Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący SSR Maria Żuchowska

Protokolant st. sekr. sąd. Elżbieta Jakubowska

Po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2017 w Toruniu.

sprawy z powództwa (...) Spółka Akcyjna w G.

przeciwko: M. K.

o: zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. K. na rzecz powoda (...) spółka akcyjna w G. kwotę 2 233,06 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści trzy złote sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot i dat:

- 1 956,91 zł od dnia 22 listopada 2015r.,

- 240,96 zł od dnia 27 stycznia 2016r.,

- 35,19 zł od dnia 9 sierpnia 2016r.,

z uwzględnieniem zmian stopy procentowej odsetek ustawowych, do dnia 24 kwietnia 2017r.,

II.  rozkłada należność główną zasądzoną w pkt. I wyroku na 12 rat, przy czym pierwsze 11 rat po 200zł, ostatnia rata w kwocie 33,06 zł wraz z sumą odsetek zasądzonych w pkt. I wyroku, płatne do 15 -go dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego po miesiącu w którym uprawomocni się wyrok, wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat;

III.  nie obciąża pozwanego kosztami procesu poniesionymi przez powoda.

Pozwem z dnia 09.08.2016 r. powodowa (...) spółka akcyjna
w G. domagała się zasądzenia na jej rzecz od pozwanego M. K. kwoty 2233,06 zł z ustawowymi odsetkami od określonych kwot i dat oraz zwrotu kosztów procesu. Uzasadniając żądanie, strona powodowa podniosła, że pozwany był odbiorcą energii elektrycznej na podstawie umowy sprzedaży energii. Z tego tytułu były wystawione faktury za zużycie energii w wysokościach i terminach dochodzonych pozwem.

Postanowieniem z dnia 11.10.2016r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał sprawę tutejszemu Sądowi.

Po przekazaniu sprawy, powód podtrzymał żądanie pozwu i przedłożył dokumenty na poparcie twierdzeń pozwu.

W odpowiedzi na pozew, pozwany M. K. wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazał, że brak zapłaty wynika z nie rozpatrzenia przez dostawcę energii zastrzeżeń co do prawidłowości pracy licznika. Dodał, że dostawca przez okres prawie roku nie wystawiał prawidłowych rachunków. Pozwany wniósł jednoczenie o zawarcie ugody z powodem poprzez spłatę roszczenia w ratach po 200 zł i wzajemne zniesienie kosztów.

W odpowiedzi na zarzuty pozwanego, strona powodowa podtrzymała żądanie pozwu i wskazała, że faktury wskazywały faktyczne zużycie energii za okres od 31.08.2015r. do 19.10.2015r. i od 19.10.2015r. do 17.12.2015r., a licznik działał prawidłowo. Dodano, że pozwany po otrzymaniu odpisu pozwu, wnosił o rozłożenie należności na raty po 200zł. Dodatkowo z uwagi na nie spłacenie należności nawet w części powód nie wyraził zgody na rozłożenie należności na raty.

Na rozprawie dnia 24 kwietnia 2017 r. pozwany podtrzymał swoje stanowisko, a wobec wniosku o rozłożenie należności na raty w kwotach po 200 zł, Sąd dopuścił dowód z jego przesłuchania.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18.02.2015 r. M. K. zawarł z (...) spółka akcyjna w G., umowę kompleksową o świadczenie usług przesyłowych i sprzedaży energii elektrycznej.

Okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

Umowa z dnia 18.02.2015 r. – k. 29

Powód dostarczał energię zgodnie z umową, na okoliczność czego wystawiane były faktury:

- faktura z dnia 31.10.2015r. na kwotę 1957,71 zł z terminem płatności 21.11.2015r.

- faktura z dnia 31.12.2015 na kwotę 2687,10 zł (w tym kwotę zaległości 1957,71 z poprzedniej faktury) z terminem płatności 26.01.2016r. Faktura z grudnia została następnie skorygowana.

Pozwany nie uiścił należności wynikających z faktur.

Dowód: faktura z dnia 31.10.2015 = k. 25

- faktura z dnia 31.12.2015-k.26

W związku ze zmianą sprzedawcy energii przez pozwanego, w dniu 18.03.2016r. zdemontowano dotychczasowy licznik, a w dniu 21.03.2016r. zamontowano nowy.

Okoliczność bezsporna

W dniu 26.04.2016r. powód wystawił pozwanemu wezwanie przedsądowe na kwotę 2233,06 zł, wynikającą z nieopłaconych faktur, płatną w terminie 7 dni. Pozwany nie uiścił należnej kwoty.

Okoliczność bezsporna oraz Dowód:

- wezwanie przesądowe z dowodem doręczenia – k. 34 , 35

Pozwany pracuje, otrzymując wynagrodzenie w kwocie 2000 zł miesięcznie, ma na utrzymaniu żonę, która nie pracuje i dwójkę dzieci, jedno w wieku szkolnym, a drugie przedszkolnym. Ponosi comiesięczne koszty wynajmu mieszkania w kwocie 600-700zł, opłaca media, w tym gaz około 80zł , telefony około 200 zł i raty pożyczek w kwocie około 450 zł miesięcznie.

Dowód: Zeznanie pozwanego przesłuchanego w charakterze strony – k. 70

Sąd zważył, co następuje:

Między stronami pozostawało bezsporne istnienie umowy o świadczenie usług przesyłowych i sprzedaży energii elektrycznej. Ostatecznie również wysokość należności dochodzonej pozwem okazała się bezsporna, bowiem pozwany w głosach końcowych stron wniósł o rozłożenie należności na raty w kwotach po 200 zł, a zatem de facto uznał powództwo.

Dokumenty, z których przeprowadzono dowód, stanowiły wiarygodny środek dowodowy, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku procesu podważone.

Na podstawie art. 299 k.p.c. Sąd dopuścił dowód z przesłuchania pozwanego
w charakterze strony, na okoliczność m.in. jego sytuacji materialnej, w związku ze złożonym wnioskiem o rozłożenie należności na raty. Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego, gdyż były spójne i logiczne.

Pozwanego i powoda łączyła umowa o świadczenie usługi sprzedaży i dystrybucji energii elektrycznej zawarta na podstawie ustawy z dnia 10.04.1997r. Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2006r. nr 89 , poz. 625 ze zm.).W związku z powyższym, na podstawie art. 4 i następne ustawy Prawo Energetyczne, powództwo zasługiwało na uwzględnienie, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku. O odsetkach za opóźnienie od poszczególnych faktur orzeczono na podstawie art. 481 k.c.

W myśl art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub
o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Celem unormowania art. 320 k.p.c. jest umożliwienie realnego zaspokojenia wierzyciela przez dłużnika, znajdującego się w określonej sytuacji ekonomicznej, rodzinnej lub zdrowotnej. Rozłożenie długu na raty ma też umożliwić prawidłowe i skuteczne wyegzekwowanie go.

W rozpoznawanej sprawie wystąpił szczególnie uzasadniony przypadek pozwalający na zastosowanie dyspozycji powołanego przepisu, gdyż sytuacja finansowa pozwanego jest na tyle trudna, że obowiązek jednorazowej zapłaty należności obciążyłby go nadmiernie. Jednocześnie poziom dochodów pozwanego w kwocie około 2000 zł miesięcznie pozwoli wygospodarować środki na spłatę długu w ratach oraz bieżącą zapłatę należności za gaz. Dodatkowo, postawa pozwanego prezentowana podczas procesu przemawia za tym, że wykona on zobowiązanie po rozłożeniu na raty. Za właściwe Sąd uznał rozłożenie należności głównej i odsetek naliczonych za okres do dnia wyrokowania na 12 rat, przy czym pierwsze 11 rat w kwotach po 200 zł, a ostatnia rata w kwocie 33,06 zł wraz z sumą odsetek zasądzonych w punkcie I wyroku. Takie ukształtowanie wysokości i ilości rat zapewnia uzyskanie przez stronę powodową należnego jej świadczenia w rozsądnym terminie, bez obciążania przy tym ponad miarę pozwanego.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie III sentencji wyroku na podstawie
art. 102 k.p.c. zgodnie z zasadą słuszności. M. K. zarabia 2000 zł miesięcznie, a ma na utrzymaniu niepracującą żonę i dwójkę małych dzieci. Dodatkowo wynajmuje mieszkanie, za które płaci 600-700 zł miesięcznie. Zdaniem Sądu, sytuacja materialna pozwanego i jego rodziny jest wyjątkowo trudna. Dodatkowo, po uprawomocnieniu się wyroku, pozwany będzie musiał zapłacić powodowi należność zasądzoną w przedmiotowej sprawie z odsetkami. W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie wystąpił szczególnie uzasadniony wypadek uzasadniający odstąpienie od obciążenia pozwanego kosztami procesu.