chcąc odzyskać pieniądze kontaktował się telefonicznie z W. F. i J. J.. Wyjaśnił, iż był w K. w celu odebrania sprzętu w ramach rozliczeń z firmą (...). Z wyjaśnień oskarżonego wynikało, iż użyczył naczepę E. O., lecz nie pamięta dokładnie kiedy to było, wskazując, iż przekazał na jakiś czas w użytkowanie jemu tę naczepę. Zaprzeczył, aby zmusił W. F. do przywiezienia do W. 30.000 zł. Wskazał, iż ostatni raz widział go podczas wizyty w K.. Oskarżony wyjaśnił, iż nie brał udziału w żadnym spotkaniu podczas którego uzgadniano trasę i sposób wywrócenia się ciągnika. Zaprzeczył, by podsunął komuś pomysł aby takie zdarzenie spowodować. Wyjaśnił, iż tak późno zwrócił się do O. o zwrot naczepy, gdyż ma terenie Polski dużo różnych spraw związanych z windykacją należności.

Nie zaprzeczył jednak by w dniu zdarzenia 8 października 2000 r. był na miejscu kolizji. Stwierdził, że nie wiedział nic o jej okolicznościach. Zaprzeczył, by kiedykolwiek otrzymał od W. F. (1) jakiekolwiek pieniądze, a zwłaszcza 140.000 zł. T. W. (1) przyznał, że spółka (...) była mu winna pieniądze ok. 28 000 zł, na co uzyskał sądowy nakaz zapłaty. Stwierdził, że nic nie wiedział o ubezpieczeniu jego naczepy. Wyjaśnił także, iż po zaginięciu naczepy po kolizji nie zgłosił tego faktu, bo nie wiedział jak się do tego zabrać (k. 1870-4, 2594-6, 2949-51).

Oskarżony T. W. (1) w toku rozprawy głównej przed Sądem Okręgowym, na etapie rozpoznania niniejszej sprawy nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podtrzymał w całości treść wcześniejszych wyjaśnień. Stwierdził, iż omawiana naczepa stała na placu i nie wie w jaki sposób p. O. znalazł się w posiadaniu dowodu rejestracyjnego naczepy. Zaprzeczył, aby był w K. w czasie załadunku pieca. Wyjaśnił, iż nie otrzymał żadnych pieniędzy od W. F., nawet za pobrane wcześniej od niego materiały. Dodał, iż W. F. był wściekły, iż dopominał się od niego pieniędzy za poprzednie transakcje. Sprecyzował, iż jego wizyta w K. nie pokrywała się z datą załadunku tego pieca. (k. 3454-v)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu za wiarygodne praktycznie w całości należy uznać wyjaśnienia oskarżonego E. O. (1). Szczególnie zasługują na walor wiarygodności wyjaśnienia złożone na wstępnym etapie postępowania przygotowawczego, gdy oskarżony zdecydował się na opisanie wydarzeń w których uczestniczył, i relacje te są bardzo szczegółowe, a wręcz drobiazgowe. Oskarżony opisywał w nich zasadnicze elementy przestępnego porozumienia i wydarzeń, lecz także wszelkie mniej istotne elementy poboczne. Wyjaśnienia te cechują się dokładnością, są konsekwentne i niezmienne w zakresie najistotniejszych wydarzeń. Oskarżony składając wielokrotnie wyjaśnienia niezmiennie opisywał zasadnicze fakty i dodatkowo opisywał mniej istotne szczegóły. Wyjaśnienia tego oskarżonego są zbieżne z innymi dowodami, w tym z zeznaniami świadków S. C. (1), W. P. (1), ale też korelują w istotnym zakresie z wyjaśnieniami oskarżonego W. F. (1). W takiej sytuacji należy dać im wiarę.

Krytycznie należy natomiast się odnieść do wyjaśnień oskarżonego w zakresie udziału A. S. w niszczeniu elementów pieca po kolizji, gdyż w tym zakresie oskarżony składał sprzeczne wyjaśnienia, najwyraźniej chcąc na dalszym etapie postępowania złożyć korzystne dla swojego znajomego depozycje. Także na wiarę nie zasługuje ewolucja wyjaśnień oskarżonego w kierunku przedstawiania swojej osoby jako głównego organizatora całego przedsięwzięcia. Po pierwsze na początkowym etapie postępowania, podczas składania pierwotnych wyjaśnień oskarżony zwrócił uwagę, iż pomysł i propozycję udziału w tym zdarzeniu usłyszał od J. J. (1). Oskarżony pierwotnie w sposób konsekwentny wskazywał na J. J., ale też W. F. jako głównych pomysłodawców i organizatorów przestępstwa. Po wtóre, oskarżony E. O. nie mógł być pierwotnym organizatorem przestępstwa skoro nie znał wcześniej J. J. i W. F., nie wiedział o ich problemach finansowych, o posiadaniu pieca, jego pierwotnej wartości i korzystnej wycenie. Te wszystkie elementy wskazują na to, iż oskarżony E. O. celowo na obecnym etapie postępowania usiłował wskazać na siebie jako pomysłodawcę przedsięwzięcia, aby doprowadzić ewentualnie do umorzenia postępowania karnego wobec jego osoby, z racji wcześniejszego skazania za innego rodzaju oszustwa w warunkach czynu ciągłego określonego w art. 12 kk.

Wyjaśnienia oskarżonego J. J. (1) złożone na etapie postępowania przygotowawczego zasługują na uwzględnienie. Korelują one w najistotniejszych kwestiach z zeznaniami W. F. (1) oraz wyjaśnieniami E. O. (1). Przede wszystkim wiarygodne są jego wyjaśnienia w których opisał współdziałanie z W. F. w (...) spółki (...), ale co ważniejsze także w zakresie w którym przyznał, iż miał świadomość co do przestępnego działania poszczególnych osób, w tym swoich. Co więcej oskarżony wskazywał na zapoznanie go ze szczegółami przestępnego działania zarówno ze strony wspólnika, ale też przez E. O. (1). Istotne też jest i w pełni wiarygodne, iż oskarżony w pierwotnych wyjaśnieniach wskazał także na świadomość oskarżonego T. W. (1) co do całego procederu, choć jednocześnie zaprzeczył, aby miał on w tym jakąś rolę.

Z racji treści pierwotnych wyjaśnień oskarżonego J. J., ich treści co do znajomości szczegółów związanych z omawianym czynem, powiązań z wyżej powołanymi innymi dowodami osobowymi, nie można uznać za wiarygodne wyjaśnień składanych przez tego oskarżonego na kolejnych – późniejszych etapach postępowania. Uznać je należy jedynie za próbę polepszenia swojej sytuacji procesowej, a podyktowane najwyraźniej spóźnioną refleksją co do swoich uprzednich spontanicznie składanych wyjaśnień. Z kolei oświadczenia oskarżonego jakoby był przymuszony do składania takiej, a nie innej treści wyjaśnień, gdyż czuł się zagrożony możliwością aresztowania, zupełnie nie zasługują na uwzględnienie.

Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego T. W. (1), nie można uznać ich za wiarygodne gdyż sprzeczne są one z dowodami pozwalającymi na przypisanie mu winy. Wyjaśnienia T. W. (1)sprzeczne są z wyjaśnieniami oskarżonego E. O. (1)(jak też świadka W. F. (1)) w tak istotnym zakresie jak zapoznanie się oskarżonego E. O.z J. J. (1)w siedzibie jego spółki kiedy to zgodnie z relacją E. O. (1)doszło do rozmów o przewiezieniu pieca. Zupełnie niewiarygodne są jego relacje odnośnie jego rzekomej niewiedzy o wypożyczeniu naczepy do celów związanych z przewożeniem pieca i upozorowaniem kolizji, skoro nie upominał się on o zwrot tego pojazdu, a od jego twierdzeń całkowicie różnią się depozycje wskazanych osób. Natomiast całkowicie obciążające oskarżonego T. W. (1)zeznania złożył świadek W. F. (1).

Bezsporne w sprawie było, iż w dniu 8.10.2000 r. doszło do kolizji z udziałem zestawu ciągnika siodłowego i naczepy, którymi transportowano przedmiotowy piec (...). Wynika to zarówno z wyjaśnień oskarżonych – E. O. (1), W. F., zeznań W. P., S. C., ale też z treści zeznań świadków A. R. (2)i D. G. (2)- policjantów, którzy przybyli na miejsce kolizji, nadto dokumentacji policji z miejsca wydarzenia. Wyjaśniania oskarżonych E. O. (1)i W. F., a częściowo też J. J.w tej sprawie nie pozostawiają też wątpliwości, że kolizja była upozorowana i skierowana jedynie na wyłudzenie odszkodowania, a częściowo z uzyskanych środków - uregulowanie zobowiązań spółki (...). Bezspornie także piec (...)przewożony był wówczas przy użyciu naczepy m-ki T.stanowiącej własność oskarżonego T. W. (1). Wynika to z dokumentów, jak i wyjaśnień oskarżonych, w tym także oskarżonego T. W. (1). Natomiast zestawem kierował i spowodował jego wjechanie do przydrożnego rowu oskarżony E. O. (1), co wprost wynika z jego wyjaśnień, jak też zeznań W. P. (1), S. C. (1). Bezspornie po kolizji, ale także po interwencji policji E. O. (1)wraz ze S. C. (1). E. O. (1), W. P. (1)dokonywali powiększania rozmiarów uszkodzeń pieca , poprzez rozbijania elementów pieca przy pomocy cegieł i skakania po tych elementach. Wydarzenia te opisywali zarówno E. O. (1), jak też pozostali w/w świadkowie uczestniczący w tych czynnościach, pośrednio i częściowo potwierdził te okoliczności A. S.. Istotna dokumentacja dotycząca przedmiotowego przestępstwa została wskazana w przedstawionym wyżej stanie faktycznym i jej treść nie budzi wątpliwości.

Przedmiotem sporu było natomiast zagadnienie, czy oskarżeni J. J. (1) i T. W. (1) posiadali świadomość upozorowania kolizji oraz wyłudzenia odszkodowania z towarzystwa ubezpieczeniowego, ale też jaki był ich udział w tym przedsięwzięciu. Oskarżeni ci w toku rozprawy zaprzeczali swojej wiedzy w tym zakresie. Oskarżony T. W. konsekwentnie w czasie składania wyjaśnień zaprzeczył, aby wiedział o upozorowaniu kolizji i wyłudzeniu odszkodowania.

Jak wyżej wskazano, analiza wyjaśnień oskarżonego J. J. (1)pozwala na wnioskowanie, iż miał on w pełni świadomy udział w tym przestępczym przedsięwzięciu, mimo nie przyznania się na rozprawie, jak też wobec przedstawiania W. F. (1)jako głównego organizatora tego przedsięwzięcia. Wyjaśnienia zarówno J. J. (1)jak i depozycje W. F. (1)wskazują na jeszcze jeden aspekt sprawy, a mianowicie, że obaj jako wspólnicy nie mogli dojść do porozumienia w zakresie wzajemnych rozliczeń, oskarżali się nawzajem, wytaczali sobie sprawy sądowe, ale też wskazywali na trudności finansowe prowadzonej spółki. Niewątpliwie jednak obaj uczestniczyli we wszystkich czynnościach związanych zaaranżowaniem przestępstwa polegającego na upozorowaniu kolizji, uszkodzeniu pieca i w rezultacie z wyłudzeniem odszkodowania od towarzystwa ubezpieczeniowego i uczestniczyli w tym w pełnej zgodzie i porozumieniu. Bez względu na relacje obu wspólników tj. oskarżonego J. J.i W. F., w których wzajemnie przerzucali na siebie główny ciężar odpowiedzialności, w tym pomysł, organizowanie, przewodzenie w przestępstwie, to jednak ujawnione w sprawie okoliczności świadczą o pewnego rodzaju podziale zadań. Wspólnicy realizowali wspólnie kolejne elementy przestępstwa rozciągniętego na poszczególne fazy, zmierzając do uzyskania korzyści majątkowej, przy udziale także oskarżonego E. O. (1)i innych osób, jak też przy aktywnej pomocy w tym przestępstwie ze strony oskarżonego T. W..

Za bardzo istotne należy w sprawie niniejszej uznać zeznania świadka W. J. F.. W swoich zeznaniach zwrócił uwagę na konflikt z J. J. (1), który rozrastał się wokół spraw związanych z prowadzeniem spółki (...)oraz z racji problemów finansowych w spółce i wzajemnych rozliczeń. Szczegółowo opisał historię działania spółki (...), jak też fakt nabycia przedmiotowego pieca (...)i wprowadzenia go do spółki cywilnej, po wykonaniu operatu szacunkowego odnośnie jego wartości, zaciągnięcia kredytu w Banku (...)w R.na kwotę 300.000 zł – pod zastaw wskazanego urządzenia. Opisał problemy finansowe spółki i ustalenia poczynione z W. B. (1)odnośnie nabycia pieca (...). Z jego relacji wynika, iż J. J.w pełni świadomie uczestniczył we wszystkich fazach organizowania przestępnego zachowania, jak też zorganizował transport pieca. Świadek opisał spotkanie do którego doszło we wrześniu 2000r. w siedzibie spółki w K., w której brali udział on wraz z J. J., T. W.. Wówczas J. J. (1)powiedział, iż wspólnie z T. W.i E. O.wpadali na pomysł upozorowania kolizji z udziałem pieca i na tej podstawie wyłudzić odszkodowanie z firmy ubezpieczeniowej. Wskazał, iż on i J.mieli z tego spłacić zadłużenie w banku, zaś W.i O.mieli mieć korzyści z tytułu ubezpieczonego transportu i wszyscy mieli uzyskać korzystne odszkodowanie dla siebie. Świadek W. F.wskazał, iż tylko on załatwiał szczegóły z W. B.. Natomiast T. W.miał udostępnić swoją przyczepę. Świadek zeznał, iż ubezpieczył piec w towarzystwie ubezpieczeniowym. Opisał dzień załadowania pieca oraz udział w tym zdarzeniu J. J., E. O. (1)i T. W.. Wskazał, iż E. O.zawiadomił go o pomyślnym uszkodzeniu pieca, on zaś później zgłosił szkodę w (...). Aktualnie - w toku postępowania sądowego świadek W. F.nie chciał pogłębiać swoich zeznań, nadto wskazywał na problemy z pamięcią oraz przebyty półtora roku wcześniej wylew do mózgu. Generalnie jednak świadek w całości podtrzymał odczytane mu wcześniej składane zeznania oględnie ustosunkował się do zadawanych mu pytań, choć treść jego wypowiedzi w toku rozprawy wskazywała, iż pamięta pewnego rodzaju fakty, które najbardziej go oburzały. Potwierdził m.in. fakt wręczenia T. W.kwoty pieniężnej, lecz jednocześnie wskazał, iż nie pamięta dokładnie tej sytuacji. Świadek W. F.wskazywał na osobę T. W.jako pomysłodawcę spowodowania wypadku, w którym uszkodzeniu miał ulec piec i wyłudzeniu odszkodowania. Zeznał, iż T. W.był kolegą J. J.i w czasie spotkania T. W.powiedział, że zna firmę, która może coś takiego zrobić – w kontekście wcześniejszej rozmowy o sfingowaniu wypadku. Z relacji świadka W. F.wynika, iż w sierpniu 2000r. spotkał się w K.z J. J.i T. W.. Wówczas T. W.powiedział, iż ma przyczepę i może ją na ten cel poświęcić. Świadek opisał też kolejne spotkanie w tym gronie osób, kiedy już ubezpieczył on transport pieca. Stwierdził, iż J. J.i T. W.wiedzieli o ubezpieczeniu, nadto uzgodnili wówczas termin transportu pieca. Świadek wyeksponował nadto swoje spotkanie z T. W. (1), do którego doszło w W.na Dworcu (...)w dniu 24 lutego 2001r., kiedy to przekazał T. W.140.000 zł, tytułem wierzytelności w E.30.000 zł i należności za naczepę, czy zaaranżowanie wypadku.

W ocenie Sądu należy uznać zeznania W. F.za wiarygodne, gdyż są one zbieżne z innymi dowodami – zarówno wyjaśnieniami E. O. (1), częściowo z pierwotnymi wyjaśnieniami J. J., zeznaniami świadków, jak też z dokumentacją ubezpieczeniową dot. omawianego przewożonego mienia. Nie budzi wątpliwości, iż to W. F.osobiście doprowadził do ubezpieczenia pieca (...)- w dniu 02.10.2000r. został ubezpieczony na sumę 600.000 zł w ramach ubezpieczenia mienia w transporcie krajowym (cargo) w (...) SAw okresie od 03.10.2000r. do 14.10.2000r. z cesją na rzecz Banku (...)w R.. Tak więc to on doprowadził do tej istotnej czynności niezbędnej do wyłudzenia odszkodowania z towarzystwa ubezpieczeniowego, jak też uprzednio zaaranżował fikcyjną sprzedaż pieca na rzecz przedsiębiorcy W. B. (1), co uzasadniało demontaż pieca i jego transport. Bezsprzecznie także między oskarżonym J. J. (1)a W. F. (1)narastał spór w zakresie prowadzenia spółki (...), spór odnośnie majątku spółki oraz uregulowania zobowiązań spółki, na co wskazują obaj wspólnicy w swoich depozycjach. W dniu 29 kwietnia 2003r. J. J. (1)zgłosił zawiadomienie o przestępstwie odnośnie W. F. (3), który miał działać wcześniej tj. w latach 1997-1998r na szkodę jego oraz spółki (...) s. c.(k. 406 i nast. , 465 i nast.).

Na wiarę zasługują zatem także zeznania świadka w odniesieniu do udziału oskarżonego T. W. (1) w omawianym przestępstwie. Z treści zeznań świadka wynika, iż to oskarżony T. W. udzielił rady w zakresie sposobu realizacji pomysłu o którym usłyszał w to rozmowy – co do upozorowania kolizji pieca i wyłudzenia z tego tytułu odszkodowania. Doradził, iż zna firmę (a co za tym idzie chodziło o osobę E. O. (1)), która może się tym procederem zająć. Zaproponował także wypożyczenie do tego celu swojej naczepy. Faktycznie zarówno udzielone rady, jak też naczepa okazały się wysoce przydatne przy realizacji omawianego przestępstwa.

Także oskarżony E. O. wskazywał, iż T. W. miał załatwić naczepę i ubezpieczyć ją w OC. Wyjaśnił, iż T. W. (1) miał dostać pieniądze za użyczenie naczepy i udział w sfingowanym zdarzeniu drogowym, przy czym miał on się rozliczyć z J. J.. W zakresie ubezpieczenia naczepy T. W. (1), to relacje świadka zbieżne są z zeznaniami P. Ś. i E. W..

W zakresie omawianego przestępstwa wypowiedział się nadto świadek A. S. (1) wskazując, że to zdarzenie miało miejsce w czasie, gdy W., W. i O. "współpracowali" ze sobą przy wyłudzeniach. Świadek ten także potwierdził, iż to E. O. doprowadził do kolizji samochodu z przewożonym towarem. Świadek opisał nadto spotkanie na miejscu wypadku z E. O. (1), w którym uczestniczył wraz z A. W. i razem z nim przyjechał na miejsce. Przy czym świadek wykluczał swój udział w powiększaniu uszkodzeń elementów pieca, ale wskazywał, iż pomagał w sprzątaniu cegieł wrzucając je do pieca. Wskazać należy, iż wykluczyć należy, iż na udział tej osoby w powiększaniu uszkodzeń w piecu wskazywał E. O..

W swoich zeznaniach świadek W. P. (1)bardzo obszernie i dokładnie relacjonował zdarzenia w których uczestniczył jak też ustalenia poczynione z E. O. (1)w B., następnie poszczególne wydarzenia związane z załadunkiem pieca na zestaw siodłowy, którym przyjechał do K.do siedziby firmy (...). Opowiedział szczegółowo o spotkaniu na kolacji już po załadunku pieca, w której uczestniczył on i S. C. (1)oraz W. F. (1)i J. J. (1). Z relacji świadka wynikało, iż w czasie tego spotkania W. F. (1)mówił o tym, iż załatwił nabywcę pieca elektrycznego i piec ten ma ulec wypadkowi. Mówił, że piec jest ubezpieczony. Zaznaczył, iż wspólnik W. F. (1)obecny był przy całej rozmowie. Dodał, iż J.także dopowiadał w jaki sposób ma być transportowany i uszkodzony piec. Według świadka z kontekstu rozmowy wynikało, iż to W. F.wszystkim kieruje. Świadek szczegółowo i konsekwentnie opisał dalsze wydarzenia, tj. przejazd zestawem, którym on kierował wraz ze S. C. (1)w okolice O., gdzie spotkali się z E. O. (1), a następnie z W. F. (1). Opisał wszelkie okoliczności związane z ustaleniem daty upozorowanej kolizji, jak też poszukiwania miejsca nadającego się do tego wydarzenia. Z relacji świadka wynika dalszy przebieg wydarzeń. Świadek wskazał, iż przed zaplanowaną kolizją on wraz ze S. C. (1)na naczepie poluzowali pasy przytrzymujące piec. Świadek opisał przebieg upozorowanej kolizji. Z zeznań świadka wynika, iż przed zdarzeniem W. O.wsiadł za kierownicę D.przewożącego ładunek, rozpędził zestaw. W tym czasie obok samochodu jechał drugim autem T. D.. E. O. (1)skierował zestaw do rowu, a bezpośrednio przed kolizją wyskoczył z szoferki samochodu na drugi pojazd. Samochód z ciężarowy marki (...)z naczepą został skierowany do rowu i wywrócony. Z relacji świadka wynika, iż został on sam na miejscu kolizji, po czym wezwał on za pośrednictwem kierowcy przejeżdżającego auta patrol policji. Został on ukarany przez funkcjonariuszy policji mandatem za wykroczenie drogowe. Świadek wskazał, iż po interwencji policji po południu na miejsce zdarzenia z powrotem przyjechali E. O. (1), S. C. (2)i T. D.. Opisał on dalsze wydarzenia związane z powiększaniem rozmiarów uszkodzeń pieca elektrycznego. Świadek zeznał, iż on sam oraz E. O. (1)i S. C. (1)rozbijali skrzynki elektryczne, szyby, skakali po szufladach pieca. Zeznał, iż później na miejsce wydarzenia przyjechali także A. W.oraz A. S. (1)Z relacji świadka wynika, iż na miejsce zdarzenia przyjechał przedstawiciel towarzystwa ubezpieczeniowego aby udokumentować wydarzenie.

Świadek W. P. (1) przekonująco i wiarygodnie opisał motywację jaką się kierował składając swoje zeznania związaną z egzekwowaniem od niego na drodze sądowej przez (...) SA odszkodowania za rzekome kierowanie w chwili zdarzenia zestawem, którego dotyczyło wypłacone odszkodowanie. Wskazuje na to także zgromadzona w sprawie dokumentacja (k. 106-110. 893-4). W. P. (1) w czasie czynności okazania rozpoznał wizerunki J. J. (1) i W. F. (k. 165-166). Wskazał dodatkowo na pewne wątpliwości co do wyglądu J. J. (1) relacjonując, iż widział go prawie 5 lat wcześniej i wówczas posiadał on brodę, zaś na fotografii zarostu nie posiada, lecz rozpoznał go jako wspólnika F., który dosiadł się do niech przy kolacji już po załadunku pieca na zestaw siodłowy i uczestniczył w ogólnej rozmowie. Wszystkie szczegóły opisywane przez świadka W. P. (1) znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach E. O. (1), zeznaniach pozostałych świadków, w tym S. C. (1).

Zupełnie analogicznej treści zeznania i relacje wydarzeń opisał S. C. (1). Świadek ten także wskazał na udział W. F.oraz jego wspólnika w wydarzeniach i ustaleniach poprzedzających upozorowaną kolizję. Z jego zeznań wprost wynika wiedza, świadomość, poczynienie wspólnych ustaleń w zakresie wyłudzenia odszkodowania za uszkodzony piec przez obu wspólników firmy, skąd zabierany był przedmiotowy piec. Świadek ten na okazywanych mu tablicach rozpoznał obu wspólników (choć pomylił ich ze sobą). Świadek opisał także szczegółowo dalsze zdarzenia związane z upozorowaniem kolizji oraz udział poszczególnych osób w tych wydarzeniach, w tym spowodowanie kolizji przez oskarżonego E. O. (1). Odnośnie oskarżonego T. W.świadek wyraził swoją opinię, iż w całym tym zdarzeniu nie miał on żadnego udziału, a jedynie pożyczył przyczepę i o niczym nie wiedział. Zeznania świadka S. C., w zakresie jego udziału w omawianych zdarzeniach związanych z upozorowaniem kolizji, jak też opisane przez niego wydarzenia w których brał osobiście udział, opis czynności wykonywanych przez oskarżonych – E. O. (1), J. J., jak też przez W. F.zasługują na uwzględnienie, gdyż są całkowicie zbieżne z pozostałym materiałem dowodwym. Natomiast nie można przychylić się do jego zeznań w tej części, w której wyrażał opinię o nie uczestniczeniu oskarżonego T. W. (1)w tym w przedsięwzięciu. Uznać należy wyrażony przez niego pogląd za jego osobistą opinię podyktowaną szczątkową w tym zakresie wiedzą i faktem, iż T. W.w jego obecności nie wykonywał jakichkolwiek czynności związanych z pozorowaniem kolizji. Świadek wiedział jedynie o korzystaniu z naczepy wypożyczonej od T. W., lecz nikt nie informował go o jakimkolwiek udziale T. W.w tym zdarzeniu. W tej sytuacji opinia świadka z jego punktu widzenia była uprawniona, lecz podyktowana niepełną wiedzą. Wyżej powołane dowody świadczą jednak o opisanym wyżej udziale oskarżonego T. W.w przestępstwie.

Z punktu widzenia wiarygodności zeznań W. F., powołać należy też zeznania W. B. (1). W swoich zeznaniach wskazał, iż znał W. F. (1) od około 1998-1999 r. Poznał go w Z. w knajpie przez znajomego. Zawarli dwie umowy. Jedna dotyczyła pieca i przeciągarki. Druga zaś dotyczyła tylko pieca, bo F. zadzwonił i poinformował go, że sprawa przeciągarki jest już nieaktualna. Podpisali też aneks do umowy. R. powiedział, że różne rzeczy mogą się stać w transporcie. Nie domyślał się wtedy, że F. coś kuje. Dowiedział się wśród znajomych przedsiębiorców, że taki piec może być przydatny w jego działalności gospodarczej, a cena około 300 000 zł jest adekwatna do wieku pieca. Wyjaśnił, że nie jest prawdą, iż za podpisanie umowy dostał od F. jakieś pieniądze, kwotę 1000 zł. Po upływie terminu wynikającego z aneksu, nie interesował się piecem. Uznał, że F. jest niesumienny i niesolidny (k.2229-2233, 2251-2259, 3590). Zeznania tegoż świadka należy uznać za wiarygodne, skoro korespondują w dużej mierze z wyjaśnieniami W. F., który w zasadniczej mierze potwierdził relacje łączące go z W. B. (1) w zakresie planowanej transakcji zbycia mu pieca, także co do braku świadomości W. B. co do całego planowanego przez W. F. przedsięwzięcia. Bezsporny pozostaje fakt, że W. F. (1) zaproponował W. B. (1) kupno pieca i przeciągarki do drutu. Wynika to z zeznań W. B. (1) i W. F. (1), a także powołanych wyżej dokumentów w postaci umów i aneksów do umów. Z relacji tych osób wynika, iż to W. F. (1) kontaktował się z W. B. (1) w sprawie tych urządzeń. W. F. (1) wskazywał, iż W. B. zgodził się wystawić fakturę, ale nie wtajemniczał on go w szczegóły tej sprawy. W. F. (1) posłużył się podrobioną przez siebie fakturą na której podpisał się za W. B. przy zawieraniu umowy ubezpieczenia. Z zeznań W. B. (1) wynika, iż nigdy tej faktury nie widział, a podpis z lewej strony na dole nie jest jego podpisem i nie wie kiedy taka faktura została sporządzona. Tak więc przyjąć należy, iż W. B. (1) nieświadomie uczestniczył w omawianych zdarzeniach i jego zeznania są zupełnie wiarygodne.

Reasumując powyższe rozważania, w ocenie Sądu wina oskarżonych E. O. (1), J. J. (1) i T. W. (1) nie budzi wątpliwości. Analizując wskazane wyżej osobowe źródła dowodowe można wyeksponować główne zachowania realizowane przez poszczególne osoby:

J. J. (1)i W. F. (1)– wspólnie zaplanowali sposób wyjścia z impasu finansowego prowadzonej przez nich spółki i zdecydowali się na pozorną sprzedaż pieca (...)na rzecz W. B., korzystne ubezpieczenie tego sprzętu, upozorowanie kolizji z jej udziałem i wyłudzenie odszkodowania, które w części zostało przeznaczone na zobowiązania Spółki cywilnej której byli wspólnikami w Banku (...).

J. J. (1)doprowadził do korzystnej wyceny urządzenia (...) przez rzeczoznawcę K. P.i to dwukrotnie, który na jego prośbę zawyżył wartość pieca i dokonał jego wyceny bez oględzin, dokonał niezbędnych ustaleń z E. O.w zakresie transportu pieca i upozorowania kolizji, uzyskując wcześniej cenne rady ze strony T. W. (1).

W. F. (1)ustalił osobę, która zgodziła się fikcyjnie nabyć piec – W. B., następnie korzystnie ubezpieczył piec (...) na czas transportu w towarzystwie ubezpieczeniowym, a finalnie zgłosił szkodę i uzyskał odszkodowanie.

E. O. (1)(wspólnie z współpracownikami w tym W. P., S. C.) realizował czynności sprawcze związane z wywróceniem zestawu ciągnika siodłowego z naczepą przewożącą piec (...).

Powyższe osoby brały wspólnie udział w załadunku tego pieca w miejscowości K. i wspólnie omawiały szczegóły związane z upozorowaniem kolizji zestawu transportującego.

Natomiast oskarżony T. W. (1)udzielał rady co do sposobu wyłudzenia odszkodowania z towarzystwa ubezpieczeniowego – wskazując w tym firmę (osobę E. O. (1)), która podejmie się tego zadania, a ponadto użyczył swoją starą naczepę, którą transportowano piec, godząc się na jej zniszczenie w czasie upozorowanej kolizji. Ponadto doprowadził do ubezpieczenia tej naczepy, aby mogła ona uczestniczyć w ruchu dogowym. Przy czym miał on pełną świadomość co do planowanego przestępstwa, sposobu jego realizacji, jak też uzyskał z tego korzyść majątkową – o której mówił w swoich zeznaniach W. F.. O świadomym udziale oskarżonych w tym przestępstwie świadczą wyjaśnienia E. O. (1), pierwotne wyjaśnienia J. J. (1), ale też zeznania A. S. (1), W. F. (1), K. P., S. C. (1)i W. P. (1).

Oskarżony J. J. (1)zlecił wycenę pieca rzeczoznawcy K. P.i nakłonił go do tej wyceny. Wynika to w sposób oczywisty zarówno z wyjaśnień oskarżonego jak i z zeznań K. P., który przyznał, że na prośbę, czy też żądanie J. J. (1)sporządził wycenę nie dochowując standardów rzetelnej wyceny. Ten fakt potwierdzają również zeznania A. S. (2) d. S.. Jeśli zaś chodzi o ubezpieczenie naczepy T. W. (1), to zeznania złożyli w tym zakresie P. Ś.i E. W.. P. Ś.niezmiennie twierdził, że ubezpieczył naczepę na wyraźne ustne upoważnienie, czyli za wiedzą T. W. (1). Oceniając przedstawione wyżej dowody stwierdzić należy, że nie ma podstaw do ich kwestionowania. Brak jest takich okoliczności, które w sposób skuteczny podważyłyby twierdzenia tych osób. Taką okolicznością nie mogą być zeznania S. C. (1), który zeznał, że poza użyczeniem naczepy T. W. (1)o niczym nie wiedział. Stwierdzić bowiem należy, iż jest to tylko i wyłącznie nie potwierdzona żadnymi innymi okolicznościami dywagacja świadka, gołosłowne stwierdzenie, które należy zaliczyć do sfery ocen, przypuszczeń świadka, a nie jego konkretnej wiedzy o faktach. S. C. (1)nie przytoczył żadnej okoliczności, która doprowadziła go do takiego stwierdzenia. Zatem nie może to podważyć przedstawionych powyżej dowodów. Ponadto zarówno J. J. (1), jak też T. W. (1)mieli interes w tym, aby spółka (...)uzyskała pieniądze. J. J. (1)był przecież wspólnikiem i wraz z W. F. (1)był obciążony kredytem i koniecznością jego spłacenia. Natomiast T. W. (1)był wierzycielem E.i był zainteresowany odzyskaniem zobowiązania.

Z treści wyjaśnień E. O. (1), częściowo J. J. (1), zeznań W. F. (1) wynika, iż oskarżony T. W. (1) miał pełną świadomość co do organizowania wyłudzenia odszkodowania z racji upozorowania kolizji, co jest logiczne skoro udzielił istotnej rady co do pomysłu związanego z wyłudzeniem odszkodowania i wskazał na człowieka, który podejmie się tej czynności, ale też użyczył swoją naczepę, za co miał rozliczyć się z J. J., a nawet zorganizował ubezpieczenie tej naczepy. Szczególnie obciążające oskarżonych J. J. i T. W. zeznania złożył świadek W. F. (1).

Opisane wyżej dowody wskazujące na podejmowane przez oskarżonych działania, wskazują również na zamiar oskarżonych. Oskarżeni działali umyślnie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

W ocenie Sądu nie można się do końca zgodzić z treścią zeznań W. F.w tym wąskim zakresie, w którym przedstawiał on T. W.jako głównego organizatora przedsięwzięcia, który miał moc decyzyjną (np. k. 1767-9), z racji argumentów zbliżonych do powyżej zaprezentowanych co do udziału E. O. (1)w tych zdarzeniach. Przecież wszelkie argumenty majątkowe, decyzyjne, także w zakresie możliwości ubezpieczenia mienia, uzyskania odszkodowania posiadali jedynie (...) spółki (...), do którego należał przewożony piec (...). Tak więc plany oskarżonego T. W., wskazania przez niego firmy, która podejmie się transportu i upozorowania kolizji (firma (...). O.), można jedynie traktować w kategoriach pomysłu czy propozycji, które mogli bądź też nie, zaakceptować W. F.i J. J.. Analiza wyjaśnień E. O. (1), zeznań świadka W. F., częściowo wyjaśnień J. J., pozwala na przyjęcia, iż to właśnie (...) spółki (...)mieli wyraźne motywy finansowe, jak też to oni organizowali omawiane przestępstwo, przy bardzo istotnym udziale w czynnościach sprawczych ze strony oskarżonego E. O. (1), który fizycznie dokonał kolizji z udziałem zestawu. Zwrócić tez można uwagę, iż z treści zeznań W. P., jak też częściowych wyjaśnień J. J.wynika, iż najwięcej do powiedzenia w sprawie omawianego czynu miał właśnie W. F.. Świadek W. P.jednoznacznie stwierdził, iż z całej sprawy jasno wynikało, iż cały proceder od początku do końca zorganizowali W. F.i J. J..

Natomiast zachowanie oskarżonego T. W. (1), w ocenie Sądu należy oceniać w kategoriach pomocnictwa do przestępstwa – z racji udzielenia przez niego rady co do sposobu wyłudzenia odszkodowania oraz wypożyczenia do tego procederu swojej naczepy m-ki T.. Przy czym jak wyżej wskazano oskarżony ten działał w krótkich odstępach czasu, realizując z góry powzięty zamiar oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – gdyż w początkowym okresie omawiania przestępstwa udzielił rady, zaś kolejnym działaniem w już bezpośrednio przed datą kolizji wypożyczył firmie (...) w B. swoją naczepę marki (...) nr rej. (...). Oskarżony wiedział, iż jego naczepa zostanie ona wykorzystana do popełnienia przestępstwa polegającego na spowodowaniu fikcyjnej kolizji drogowej, zmierzającego do wypłacenia nienależnego odszkodowania. Swoim zachowaniem dopuścił się on popełnienia czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w brzmieniu sprzed nowelizacji nadanym ustawą z dnia 5 listopada 2009 r.o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589).

Wyliczenie czynności pomocnictwa ułatwiających popełnienie przestępstwa w treści przepisu art. 18 § 3 k.k. jest przykładowe, na co wskazuje wyrażenie "w szczególności". W ocenie Sądu zachowania oskarżonego związane z omawianym przestępstwem w sposób realny ułatwiło sprawcom tj. J. J. (1), E. O. (1)i innym osobom uczestniczącym w tym czynie, popełnienie czynu im przypisanego. Za udowodnione należy uznać, że zachowanie T. W. (1)podejmowane było z nastawieniem, a więc zamiarem bezpośrednim, aby wymienione osoby dokonały konkretnego przestępstwa upozorowania kolizji i wyłudzenia odszkodowania z Towarzystwa (...)i w związku z tym ułatwiał im to, poprzez udzielenie istotnej rady co do sposobu wyłudzenia odszkodowania (także w zakresie osoby realizującej czynność sprawczą), jak też poprzez wypożyczenie do tego celu swojej starej naczepy. Oskarżony T. W. (1)obejmował swą świadomością kolejne elementy związane z przestępstwem, gdyż jak wyżej powołano spotkał się ze wspólnikami spółki (...)siedzibie firmy i wiedział również, że mienie które ma być ubezpieczone a następnie zniszczone jest wycenione na znaczną wartość. Sąd przypisując temu oskarżonemu czyn doprecyzował okres jego działania oraz opis czynu.

Oskarżony J. J. (1)swoim zachowaniem dopuścił się czynu z art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w brzmieniu sprzed nowelizacji nadanym ustawą z dnia 5 listopada 2009 r.o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589) . Oskarżony ten działając wspólnie i w porozumieniu z E. O. (1)i innymi ustalonymi osobami, działając w krótkich odstępach czasu, realizując z góry powzięty zamiar oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wiedząc, że w dniu 08.10.2000r. E. O. (1)spowodował w miejscowości M.zdarzenie mające na celu wypłacenie nienależnego odszkodowania, polegające na umyślnym spowodowaniu samochodem marki (...) nr rej. (...)z naczepą o nr rej. (...)zdarzenia drogowego, w efekcie którego uszkodzeniu uległy w/w pojazdy wynajęte przez J. J. (1)z firmy (...)w B.prowadzonej przez J. O.i piec (...)przewożony tym zestawem, należący do spółki cywilnej (...), której był wspólnikiem wraz z J. F. (1), doprowadził firmy ubezpieczeniowe (...) SAw B.i (...)S.A.w Z.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że wprowadzając w błąd pracowników tych firm co do okoliczności wyżej opisanego zdarzenia, doprowadził do wypłaty w dniu 30.01.2001r. nienależnego odszkodowania w łącznej kwocie 501.552,77 zł stanowiącej mienie znacznej wartości, przy czym (...) W.Oddział w B.poniosło szkodę w wysokości 433.042,95 zł, a (...) SA (...)w Z.w wysokości 68509,82 zł.

Wobec tego oskarżonego Sąd doprecyzował opis czynu w tym w zakresie okresu jego działania. Oskarżony bowiem aktywnie już od sierpnia 2000r. organizował zaplanowane przestępstwo (wraz ze wspólnikiem W. F.z którym się spotykał i omawiał szczegóły przedsięwzięcia), korzystając ze rad udzielonych przez T. W. (1), następnie ustalał szczegóły z E. O.co do transportu i kolizji zestawu. Bezsprzecznie oskarżony ten wiedział o ubezpieczeniu przewożonego pieca (...)na korzystną kwotę zbliżoną do wyceny tego urządzenia – przez W. F., a później wiedział także o wypłacie odszkodowania w związku z tym wydarzeniem, jak też zaspokojeniu wierzytelności Banku Spółdzielczego wobec spółki (...)z tych środków.

Analogicznie należy odnieść się do zachowania oskarżonego E. O. (1). Sąd przypisał mu czyn polegający na tym , że w okresie od września 2000r. do 30 stycznia 2001r. w B., Z.i innych miejscowościach na terenie Polski działając wspólnie i w porozumieniu z J. J. (1)i innymi ustalonymi osobami, działając w krótkich odstępach czasu, realizując z góry powzięty zamiar oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w dniu 08.10.2000r. spowodował w miejscowości M.zdarzenie mające na celu wypłacenie nienależnego odszkodowania, polegające na umyślnym spowodowaniu samochodem marki (...)o nr rej. (...)z naczepą o nr rej. (...)zdarzenia drogowego, w efekcie którego uszkodzeniu uległy w/w pojazdy wynajęte przez J. J. (1)z firmy (...)w B.prowadzonej przez J. O.i piec (...)przewożony tym zestawem, należący do spółki cywilnej (...), której wspólnikami byli W. F. (1)i J. J. (1), a także bezpośrednio po zdarzeniu, działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi osobami wziął udział w powiększaniu rozmiarów uszkodzeń pieca (...)poprzez rozbijanie elementów urządzenia przy pomocy cegieł i skakanie po nich, a następnie doprowadził firmy ubezpieczeniowe (...) SAw B.i (...)S.A.w Z.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że wprowadzając w błąd pracowników tych firm, co do okoliczności wyżej opisanego zdarzenia, doprowadził do wypłaty w dniu 30.01.2001r. nienależnego odszkodowania w łącznej kwocie 501552,77 zł stanowiącej mienie znacznej wartości, przy czym (...) W.Oddział w B.poniosło szkodę w wysokości 433.042,95 zł, a (...) SA (...)w Z.w wysokości 68.509,82 zł. Sąd w tym przypadku także doprecyzował opis czynu przypisanego temu oskarżonemu poprzez przyjęcie, iż bezpośrednio po zdarzeniu oskarżony ten, działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi osobami (jak wyżej wskazano w rozważaniach) wziął udział w powiększaniu rozmiarów uszkodzeń pieca (...) poprzez rozbijanie elementów urządzenia przy pomocy cegieł i skakanie po nich.

Swoim zachowaniem oskarżony ten wyczerpał znamiona czynu z art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w brzmieniu sprzed nowelizacji nadanym ustawą z dnia 5 listopada 2009 r.o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589).

Wszyscy oskarżeni (w tym oskarżony T. W.odpowiadający jako pomocnik) zrealizowali znamiona czynu z art. 298 § 1 kk. W tym przypadku sprawcy zrealizowali zdarzenie - kolizję drogową, w celu uzyskania nienależnego odszkodowania z tytułu zawartej wcześniej umowy ubezpieczenia pieca (...). Kolizja ta stała się podstawą do wypłaty odszkodowania na rzecz spółki (...). Środki te zostały przeznaczone na cele wyżej opisane w tym zaspokojenie wierzyciela tej spółki. Zachowanie sprawców zrealizowało także znamiona czynu z art. 286 § 1 kk, gdyż doszło do wprowadzenia w błąd pracowników towarzystw ubezpieczeniowych co do okoliczności zdarzenia jak też doprowadzenie tych spółek do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Wypłacona kwota odszkodowania stanowiła mienie znacznej wartości w rozumieniu art. 294 § 1 kk i art. 115 § 5 kk (na datę popełnienia czynu).

Jako podstawę skazania Sąd wskazał także art. 4 § 1 kk, gdyż z racji wskazanej zmiany stanu prawnego należało stosować ustawę względniejszą dla oskarżonych – w zakresie zmian w kodeksie karnym odnośnie możliwości orzekania surowszej kary grzywny stosowano zatem ustawę względniejszą uprzednio obowiązującą. Ta uwaga aktualna jest w odniesieniu do innych przypisanych oskarżonym czynów, gdzie analogicznie stosowano względniejsze przepisy sprzed omawianych zmian kodeksu karnego.

W ocenie Sądu, w odniesieniu do osoby oskarżonego E. O. (1), w niniejszej sprawie nie zachodzi negatywna przesłanka procesowa powagi rzeczy osądzonej, w kontekście podnoszonej przez oskarżonego i jego obrońcę, jak też Sąd Odwoławczy zasadzie „ ne bis in idem procedatur” z art. 17 § 1 pkt. 7 kpk. Sąd analizował zatem zachowanie oskarżonego E. O. (1)przypisane mu w wyroku wydanym w niniejszej sprawie, jak też przypisane mu wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie sygn. III K 686/04. Otóż zachowania podjęte przez oskarżonego E. O. (1)w niniejszej sprawie w zakresie podmiotowym różnią się w sposób bardzo istotny od zachowań opisanych w sprawie III K 686/04. Materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżony E. O. (1)się tylko do realizacji pomysłu W. F.i J. J., podejmując się transportowania zestawu wraz z urządzeniem, realizując czynności sprawcze związane z wywróceniem pojazdu, następnie powiększaniem rozmiaru zniszczeń pieca. Bezsprzecznie do realizacji tego czynu przyłączył się w przy okazji, po poleceniu jego „usług” tego typu przez oskarżonego T. W.. Pierwotne założenia związane z pomysłem nie należało zatem do oskarżonego E. O. (1). Natomiast nie można zgodzić się ze stanowiskiem oskarżonego E. O. (1)wyrażonym na kolejnym etapie postępowania karnego, iż to on wpadł na pomysł związany z wyłudzeniem odszkodowania za kolizję z udziałem pieca należącego do spółki. Otóż na początkowym etapie składania wyjaśnień wskazywał, iż pomysł i propozycję na takie działanie wyraził J. J., który poprosił go o udział w tym przedsięwzięciu. Analogicznie na pomysłodawcę tj. J. J.wskazywał świadek W. F.. Zwrócić należy uwagę, iż to zaplanowane i rozciągnięte w czasie przeróżne działania związane m.in. z korzystną wyceną pieca, poszukiwaniem fikcyjnego nabywcy pieca (ze strony W. F.), ubezpieczenie pieca, ustalanie osoby kierowcy zestawu, zmierzały bezpośrednio do dokonania ostatecznych wydarzeń – wywrócenia zestawu przewożącego urządzenie i zgłoszenie szkody w (...) a następnie wypłacenie nienależnego odszkodowania. Zatem oskarżony E. O.nie mógł być pomysłodawcą tego zdarzenia, skoro nie dysponował wiedzą znaną tylko (...) spółki (...)(tak też w zakresie wyceny pieca, kwoty ubezpieczenia, kwoty odszkodowania), a przystąpił do tego przestępstwa na wyraźną prośbę J. J.– którego poznał poprzez T. W..

Ustalenia powyższe przeczą możliwości przyjęcia koncepcji działania oskarżonego z góry powziętym zamiarem realizacji zachowań objętych czynem ciągłym przypisanym oskarżonemu w tejże sprawie oraz w sprawie III K 686/04 (wyrok z dnia 20 września 2006r.). Istotne dla przeprowadzanych rozważań jest także, iż oskarżony w obu omawianych sprawach działał w zupełnie innej konfiguracji osobowej. W sprawie III K 686/04 oskarżony działał przede wszystkim jako główny organizator kolejnych wyłudzeń i jako kierujący zorganizowaną grupą przestępczą. Zdecydowana większość zdarzeń objętych wyrokiem z dnia 20 września 2006r. dotyczyła wyłudzeń różnego rodzaju towarów, choć jednorazowo zdarzył się także czyn polegający na usiłowaniu wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego w związku z upozorowaną kolizją (czyn z pkt. III ppkt. 7 zarzutów, przypisany w wyroku, k. 3269). Z kolei zwrócić należy uwagę na datę tegoż czynu tj. 25 września 1999r., która jest dość odległa od zdarzeniach będących przedmiotem niniejszego postępowania.

Wymierzając poszczególnym oskarżonym kary za przypisane im czyny Sąd zastosował dyrektywy określone w art. 53 kk, kierując się celami jakie kara ma spełnić w stosunku do sprawcy i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i wymierzył karę według swego uznania w granicach przewidzianych ustawą, ale też bacząc by dolegliwość w postaci kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynów, a nadto była karą w odczuciu społecznym sprawiedliwą. Przy orzekaniu kary Sąd miał też na uwadze prewencję indywidualną skierowaną w odniesieniu do poszczególnych oskarżonych, aby kara orzeczona działała na nich dyscyplinująco i odstraszała przed ponownym popełnieniem tego rodzaju czynów. Sąd kierował się także względami prezencji generalnej, aby kara orzekana w odniesieniu do oskarżonych miała także cele wychowawcze wobec ogółu społeczeństwa i przestrzegała przed nieopłacalnością tego rodzaju zachowania.

Wymierzając kary oskarżonym Sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonych czynów i uznał, że jest on bardzo znaczny. Na stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonych czynów wpływ miały rodzaj i charakter naruszonego dobra. Oskarżeni w rezultacie swojego działania doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem towarzystwa ubezpieczeniowe w znacznej wartości i suma strat tych spółek była bardzo znaczna. Swym czynem oskarżeni godzili w prawidłowość funkcjonowania obrotu gospodarczego, jak też interesy indywidualnych uczestników tego obrotu w rozumieniu również osób ubezpieczających swoje mienie, jak też w interesy gospodarcze całego społeczeństwa. Godzili w poczucie bezpieczeństwa osób ubezpieczonych, a takiego rodzaju działania wpływają choćby na wysokość składak ustalanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe i możliwość wypłacania przez niech odszkodowań w przypadkach losowych. Także stopień winy oskarżonych był wysoki, warunkowany choćby poziomem rozwoju intelektualnego i społecznego sprawców, stanem ich wiedzy i doświadczenia życiowego, rolą poszczególnych oskarżonych w popełnieniu przypisanego im czynu. Zwrócić należy uwagę, iż czyn był szczegółowo zaplanowany i drobiazgowo zrealizowany. Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze wartość wyrządzonej szkody w ramach popełnionego przestępstwa. Stopień zawinienia oskarżonego E. O. (1)jest przy tym szczególnie wysoki, gdyż to ten oskarżony zrealizował czynności sprawcze związane z upozorowaniem kolizji i wywróceniem pojazdu wraz z piecem (...). Oskarżeni J. J.i T. W.nie byli uprzednio karani, co można poczytać jako okoliczność łagodzącą, natomiast E. O., przed popełnieniem tego czynu był uprzednio karany.

W ocenie Sądu kary orzeczone wobec poszczególnych oskarżonych w sentencji wyroku spełnią swe cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej. Przede wszystkim wpłyną w sposób wychowawczy na oskarżonych, skłaniając ich w przyszłości do pogłębionej analizy swojego postępowania i zaniechania naruszania porządku prawnego. Nadto orzeczona kara musi uświadomić nieopłacalność takiego typu zachowania, skierowanego na osiągnięcie znacznych korzyści majątkowych. Kierując się powyższymi względami Sąd wymierzył kary pozbawienia wolności w wymiarze określonym w wyroku wobec poszczególnych oskarżonych. Przy czym na wymiar kary wpływ miał określony stopień winy poszczególnych oskarżonych, ich rola w czynach, stopień nasilenia złej woli, stopień społecznej szkodliwości.

Zdaniem Sądu wobec oskarżonych J. J. i T. W. można postawić pozytywną prognozę co do ich zachowania się w przyszłości i zawiesić wykonanie orzeczonych kar odpowiednie – wskazane w orzeczeniu okresy próby. W ocenie Sądu kary pozbawienia wolności wymierzone tym oskarżonym z warunkowym zawieszeniem ich wykonania będą dyscyplinować oskarżonych w kierunku przestrzegania norm prawnych i zapobiegną ich powrotowi do przestępstwa. Upływ ustalonych okresów próby będzie gwarantem tego, że sprawcy wdrożą normy porządku prawnego do własnego postępowania i postawiona w dniu orzekania pozytywna prognoza kryminologiczna okazała się trafna. Sąd zróżnicował okresy próby względem oskarżonych, uznając, iż względem T. W. wystarczającym okresem weryfikacji będzie minimalny okres próby, uwzględniając charakter popełnionego przez niego czynu, który ograniczył się do pomocnictwa w przestępstwie.

W orzeczeniu Sąd zobowiązał oskarżonych do częściowego naprawienia szkody na rzecz obu pokrzywdzonych w kwotach szczegółowo opisanych w wyroku, z racji wniosków złożonych przez pokrzywdzone spółki. Kwoty orzeczonego naprawienia szkody są odpowiednio dostosowane do aktualnych możliwości finansowych oskarżonych.

O kosztach obrony z urzędu oskarżonego E. O. (1)orzeczono stosownie do treści § 14 ust. 2 pkt 5, § 16, § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).

Oskarżonych J. J. i T. W. obciążono opłatami w oparciu o art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.) w zw. z art. 627 k.p.k

W pozostałym zakresie Sąd zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych na mocy art. 624 § 1 kpk mając na uwadze względy słuszności w tym powody z jakich sprawa była rozpoznawana w zakresie jednego czynu po raz kolejny. W odniesieniu do oskarżonego E. O. (1)zwalniając go od ponoszenia kosztów sądowych Sąd wziął pod uwagę jego aktualną sytuację osobistą i finansową.