Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Marzena Cywińska

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Patyna

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 11 stycznia 2017 r.

sprawy:

D. P. (1)

s. T., E. z domu G.

ur. (...) w m. B.

oskarżonego o to, że:

I w dniu 9 kwietnia 2016 r. w B. podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy policji sierż. R. J. (1) i sierż. M. K. (1) znieważył ich słowami wulgarnymi oraz w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej zatrzymania P. F. stosował przemoc wobec sierż. M. K. (1) w ten sposób, że szarpał i odciągał go od P. F.

tj. o czyn z art. 224 § 2 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

P. D. (1)

s. A., E. z domu G.

ur. (...) w m. B.

II w dniu 9 kwietnia 2016 r. w B. podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w B. sierż. R. J. (1) i sierż. M. K. (1) znieważył ich słowami wulgarnymi

tj. o czyn z art. 226 § 1 kk

1.  D. P. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z punktu I wyczerpującego dyspozycję art. 224 § 2 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 224§2 kk w zw. z art. 224§1 kk i art. 11§3 kk w zw. art. 37b kk i art. 34§1a pkt 1 kk i art. 35§1 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

2.  P. D. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z punktu II wyczerpującego dyspozycję art. 226 § 1 kk i za to na podstawie art. 226§1 kk w zw. art. 34§1a pkt 1 kk i art. 35§1 kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

3.  zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 kwietnia 2016r. około godz. 23:00 funkcjonariusze policji z Komendy Powiatowej Policji w B. sierżant M. K. (1) i sierżant R. J. (1), zostali wezwani do interwencji w związku z awanturującym się klientem baru (...) znajdującego się w B., przy ulicy (...). Na miejscu policjanci zastali mężczyznę znajdującego się pod wpływem alkoholu i personel baru. Mężczyzna, którym okazał się P. F. znany policjantom z wielu interwencji, był agresywny, nie wykonywał poleceń policjantów, uszkodził ścianę baru kopiąc w nią, a funkcjonariusze użyli wobec niego chwytów obezwładniających i wyprowadzili na zewnątrz baru. Po wyprowadzeniu mężczyzna nadal zachowywał się agresywnie, używał słów wulgarnych wobec policjantów. Na zewnątrz stali koledzyP. F.- D. P. (1) i P. D. (1), którzy krzyczeli: puśćcie go kurwa, odpierdolcie się od niego, zabijają człowieka, pały. Policjanci uspokajali obu mężczyzn, nakazywali nieutrudnianie im czynności, wielokrotnie pouczali, iż w przeciwnym razie zostanie wobec nich użyta siła fizyczna. W pewnym momencie D. P. (1) zaczął odciągać policjanta M. K. (1) łapiąc go za ramię i ciągnąc do tyłu. R. J. (1) odepchnął D. P. (1) używając siły fizycznej, a następnie policjanci wprowadzili P. F. do radiowozu.

(dowód: zeznania R. J.-k.34-35;

zeznania M. K.-k.98-99).

Oskarżony D. P. (1) był wielokrotnie karany. Między innymi wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 23.08.2006r. w sprawie sygn. akt II K 115/06 został skazany za czyn z art. 158§1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą po zarządzeniu wykonania kary odbywał w okresie 27.07.2009r. - 05.02.2010r. Ponadto, wyrokiem Sądu Rejonowego w B.z dnia 19.12.2008r. w sprawie sygn. akt II K 449/08 został skazany za czyny z art. 224§2 kk (dwukrotnie) i z art. 226§1 kk na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, początkowo z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, którą następnie odbywał w okresie 05.02.2010r. - 10.01.2011r.

Kolejnym wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 02.07.2009r. w sprawie sygn. akt II K 269/09 został skazany za czyny z art. 224§2 kk (dwukrotnie), art. 226§1 kk, art. 288§1 kk, art. 190§1 kk, art. 193 kk na karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 4 lat, którą następnie odbywał w okresie 26.07.2013r. - 04.09.2014r. oraz po odwołaniu warunkowego przedterminowego zwolnienia w okresie 20.10.2015r. do 06.12.2015r. Następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 21.10.2013r. w sprawie sygn. akt X K 215/13 został skazany za czyn z art. 158§1 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat, której wykonanie także zarządzono. Następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 17.06.2014r. w sprawie sygn. akt X K 385/13 został skazany za czyn z art. 193 kk na karę 1 roku ograniczenia wolności, po 30 godzin w stosunku miesięcznym.

(dowód: dane o karalności -k.75-76,

odpisy wyroków wraz z obliczeniem kar-k.111-137).

D. P. (1) nie jest upośledzony umysłowo, nie występuje u niego choroba psychiczna, natomiast jest on osobą uzależnioną od alkoholu z zaburzeniami osobowości.

(dowód: opinia sądowo-psychiatryczna-k.211-214).

Oskarżony ma 31 lat, jest kawalerem, nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu, uzyskał wykształcenie podstawowe, nie ma zawodu, pracuje w zakładzie karnym jako pracownik fizyczny nie uzyskując żadnych dochodów, nie dysponuje majątkiem. Nie był leczony psychiatrycznie i neurologicznie, był leczony odwykowo w związku z uzależnieniem od alkoholu.

(dowód: dane osobo-poznawcze- k.201-202).

D. P. (1) składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym początkowo nie przyznał się do zarzuconego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień, następnie w dniu 26.09.2016r. wyjaśniając przed prokuratorem przyznał się do tego czynu, potwierdził, iż mogło tak być, że zwrócił się wulgarnie do policjantów a jednego z nich odciągał od P. F., dodał że żałuje swego zachowania. Złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karze 1 roku ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu kontrolowanej nieodpłatnej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie.

Na posiedzeniu sądowym wyznaczonym w celu rozpoznania wniosku oskarżony podtrzymał swój wniosek o skazanie na zaproponowaną karę.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy ustalony został w sposób nie budzący wątpliwości, a zgromadzone dowody wykazały sprawstwo oskarżonego D. P. (1) co do zarzuconego mu czynu.

Najistotniejsze znaczenie dla niniejszej sprawy miały zeznania obu funkcjonariuszy policji, czyli M. K. (1) i R. J. (1), którzy podjęli interwencję w barze (...) z powodu agresywnego zachowania jednego z klientów. Taki przebieg zdarzeń wynikał także z wyjaśnień samych sprawców, czyli P. D. (1) i D. P. (1), którzy przyznali się do postawionych im zarzutów.

Zeznania M. K. (1) były rzeczowe, konsekwentne w toku całego postępowania, obiektywne. Funkcjonariusz opisał bowiem przyczynę i początek interwencji związany z zachowaniem P. F. wobec personelu baru oraz wobec przybyłych na miejsce policjantów, a także zachowania obu jego kolegów - P. D. (1) i D. P. (1), którzy po wyprowadzeniu P. F. z baru zaczęli wyzywać policjantów słowami obelżywymi a D. P. (1) zaczął odciągać do tyłu policjanta M. K. (1) od prowadzonego do radiowozu P. F.. Policjant opisał zachowania poszczególnych osób, a także uzasadnił, dlaczego zmuszony był wraz z kolegą zastosować chwyty obezwładniające.

Również R. J. (1) przedstawił analogicznie przebieg zdarzeń, w tym sposób zachowania oskarżonego D. P. (1), a zwłaszcza użyte słowa wulgarne, niereagowanie na polecenia, odciąganie policjanta od P. F.. Także ten świadek nie miał powodów, by nieprawdziwie opisywać zarówno przebieg zdarzenia, jak i sposób zachowania oskarżonego D. P. (1).

Zeznania świadków M. K. (1) i R. J. (1) jako zgodne, konsekwentne i obiektywne zasługiwały w całości na uwzględnienie, zwłaszcza że policjanci wykonywali swoje obowiązki służbowe, byli osobami obcymi dla oskarżonego, byli trzeźwi- w odróżnieniu od P. F., P. D. (1) i D. P. (1). Policjanci niezależnie od siebie zgodnie opisali przebieg całego zdarzenia, nie ubarwiali swoich zeznań, a przedstawili rzeczywiste zachowanie się oskarżonego.

Treść zeznań policjantów potwierdzili ostatecznie także dwaj podejrzani P. D. (1) i D. P. (1), którzy przyznali się do zarzutów i złożyli wnioski o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy.

Dowody o charakterze nieosobowym, takie jak: dane o karalności, informacje o pobytach w zakładzie karnym oraz opinia sądowo-psychiatryczna zostały przyjęte jako wiarygodne, a żadna ze stron ich nie kwestionowała.

W ocenie Sądu orzekającego, zgromadzone dowody pozwoliły na uznanie, iż D. P. (1) swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 9 kwietnia 2016 r. w miejscowości B., woj. (...) podczas interwencji i czynności związanych z zatrzymaniem P. F. przez funkcjonariuszy KPP B. używał słów wulgarnych wobec interweniujących funkcjonariuszy w ten sposób, że krzyczał do nich: puśćcie go kurwa, odpierdolcie się od niego, zabijają człowieka, pały, a ponadto szarpał i odciągał M. K. (1) od P. F. w trakcie wykonywania czynności służbowych doprowadzania P. F. do radiowozu, a celem tych zachowań było zmuszenie policjantów do odstąpienia od tych czynności związanych z zatrzymaniem, czyli do zaniechania prawnej czynności służbowej, czym wyczerpał dyspozycję art. 224§2 kk i art. 226§1 kk w zw. z art.11§2 kk. Przepis art. 224 §2 kk miał tu zastosowanie, gdyż szarpanie i odciąganie policjanta było zastosowaniem przemocy, którą należy rozumieć jako oddziaływanie środkami fizycznymi, które uniemożliwiają lub udaremniają opór, prowadząc do przełamania woli osoby zmuszanej lub uniemożliwiają powzięcie woli (Hanausek, Przemoc..., s. 69). Natomiast użycie słów wulgarnych: puśćcie go kurwa, odpierdolcie się od niego, zabijają człowieka, pały, wyczerpało dyspozycję art. 226§1 kk, gdyż w trakcie działań służbowych policjanci zostali znieważeni m.in. poprzez obraźliwe nazwanie ich ,,pałami”.

W rozpoznawanej sprawie zachowanie sprawcy podyktowane było i wiązało się ściśle z chęcią zmuszenia funkcjonariuszy do odstąpienia od wykonywanej przez nich czynności zatrzymania P. F..

D. P. (1) działał z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Chciał przemocą zmusić policjanta do zaprzestania wykonywania czynności służbowych. W toku postępowania nie zostały ujawnione żadne okoliczności wyłączające winę lub bezprawność popełnionego czynu. Oskarżony dysponował możliwością oceny swojego zachowania pod względem faktycznym i prawnym i w chwili dokonywania tego czynu znajdował się w takiej sytuacji motywacyjnej, że mógł zachować się zgodnie z normami prawa.

Stopień winy i społecznej szkodliwości czynu sprawcy był znaczny. Przedmiotem ochrony określonym w art. 224 §2 kk jest swoboda podejmowania decyzji przez właściwe organy i funkcjonariuszy. Ubocznym przedmiotem ochrony jest wolność funkcjonariusza oraz osoby mu przybranej od zachowań innych osób zmuszających ich do określonych działań (Górniok (w:) Wąsek II, s. 26). Natomiast przedmiotem ochrony wskazanym w przepisie art. 226§1 kk jest godność osobista funkcjonariusza. Zachowanie oskarżonego godziło pośrednio także w niezakłócone funkcjonowanie oraz poszanowanie reprezentowanej przez pokrzywdzonych instytucji państwowej jaką jest Policja.

Wymierzając karę Sąd brał pod uwagę na niekorzyść oskarżonego uprzednią wielokrotną karalność D. P. (1), w tym za występki podobne do obecnie przypisanego, niepoprawną osobowość sprawcy odbywającego już kary w warunkach zakładu karnego, zaś na korzyść poczytał postawę sprawcy, który przyznał się do zarzucanego mu czynu, wyraził żal.

Za przypisany bezprawny występek wymierzono oskarżonemu na podstawie art. 37b kk karę 2 miesięcy pozbawienia wolności, a także, po jej odbyciu - karę 1 roku ograniczenia wolności polegającą na pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. W ocenie Sądu, wymiar kary jest adekwatny do stopnia zawinienia sprawcy, stopnia społecznej szkodliwości jego czynu i będzie wystarczającą dolegliwością pozwalającą na poprawę jego dotychczasowego zachowania, uzmysłowienie nieopłacalności tego typu przestępnych zachowań i konsekwencji prawnych, jakie ze sobą niosą. Uświadomi sprawcy stopień naganności popełnionego czynu oraz fakt obowiązywania określonych wartości społecznych, zaspokoi potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

O kosztach sądowych w sprawie orzeczono w oparciu o art. 626 § 1 kpk i art. 624§1 kpk zwalniając oskarżonego od obowiązku ich poniesienia, skoro nie posiada on stałego źródła dochodu.