Sygn. akt II K 68/13
dnia 13 sierpnia 2013 roku
Sąd Okręgowy w Koszalinie w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSO Robert Mąka
Protokolant: Aneta Kuik
przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Koszalinie M. J.
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 13 sierpnia 2013 r.
w sprawie skazanego T. Z. (1)
z wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego
w przedmiocie umorzenia postępowania oraz w przedmiocie właściwości
postanawia:
I. na podstawie art. 572 k.p.k. umorzyć postępowanie o wydanie wyroku łącznego w zakresie sprawy Sądu Okręgowego w Koszalinie o sygn. akt II K 120/01;
II. na podstawie art. 569 § 1 k.p.k. w zw. z art. 35 § 1 k.p.k. uznać się niewłaściwym rzeczowo i miejscowo oraz przekazać sprawę do rozpoznania w pozostałym zakresie Sądowi Rejonowemu Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, jako Sądowi właściwemu;
III. na podstawie § 2 ust. 1, 2 i 3 w zw. z § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. J. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem złotych 60/100) złotych tytułem pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu.
Skazany T. Z. (1) skierował do Sądu wniosek o wydanie wyroku łącznego obejmującego kary jednostkowe orzeczone prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. w sprawach o sygn. akt VIII K 543/10, VIII K 73/11, Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu w sprawie o sygn. akt III K 159/11, Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu w sprawach o sygn. akt VI K 532/12, VI K 1288/12 oraz Sądu Rejonowego w Wągrowcu w sprawach o sygn. akt II K 337/12, II K 357/12, II K 562/12.
T. Z. (2) został także skazany m. in. wyrokiem Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 7 lutego 2002 r. w sprawie o sygn. akt II K 120/01 za przestępstwo z art. 310 § 1 i 2 kk. w zw. z art. 310 § 3 kk., art. 286 § 1 kk. przy zast. art. 11 § 2 kk. i w zw. z art. 64 § 1 kk. na karę jednostkową 2 lat pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 64 § 1 kk. na karę jednostkową 8 miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 kk. i art. 86 § 1 kk. orzeczono wobec skazanego karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje :
W niniejszej sprawie postępowanie o wydanie wyroku łącznego w zakresie kar orzeczonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 7 lutego 2012 r. sygn. akt II K 120/01 winno być umorzone w oparciu o przepis art. 572 k.p.k. wobec braku warunków do wydania wyroku łącznego.
Analiza treści wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie wydanego wobec T. Z. (1) w sprawie o sygn. akt IIK 120/01 w zestawieniu z treścią wyroków Sądów Rejonowych objętych wnioskiem skazanego pod kątem dat ich wydania oraz dat popełnionych czynów prowadzi do wniosku, że brak jest możliwości orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym obejmującej kary jednostkowe wymierzone za czyny zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie. Wszystkie przestępstwa przypisane T. Z. (1) w wyrokach jednostkowych wydanych w sprawach objętych jego wnioskiem przez Sądy Rejonowe zostały bowiem popełnione po dacie wydania wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie w sprawie o sygn. akt IIK 120/01.
Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. art. 572 k.p.k. orzekł jak w punkcie I postanowienia.
Konsekwencją umorzenia postępowania w zakresie sprawy Sądu Okręgowego w Koszalinie o sygn. akt II K 120/01 jest konieczność przekazania sprawy do rozpoznania w pozostałym zakresie Sądowi, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji. W niniejszej sprawie jako ostatni wyrok skazujący wydał Sąd Rejonowy Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu w sprawie o sygn. akt VI K 1288/12, co uzasadnia przekazanie sprawy do rozpoznania temu Sądowi w oparciu o przepis art. 569 § 1 k.p.k. w zw. z art. 35 § 1 k.p.k. jako sądowi właściwemu miejscowo i rzeczowo (punkt II postanowienia).
Z uwagi na okoliczność, że skazany reprezentowany był przez obrońcę wyznaczonego z urzędu, Sąd na podstawie § 2 ust. 1, 2 i 3 w zw. z § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. J. wynagrodzenie wraz z obowiązującą stawką podatku od towarów i usług (punkt III postanowienia).
Mając na uwadze powyższe motywy Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.