Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 14 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Beata Brysiewicz

Ławnicy: Józef Jacek Borysiewicz

Ewa Sawicka

Protokolant: Andrzej Wiszowaty

przy udziale prokuratora Grzegorza Giedrysa

po rozpoznaniu w dniu 11.02.2013r., 07.03.2013r., 11.03.2013r., 08.04.2013r., 07.05.2013r.;

s p r a w y:

1.  R. W. (1), s. E. i L. z domu B., ur. (...) w B.,

2. E. S. S.(1) s. E.i D., ur. (...)w B.,

3.  E. S. (2), s. M. i M. z domu T., ur. (...) w B.,

oskarżonych o to, że: I. w okresie od 2 września 2009 r. do dnia 17 listopada 2009 w B. i innych miejscowościach okręgu B., działając w krótkich odstępach czasu i w realizacji z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, działając wspólnie i w porozumieniu podrobili polskie i obce pieniądze, w tym:

- 211 banknotów o nominale 100 zł serii (...)

- 229 banknotów o nominale 100 zł serii (...)

- 185 banknotów o nominale 100 zł serii (...)

- 31 banknoty o nominale 100 zł serii (...)

- 12 banknotów o nominale 100 zł serii (...)

- 1 banknot o nominale 100 zł serii (...)

- 91 banknoty o nominale 200 zł serii (...)

- 54 banknoty o nominale 200 zł serii (...)

- 32 banknoty o nominale 200 zł serii (...)

- 1 banknot o nominale 200 zł serii (...)

- 2 banknoty o nominale 200 zł serii (...)

- 1 banknot o nominale 200 euro serii (...)

- 73 banknoty o nominale 50 euro serii (...)

- 49 banknotów o nominale 50 euro serii (...)

- 38 banknotów o nominale 50 euro serii b: (...)

- 12 banknotów o nominale 50 euro serii (...)

tj. o czyn z art. 310§1kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65§1kk

a nadto

E. S. S.(1)o to, że:

II. w dniu 08 grudnia w S. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej puścił w obieg podrobiony banknot o nominale 100 złotych serii (...) w ten sposób, że wprowadzając w błąd M. W. (1) co do autentyczności opisanego banknotu dokonał nim zapłaty za indyka wartości 100 zł, czym doprowadził w/w do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie po 200 złotych,

tj. o czyn z art. 310§2 kk w zw. z art. 286§1 kk w zw. z art. 12kk

III. w dniu 20 kwietnia 2009 roku w S. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował puścić w obieg podrobiony banknot o nominale 200 zł serii (...) w ten sposób, że wprowadzając w błąd W. M. co do autentyczności opisanego banknotu chciał nabyć zań towary w postaci papierosów V. i gazety (...), i tym samym doprowadzić pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości 200 złotych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na rozpoznanie falsyfikatu,

tj. o czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 310§2 kk w zb. z art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk.

Oraz E. S. (2) o to, że:

IV. w dniu 08 grudnia 2008roku w S. działając w krótkich odstępach czasu i w realizacji z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej puścił w obieg dwa podrobione banknoty o nominale 200 złotych serii (...) w ten sposób, że wprowadzając w błąd L. H. i S. Z. co do autentyczności opisanych banknotów dokonał ich zamiany na autentyczne o nominale 100 złotych, czym doprowadził każdą z wymienionych osób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie po 200 złotych

tj. o czyn z art. 310§2 kk w zb. z art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk

V. w dniu 30 października 2008 roku w Ł. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w krótkich odstępach czasu i w realizacji z góry powziętego zamiaru na terenie targu puścił w obieg trzy podrobione banknoty o nominale 100 złotych i numerach (...), (...), oraz (...) i jeden o nominale 200 złotych serii (...) w ten sposób, że wprowadzając w błąd inne osoby co do autentyczności opisanych banknotów opłacił nimi dokonywane transakcje kupna sprzedaży, czym doprowadził każdą z wymienionych osób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznie 500 złotych

tj. o czyn z art. 310§2 kk w zw. z art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk

1.Oskarżonych R. W. (1), E. S. S.(1)s. E.i E. S. (2)s. M. uznaje za winnych popełnienia czynu opisanego w pkt.I i za to na mocy art. 310§1kk w zw z art.12kk w zw z art.65§1kk skazuje ich, a na mocy art. 310§1kk w zw z art.33§2kk wymierza im kary:

- R. W. (1) 7(siedmiu) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 100(stu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną kwocie 100(stu) złotych,

- E. S. S.(1)s. E. 5(pięciu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 100(stu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną kwocie 100(stu) złotych,

- E. S. (2) s. M. 5(pięciu) lat pozbawienia wolności, oraz karę grzywny w wysokości 100(stu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną kwocie 100(stu) złotych.

2. Oskarżonego E. S. S.(1)s. E. uniewinnia od popełnienia czynu opisanego w pkt. II.

3. Oskarżonego E. S. S.(1)s. E. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt.III i za to na mocy art. 13§1 kk w zw. z art. 310§2 kk w zb. z art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk w zw z art.11§2kk skazuje go, a na mocy art.14§1kk w zw z art. 310§2kk w zw z art.11§3kk wymierza mu karę 1(jednego)roku pozbawienia wolności.

4.  Oskarżonego E. S. (2) s. M. w ramach czynów opisanych w pkt. IV i V przyjmując iż działał on w ramach ciągu przestępstw, uznaje go za winnego tego, że w dniu 08 grudnia 2008roku w S. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej puścił w obieg podrobiony banknot o nominale 200 złotych serii (...) w ten sposób, że wprowadzając w błąd S. Z. co do autentyczności opisanego banknotu dokonał jego zamiany na autentyczny o nominałach po 100 złotych, czym doprowadził S. Z. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 200 złotych, tj. czynu z art. 310§2kk w zb z art.286§1kk oraz w dniu 30 października 2008 roku w Ł. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej na terenie targu puścił w obieg podrobiony banknot o nominale 200 złotych serii (...) w ten sposób, że wprowadzając w błąd H. G. co do autentyczności opisanego banknotu opłacił nim dokonywaną transakcję kupna sprzedaży, czym doprowadził pracodawcę H. N. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 200 złotych, tj. czynu z art.310§2kk w zb z art.286§1kk, i za tak przypisane czyny na mocy art. 310§2kk w zb z art.286§1kk w zw z art.11§2kk skazuje go, a na mocy art. 310§2kk w zw z art.11§3kk w zw z art.91§1kk wymierza mu karę 1( jednego) roku pozbawienia wolności.

5.  Na mocy art.85kk, art.86§1kk w stosunku do oskarżonego E. S. S.(1)s. E.i na mocy art. 85kk, art.86§1kk i art.91§2kk w stosunku do oskarżonego E. S. (2)s. M.wymierza: E. S. S.(1)s. E. karę łączną 5( pięciu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, E. S. (2)s. M. karę łączną 5( pięciu) lat pozbawienia wolności.

6.  Na mocy art.63§1kk na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności zalicza oskarżonym okresy tymczasowego aresztowania w sprawie przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważnym jednemu dniowi orzeczonej kary pozbawienia wolności: R. W. (1)od dnia 17 listopada 2009roku do dnia 04 maja 2011roku, E. S. (2)s. M.od dnia 17 listopada 2009roku do dnia 21 września 2010roku, E. S. S.(1)s. E.od dnia 30 maja 2012roku do dnia 09 kwietnia 2013roku.

7. Na mocy art.45§1kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowych osiągniętych z popełnionego przestępstwa przez oskarżonego E. S. (2) s. M. w kwocie 400( czterysta) zł.

8. Na mocy art.46§1kk zobowiązuje oskarżonego E. S. (2) s. M. do naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego S. Z. kwoty 200zł oraz N. K. kwoty 200zł.

9. Zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonych: R. W. (1)kwotę 2600( dwa tysiące sześćset )zł, E. S. (2)s. M.kwotę 2400(dwa tysiące czterysta)zł i E. S. S.(1)s. E.kwotę 2600( dwa tysiące sześćset) zł tytułem opłaty, oraz obciąża ich kosztami procesu w częściach im przypadających.

Sędzia: Beata Brysiewicz

Ławnicy: Ewa Sawicka

Józef Jacek Borysiewicz

Sygn. akt IIIK59/12

UZASADNIENIE

1. Stan faktyczny

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

E. S. (2)wraz z żoną i synem E. S. S.(1)prowadzili fermę gęsi w miejscowości B.koło B.. Żona E. S. (2)pochodzi z okolic miejscowości Ł.. Tam też na cmentarzu pochowani są członkowie jej rodziny. W dniu 30 października 2008roku E. S. (2)wraz z żoną udał się do Ł.. W okolicy cmentarza N. K.prowadził sprzedaż chryzantem. Do prowadzenia sprzedaży zatrudniał on H. G.i A. C.. 30 października 2008roku do A. C.podszedł E. S. (2)chcąc zakupić kwiaty. Posiadał on fałszywy banknot 200zł. Kobieta stwierdziła, że nie posiada możliwości wydania mu reszty i wskazała koleżankę H. G., aby u niej rozmienił pieniądze. E. S. (2)podszedł do H. G.i wręczył jej fałszywy banknot 200zł o numerze AL (...). Kobieta rozmieniła mężczyźnie banknot dając mu dwa banknot 100zł. Przez cały dzień był to jedyny banknot 200zł jaki kobieta otrzymała.

S. Z. w dniu 8 grudniu 2008 roku na targu w S. sprzedawał ziemniaki. Tego samego dnia na targu przebywał również L. F. (1), który sprzedawał kapustę oraz M. W. (1) sprzedająca indyki. W pewnym momencie do S. Z. podszedł E. S. (2) chcąc kupić ziemniaki. Przed zakupem poprosił S. Z. o rozmienienie mu 200zł banknotu. E. S. (2) podał S. Z. fałszywy banknot 200zł o numerze AL (...). S. Z. przekazał zaś E. S. (2) dwa banknot 100zł. E. S. (2) po wzięciu 100zł banknotów stwierdził, że za chwilę wróci po ziemniaki, jednakże nie uczynił tego. Był to jedyny banknot 200 zł jaki w tym dniu otrzymał S. Z..

W podobny sposób otrzymał fałszywy banknot 200zł L. F. (1). Również podszedł do niego jakiś mężczyzna, którego twarzy ani postury L. F. (1) nie zapamiętał. Mężczyzna rozmienił u niego fałszywy banknot 200zł, aby zakupić worki na kapustę. Jednak po rozmienieniu pieniędzy nie wrócił on po towar do L. F. (1).

Do M. W. (1) również podszedł mężczyzna, którego kobieta nie zapamiętała i dokonał zakupu indyka płacąc za niego fałszywym banknotem 100zł o numerze (...).

W dniu 20 kwietnia 2009roku w okolicach rynku w S.przebywał L. S.. Wraz ze znajomymi stał on w okolicach kiosku z artykułami przemysłowymi, w którym sprzedawał W. M.. W pewnym momencie do kiosku podszedł E. S. S.(1)i poprosił o gazetę oraz papierosy. Płacąc za towar wyjął on banknot 200zł. Gdy podał banknot W. M.ten zauważył, iż banknot jest fałszywy. Zwrócił na ten fakt uwagę E. S. S.(1), który wówczas szybko nie zabierając towaru, zaczął się oddalać. Jednak W. M.wybiegł za nim i zaczął krzyczeć aby zatrzymać fałszerza. Na te słowa zareagował L. S., który zatrzymał E. S. S.(1). E. S. S.(1)zaczął się wyrywać i w pewnym momencie udało mu się zbiec. Jednak L. S.dokładnie zapamiętał jego osobę i przekazał opis funkcjonariuszom policji.

R. W. (1)w dniu 21 listopada 2008roku opuścił areszt śledczy, w którym przebywał w związku z zarzutem fałszowania pieniędzy do sprawy Sądu Okręgowego w Białymstoku IIIK 178/09. Od wielu lat znał on E. S. S.(1)i jego ojca E. S. (2). Po opuszczeniu aresztu ponownie nawiązał on kontakt z mężczyznami. Wiedząc, że posiadają oni na uboczu fermę gęsi postanowił wraz z nimi rozpocząć, w pomieszczeniach fermy, produkcję fałszywych banknotów. Do tego celu potrzebny był sprzęt komputerowy. W dniu 2 września 2009roku E. S. S.(1)w sklepie komputerowym w B.dokonał zakupu komputera wraz z osprzętem. Zestaw komputerowy przewiózł on do pomieszczeń socjalnych na fermie. Od następnego dnia codziennie na fermę przyjeżdżał R. W. (1), który posiadając wiedzę i doświadczenie rozpoczął instalację oprogramowania do produkcji fałszywych banknotów, dokonał skanu banknotów. E. S. S.(1)wraz z ojcem E. S. (2)dokonał zakupu ryz papieru do drukarki, oraz folii służącej do zabezpieczeń znaków wodnych drukowanych banknotów. E. S. S.(1)w sklepie komputerowym znajomego R. W. (1)dokonywał zakupu pustych kartridży do drukarki, które umożliwiały prawidłowy druk przygotowanych banknotów. Produkcja fałszywych banknotów trwał do 17 listopada 2009roku. Łącznie R. W. (2), E. S. S.(1)i E. S. (2)wyprodukowali 211 banknotów o nominale 100 zł serii (...), 229 banknotów o nominale 100 zł serii (...), 185 banknotów o nominale 100 zł serii (...), 31 banknoty o nominale 100 zł serii (...), 12 banknotów o nominale 100 zł serii (...), 1 banknot o nominale 100 zł serii (...), 91 banknoty o nominale 200 zł serii (...), 54 banknoty o nominale 200 zł serii (...), 32 banknoty o nominale 200 zł serii (...), 1 banknot o nominale 200 zł serii (...), 2 banknoty o nominale 200 zł serii (...), 1 banknot o nominale 200 euro serii (...), 73 banknoty o nominale 50 euro serii (...), 49 banknotów o nominale 50 euro serii (...), 38 banknotów o nominale 50 euro serii b:(...), 12 banknotów o nominale 50 euro serii (...). Fałszywe banknoty pochodzące z produkcji R. W. (3), E. S. (2)i E. S. S.(1)były zabezpieczane na terenie całego kraju.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o częściowe wyjaśnienia oskarżonych: E. S. (2)(k. 19816odw.-(...), 251-252, 297, 922, (...)- (...), (...), (...)) oraz E. S. S.(1)(k. 19818-19818odw., (...)., (...)), zeznania świadków S. Z.(k.19819-19821, 224-225odw., 234-236), L. S.(k19962-(...), (...)- (...), 8450=(...), (...)- (...)), W. M.(k.19963-19963odw., 5200-5200odw., (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...)), A. C.(k.19869-19869odw., (...)- (...)), H. G.(k. 19868- 19869, 11380-11384, 17539-17540 ), L. F. (1)( (...)- (...)., 1-2odw., (...)- (...)- (...)), M. N.(k. 19860-19860odw., 255-256), G. J.(k. 19867-19867odw., (...)- (...)), P. R.(k. 19960odw, (...)- (...)), R. Z.(k. 19960odw, (...)- (...)), K. B.( (...)- (...), (...).), opinię z zakresu badania dokumentów (k. 7414-7430) oraz w oparciu o pozostałe dowody ujawnione i przeprowadzone w toku postępowania sądowego.

Oskarżony R. W. (1) zarówno na etapie postępowania przygotowawczego jak i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jak również skorzystał z prawa do odmowy składnia wyjaśnień i udzielania odpowiedzi na pytania( K. 19816odw., 197-198, 285-285odw., (...)). Jedynie podczas posiedzenia w przedmiocie zastosowania środka zapobiegawczego oskarżony podał, że znalazł się w nieodpowiednim miejscu i w nieodpowiednim czasie. Podkreślił, że znam E. S. (2) i pojechał do niego na kawę.

Oskarżony E. S. (2)s. M. również nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśniając (k. 19816odw.-(...), 251-252, 297, 922, (...)- (...), (...), (...)) podał, że przez całe życie pracował na roli, a od kilku lat dodatkowo obsługuje wesela- wożąc pary młode limuzyną. Od wielu lat zna on rodziców R. W. (1), a od około 6 lat również R. W. (1), który przychodził do salonu kosmetycznego jego córki. Oskarżony podkreślił, że R. W. (1)nie widywał na swojej fermie. Ostatni raz widział go we wrześniu 2009roku na bazarze (...) przy ul. (...)w B.. Posiadał wiedzę, że R. W. (1)przebywał w areszcie za fałszowanie pieniędzy. E. S. (2)podkreślił, że po zdaniu drobiu w październiku 2009roku nie bywał na fermie. Czasami jedynie podjeżdżał pod ogrodzenie fermy żeby nakarmić psy, ale nie wchodził do budynku socjalnego. Wyjaśniając wskazał, że pod jego nieobecność fermą zajmował się jego syn E. S. S.(1). Oskarżony podkreślił, że nie wie w jakich okolicznościach R. W. (1)znalazł się na terenie fermy. Według oskarżonego musiał on porozumieć się z jego synem na temat fałszerstwa pieniędzy. W tym czasie podkreślił on, że jego żona miała duże długi i być może syn chciał jej pomóc w spłacie zadłużenia.

E. S. (2) podniósł, że o fakcie iż na fermie są podrabiane pieniądze dowiedział się po zatrzymaniu przez policję i po przewiezieniu go na fermę. Tam zauważył sprzęt komputerowy oraz fałszywe pieniądze. Podkreślił, że nigdy przedtem nie widział tych rzeczy.

Wyjaśniając prze Sądem oskarżony E. S. (2) podał, że jego żony rodzina wywodzi się z okolic Ł. i raz do roku na święto Wszystkich Świętych jeździ wraz z żoną na cmentarz. Zawsze jeżdżą 1 listopada, od ponad 40 lat. Oskarżony podkreślił, że nie kojarzy żadnej innej daty. Wyjaśniając w dalszej kolejności podał, że nigdy w życiu nie trzymał w ręce fałszywych banknotów. Podkreślił, że nie zna się na komputerach, a jego sytuacja finansowa była bardzo dobra. Syn miał pełnomocnictwa do konta i mógł pobierać pieniądze. Wyjaśnił również, że w S. ostatni raz był w 1992roku, zaś na fermie ostatni raz był 16 października 2009roku, jednak wówczas niczego nie dotykał. Odnośnie rozpoznania go przez S. Z. oskarżony wskazał, że świadek podczas rozmowy z nim przy szatni w budynku Sądu nie był pewny jego osoby, a dopiero gdy oskarżony podał mu wizytówkę to stwierdził on z cała stanowczością, że to oskarżony dał mu fałszywy banknot.

Odpowiadając na pytanie Sądu podał, że jego rodzina jest pochowana w B. i H. i jeździ na ich groby w dniu Wszystkich Świętych albo dzień wcześniej.

Oskarżony E. S. S.(1)s. E. również nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśniając (k. 19818-19818odw., (...)., (...)) podał, że na fermie wynajął R. W. (1)pomieszczenie, lokal wraz z komputerem. Oskarżony podkreślił, że nie wiedział w jakim celu R. W. (1)będzie wykorzystywał sprzęt i pomieszczenie. W tym czasie miał on kłopoty rodzinne i dlatego też nie przebywał na fermie. Oskarżony podał, że na fermie pojawił się dopiero po pewnym czasie i wówczas R. W. (1)wtajemniczył go w swoją działalność. Oskarżony stwierdził wówczas, że nie chce brać w tym udziału, jednakże dotykał urządzenia, pojemniki do tuszu, banknoty. Nakazał on R. W. (1)opuszczenie pomieszczeń i więcej nie był na fermie. Dopiero z gazet dowiedział się o zatrzymaniu R. W. (1)na jego fermie i odkryciu tam fabryki pieniędzy. Podkreślił, że nigdy nie był w S..

2. Ocena materiału dowodowego

Sąd ustalił i zważył co następuje.

Wyjaśnienia oskarżonych E. S. (2)s. M.i E. S. S.(1)s. E.jedynie częściowo zasługują na danie wiary. Podkreślić należy, że są one spójne jeżeli chodzi o okoliczności związane ze znajomością z R. W. (1), zajmowanie się ferma. Natomiast w pozostałym zakresie wyjaśnienia te są sprzeczne wewnętrznie, sprzeczne nie tylko z pozostałym materiałem dowodowy, ale również sprzeczne wzajemnie. Podkreślić należy, że ewaluowały one w miarę zaawansowania postępowania, a wypowiedzi oskarżonych były dostosowywane do pojawiających się w sprawie dowodów. Dlatego też, w ocenie Sądu, wyjaśnienia te stanowią tylko i wyłącznie linię obrony skonstruowaną na potrzeby niniejszego postępowania, nie wytrzymującą konfrontacji z zebrany w sprawie materiałem dowodowy.

W pierwszej kolejności zostanie poddany ocenie materiał dowodowy związany z czynami z art.310§2kk w zb z art.286§1kk oskarżonych E. S. (2)s. M.i E. S. S.(1)s. E.. Obaj oskarżeni w swoich wyjaśnieniach kategorycznie zaprzeczyli aby kiedykolwiek dokonali wprowadzenia w obieg fałszywych banknotów czy też próbowali tego dokonać. Oskarżony E. S. (2)s. M.podniósł, że do Ł.na cmentarze, gdzie pochowana jest rodzina żony, zawsze jeździ w dniu 1 listopada, i z pobytem w tamtych okolicach nie kojarzy żadnej innej daty. Stanowisko prezentowane przez oskarżonego pozostaje w sprzeczności po pierwsze z zeznaniami świadka H. G., po drugie z informacją z zakresu logowań telefonu oskarżonego. Oskarżony E. S. (2)s. M.w 2008roku użytkował telefon komórkowy o numerze 604 877 612. Analiza logowań ( k. 88 – płyta CD z wykazem logowań) wskazanego numeru abonenckiego pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, że w dniu 30 października 2008roku numery abonenckie należące do oskarżonych logowały się w Ł.. Tam też na targowicy kobiety H. G.i A. C.sprzedające chryzantemy otrzymały fałszywe banknoty. Jak wynika z zeznań H. G.(k. 19868- 19869, 11380-11384, 17539-17540 ) to właśnie oskarżony E. S. (2)s. M.podał jej banknot 200zł w celu rozmienienia. Jak się później okazało banknot ten był fałszywy. Kobieta bez cienia wątpliwości w dniu 13 listopada 2008roku rozpoznała na zdjęciu oskarżonego E. S. (2)s. M.. Zeznając podkreśliła, że był to jedyny banknot 200zł jaki otrzymała. Mężczyzna, który wręczył jej banknot był od niej starszy, wyższy. Tego dnia wraz z koleżanka sprzedawała kwiaty. Oskarżony podszedł do koleżanki i chciał u niej dokonać zakupu kwiatów, ale z uwagi na to, że posiadł banknot 200zł, a koleżanka nie miał jak wydać reszty, poprosiła świadka o rozmienienie mężczyźnie banknotu. H. G.podała, że nie zauważyła ona, aby banknot był fałszywy. Dopiero gdy przekazała pieniądze z utargu szefowi- N. K., on stwierdził iż banknot 200 zł jest fałszywy. Ponadto były jeszcze fałszywe 3 banknoty 100zł. Słowa świadka znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków A. C.(k.19869-19869odw., (...)- (...)) oraz N. K.(k.19869odw.- (...), (...)- (...)). A. C.zeznając potwierdziła, że w dniu 30.10 2008r. w Ł.razem z H. G.sprzedawały chryzantemy stanowiące własność N. K.. W pewnym momencie podszedł do niej mężczyzna, który chciał kupić kwiaty, ale nie miała ona jak wydać mu reszty więc podszedł on do H. G.. Kobieta podkreśliła, że o tym, iż banknoty są fałszywe powiedział im N. K.. A. C.zeznała, że ani ona ani H. G.nie miały doświadczenia w handlu, tak więc nie potrafiły rozpoznać fałszywych banknotów. N. K.potwierdził, że gdy kobiety przekazały mu pieniądze z utargu od razu rozpoznał fałszywy banknot 200zł, oraz 3 banknoty 100zł. Kobiety nie pamiętały kto płacił banknotami 100zł, natomiast H. G.potrafiła opisać mężczyznę, któremu rozmieniła banknot 200zł. W ciągu tego dnia był tylko jeden banknot 200zł.

W ocenie Sądu zeznania wskazanych świadków w pełni zasługują na danie wiary. Świadkowie w sposób jasny, logiczny i wzajemnie się uzupełniający przedstawili swoje spostrzeżenia z dnia 30.10.2008roku. Zeznania te były złożone na bieżąco, następnego dnia po zaistniałym zdarzeniu. Ponadto zeznania te charakteryzuje obiektywizm. Jest relacja pozbawiona zabarwień emocjonalnych czy tez cennych. Dokonując oceny zeznań świadka H. G. odnieść się należy do jej wypowiedzi na etapie postępowania sądowego. Słuchana przed Sądem kobieta na pytania obrońcy oskarżanego wskazała, że nie jest wstanie rozpoznać mężczyzny, który dał jej fałszywy 200zł banknot. Podkreśliła, że podczas okazywania jej zdjęć oskarżonego E. S. (2) s. M. również nie był na 100% pewna. Być może wskazywała, że jest on podobny. Z drugiej zaś strony podkreśliła, że wszystkie jej słowa wówczas wypowiadane zostały w sposób prawidłowy zapisany. Zaprotokołowano to co świadek mówiła. W zapisach z dnia 13.11.2008roku- protokół okazania, jest wprost, że E. S. (2) s. M. jest to na pewno ta osoba, która dała jej fałszywy banknot 200zł. Podkreślenia wymaga, że czynność okazania zdjęć miała miejsce w dniu 13.11.2008roku, a więc po upływie dwóch tygodni od daty zdarzenia, zaś przed Sądem świadek zeznawała w dniu 11.03.2013roku, a więc po upływie 4 lat i 4 miesięcy od daty zdarzenia. Dlatego też w ocenie Sądu jak najbardziej jest prawdopodobne, że w dacie składania zeznań na rozprawie świadek nie potrafiła rozpoznać osoby, która dała jej fałszywy banknot. Na powyższe twierdzenie świadka miał wpływ znaczny upływ czasu, który powoduje nie tylko na zmiany w wyglądzie poszczególnych osób, ale również na zacieranie się poszczególnych elementów w pamięci. Z drugiej strony świadek w żaden sposób nie kwestionował swoich wypowiedzi z etapu postępowania przygotowawczego. Podkreślić należy, że okazywani świadkowi mężczyźni( ich zdjęcia) posiadali podobną fizjonomię. Byli osobami o okrągłych twarzach, bez cech charakterystycznych(k. 17538( (...))), bez zarostu, o podobnym kolorze włosów. Zatem czynność okazania przeprowadzona w dniu 13. 11.2008roku była przeprowadzona zgodnie z wszelkimi wymaganiami prawnymi, a rozpoznanie przez świadka oskarżonego E. S. (2) s. M. nie było dotknięte błędem. Brak jest również podstaw do wysuwania twierdzeń, że w toku tej czynności procesowej funkcjonariusze policji sugerowali świadkowi wskazanie osoby oskarżonego.

Zeznania wskazanych świadków, w tym w szczególności H. G., w powiązaniu do analizy logowań numeru abonenckiego oskarżonego E. S. (2) s. M. pozwoliło na jednoznaczne ustalenie, że to właśnie oskarżony E. S. (2) s. M. w dniu 30.10.2008roku wręczył H. G. fałszywy banknot 200zł wprowadzając ja w błąd co jego autentyczności i tym samym doprowadzając ja do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci wydania mu dwóch oryginalnych banknotów 100zł.

W tym miejscu należy podnieść, że Sąd po przeanalizowaniu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie podzielił stanowiska urzędu prokuratorskiego co do zasadności przypisania oskarżonemu E. S. (2) s. M. wprowadzenia w obieg trzech fałszywych banknotów 100zł w dniu 30.10.2008roku w miejscowości Ł.. Niewątpliwie banknoty przekazane przez N. K. funkcjonariuszom policji były banknotami fałszywymi. Jednakże bark jest jakichkolwiek dowodów- osobowych czy poza osobowych, które wskazały by, że to właśnie oskarżony E. S. (2) s. M. dokonał wprowadzenia ich do obrotu. Zarówno H. G. jak i A. C. nie wiedziały kto zapłacił za kwiaty tymi banknotami, nie kojarzyły żadnej z osób. Za przypisaniem oskarżonemu wprowadzenia w obieg tych banknotów nie może przemawiać fakt, że przekazał on H. G. fałszywy banknot 200zł.

W dalszej kolejności Sąd odniesie się do materiału dowodowego związanego z czynem opisanym w pkt. IV części wstępnej wyroku.

Oskarżony E. S. (2) s. M. w swoich wyjaśnieniach wskazał, że w S. ostatni raz był w 1999roku. W związku z czym nie mógł być on w dniu 8 grudnia 2008roku w tej miejscowości i wprowadzić do obiegu 200zł fałszywy banknot. Oskarżany podniósł również, że świadek S. Z. pod wpływem sugestii policji rozpoznał go jako osobę, która przekazała mu fałszywy banknot 200zł, a mimo to wskazał, że nie jest pewny w 100%.

Kontrę twierdzeniom oskarżonego stawia materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności zeznania świadka S. Z.. Świadek zeznając w postępowaniu przygotowawczym zeznał(k. 7-8), że w dniu 8 grudnia 2008roku gdy na rynku w S. sprzedawał ziemniaki to podszedł do niego mężczyzna w wieku około 63-65 lat, wzrostu około 180 cm, „taki przy sobie – waga około 90kg” i chciał kupić dwa worki ziemniaków. Ten mężczyzna wyjął banknot 200zł, ale gdy świadek próbował wydać mu resztę to ten powiedział aby rozmienił mu banknot 200zł na dwa po 100zł. Po otrzymaniu banknotów mężczyzna ten odszedł mówiąc, iż za chwilę wróci po ziemniaki. Jednak nie pojawił się już więcej. Zaś świadek próbował tym banknotem zapłacić za nawóz, lecz wówczas dowiedział się, że jest to banknot fałszywy. S. Z. podczas przesłuchania podał, że jest w stanie rozpoznać mężczyznę, który dał mu fałszywy banknot. Podkreślił, że był to jedyny banknot 200zł jaki tego dnia otrzymał. Zeznając S. Z. wskazał, że ten mężczyzna w jego ocenie wcześniej na tym samym rynku sprzedawał towary. Świadek podkreślił, że miał czas na to aby przyjrzeć się oskarżonemu E. S. (2) s. M.. Podczas okazania mu osoby oskarżonego (k. 224-225) świadek podkreślił, że twarz oskarżonego odpowiada budowie twarzy mężczyzny, który dał mu fałszywy banknot. Również sposób poruszania się oskarżonego odpowiadał temu co świadek zapamiętał z dnia 8 grudnia 2008 roku. S. Z. zeznał, że jeżeli chodzi o budowę ciała, wysokość, wiek, sposób poruszania się to w 69% jest pewny, że to był oskarżony E. S. (2) s. M..

W ocenie Sądu zeznania świadka S. Z.w całości zasługują na danie wiary. Podkreślić należy, że konsekwentnie podczas całego postępowania świadek wskazywał, że jest w stanie rozpoznać osobę, która wręczyła mu fałszywy banknot 200zł. Świadek w swoich wypowiedziach był w ocenie sądu w pełni obiektywny, przedstawił on jedynie okoliczności co do których posiadał wiedzę. Podczas udziału w czynności okazania w dniu 18.11.2009roku wskazał on oskarżonego. Z zapisów protokołu nie wynika aby podczas przeprowadzania tejże czynności doszło do nieprawidłowości. Oskarżony był okazywany wśród innych trzech mężczyzn, którzy w ocenie Sądu ( osoby przybrane występowały na Salisadowej) fizjonomią nie odbiegali od osoby oskarżonego. Co prawda jedna z przybranych osób posiadała zarost, i były te osoby odmiennie ubrane, jednakże zdaniem Sądu nie wpłynęło to na pewność rozpoznania przez świadka. Podnieść należy, że taki sam skład osobowy brał udział w czynnościach okazania osoby oskarżonego świadkowi L. F. (1)(k. 13773-13774 (k226-227)). Zatem idąc tokiem rozumowania oskarżonego również w tym przypadku( z uwagi na insynuacje funkcjonariuszy policji) winien on być rozpoznany jako sprawca wprowadzenia do obiegu fałszywych banknotów. Jednak świadek L. F. (1)nie rozpoznał oskarżonego. Wskazał, że jest on osobą podobną, ale nie miał pewności. Dlatego też w ocenie Sądu wskazanie osoby oskarżonego E. S. (2)s. M.przez świadka S. Z.było jego suwerenną decyzją, opartą na zapamiętanych szczegółach. Świadek S. Z.jest osobą nie powiązaną w żaden sposób z oskarżonym, nie jest z nim skonfliktowany, w związku z czym brak jest podstaw do twierdzeń, że wypowiedzi świadka miały na celu niesłuszne oskarżenia E. S. (2)s. M..

Uznając zatem za w pełni wiarygodne zeznania S. Z. Sąd w pełni podzielił stanowisko urzędu prokuratorskiego, przypisując oskarżonemu wprowadzenie do obiegu fałszywego banknotu 200zł na szkodę S. Z..

W tym miejscu należy odnieść się do zeznań świadka L. F. (1)( (...)- (...)., 1-2odw., (...)- (...)- (...)), który zeznał, że w dniu 8 grudnia 2008roku na targowicy w S.otrzymał fałszywy 200zł banknot. Świadek podał, że w czasie gdy sprzedawał kapustę podszedł do niego mężczyzna, który podał mu banknot 200zł i poprosił o rozmienienie go, aby móc kupić worki na kapustę, z którymi przyjdzie do świadka po kapustę. L. F. (1)podał dwa 100zł banknot a sam wziął banknot 200zł. Mężczyzna ten oddalił się i gdy nie wrócił po towar świadek nabrał przekonania, iż banknot jest fałszywy. L. F. (1)nie potrafił opisać osoby, która wręczyła mu banknot 200zł, nie rozpoznał podczas czynności okazań, ani oskarżonego E. S. (2)s. M., ani też oskarżonego E. S. S.(1)s. E.jako osoby, która dała mu banknot.

Zatem z uwagi na bark jakichkolwiek dowodów świadczących o sprawstwie oskarżonego E. S. (2) w odniesieniu do popełnienia czynu na szkodę L. F. (1) Sąd wyeliminował z opisu czynu sytuację związaną z przekazaniem L. F. (1) fałszywego banknotu 200zł.

Dokonując w dalszej części analizy materiału dowodowego pod kątem czynów z art. 310§2kk w zb z art.286§1kk popełnionych przez E. S. S.(1)s. E.należy odnieść się do zeznań świadków W. M.(k. 19963-19963odw., 5200-5200odw., (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...)), L. S.(k. 19962-19963, 5197-5198, 8450-8451, 8452-8453, 8454-8455), M. W. (1)(k. 19857odw.- (...), 13-14, (...)- (...), (...)). W ocenie Sądu zeznania wskazanych osób w pełni zasługują na danie wiary. W sposób obiektywny przedstawili oni okoliczności, w których brali udział, co do których posiadali wiedze. Ich zeznania były pozbawione cenności, chrei nadmiernego obciążenia jakichkolwiek osób czy też ich „ wybielania”. Niewątpliwie większy walor dowodowy należało przyznać zeznaniom świadków składanym w postępowaniu przygotowawczym, kiedy to na bieżącą relacjonowali swoje spostrzeżenia. Jak podkreślił świadek L. S.„ lepiej pamiętałem wygląd tej osoby ( osoby, która chciała zapłacić fałszywym banknotem) 3 lata temu niż dziś” – k. 19963. Upływ czasu pomiędzy zdarzeniem a składaniem zeznań w toku postępowania jurysdykcyjnego mógł spowodować zatarcie szczegółów, wyparcie z pamięci zdarzeń, które w szczególny sposób nie wpłynęły na życie świadków.

Najistotniejsze z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonego E. S. S.(1)s. E.są zeznania świadka L. S., który rozpoznał oskarżonego jako osobę chcąca zapłacić za papierosy, gazetę fałszywym banknotem 200zł. Świadek zeznał, że w kwietniu 2009roku przebywał na bazarze w S.i stał w pobliżu kiosku prowadzonego przez W. M.. W pewnym momencie wybiegł W. M.i zawołał aby łapać fałszerza. Wówczas świadek złapał młodego mężczyznę i przytrzymał. W tym samym czasie świadek W. M.zaczął dzwonić po policję. Jednak trzymany mężczyzna wyrwał się i uciekł. L. S.zeznając stwierdził, że z całą stanowczością jest on w stanie rozpoznać zatrzymywanego. Swoje twierdzenia zmaterializował w trakcie czynności okazania. Podczas tej czynności świadek nie maił żadnej wątpliwości, że oskarżony E. S. S.(1)jest tą osobą, którą zatrzymywał po tym jak W. M.krzyknął łapać fałszerza. Zeznając na rozprawie świadek podał, że teraz nie jest pewny, „ dzisiaj twarze jakoś inaczej wyglądają”, ale podkreślił, że „ wtedy jak pokazywano mi w S.to byłem pewien w 100%”. W ocenie Sądu wypowiedzi świadka w pełni świadczą o jego obiektywizmie. Mimo obecnych osób oskarżonych na sali rozpraw nie starał się on jednoznacznie przyporządkować te osoby do okazywanych mu zdjęć. Z drugiej strony również nie zaprzeczał swoim wcześniejszym wypowiedziom. Zdaniem Sądu zeznania tego świadka z etapu postępowania przygotowawczego obrazują jego spostrzeżenia. Jak podkreślił świadek wówczas był pewny co do swoich wypowiedzi w 100%. Były to zeznania składane na bieżąco, ich obraz nie został zakłócony pojawianiem się nowych wydarzeń, wypieraniem z pamięci pewnych, mniej istotnych z punktu widzenia świadka szczegółów. Podkreślić należy, że zeznania świadka L. S.znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka W. M.. W. M.(k. 19963-19963odw., 5200-5200odw.)zeznał, że w dniu 20 kwietnia 2009roku gdy sprzedawał w kiosku z artykułami przemysłowymi podszedł do okienka mężczyzna, który chciał kupić papierosy i gazetę. Płacąc położył on banknot 200zł. Jednak świadek stwierdził, że ten banknot różni się od innych banknotów. Zaczął przypuszczać, że jest to fałszywy banknot i chciał zadzwoni po policję. W tym samym czasie na zewnątrz stał L. S., który złapał tego młodego mężczyznę. Po paru minutach ten młody mężczyzna wyrwał się i uciekł.

Zdaniem Sądu zeznania tego świadka w pełni zasługują na danie wiary. Wraz z zeznaniami L. S. tworzą one jednolitą, logiczną całość. Świadek przedstawił swoje spostrzeżenia i poczynione obserwacje, nie czynił przy tym swoich założeń, nie dokonywał ocen. Rzetelnie opisał zdarzenia, w którym brał udział.

W świetle powyższych dowodów nie budzi żadnych wątpliwości fakt, że tym młodym mężczyzną, który chciał zapłacić za towar fałszywym banknotem 200zł był oskarżony E. S. (3) s. s.. E.. Tym samym zaś wyjaśnienia oskarżonego pozostają jedynie linią obrony przyjętą na potrzeby niniejszego postępowania.

Odnosząc się w dalszej kolejności do materiału dowodowego w kontekście czynu popełnionego na szkodę M. W. (1)(k. 19857odw.-(...), 13-14) to stwierdzić należy, że bark jest jednoznacznych i przekonujących dowodów, iż tego czynu dopuścił się oskarżony E. S. S.(1)s. E.. Kobieta zeznając wskazała, że w dniu 8 grudnia 2008roku przebywała na rynku w S.sprzedając indyki. W pewnym momencie podszedł do niej mężczyzna chcąc kupić indyka. Ten mężczyzna wyjął banknot 100zł i zapłacił za drób. Bardzo szybko po zakupie oddalił się. Kobieta podkreśliła, że był to młody mężczyzna, około 30 lat, jednak nie przyglądała mu się. Po powrocie do domu zauważyła, że jeden z banknotów 100zł jest fałszywy.

Świadek brała udział w toku postępowania przygotowawczego w czynnościach okazania(k. 13775-13776, 13789), lecz nie potrafiła wskazać osoby, która w dniu 8 grudnia 2008roku zapaciała jej fałszywym banknotem 100zł.

Zdaniem Sądu zeznania świadka są obiektywne, logiczne, jednoznaczne, przez co zasługują na walor wiarygodności. Świadek w żaden sposób nie próbowała obciążać oskarżonych, nie starała się treści swoich zeznań dopasowywać do zaistniałej sytuacji i w ten sposób powetować swoja szkodę.

Mając zatem w odniesieniu do tego czynu tylko w taki sposób przedstawiony materiał dowodowy nie sposób było uznać sprawstwa oskarżonego E. S. S.(1), albowiem młody wiek oskarżonego był jedyną przesłanka łączącą jego osobę z osobą, która dała kobiecie fałszywy banknot 100zł.

Dalsze rozważania Sądu odnośnie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego będą dotyczyły art.310§1kk przypisanego wszystkim trzem oskarżonym. W dniu 21 listopada 2008roku R. W. (2)opuścił areszt śledczy, w którym przebywał do sprawy fałszerstwa pieniędzy toczącej się przed Sądem Okręgowym w Białymstoku IIIK 178/09( wyrokiem z dnia 13 lipca 2012roku został on prawomocnie skazany za czyn z art.310§1kk i inne na karę łączną 5 lat pozbawienia wolności- k. 19880-19950). Od wielu lat utrzymywał on kontakt z oskarżonymi E. S. S.(1)i E. S. (2). Mężczyźni wspólnie jeździli do warsztatu samochodowego, jak wynika z zeznań świadków znali się oni dobrze. Świadkowie A. K. (1)(k. 19860odw.- (...), 459-460) i A. B.(k. 19865odw.-(...), 462-463) zeznali, że oskarżeni przyjeżdżali w różnych konfiguracjach osobowych do warsztatu samochodowego. Najczęściej bywali wspólnie E. S. S.(1)z R. W. (1), lecz zdarzało się również, że przyjeżdżał E. S. (2)- zwany przez świadków starszym S.i był z nim oskarżony R. W. (1). Świadek A. K. (1)zeznał również, że raz zdarzyło się, że do warsztatu przyjechał E. S. (2), a za kierownicą samochodu, którym przyjechali był R. W. (1). Jak podkreślali świadkowie, jak przyjeżdżali ze sobą oskarżeni to widać było, że się dobrze znają. Rozmawiali ze sobą. Takie wizyty były kilkakrotnie, raz przyjeżdżał oskarżony E. S. S.(1)z oskarżonym R. W. (1), innym razem przyjeżdżał oskarżony E. S. (2)z oskarżonym R. W. (1). Świadek A. B.podał, że oskarżeni S.są ich stałymi klientami i to właśnie oni przyprowadzili do warsztatu oskarżonego R. W. (1).

W ocenie Sądu zeznania wskazanych wyżej świadków w pełni zasługują na walor dowodowy. W swoich wypowiedziach wskazali oni okoliczności związane z wykonywaną przez nich pracą. Pomiędzy mężczyznami nie istniał żaden konflikt, który mógłby uzasadniać składanie nieprawdziwych zeznań. Ich relacje z oskarżonymi były jedynie zawodowe.

Powyższe zeznania jednoznacznie wskazują, że wyjaśnienia oskarżonego E. S. (2)i jego syna nie polegają na prawdzie. E. S. (2)dobrze znał oskarżonego R. W. (1). Polecał mu swoich znajomych, utrzymywali kontakty. Również pozostała treść wyjaśnień obu oskarżonych pozostaje w opozycji do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Podnieść należy, że oskarżony E. S. (2)przez cały czas utrzymywał, że po dacie zdanie gęsi tj. po 16.10.2009roku nie przebywał on na fermie i nie posiadał wiedzy co się tam dzieje, nie widział żadnego sprzętu komputerowego ani fałszywych banknotów. W tym czasie fermą zajmował się jedynie E. S. S.(1). Jednakże wskazać należy, że po pierwsze działalność polegająca na produkcji fałszywych banknotów na fermie rozpoczęła się w miesiącu wrześniu 2009roku, a więc w okresie gdy na fermie przebywał oskarżony E. S. (2), po drugie zaś trudno jest przyjąć za prawdziwe twierdzenie oskarżonego, że po dacie 16.10.2009roku przebywał przez cały czas w miejscu zamieszkania z uwagi na swój stan zdrowia. W powyższej kwestii wyjaśnienia oskarżonego całkowicie pozostają niewiarygodne. W aktach sprawy znajduje się dokumentacja dotycząca stacji logowań się telefonu oskarżonego E. S. (2). Wynika z niej jednoznacznie, że przez okres od września 2009roku do 12 października 2009roku telefon komórkowy należący do oskarżonego wielokrotnie w ciągu dnia logował się do stacji bazowej położonej w B.. W tych samych okresach do tej samej stacji bazowej logowały się również telefony pozostałych dwóch oskarżonych(k. 55-82). Podkreślić należy, że oskarżony R. W. (1)był najbardziej ostrożny z pozostałych oskarżonych jeżeli chodzi o posługiwanie się telefonem komórkowym, wjeżdżając na ternem B.zazwyczaj wyłączał telefon. Był on jednak osobą inwigilowaną przez funkcjonariuszy policji, którzy zauważyli, że R. W. (1)na fermę w B.przyjeżdżał w godzinach rannych a wyjeżdżał z niej w godzinach wieczornych, popołudniowych. I tak w dniu 25.09.2009roku na fermie przebywał w godzinach od 8.24 do 15.05, w dniu 28.09.2009roku od godz. 9.06 do godz. 20.20, w dniu 2.10.2009roku od 9.49 do 20.37, a w dniu 12.10.2009roku również w podobnych godzinach. W tym miejscu zaznaczyć należy, że w tym samym dniu na fermie przebywają oskarżeni E. S. (2)i E. S. S.(1). Zatem trudno jest przyjąć za wiarygodne wyjaśnienia tych oskarżonych, że nie widzieli oni oskarżonego R. W. (1)oraz nie zauważyli znajdującego się tam sprzętu komputerowego, szczególnie iż jak wynika z dokumentacji fotograficznej pomieszczeń fermy komputer z osprzętem nie był nigdzie chowany, podobnie jak wyprodukowane banknoty. Wszystkie przedmioty leżały w zasięgu wzroku.

Jak wynika z protokołu zatrzymania oskarżonego R. W. (1) został on zatrzymany w dniu 17 listopada 2009roku w pomieszczeniach socjalnych fermy należącej do oskarżonego E. S. (2) i jego rodziny. W toku przeprowadzonych czynności przeszukania i oględzin(k. 93-117) fermy w B. przy ul. (...) funkcjonariusze policji odnaleźli sprzęt komputerowy( zestaw komputerowy, drukarki, puste pojemniki po tuszach- kartridże, ryzy papieru), fałszywe banknoty. Jak wynika z zeznań świadka funkcjonariusza policji A. K. (2) (k.19961odw.- (...), 208-209) po wejściu do pomieszczeń socjalnych fermy w B. zastali tam oskarżonego R. W. (1). W momencie wejścia funkcjonariuszy policji widoczny był uruchomiony sprzęt komputerowy i widać było, że została przerwana praca nad dopracowywaniem szczegółów zeskanowanego banknotu. Na monitorze komputera był widoczny znak wodny banknotu 100zł. W drukarce były kartki z naniesionymi parametrami znaków wodnych.

Zeznania świadka znajdują potwierdzenie z gromadzonej dokumentacji fotograficznej- k. 102-103. Podczas czynności oględzin i przeszukania funkcjonariusze policji zabezpieczyli ślady linii papilarnych, oraz ślady DNA. Przedmiotowe ślady znajdowały się na kartach papieru, na podrobionych banknotach, na nożyku, na latarce, na suszarce. Przedmiotowe ślady zostały poddane badaniom przez biegłych z zakresu identyfikacji metodami biologii molekularnej(k. 11248-11370, 19659-19697). Po przeprowadzeniu szczegółowych badań biegły stwierdził, że na zabezpieczonych przedmiotach: papierze, niedopałkach papierosów, nożykach, pojemnikach, suszarce, latarce, banknotach 50 Euro znajdował się ślady biologiczne o profilu DNA oskarżonego R. W. (1). Na innych zabezpieczonych fałszywych banknotach 50 Euro, banknotach o nominale 200zł znajdował się materiał DNA oraz allele występujące w profilu DNA E. S. (2). Na zabezpieczonych przedmiotach zabezpieczono również ślady biologiczne o profilach zgodnych z materiałem DNA E. S. S.(1). Ślady materiału genetycznego oskarżonego E. S. S.(1)zabezpieczono na około 113 fałszywych banknotach.

Dodatkowo na zabezpieczonych przedmiotach zostały zidentyfikowane ślady linii papilarnych należących do oskarżonego R. W. (1)- na kartach papieru, na wykonanych banknotach, na strzykawce, na butelce, na kartridżu. (k. 10545-10820). Zabezpieczone przedmioty służyły do produkcji fałszywych banknotów.

W toku postępowania został poddany badaniom zestaw komputerowy zabezpieczony na fermie w B. i znajdujące się na nim oprogramowanie. Biegły wskazał, że na dysku jednostki komputerowej ujawniono pliki z szatą graficzną falsyfikatów odnalezionych podczas zatrzymywania oskarżonego R. W. (1), jak i zabezpieczonych w innych miejscach na terenie całego kraju. Znajdowały się tam również pliki imitacji zabezpieczeń banknotów, skany banknotów. Ponadto z jednostki komputerowej były wysyłane raporty do podłączonej drukarki odnośnie druku banknotów. Biegły wskazał, że pliki przedmiotowe zostały utworzone w okresie od 3 września 2009roku do 16 listopada 2009roku. Podlegały one modyfikacjom w celu stworzenia najlepszego obrazu produkowanych banknotów (k. 8683-8690, 7414-7430, 8878-8901).

Zdaniem Sądu wskazane wyżej opinie w pełni zasługują na walor dowodowy. Zostały one sporządzone przez osoby o wysokich kwalifikacjach zawodowych, posiadające doświadczenie, w oparciu o badania przedmiotowe. Wnioski zawarte w opiniach są stanowcze, jednoznaczne, i w sposób precyzyjne uzasadnione.

Powyższe opinie stanowią kolejne dowody podważające wiarygodność linii obrony prezentowanej przez oskarżonych. Z nie budzących wątpliwości ustaleń biegłych wynika bowiem wprost, że oskarżeni mieli bezpośredni, osobisty kontakt z podrobionymi banknotami, i sprzętem służącym do ich produkcji. Prawdopodobieństwo zaś powtórzenia się zaś profilu DNA u innej osoby niż oskarżeni wynosi mniej niż 1 x 10 ֿ , tj. jak u jednej osoby na co najmniej 1 miliard osób.

Z opinii Instytutu (...) C. L. K. P.w W.(k. 714-7430) wynika, że wszystkie zabezpieczone w toku przedmiotowego postępowania banknoty( zabezpieczone w nie tylko w dacie zatrzymania tj. 17.11.2009roku ale i w okresie późniejszym i wcześniejszym w różnych rejonach kraju), zabezpieczone również w sprawie IIIK 178/09 Sądu Okręgowego w Białymstoku są nieautentyczne i zostały podrobione oraz wykonane przy wykorzystaniu tego samego rodzaju urządzeń drukujących. Określił, rodzaje użytych urządzeń (drukarki atramentowe lub kopiarki atramentowe, drukarki laserowe lub kopiarki laserowe) do stworzenia szaty graficznej, poziomych i pionowych numeracji indywidualnych, rozet, imitacji efektów kątowych oraz zabezpieczeń aktywnych w promieniowaniu ultrafioletowym. Wskazał, że dowodowe falsyfikaty zostały wykonane na takich samych papierach. Podobnie taka sama technika została zastosowana w obu tych grupach do imitacji znaków wodnych oraz znaków holograficznych na banknotach o nominale 200 złotych. W taki sam wykonano też imitację złotej rozety poprzez wprasowanie w papier złotej folii metalizowanej. Biegły zaopiniował, że pomimo różnic w grafikach imitacji niektórych zabezpieczeń przed fałszerstwem, technika wykonania szaty graficznej oraz sposób wykonania imitacji wskazują, że zabezpieczone falsyfikaty wykonane zostały w jednym ośrodku fałszerskim lub ośrodkach fałszerskich powiązanych ze sobą Według niego przemawiają za tym stosowane przy ich wytwarzaniu łącznie wszystkie techniki fałszerskie, szata graficzna i wykonanie.

W ocenie Sądu przedmiotowa opinia zasługuje na danie im wiary w całości. Jest ona bowiem pełna i jasna. Brak w niej jakichkolwiek luk, czy sprzeczności. Została ona wydana w oparciu o całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, i w sposób wszechstronny uzasadniona. Koresponduje ona również z ekspertyzami D. E.-Skarbcowego N. B. P. w W.(m in. k.8983, 8986, 8987, 8989, 9006, 9022, 9026, 9031, 9042, 9062, 9084-9085, 9092, 9096, 9121-9986), których wiarygodność nie budzi żadnych zastrzeżeń oraz treścią protokołów oględzin zatrzymanych falsyfikatów banknotów.

O czynny udziale oskarżonych E. S. (2)i E. S. S.(1)w produkcji fałszywych banknotów świadczą również zarejestrowane ich wzajemne rozmowy telefoniczne (k. 5482- 5633). Z treści tych rozmów wynika, że oskarżony E. S. S.(1)poszukuje folii(k. 5530), która służyła do wykonywania imitację złotej rozety, papierów kolorowych(k. 5534), na których drukowane były banknoty. W tej kwestii radzi się ojca, z kim nawiązać kontakt, gdzie można dostać odpowiedni sprzęt.

Świadkowie G. J.(k.19867-19867odw., (...)- (...)), A. Z.(k. 19960-19960odw., (...)- (...)), P. R.(k. 19960odw., (...)- (...)), R. Z.(k. 19960odw., (...)- (...)), K. B.(k. 19960odw- (...), (...).) zeznali, że byli zatrudnieni w firmie (...)zajmującej się naprawa i sprzedażą komputerów i części komputerowych. Siedziba firmy mieściła się przy ul. (...)w B.. Jednymi z klientów byli oskarżeni E. S. S.(1)i R. W. (2). Przychodzili oni do firmy po zakup pustych, zużytych kartridży. Brali oni dwa, trzy pojemniki każdorazowo. Osoba R. W. (1)była znana świadkom, ponieważ był on kolegą ze szkoły G. J.. Zaś oskarżonego E. S. S.(1)znali z widzenia jako osobę, która przychodziła raz, lub dwa razy w miesiącu po zużyte kartridże. Świadek A. Z.zeznał, że zużyte kartridże nie są obiektem zainteresowania klientów, bo to jest odpad. Jednak wykorzystywane są one po to aby prawidłowo działał drukarka. Świadek G. J.podkreślił, że jest to najtańsza możliwość drukowania koloru lub na czarno. Dwa kartridże są potrzebne gdyż drukarka musi widzieć drugi kartridż nawet gdy jest on pusty, aby prawidłowo działać. Jeżeli któregoś z kartridży brakuje to drukarka nie może działać. Ponadto świadkowie podkreślili, że istnieje możliwość napełniania tuszem kratridży w domu, samodzielnie, chociaż wymaga to pracy.

Zdaniem Sądu zeznania te należy ocenić jako w pełni wiarygodne. Świadkowie zeznawali na okoliczności związane ze swoja pracą, podczas wykonywania której spotykali oskarżonych R. W. (1)i E. S. S.(1). Z zeznań tych wynika jednoznacznie, że oskarżony E. S. S.(1), wbrew stwierdzeniom w swoich wyjaśnieniach odnośnie nie posiadania wiedzy co do działalności oskarżonego R. W. (1), czynnie uczestniczył w zakupach części do drukarek, które były wykorzystywane w produkcji fałszywych banknotów.

Również to oskarżony E. S. S.(1)dokonał we wrześniu 2009roku (k. 259 paragon zakupu) zakupu zestawy komputerowego, który następnie został zainstalowany na fermie w B.. Świadek M. N.zeznał, że w dacie zakupu sprzętu komputerowego w sklepie prawdopodobnie byli obaj oskarżeni S.. Świadek nie potrafił wskazać jednoznacznie, gdyż najpierw sprzęt był zamawiany, a dopiero po kilku dniach był on odbierany.

Zeznania świadka podobnie jak i omówionych wyżej zasługują na danie wiary, albowiem znajdują one oparcie w pozostałym materiale dowodowym, tworząc z nim jednolitą całość.

Zeznania pozostałych słuchany w sprawie osób nie wniosły istotnych okoliczności dla merytorycznego rozpoznania sprawy. Świadkowie J. G., M. I., M. W. (2) uczestniczyli jako osoby przybrane w czynnościach okazań. Zaś słuchane osoby najbliższe dla oskarżonych zeznały, że poza swoimi mężami, synem, byłym mężem, nie znają pozostałych oskarżonych i nie posiadają żadnej wiedzy odnośnie prowadzonej prze nich działalności.

W ocenie Sądu zeznania świadków, treści zapisów rozmów telefonicznych jak i opinie biegłych jednoznacznie wskazują, że wszyscy trzej oskarżeni brali czynny udział w produkcji fałszywych banknotów na terenie fermy drobiu w B.. Wszystkie przeprowadzone w sprawie dowody tworzą jednolitą, logiczną całość obrazującą prowadzoną przez oskarżonych w okresie od 2 września 2009roku do dnia 17 listopada 2009roku na szeroką skalę działalność. Podkreślenia wymaga fakt, że banknoty wytworzone na fermie w B. były zabezpieczane na terenie całego kraju.

Ocena prawna zachowania oskarżonych i wymiar kar.

Reasumując, materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwala na przypisanie oskarżonym popełnienia czynu z art.310§1kk, oraz w stosunku do oskarżonego E. S. (2)s. M.czynów z art.310§2kk w zb z art.286§1kk, E. S. S.(1)s. E.czynu z art.13§1kk w zw z art.310§2kk w zb z art.286§1kk.

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że czyn z art. 310 § 1 k.k. może przybrać formę między innymi podrobienia polskiego pieniądza. Podrobienie oznacza stworzenie od początku imitacji oryginału pieniądza, co niewątpliwie miało miejsce w niniejszej sprawie. Według dominującego tak w judykaturze, jak i doktrynie poglądu, nie ma znaczenia, czy czynność ta doprowadziła do nadania falsyfikatowi wiarygodnych pozorów autentyczności. Nawet prymitywnie wykonany, może bowiem w pewnych warunkach zostać przyjęty jako autentyczny (np. półmrok, pośpiech przyjmującego pieniądze) i dlatego nawet wówczas należy taki czyn kwalifikować jako przestępstwo w formie dokonania (tak też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 1988 r., sygn. II KR 7/88, OSNPG 1989, nr 1, poz. 9; J. Skorupka (w:) A. Wąsek, komentarz, KK - Część szczególna, Warszawa 2004, s. 1298). Z tych też powodów nie może być wątpliwości, że oskarżeni R. W. (1), E. S. (2)s. M.i E. S. S.(1)s. E.swoim zachowaniem wypełnili znamiona czynu z art. 310 § 1 k.k. podrabiając w sposób stosunkowo trudny do rozpoznania 211 banknotów o nominale 100 zł serii (...), 229 banknotów o nominale 100 zł serii (...), 185 banknotów o nominale 100 zł serii (...), 31 banknoty o nominale 100 zł serii (...), 12 banknotów o nominale 100 zł serii (...), 1 banknot o nominale 100 zł serii (...), 91 banknoty o nominale 200 zł serii (...), 54 banknoty o nominale 200 zł serii (...), 32 banknoty o nominale 200 zł serii (...), 1 banknot o nominale 200 zł serii (...), 2 banknoty o nominale 200 zł serii (...), 1 banknot o nominale 200 euro serii (...), 73 banknoty o nominale 50 euro serii (...), 49 banknotów o nominale 50 euro serii (...), 38 banknotów o nominale 50 euro serii b:(...), 12 banknotów o nominale 50 euro serii (...).

Oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu. R. W. (1)wykonywał fizycznie czynności polegające na wprowadzeniu do programu komputerowego skanu prawdziwego banknotu, który następnie po dokonanej obróbce był drukowany na drukarce kolorowej, wycinany do odpowiedniego formatu, wykonywane były znaki wodne. E. S. S.(1)wraz z R. W. (1)dokonywali zakupów pustych kartridży do drukarek. E. S. (2)s. M.wraz z synem E. S. S.(1)dokonywali zakupów papieru do drukarek, odpowiednich folii metalizowanych. Oni również udostępnili lokal, w którym na szeroką skalę była prowadzona „ produkcja „ fałszywych banknotów. Pomiędzy oskarżonymi nie było ściśle ustalonych ról, kto wykonuje jakie czynności. Działania ich były oparte na wzajemnym uzupełnianiu się. Akceptowali oni wzajemnie swoje działalnie. Osoby, którym płacono dowodowymi falsyfikatami przyjmowały je traktując jako autentyczne, wydawały nabywane towary i resztę. W czasie trwania tego procederu oskarżeni wzajemnie ze sobą kontaktowali się, zarówno telefonicznie jak osobiście. Zamiarem każdego z nich było wprowadzanie do obrotu dowodowych falsyfikatów, jako autentycznych środków płatniczych, czerpanie w ten sposób korzyści majątkowych. Banknoty te były następnie puszczane w obieg na terenie całego kraju.

„Puszczenia w obieg” oznacza przekazywanie środków płatniczych komukolwiek z myślą, że ta osoba może dany przedmiot przekazać dalej. Podnosi się również zasadnie, że dla bytu przestępstwa jest rzeczą obojętną, czy osoba przyjmująca falsyfikat zdaje sobie z tego sprawę (vide: J. Skorupka (w:) A. Wąsek, komentarz, KK - Część szczególna, Warszawa 2004, s. 1305). Tak też było w niniejszej sprawie, wielu ustalonym i nieustalonym osobom przekazano fałszywe banknoty na terenie całego kraju . Oskarżeni E. S. (2)i E. S. S.(1)w ten sposób osiągali korzyść majątkową. Płacili bowiem otrzymywanymi falsyfikatami za drobne zakupy po to, bądź też dokonywali rozmieniania banknotów 200 zł na mniejsze nominały, aby uzyskać możliwie największą ilość autentycznych środków płatniczych.

W zakresie kwalifikacji zachowań E. S. (2) s. M. odnośnie czynu przypisanego mu w punkcie 4 części dyspozycyjnej wyroku, ocenianego na gruncie art. 310 § 2 k.k. w zb z art.286§1kk, Sąd podzielił pogląd, zgodnie z którym jeżeli sprawca, puszczając w obieg fałszywy środek płatniczy, wprowadza inną osobę w błąd co do jego autentyczności i doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzania mieniem (lub usiłuje doprowadzić), zachowanie jego wypełnia także znamiona oszustwa (bądź usiłowania oszustwa) i uzasadniona jest w takim wypadku kumulatywna kwalifikacja prawna czynu (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 1976 r., sygn. I KR 219/75, OSNKW 1976, nr 4-5, poz. 59).

Zgodnie z ustalona linia orzeczniczą przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. należy wykazać, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd), ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem - i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion (tak też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2007r., sygn. IV KK 378/2006, Biuletyn Prawa Karnego (...)).

W niniejszej sprawie w ocenie Sądu powyższe okoliczności zostały na podstawie przeprowadzonych dowodów w pełni wykazane. Niedorzeczne wręcz byłoby rozumowanie, zgodnie z którym oskarżony E. S. (2) s. M., płacąc falsyfikatami banknotów, pozostawaliby w nieświadomości, co do kontekstu sytuacji, w jakiej się znalazł. W ocenie Sądu ww. oskarżony odbierając nabywane towary i pieniądze tytułem reszty od pokrzywdzonych, lub rozmieniając fałszywe banknoty (S. Z., H. G. ) doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że osoby te pozostawały w błędzie, co do autentyczności wręczanych im falsyfikatów banknotów. Każdorazowo bowiem myślały, że otrzymują od niego „prawdziwe” pieniądze, a nie podrobione. Nadto nie ma wątpliwości również co do tego, że zdawał on sobie sprawę z tego, iż swoim działaniem doprowadził pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

W związku z tym Sąd uznał, że w przypadku czynów z art.310§2kk i art.286§1kk należy mówić również o właściwym zbiegu przepisów ustawy dotyczących puszczenia w obieg fałszywego pieniądza (art. 310 § 2 k.k.) i oszustwa (art. 286 § 1 k.k.) określonym w art. 11 k.k.

Zachowanie oskarżonego E. S. (2) s. M. Sąd zakwalifikował jako działanie w ramach ciągu przestępstw. W przeciągu miesiąca czasu dwukrotnie dokonał on wprowadzenia w obieg fałszywych banknotów, działając w podobny sposób, a mianowicie pałac nimi za zakupiony towar.

W doniesieniu do oskarżonego E. S. S.(1)s. E.to odnośnie przypisanego mu czynu w pkt.3 części dyspozytywnej wyroku, Sąd przyjął jego działanie w fazie usiłowania, albowiem z uwagi na postawę pokrzywdzonego W. M., który rozpoznał fałszywy banknot i nie wydał zamówionego przez oskarżonego towaru, nie doszło do dokonania czynu zabronionego. Oskarżony E. S. S.(1)po zdemaskowaniu, że chciał zapłacić za towar fałszywym banknotem pośpiesznie oddalił się, mimo prób jego zatrzymania.

Określając rodzaj i wysokość kary, Sąd kierował się dyrektywami sądowego wymiaru kary przewidzianymi.

Do okoliczności obciążających każdego z tych oskarżonych, w zakresie czynów im przypisanych, Sąd zaliczył przede wszystkim znaczny stopień społecznej szkodliwości każdego z tych czynów oraz taki sam stopień zawinienia wszystkich sprawców.

Należy zauważyć, iż ww. oskarżeni w dacie przypisanych im czynów byli osobami dojrzałymi, zdrowymi, posiadającymi możliwość swobody w podejmowaniu decyzji co do własnego zachowania, rozpoznania znaczenia swoich czynów, a co ważniejsze każdy z nich mógł kierować swoim postępowaniem w wykonaniu podjętej decyzji.

Określając stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez nich czynów należało mieć na uwadze, iż co do zasady okoliczności stanowiące znamię przestępstwa, nie mogą stanowić okoliczności wpływającej na zaostrzenie lub złagodzenie kary. Mogą one jednak wpływać na wymiar kary, gdy są to okoliczności podlegające stopniowaniu co do ich nasilenia (np. wielokrotność działań jednostkowych podjętych w krótkich odstępach czasu, znaczna ilość podrobionych banknotów, działanie z niskich pobudek - w celu osiągnięcia korzyści majątkowej).

W ocenie Sądu oskarżeni działali umyślnie z zamiarem bezpośrednim w postaci dolus premeditatus. Działanie ich było przemyślane, nie było podjęte w wyniku „nagłego impulsu”, lecz zostało uprzednio zaplanowane, a następnie stopniowo zrealizowane.

Sąd uznał, że społeczna szkodliwość czynu z art.310§1kk jest znaczna. Tego rodzaju działalność jest wymierzona przeciwko interesowi fiskalnemu Skarbu Państwa. Pośrednio również w bezpieczeństwo ekonomiczne ogółu obywateli. Podrabianie i wprowadzanie do obrotu fałszywych pieniędzy jest wyjątkowo niebezpiecznym zjawiskiem godzącym w funkcjonowanie gospodarki kraju ze względu na możliwość zaburzenia bezpieczeństwa obrotu finansowego i zaufania do środków pieniężnych.

Okolicznością obciążającą R. W. (1) jest również fakt, że działalność taką prowadził on stosunkowo długo, bo przez okres trzech miesięcy, podrabianie zaś przez niego falsyfikaty były trudne do rozpoznania przez nieprofesjonalistów, dodatkowo w dużych ilościach i wysokich nominałach, co narażało potencjalnych odbiorców na znaczne straty. Działalność swoją oskarżony podjął tuż po opuszczeniu aresztu, w którym przebywał z uwagi na toczący się procesu o czyn również z art.310§1kk. Niewątpliwie R. W. (1) chciał popełnić przypisany mu czyn zabroniony, z rozmysłem planując i realizując go, a więc działał zamiarem bezpośrednim przemyślanym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Odnośnie czynów przypisanych oskarżonemu E. S. (2)s. M.i E. S. S.(1)s. E.polegających na puszczaniu w obieg fałszywych pieniędzy i oszustwie Sąd uznał, że te czyny, odznaczały się znaczną społeczną szkodliwością i wysokim stopniem zawinienia. Również motywy, które kierowały nimi przy popełnianiu przestępstw, działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w celu osiągnięcia łatwego zysku, kosztem innych osób są dodatkowymi okolicznościami obciążającymi.

Zdaniem Sądu oskarżeni są sprawcami wysoce zdemoralizowanymi. Resocjalizacja ich możliwa jest tylko i wyłącznie przez długotrwały pobyt w warunkach izolacyjnych zakładu karnego. Każde inne orzeczenie uznaliby oni niechybnie za wyraz własnej bezkarności i bezsilności organów państwa, niejako przyzwolenie na popełnianie kolejnych czynów przestępczych, celem zaspokojenia własnych egoistycznych potrzeb.

W ocenie Sądu tak ukształtowane kary są sprawiedliwe i adekwatne zarówno do stopnia społecznej szkodliwości czynu wszystkich oskarżonych, jak i zawinienia każdego z nich. Spełnią zarazem swe cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej. Przede wszystkim wpłyną w sposób wychowawczy na każdego ze sprawców, skłaniając ich do zaniechania naruszania w przyszłości porządku prawnego. Sprzyjać będzie także umacnianiu się w społeczeństwie przekonania, że przestępstwo nie popłaca, a wręcz przeciwnie spotyka się z rychłą i sprawiedliwą karą.

Natomiast jako przesłanki łagodzące, co do oskarżonych E. S. (2)s. M.i E. S. S.(1)s. E.Sąd potraktował ich ustabilizowany tryb życia oraz pozytywna opinię środowiskową.

Powyższe rozważania doprowadziły Sąd do wymierzenia oskarżonym kar w wymiarach wskazanych w wyroku.

Odnośnie kar grzywny to sama możliwość orzeczenia kary grzywny wynikała z treści art. 32 § 2 k.k. z uwagi na popełnienie przestępstw w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Wysokość kar grzywien została ustalona w oparciu o możliwości finansowe i majątkowe oskarżonych.

Wymierzając karę łączną Sąd zastosował w stosunku do oskarżonego E. S. (2)s. M.i E. S. S.(1)s. E.zasadę pełnej absorpcji kar, z uwagi na związek bliski związek czasowy oraz zakres przedmiotowy czynów.

Wobec ustalenia, że oskarżony E. S. (2) s. M. osiągnął korzyść majątkową z popełnienia przestępstw w postaci kwot pieniężnych uzyskanych od pokrzywdzonych, Sąd był zobligowany do orzeczenia przepadku ich równowartości stosownie do treści art. 45 § 1 k.k. Wysokość kwot, których przepadek orzeczono, ustalono w oparciu o zeznania świadków.

Stosownie do złożonych wniosków, w oparciu o treść art. 46 § 1 k.k., Sąd orzekł obowiązek naprawienia w całości szkód wyrządzonych przestępstwem przez oskarżonego E. S. (2) s. M., poprzez zasądzenie na rzecz pokrzywdzonych stosownych kwot pieniężnych.

Nadto na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonym na poczet wymierzonych im kar pozbawienia wolności okresy ich rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, przy przyjęciu, że jeden dzień faktycznego pozbawienia wolności jest równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia.

Na mocy art. 627 k.p.k. w zw. z art. 633 k.pk. w zw. z w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 4 i 5 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j.: Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz.223 z późn. zm.) rozstrzygnięto o kosztach procesu zasądzając je od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa w częściach ich dotyczących uznając, że pomimo wymierzenia pierwszemu z nich wieloletniej kary pozbawienia wolności, możliwości majątkowe każdego z nich pozwalają na ich uiszczenie.

O kosztach procesu w części uniewinniającej orzeczono na mocy art. 632kpk.