Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2017 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa K. C.

przeciwko B. I.

o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 228/16

UZASADNIENIE

Powód K. C. wniósł przeciwko pozwanej B. I. o zadośćuczynienie za doznana krzywdę w wysokości 10.000 zł . W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż pozwana pracuje w Zakładzie Karnym w C. jako stomatolog. Powód nie był leczony w październiku, listopadzie i grudniu 2015 r. mimo że zapisywał się do dentysty i męczył się z bólem zęba i zażywał tabletki przeciwbólowe. Za nieleczenie żada od pozwanej zadośćuczynienia.

Pozwana na rozprawie wniosła o oddalenie powództwa.

Sad ustalił co następuje:

Powód K. C. odbywał karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w C..

(bezsporne).

Podczas odbywania kary pozbawienia wolności od sierpnia 2005 r. powód był leczony stomatologicznie w Zakładzie Karnym w C. przez pozwaną.

(dowód: lista zgłoszeń i przyjęć skazanych k.30-33).

Centralny Zarząd Służby Więziennej pismem z 18.03.2016 r. uznał zasadność skargi powoda dotyczącej nierealizowania konsultacji stomatologicznej.

(dowód: k.26).

Pozwana B. I. jest cywilnym pracownikiem Zakładu Karnego w C. zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w wymiarze 0,95 etatu.

(bezsporne).

Sąd zważył, co następuje:

W opinii Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd jest związany podstawa faktyczną zgłoszonego powództwa (art. 321 k.p.c.).

Dla przyjęcia odpowiedzialności z tytułu naruszenia dóbr osobistych zgodnie z art. 24 k.c. konieczne jest zaistnienie 3 przesłanek, a więc oprócz bezprawności działania sprawcy również dwie inne przesłanki tj. istnienia dobra osobistego podlegającego ochronie oraz jego naruszenia lub zagrożenia.

Bezprawność działania pozwanego jest objęta domniemaniem prawnym, co oznacza, że powód nie musi jej wykazywać. Samo zaś stwierdzenie bezprawności zachowania pozwanego jest tylko jedną z trzech przesłanek jego odpowiedzialności. Nie może więc samo przez się prowadzić do odpowiedzialności pozwanego. Odpowiedzialność ta powstaje dopiero z chwilą jednoczesnego spełnienia powyższych trzech przesłanek.

Zgodnie z ogólną zasadą dowodową wyrażoną w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. w przedmiotowej sprawie ciężar wykazania istnienia dobra osobistego podlegającego ochronie oraz faktu jego naruszenia spoczywał na powodzie jako osobie, która z faktów tych wywodzi określone skutki prawne. Powód mógł wykazać powyższe fakty wszelakimi dowodami. W przypadku zaś skutecznego wykazania naruszenia dobra osobistego pozwany mógłby zwolnić się z odpowiedzialności dopiero poprzez wykazanie, iż jego działanie (zaniechanie) nie miało charakteru bezprawnego – tj. było zgodne z wiążącym go prawem (domniemanie bezprawności działania).

W niniejszej sprawie bezsporne było, iż pozwana jest zatrudniona w Zakładzie Karnym w C. na podstawie umowy o pracę a powód dochodził od niej zadośćuczynienia w związku z wykonywaniem jej obowiązków pracowniczych jako stomatologa.

Zgonie z przepisem art. 120 § 1 kodeksu pracy w razie wyrządzenia przez pracownika przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych szkody osobie trzeciej, zobowiązany do naprawienia szkody jest wyłącznie pracodawca.

Na pracodawcy ciąży ryzyko osobowe. Powoduje to, że jest on zobowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez pracownika osobie trzeciej podczas lub w związku ze świadczeniem przez niego pracy. Odpowiedzialność ta ma charakter wyłączny. W związku z tym osoba trzecia nie może swoich roszczeń skierować bezpośrednio do pracownika-sprawcy szkody (zob. W. Muszalski, [w:] Muszalski, Komentarz 2007, s. 506).

Użyty w przepisie art. 120 k.p. termin "szkoda" oznacza każdy uszczerbek majątkowy i niemajątkowy, który pracodawca ma obowiązek pokryć na podstawie przepisów powszechnie obowiązujących. Zarówno w przypadku szkody majątkowej, jak i krzywdy, jeżeli spełnione są przesłanki odpowiedzialności, wyrównanie uszczerbku spełnia funkcję kompensacyjną i wobec tego oba rodzaje uszczerbków można objąć wspólnym terminem szkoda (zob. T. Dybowski, w: W. Czachórski (red.), System Prawa Cywilnego, t. 3, cz. 1, s. 223).

Strona ma legitymację procesową wówczas, gdy na podstawie przepisów prawa materialnego jest uprawniona do występowania w określonym procesie cywilnym w charakterze powoda lub pozwanego, to jest gdy z wiążącego strony procesu stosunku prawnego wynika zarówno uprawnienie powoda do zgłoszenia konkretnego żądania, jak również obowiązek pozwanego do jego spełnienia. Legitymacja procesowa stanowi przesłankę materialnoprawną, sąd dokonuje oceny jej istnienia w chwili orzekania co do istoty sprawy (wyrokowania), a brak legitymacji procesowej – czynnej bądź biernej – prowadzi do oddalenia powództwa.

W przedmiotowej sprawie z uwagi na wyłączny charakter odpowiedzialności pracodawcy w przypadku szkody wyrządzonej przez pracownika osobie trzeciej, po stronie pozwanej brak jest legitymacji procesowej biernej.

Mając na uwadze powyższe sąd oddalił powództwo.