Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2017 r.

sprawy J. M.

syna P. i H. z domu C.

urodzonego (...) w G.

oskarżonego z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 1 lutego 2017 r. sygnatura akt III K 641/16

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym, zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn.akt IV Ka 156 / 17

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu wyrokiem z dnia 1 lutego 2017r. sygn. akt III K 641 /16:

I. Oskarżonego J. M. uznał za winnego popełnienia tego, że w dniu 14 kwietnia 2016r. w W. woj. (...) posiadał wbrew przepisom ustawy znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci 155,5 tabletek zawierających (...) i znaczną ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 107,90 grama, to jest występku z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za czyn ten na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności,

II. oskarżonego J. M. uznał za winnego popełnienia tego, że w okresie od 1 stycznia 2016r. do 11 kwietnia 2016r. w W. woj. (...), w krótkich odstępach czasu, z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił co najmniej 10-krotnie Ł. Ł. środek odurzający w postaci marihuany w ilości łącznej nie mniejszej niż 5 gramów za kwotę łączną nie mniejszą niż 150 złotych, to jest czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk i za czyn ten na podstawie art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę roku pozbawienia wolności,

III. na podstawie art. 85§1 i 2 kk i art. 86§1 kk połączył wymierzone wobec oskarżonego J. M. w punkcie I i II części dyspozytywnej wyroku kary pozbawienia wolności i wymierzył temuż oskarżonemu karę łączną roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

IV. na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego J. M. kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył zatrzymanie oskarżonego w dniach 14 i 15 kwietnia 2016r.,

V. na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci tabletek koloru żółtego w ilości 89 sztuk zapakowanych w kopercie depozytowej o numerze (...), tabletek koloru brunatno zielonego w ilości 66,5 sztuki umieszczonych w kopercie depozytowej (...) i suszu roślinnego o wadze netto 104,28 grama umieszczonego w kopercie depozytowej numer (...) i zarządził ich zniszczenie,

VI. na podstawie art. 44 §2 kk orzekł przepadek dowodu rzeczowego w postaci wagi elektronicznej koloru srebrnego bez tylnej klapki zarządzając jego zniszczenie,

VII. zwolnił oskarżonego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia

Z wyrokiem tym w części orzeczenia o karze nie pogodził się oskarżony, wnosząc apelację za pośrednictwem obrońcy.

Apelujący zaskrzył wyrok co do kary na korzyść oskarżonego J. M. i zarzucił:

- rażącą niewspółmierność kary przez wymierzenie kary łącznej 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, mimo iż okoliczności osobiste oskarżonego, jego postawa w toku procesu oraz dotychczasowa niekaralność przemawiają jednoznacznie za wymierzeniem oskarżonemu kary 1 roku z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja jest całkowicie bezzasadna.

Uznanie sprawstwa i zawinienia oskarżonego J. M. co do obu przypisanych mu występków z art. 62 ust. 2 i z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii zostało poprzedzone prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem dowodowym, którego wyniki, przedstawione w pisemnych motywach wyroku, nie mogą zostać skutecznie zakwestionowane. Pisemne motywy wyroku zawierają także wszystkie istotne okoliczności, mające wpływ na prawidłowy wymiar kary oskarżonemu. Tak więc wymogi art. 420 § 1 i 2 kpk zostały w pełni dochowane.

Kontrola odwoławcza wyroku nie potwierdziła zasadności stawianego w apelacji zarzutu rażącej niewspółmierności kary łącznej pozbawienia wolności w rozumieniu art. 438 pkt. 4 kpk w powiązaniu z art. 85 a kk. Kary jednostkowe za oba przypisane oskarżonemu występki wymierzono w najniższym ustawowym wymiarze tj. po 1-ym roku pozbawienia wolności ( przy maksymalnym zagrożeniu w przepisach art. 62 ust. 2 i z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii do 10-ciu lat pozbawienia wolności). Jak to wynika z niekwestionowanych ustaleń wyroku, oskarżony prowadził swą przestępczą działalność nielegalnego obrotu narkotykami przez okres kilku miesięcy, zakończyło ją dopiero zatrzymanie w toku przeszukania jego mieszkania w dniu 14.04.2016r. znacznych ilości substancji psychotropowych w postaci 155,5 tabletek zawierzających (...) i znacznej ilości środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 107,90 grama ( czyn I), tj. ilości pozwalających na odurzenie co najmniej kilkuset osób. Przyznanie się oskarżonego do winy ( w obliczu tych niezaprzeczalnych faktów procesowych) oraz obciążających zeznań świadka Ł. Ł. nie może wzbudzać wątpliwości jako postawa także asekuracyjna, która została potraktowana przez Sąd Rejonowy jako okoliczność łagodząca, podobnie jak i młody wiek oskarżonego. Przy wymiarze kary uwzględnił także Sąd I instancji dotychczasową niekaralność sądową oskarżonego ( k. 184 akt), słusznie jednak zauważając, iż owa właściwość to powinność każdego obywatela, a tym bardziej młodego. Nadto oba czyny oskarżonego były zaplanowane i z premedytacją, a mimo tych wszystkich okoliczności obciążających sąd wymierzył minimalne kary jednostkowe. Skoro w takich okolicznościach łączył sąd kary pozbawienia wolności, to procedował w granicach od 1-go do 2-ch lat pozbawienia wolności. Wybierając metodę pośrednią głębokiej asperacji, dość znacząco zredukował wymiar kary, skoro wymierzył karę łączną relatywnie niską, jedynie 1-go roku i 3-ch miesięcy pozbawienia wolności, co należycie uzasadnił, m. in. odwołując się do powszechnie aprobowanej w judykaturze wykładni zasady asperacji i pełnej absorpcji. Wbrew zrozumiałym oczekiwaniom apelującego nie występują w sytuacji oskarżonego okoliczności i warunki osobiste, uzasadniające pełną absorpcję kar, która mogłaby następnie prowadzić do podjęcia rozważań o zastosowaniu probacji w rozumieniu art. 69 § 1 kk. Kryteria art. 85 a kk odnoszą się przede wszystkim do celów zapobiegawczych i wychowawczych wobec skazanego oraz do celów prewencji ogólnej. Niestety zastosowanie pełnej absorpcji kar jednostkowych zarówno u oskarżonego, ale nade wszystko w odczuciu powszechnym, wywołałoby wysoce uzasadnione przekonanie o bezkarności co najmniej jednego z czynów, zatem byłoby orzeczeniem rażąco niesprawiedliwie łagodnym. Za takim rozstrzygnięciem nie przemawiają ani argumenty o możliwości zdemoralizowania oskarżonego w warunkach zakładu karnego, ani deklarowane przezeń podjęcie pracy za granicą, ani też powoływanie się na sytuację rodzinną, tj. konieczność utrzymania niepracującej konkubiny i dziecka. Wszystkie wymienione negatywne następstwa popełnionych czynów oskarżony powinien był uwzględnić, zanim wszedł na drogę przestępstwa, jako oczywiste negatywne konsekwencje dla jego samego i rodziny. Wypada też zauważyć, że 7- letnia córka oskarżonego powinna realizować obowiązek szkolny, co tym samym umożliwi matce dziecka podjęcie pracy zarobkowej. Tak więc wymiar kary łącznej pozbawienia wolności odpowiada kryteriom art. 53 kk w oraz art. 85 a kk, będąc orzeczeniem racjonalnie prowadzącym do resocjalizacji oskarżonego, które powinno wdrożyć oskarżonego do poszanowania porządku prawnego w przyszłości.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk uznając, iż wobec braku po stronie oskarżonego istotnego majątku i dochodów oraz wobec wymierzenia kary izolacyjnej, zasadnym jest zwolnienie oskarżonego od ich ponoszenia.