Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Katarzyna Pielużek

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku J. M. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. z siedzibą w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania J. M. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. z siedzibą w Z.

z dnia 29 kwietnia 2015 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 568/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 kwietnia 2015 roku, sygn. (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. przeliczył na podstawie art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS emeryturę J. M. (1) od dnia (...) 2014 roku, to jest od daty, od której przyznano świadczenie.

W odwołaniu od wyżej wymienionej decyzji działający w imieniu wnioskodawcy profesjonalny pełnomocnik wniósł o „zmianę zaskarżonej decyzji w całości z uwzględnieniem wykonywania pracy w okresie od dnia 1 maja 1974 roku do dnia 31 grudnia 1993 roku w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku oraz zaliczenie do stażu pracy okresu składkowego od dnia 1 stycznia 1992 roku do dnia 31 grudnia 1992 roku, uwzględnienie przy wyliczeniu wymiaru podstawy emerytury dochodów osiąganych w latach 1980 – 1993 roku i przyznanie skarżącemu prawa do emerytury wyliczonej z uwzględnieniem ww. okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wysokości wynagrodzenia oraz okresu składkowego od dnia złożenia wniosku o przyznanie prawa do emerytury w najkorzystniejszym wariancie” oraz zasądzenie na rzecz skarżącego od organu rentowego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. ZUS podał, że decyzją z dnia 27 czerwca 2014 roku ustalił wnioskodawcy kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku w wysokości 102 029,62 zł. Natomiast nową emeryturę ustala się jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego. Podstawa obliczenia emerytury to suma składek na ubezpieczenia emerytalne z uwzględnieniem waloryzacji (zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego od dnia 1 stycznia 1999 roku do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, do którego przysługuje wypłata emerytury) oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego. Organ rentowy zaznaczył, że zasady dowodzenia wysokości osiąganych zarobków dla celów świadczeń emerytalno – rentowych wykluczają inne niż podane sposoby. W szczególności brak jest podstaw prawnych do ustalenia wynagrodzenia na zasadzie domniemania lub według innych niż przewidzianych obowiązującymi przepisami kryteriów.

Na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2016 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i sprecyzował, że przedmiotem sporu jest wysokość emerytury, a nie prawo do emerytury. Strona skarżąca wniosła o uwzględnienie przy ustaleniu wysokości emerytury okresu pracy od dnia 1 stycznia 1992 roku do dnia 31 grudnia 1992 roku jako okresu składkowego oraz o ustalenie wysokości emerytury z 20 najkorzystniejszych lat przy uwzględnieniu rzeczywistych zarobków skarżącego za okres od maja 1974 roku do grudnia 1980 roku.

Zarządzeniem z dnia 10 listopada 2016 roku Sąd Okręgowy zobowiązał organ rentowy, aby przeliczył wnioskodawcy emeryturę poprzez przyjęcie, iż będąc zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy otrzymywał on następujące wynagrodzenie:

- 1.05.1974r. - 30.03.1975r. - 8,10 zł/h,

- 1.04.1975r. - 30.06.1975r. -10,50 zł/h,

- 1.07.1975r. - 6.05.1976r. - 12,00 zł/h,

- 7.05.1976r. - 31.07.1977r. - 13,70 zł/h,

- 1.08.1977r. - 31.12.1978r. -15,00 zł/h,

- 1.01.1979r.- 6.05.1979r. -17,00 zł/h,

- 7.05.1979r. - 31.07.1980r. - 17 zł/h + 5% dodatku stażowego,

- 1.08.1980r. - 31.08.1980r. -19,00 zł/h + 6% dodatku stażowego,

- 1.09.1980r. - 31.12.1980r. - 21,00 zł/h + 6% dodatku stażowego,

a nadto doliczył do stażu pracy okres od 1.01.1992r. do 31.12.1992r.

Na rozprawie w dniu 31 stycznia 2017 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i dodał, że przedmiotem sporu jest także uwzględnienie rzeczywiście osiąganych przez skarżącego wynagrodzeń za okresy od 1981 – 1987, 1989 –1991.

Na rozprawie w dniu 17 maja 2017 roku pełnomocnik wnioskodawcy oświadczył, że do chwili obecnej nie została wydana decyzja w przedmiocie ponownego ustalenia kapitału początkowego. Jednocześnie, z ostrożności procesowej pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o zawieszenie postępowania do czasu wydania przez ZUS decyzji w przedmiocie przeliczenia kapitału początkowego.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

J. M. (2), urodzony w dniu (...), wystąpił w dniu 22 kwietnia 2004 roku z wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego.

(dowód: wniosek o ustalenie kapitału początkowego k. 1 akt o kapitał początkowy)

Decyzją z dnia 26 kwietnia 2006 roku organ rentowy ustalił kapitał początkowy wnioskodawcy na dzień 1 stycznia 1999 roku w kwocie 88 572,11 zł.

(dowód: decyzja o ustaleniu kapitału początkowego z dnia 26 kwietnia 2006 roku, k. 14 akt o kapitał początkowy)

W dniu 21 maja 2014 roku J. M. (2) złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury.

(dowód: wniosek o emeryturę z dnia 21 maja 2014 roku, k. 1 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 29 maja 2014 roku organ rentowy, po stwierdzeniu, iż decyzją z dnia 26 kwietnia 2006 roku nieprawidłowo ustalił kapitał początkowy, ponownie ustalił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 roku. Wartość ta wyniosła 88 354,75 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład przyjął podstawę wymiaru w kwocie 929,46 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, to jest od dnia 1 stycznia 1981 roku do dnia 31 grudnia 1990 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 76,13 %. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę 1 220,89 zł, to jest kwotę bazową określoną w ustawie. Organ rentowy uwzględnił okresy składkowe wnioskodawcy wynoszące 18 lat i 8 miesięcy, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego o współczynniku 67,29 %, a także średnie dalsze trwanie życia – 209 miesięcy.

(dowód: decyzja z dnia 29 maja 2014 roku, k. 19-19v akt o kapitał początkowy)

Decyzją z dnia 10 czerwca 2014 roku, znak (...) organ rentowy przyznał wnioskodawcy emeryturę od dnia 1 maja 2014 roku, to jest od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Wysokość emerytury wnioskodawcy ZUS obliczył na podstawie art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, uwzględniając 20% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej – 326,80 zł oraz 80% emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej – 1 265,07 zł. Wysokość świadczenia wyniosła 1 591,87 zł. Do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto:

- przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1980 do 2010 roku.

- wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 58,71%.

Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 58,71% przez kwotę bazową 3 191,93 zł wyniosła 1 873,98 zł.

(dowód: decyzja o przyznaniu emerytury z dnia 10 czerwca 2014 roku k. 24 akt emerytalnych)

W dniu 23 czerwca 2014 roku ubezpieczony wniósł o podjęcie wypłaty emerytury. Do wniosku załączył świadectwo pracy, z którego wynika, że jego stosunek pracy ustał w dniu 13 czerwca 2014 roku.

(dowód: wniosek z dnia 23 czerwca 2014 roku, k. 31, świadectwo pracy z dnia 13 czerwca 2014 roku, k. 32 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 27 czerwca 2014 roku, wobec nabycia przez wnioskodawcę prawa do emerytury od dnia (...) 2014 roku organ rentowy ponownie ustalił kapitał początkowy ubezpieczonego na dzień 1 stycznia 1999 roku w wysokości 102 029,62 zł. Wartość kapitału początkowego uległa przeliczeniu poprzez dodanie do okresów składkowych okresu równego różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę, to jest 5 lat i 5 miesięcy, to jest 65 miesięcy i wyniósł 102 029,62 zł.

(dowód: decyzja z dnia 27 czerwca 2014 roku, k. 26 - 27 akt o kapitał początkowy)

Decyzja z dnia 27 czerwca 2014 roku nie została zaskarżona przez wnioskodawcę.

(okoliczność niesporna)

Decyzją z dnia 3 lipca 2014 roku organ rentowy przeliczył emeryturę wnioskodawcy od dnia (...) 2014 roku, to jest od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Wysokość świadczenia obliczona na podstawie art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wyniosła 1 486 zł. ZUS zaznaczył, że przedmiotowa decyzja ma charakter zaliczkowy z powodu nieprawidłowości w rozliczeniach i okresach podlegania na koncie ubezpieczeniowym.

(dowód: decyzja z dnia 3 lipca 2014 roku, k. 35-35v akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 29 kwietnia 2015 roku organ rentowy przeliczył emeryturę wnioskodawcy od dnia (...) 2014 roku, to jest od daty, od której przyznano świadczenie. Wobec osiągnięcia przez wnioskodawcę wieku uprawniającego do emerytury w roku 2013 wysokość emerytury od dnia 1 maja 2014 roku wyniosła 20% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, to jest 327,18 zł oraz 80% emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, to jest 1 158,82 zł, łącznie 1 486 zł. Organ rentowy podał, że emerytura po waloryzacji przysługuje w kwocie: od dnia 1 marca 2015 roku – 1 522 zł. Do emerytury przysługuje zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników po waloryzacji od dnia 1 marca 2015 roku w kwocie 110,63 zł.

Wysokość emerytury, ustalona na podstawie art. 53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wyniosła 1 494,11 zł. Do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto dotychczasową podstawę wymiaru świadczenia, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru – 58,71%.

Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 58,71 % przez kwotę bazową 3 191,93 zł wyniosła 1873,98 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład uwzględnił: 29 lat, 9 miesięcy i 23 dni okresów składkowych, 3 miesiące i 23 dni okresów nieskładkowych oraz 11 lat, 7 miesięcy i 13 dni okresów uzupełniających.

Wysokość emerytury, ustalona na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wyniosła 1 348,96 zł. Podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji wynosząca 39 887,24 zł oraz kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosząca 290.202,25 zł. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym przejścia na emeryturę, to jest 244,7 miesięcy.

(dowód: decyzja z dnia 29 kwietnia 2015 roku, k. 40-40v akt emerytalnych)

W piśmie procesowym z dnia 5 grudnia 2016 roku, wykonując zobowiązanie Sądu z dnia 10 listopada 2016 roku organ rentowy dokonał wyliczenia hipotetycznego wskaźnika wysokości kapitału początkowego oraz emerytury wnioskodawcy. Hipotetyczna wysokość kapitału początkowego po przeliczeniu wzrosła do 106 017,43 zł. Natomiast hipotetyczna wysokość emerytury wyniosła:

- od dnia 1 marca 2015 roku – 1 581,20 zł,

- od dnia 1 marca 2016 roku – 1 584,99 zł.

(dowód: pismo procesowe organu rentowego z dnia 5 grudnia 2016 roku, k. 56-56v akt sprawy)

W piśmie procesowym z dnia 7 marca 2017 roku organ rentowy poinformował, że wnioskodawca nie złożył wniosku o ponowne ustalenie kapitału początkowego.

(dowód: pismo procesowe organu rentowego z dnia 7 marca 2017 roku, k. 77 akt sprawy)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, że wnioskodawcy, jako ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948 roku, przysługuje emerytura na podstawie zasad określonych w art. 26 i art. 25 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.). W myśl art. 26 ust. 1 ww. ustawy emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. Przepis art. 25 ust. 1 ww. ustawy stanowi zaś, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenia emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Stosownie do art. 183 ust. 5 powołanej ustawy emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej urodzonej po dniu 31 grudnia 1948 r., z wyjątkiem ubezpieczonych, którzy pobrali emeryturę na podstawie przepisów art. 46 lub 50, o ile osoba ta nie była członkiem otwartego funduszu emerytalnego albo złożyła wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, która osiągnęła wiek uprawniający do emerytury w roku kalendarzowym 2013 albo 2014, wynosi:

1) 20% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 oraz

2) 80% emerytury obliczonej na podstawie art. 26.

Wedle zaś art. 53 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS emerytura wynosi:

1) 24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2) po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych

- z uwzględnieniem art. 55.

W przedmiotowym postępowaniu Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe na okoliczność zarobków osiąganych przez wnioskodawcę we wskazanych w odwołaniu okresach zatrudnienia. W toku postępowania zgromadzono materiał dowodowy w postaci dokumentacji pracowniczej, jak choćby list płac. Przesłuchano także świadków na okoliczność uzyskiwanych przez wnioskodawcę w spornych okresach wynagrodzeń. Ww. materiał dowodowy nie miał jednak znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. W toku postępowania Sąd doszedł bowiem do przekonania, że brak jest możliwości zmiany wydanej przez ZUS decyzji emerytalnej bez ponownego ustalenia wysokości kapitału początkowego. Okolicznością bezsporną, bo wynikającą z akt ZUS i potwierdzoną przez pełnomocnika wnioskodawcy na rozprawie w dniu 17 maja 2017 roku było to, że wnioskodawca nie zaskarżył decyzji o ustaleniu kapitału początkowego, który to kapitał legł u podstaw obliczenia wysokości emerytury, Sąd nie mógł – w toku kontroli nad zaskarżoną decyzją - zweryfikować wysokości emerytury wyliczonej na podstawie art. 183 ustawy, zważywszy na treść zarzutów sprecyzowanych w odwołaniu.

Wnioskodawca podnosi bowiem, że organ rentowy nieprawidłowo ustalił wymiar jego okresów składkowych oraz wysokość wynagrodzeń, jednakże przypadających do dnia 31 grudnia 1998 roku. Te okresy i wynagrodzenia (lub brak wynagrodzeń) mają zaś wpływ na ustalenie wartości kapitału początkowego. Wynika to jasno z unormowań zawartych w art. 174 ust. 1-3 ustawy. I tak, zgodnie z art. 174 ust. 1 ustawy kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Przepis art. 174 ust. 2 stanowi zaś, że przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1)okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2)okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3)okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2;

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 roku (art. 174 ust. 3 ustawy).

Profesjonalny pełnomocnik działający w imieniu wnioskodawcy wyraźnie wskazał w odwołaniu, złożonym w przepisanym terminie, jaką decyzję skarży poprzez określenie nie tylko jej daty, ale i znaku, co konsekwentnie potwierdzał na kolejnych rozprawach. Decyzja o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z dnia 27 czerwca 2014 roku jest prawomocna i nie została zaskarżona przez wnioskodawcę. Dopóki wnioskodawca nie wzruszy ww. decyzji Sąd może jedynie sprawdzić, czy wysokość emerytury przy uwzględnieniu wysokości kapitału początkowego, wynikającego z prawomocnej decyzji o jego ustaleniu, została wyliczona prawidłowo w myśl powołanych przepisów ustawy. Sąd dokonał takiego sprawdzenia wysokości emerytury wnioskodawcy wyliczonej na podstawie art. 25, 26, 53 i 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i nie znalazł podstaw do jej zmiany. Organ rentowy w sposób właściwy, bo zgodny z obowiązującymi przepisami, dokonał bowiem wyliczenia przysługującego skarżącemu świadczenia.

Konkludując wskazać należy, że ostatecznie sprecyzowane przez pełnomocnika wnioskodawcy zarzuty nie mogą prowadzić do podważenia decyzji o wysokości emerytury. Podniesienie takowych zarzutów mogłoby implikować, co najwyżej ponowne ustalenie przez ZUS wysokości kapitału początkowego. Podkreślenia wymaga, że Sąd bada prawidłowość zaskarżonej decyzji na dzień jej wydania. Skoro organ rentowy obliczając wysokość należnej wnioskodawcy emerytury przyjął wysokość kapitału początkowego wynikającą z prawomocnej decyzji, brak jest jakichkolwiek przesłanek do zmiany decyzji. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 9 października 2014 roku, sygn. akt II UK 11/14 w postępowaniu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych postępowanie dowodowe ogranicza się do sprawdzenia zgodności z prawem decyzji wydanej przez organ rentowy. Badanie takie jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili wydania decyzji, a więc w chwili ustalenia prawa przez organ rentowy.

Reasumując, kontroli Sądu w przedmiotowym postępowaniu nie może podlegać decyzja o ustaleniu wysokości kapitału początkowego. W konsekwencji, mając na uwadze brzmienie przepisu art. 227 k.p.c., zgodnie z którym przedmiotem dowodu mogą być tylko fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawcy o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego celem przeliczenia wynagrodzenia ubezpieczonego. Okoliczność ta może mieć bowiem wpływ jedynie na ustalenie wysokości kapitału początkowego skarżącego. Nieistnienie związku pomiędzy zawnioskowanym dowodem, czy dowodami, a istotą zawisłego sporu skutkuje przyjęciem zbędności przeprowadzenia postępowania dowodowego w sprawie w określonym zakresie (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 8 lipca 2016 roku, sygn. akt I ACa 15/16).

Oddaleniu podlegał także skonstruowany przez pełnomocnika wnioskodawcy na rozprawie w dniu 17 maja 2017 roku wniosek o zawieszenie postępowania do czasu wydania przez ZUS decyzji w przedmiocie przeliczenia kapitału początkowego. Wniosek ów był bezzasadny z tego względu, że wydając zaskarżoną decyzję organ rentowy przyjął kapitał początkowy na podstawie prawomocnej decyzji z dnia 27 czerwca 2014 roku. Nie doszło zatem do zaistnienia fakultatywnej przesłanki zawieszenia postępowania sprecyzowanej przez ustawodawcę w art. 177 § 1 pkt 3 k.p.c., to jest uzależnienia rozstrzygnięcia sprawy od wcześniejszego wydania decyzji przez organ administracji publicznej.

Biorąc zatem pod uwagę, że organ rentowy prawidłowo obliczył wysokość należnej wnioskodawcy emerytury, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. oddalił odwołanie od zaskarżonej decyzji.