Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2017 r.

sprawy J. B.

obwinionego z art. 86 § 1 kw

na skutek apelacji, wniesionych przez obwinionego i obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach

z dnia 9 września 2016 r. sygn. akt VII W 14/16

wyrok uchyla i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach.

Sygn. akt II Ka 23/17

UZASADNIENIE

J. B. obwiniony był o to, że w dniu 20.10.2015r. około godz. 11.30 w S. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym na ul. (...) spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem m-ki H. o nr rej. (...) nie zachował bezpiecznego odstępu od pojazdu m-ki F. (...) o nr rej. (...), w wyniku czego doprowadził do zderzenia obu pojazdów, tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

Wyrokiem z dnia 03 czerwca Sąd Rejonowy w Siedlcach obwinionego J. B. uznał za winnego dokonania zarzucanego mu czynu, przyjmując, że swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 86 § 1 kw i za czyn ten na podstawie art. 86 § 1 kw wymierzył mu karę grzywny w kwocie 700 złotych; zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz kwotę 70 złotych tytułem opłaty.

Apelacje od tego wyroku wnieśli obwiniony oraz jego obrońca.

Apelacja obrońcy obwinionego zaskarżała wyrok w całości i zarzucała:

1.  Obrazę przepisów postępowania, a mianowicie;

a.  art. 4 kpw poprzez naruszenie prawa J. B. do obrony poprzez uznanie za nieusprawiedliwioną nieobecność jego obrońcy na rozprawie w dniu 9 września 2016 r. i zaniechanie jej odroczenia, co uniemożliwiło mu uczestnictwo w rozprawie, w tym odniesienie się do zeznań świadka, złożenie kolejnych wniosków dowodowych, podczas gdy w tym dniu obrońca w prawidłowy sposób usprawiedliwił swoją nieobecność informując sekretariat o awarii samochodu, a fakt, że w czasie dzwonienia znajdował się na drodze przy zepsutym pojeździe, uniemożliwił mu dostarczenie jakiegokolwiek dokumentu uprawdopodobnieniu;

b.  art. 8 kpw w zw. z art. 4 kpk, art. 7 kpk - mającą wpływ na treść orzeczenia a polegającą na dokonaniu oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób powierzchowny, z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, poprzez bezzasadne obdarzenie całkowita wiarą zeznań świadka A. P. w sytuacji, gdy jego zeznania oraz zachowanie po kolizji wskazują, iż zeznając chciał ewidentnie umniejszyć swoją rolę w zdarzeniu i samemu uniknąć odpowiedzialności za spowodowanie zagrożenia w ruchu drogowym, oraz odmówienie waloru wiarygodności wyjaśnieniom obwinionego, w których konsekwentnie nie przyznaje się on do zarzucanych mu czynów;

c.  art. 71 § 2 kpw poprzez nieodroczenie rozprawy z dnia 9 września 2016 r. mimo tego, że w tym dniu obrońca w prawidłowy sposób usprawiedliwił swoją nieobecność informując sekretariat o awarii samochodu i nie miał możliwości w żaden inny sposób usprawiedliwić swojej nieobecności;

d.  art. 75 § 4 kpw poprzez uznanie, że przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka I. D. na rozprawie nie jest konieczne i wystarczające będzie odczytanie zeznań tego świadka, czemu nie sprzeciwia się obecna na rozprawie strona w sytuacji, gdy podczas wcześniejszych terminów rozpraw obrońca obwinionego wnosił o osobiste przesłuchanie tego świadka, Sąd ustalając stan faktyczny oparł się w znacznej mierze na jego zeznaniach, a postępowanie było odraczane ze względu na to, że Sąd widział potrzebę osobistego przesłuchania go;

e.  art. 39 kpw polegającą na nie wywołaniu opinii biegłego ds. ruchu drogowego z urzędu, w sytuacji, gdy w dniu 9 września 2016 r. na rozprawie nieobecny był obrońca obwinionego ani obwiniony, a okoliczności zdarzenia wskazują, iż dla ustalenia w jaki sposób doszło do zderzenia samochodów oraz czy obwiniony miał możliwość uniknięcia kolizji niezbędne są wiadomości specjalne.

Podnosząc powyższe zarzuty obrońca obwinionego wniósł o:

I.  dopuszczenie nowych dowodów tj. dołączenie do akt postępowania zaświadczenia lekarskiego oraz faktury z dnia 09.09.2016r. potwierdzającej awarie samochodu obrońcy w dniu 09.09.2016r.,

II.  uniewinnienie obwinionego od zarzucanego mu czynu, alternatywnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach.

Apelacja osobista obwinionego zarzucała naruszenie przepisów postępowania poprzez odebranie przysługującego obwinionemu prawa do obrony, ponadto odstąpienie przez Sąd od dopuszczenia z urzędu, co najmniej opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego i tym samym błędne ustalenie stanu faktycznego.

Podnosząc powyższe zarzuty obwiniony wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obie apelacje są zasadne o ile wnoszą o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Nie może być bowiem wątpliwości, że Sąd meriti dopuścił się obrazy przepisów postępowania, która to obraza mogła mieć wpływ na treść zapadłego wyroku. Na rozprawę w dniu 09 września 2016r. nie stawił się obrońca obwinionego. Sąd Rejonowy uznał jego nieobecność za nieusprawiedliwioną i aczkolwiek tę decyzję można uznać za racjonalną (biorąc pod uwagę informacje, którymi dysponował Sąd I instancji) o tyle sytuacja uległa zmianie już przed Sądem II instancji. Do złożonej apelacji obrońca dołączył bowiem dokumenty – fakturę z zakładu mechaniki pojazdowej, które uwiarygadniają przyczynę jego niestawiennictwa na rozprawie w dniu 09 września 2016r. W sytuacji, gdy obrońca, z przyczyn od siebie niezależnych nie stawił się na rozprawę, prowadzenie rozprawy pod jego nieobecność, jak i pod nieobecność obwinionego musi być uznane za rażące naruszenie jego prawa do obrony i musiało skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku.

Zgodzić się także należy z zarzutem apelacji obrońcy, iż Sąd I instancji dopuścił się naruszenia art. 75 § 4 kpk decydując się na odczytanie zeznań I. D. uzyskanych w trakcie czynności wyjaśniających i rezygnując z bezpośredniego przesłuchania świadka. Przywołany przepis daje Sądowi możliwość odczytania zeznań świadka w sytuacji, gdy jego przesłuchanie na rozprawie nie jest niezbędne. Nie sposób uznać, że sytuacja taka zaistniała w przedmiotowej sprawie, w której obwiniony i pokrzywdzony składali sprzeczne relacje, co do przebiegu zdarzenia z udziałem kierowanych przez nich pojazdów, a wydanie wyroku skazującego opierało się w istocie o zeznania I. D., która przekazała informacje uzyskane od A. P.. Uchybienia, których dopuścił się Sąd Rejonowy musiały skutkować uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy w całości przeprowadzi postępowanie dowodowe (włącznie z przesłuchaniem na rozprawie świadka I. D.), rozważy zawarty w apelacji wniosek o wywołanie opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego, a przy ocenie zeznań pokrzywdzonego będzie miał na względzie uwagi zawarte w apelacji obrońcy.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 437 § 2 kpk, Sąd Okręgowy orzekł, jak w wyroku.

oe