Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Płońsku, II Wydział Karny w sprawie prowadzonej pod sygnaturą II K 585/15 z dnia 2 listopada 2015 roku M. T. został uznany za winnego popełnienia przestępstwa kwalifikowanego z art. 178a§ 1 i 4 kk i skazany na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieopłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 25 godzin miesięcznie. W stosunku do oskarżonego orzeczono dożywotnio zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 10.000 zł oraz podanie wyroku do publicznej wiadomości.

W dniu 10 stycznia 2016 roku M. T. przebywał na terenie T. M. w N. gdzie spożywał alkohol. Około godziny 15.30 M. T. wsiadł do samochodu osobowego marki R. (...) o nr rej. (...) i pojechał się w kierunku ulicy (...). Po pewnym czasie funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji – st. post. A. K. i sierż. A. W. pełniący służbę na wysokości ulicy (...) zauważyli, iż pojazd marki R. (...) nie utrzymywał prawidłowego toru jazdy i postanowili zatrzymać go w celu przeprowadzenia kontroli. Od kierującego pojazdem wyczuwalna była woń alkoholu, dlatego też został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie przeprowadzone urządzeniem typu (...) 2.0 wykazało u oskarżonego w I pomiarze – 0,56 mg/l, w II pomiarze – 0,55 mg/l, zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

Oskarżony M. T. urodził się (...). Jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Oskarżony w przeszłości był karany sądownie. ( dane o karalności karta 12-14 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego M. T. (k.16-17, 36-as), zeznań świadka A. W. (k. 5 – zbiór C) oraz dowodów nieosobowych w postaci: notatki urzędowej (k.1), protokołu badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania (k.2,3), odpisu prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Płońsku w sprawie sygn. II K 585/15 (k.10), odpisu wyroku (k. 24-25) zaświadczenia z systemu e-pułap (k.21, 9-11as), opinii sądowo-psychiatrycznej (k.21-24), zaświadczenia lekarskiego (k.31as), decyzji (k.32as), zaświadczenia (k.33as) informacji w przedmiocie odbycia kary (k.34as) oraz karty karnej (k.12-14, 15as)

Oskarżony M. T. na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił ,iż w dniu 10 stycznia 2015r. około południ spożywał 2 piwa o poj. 0,5 l, był wówczas na terenie T. M.. Około 15.30 wsiadł do samochodu i udał się do pracy tj. kotłowni na terenie wojskowym przy ulicy (...). Po przejechaniu ok 700 m został zatrzymany do kontroli przez patrol policji i poddany badaniu na zawartość alkoholu, w tedy okazało się że jest pod wpływem alkoholu (k.17).

Oskarżony w toku postępowania przez sądem przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień (k.36as).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego M. T., w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zasługują na wiarę. Są one bowiem zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a w szczególności z zeznaniami świadka A. W., jak również z protokołem badania stanu trzeźwości. Sąd Rejonowy dał również wiarę przyznaniu się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu. W sprawie niniejszej brak jest rzeczywistych i uzasadnionych powodów, dla których miałby sam siebie fałszywie oskarżać.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka A. W. który jasno, spójnie i szczegółowo opisał przebieg przeprowadzonej kontroli drogowej, opisał okoliczności czynu będącego przedmiotem osądu w niniejszej sprawie. Zeznania świadka nadto są zgodne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a zwłaszcza z protokołem badania stanu trzeźwości oraz wyjaśnieniami oskarżonego. Pokreślić należy, że świadek jest funkcjonariuszem Policji, a więc wykonują zawód zaufania publicznego, jest dla oskarżonego osobą obca i nie ma żadnych powodów, by go pomawiać.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia pozostałych w sprawie dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania.

Wywołana w sprawie opinia sądowo- psychiatryczna pochodzi od osób o niekwestionowanym poziomie wiedzy specjalistycznej, i w ocenie sądu jest czytelna, jasna i zgodna z przedstawioną każdorazowo tezą dowodową. Z tych wszystkich względów dowodom tym sąd nie odmówił wiarygodności.

Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 178a § 4 kk. Warunkiem odpowiedzialności z tego przepisu jest prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, znajdując się w tym czasie w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym.

Do oceny, czy oskarżony znajdował się w momencie prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości, należy odwołać się do treści art. 115 § 16 kk. Po porównaniu wyników badania na zawartość alkoholu w organizmie M. T. z powołanym przepisem, nie ulega wątpliwości, że również i to znamię przestępstwa zostało wypełnione. Dowodem, którego nie sposób w danej sytuacji podważyć, jest badanie na zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu, dokonane przez funkcjonariuszy Policji. Przedmiotowe badania wykazały, że zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przekraczała wartość dopuszczoną w art. 115 § 16 kk. Nie ma więc żadnych wątpliwości, iż oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Do przyjęcia odpowiedzialności oskarżonego za zarzucony mu występek niezbędnym jest ponadto odniesienie się do strony podmiotowej przestępstwa. Przestępstwo określone w art.178a kk można popełnić jedynie umyślnie. Całokształt okoliczności sprawy, a w szczególności przyznanie oskarżonego, że przed zatrzymaniem spożywał alkohol oraz dość znaczna ilość alkoholu w jego organizmie, musi prowadzić do jednoznacznego wniosku, że przestępstwo popełnione zostało umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Oskarżony musiał mieć świadomość, że kierując samochodem znajduje się w stanie nietrzeźwości.

Ponadto do przypisania odpowiedzialności sprawca z art. 178a § 4 kk konieczne jest aby sprawca czynu był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w §1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo. W omawianym stanie oskarżony był uprzednio prawomocnym skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Płońsku, II Wydział Karny w sprawie prowadzonej pod sygnaturą II K 585/15 z dnia 2 listopada 2015 roku za popełnienie przestępstwa kwalifikowanego z art. 178a§ i 4 kk i skazany na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieopłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 25 godzin miesięcznie. W stosunku do oskarżonego orzeczono dożywotnio zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 10.000 zł oraz orzeczono podanie wyroku do publicznej wiadomości.

Zachowanie się oskarżonego było w pełni zarzucane, nie działał on w żadnej wyjątkowej sytuacji decyzyjnej, a za to z rozeznaniem i ze świadomością bezprawności swego czynu. Dopuścili się oni powyższego występku umyślnie w zamiarze bezpośrednim, czyli chcąc go dokonać co wynika chociażby ze specyfiki i celowości podjętych przez nich zachowań.

Przechodząc do wymiaru kary Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Społeczna szkodliwość czynu popełnionego jest znaczna, zwłaszcza biorąc pod uwagę dobro, w które jest on skierowany, okoliczności popełnienia czynu oraz wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków. Okolicznością obciążającą z pewnością jest uprzednia karalność sprawcy.

Na niekorzyść oskarżonego przemawia fakt uprzedniej karalności . W poczet okoliczności obciążających należy zaliczyć stosunkowo znaczne (aczkolwiek nie w stopniu rażącym) stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego, co z kolei rzutuje na realność spowodowanego przez niego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, poprzez rzeczywiste obniżenie sprawności psychomotorycznej.

Dlatego też pamiętając, iż dolegliwość kary nie powinna przekraczać stopnia winy, w tym konkretnym przypadku za właściwą Sąd Rejonowy uznał karę w wysokości 2 lat roku ograniczenia wolności polegająca na obowiązku wykonywania nieopłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin miesięcznie. W ocenie Sądu taka kara jest zgodna z dyrektywami określonymi w art. 53 kk i jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stanowi wypadkową wziętych pod uwagę zarówno okoliczności obciążających, jak i łagodzących. Należało mieć również na uwadze treść art. 58 § 1 kk, który ustanawia dyrektywę pierwszeństwa kar wolnościowych nad izolacyjnymi, zezwalając Sądowi na orzeczenie kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania tylko wówczas, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. Kara ograniczenia wolności powinna spełnić cele ukarania, zarówno w znaczeniu prewencji indywidualnej, jak i ogólnej. Zdaniem Sądu orzeczona kara (wraz z orzeczonym środkiem karnym ) będzie również wystarczający dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Powołane powyżej okoliczności wskazują, że pobyt oskarżonego w warunkach izolacji więziennej, mógłby przynieść skutki odwrotne od zamierzonych, przy uwzględnieniu celów, jakie kara ma odnieść w stosunku do sprawcy przy kształtowaniu prawidłowych postaw życiowych.

Sąd orzekł wobec oskarżonego dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Pamiętać należy, iż art. 42 § 3 kk nakłada na Sąd obowiązek nałożenia przedmiotowego środka karnego w razie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w sytuacji gdy sprawca znajdował się w stanie nietrzeźwości. W ocenie Sądu w tym przypadku brak jest szczególnych okoliczności uzasadniających nie orzekanie środka karnego na dożywotni okres bowiem jedynie w takim kształcie niniejszy środek karny, spełni swoje cele w stosunku do oskarżonego, jak również wyłączy go z grona aktywnych kierowców.

Ponadto w oparciu o treść art. 49 § 2 kk związku z art. 4 § 1kk orzekł świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnego w kwocie 10000 zł. W ocenie sadu kwota świadczenia pienionego jest adekwatna i proporcjonalna do stopnia winy oskarżonego nadto pomoże w wyrównaniu i zatarciu negatywnych zachowań jakich dokonał oskarżony.

W oparciu o treść rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu przyznano adwokat K. K. – ustanowionemu z urzędu kwoty 516,60 złotych z sum Skarbu Państwa tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu na rzecz oskarżonego bowiem koszty te nie zostały uiszczone w całości ani w części.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 kpk, zwalniając oskarżonego z obowiązku ich ponoszenia, uwzględniając jego trudną sytuację materialną.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Doręczyć odpis wyroku wraz z uzasadnieniem i pouczeniem oskarżanemu , obrońcy .