Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący - SSR Daniel Mychliński

Protokolant - starszy sekr. sądowy Jolanta Dziki

po rozpoznaniu na rozprawie

w dniu 24 maja 2017 r. w Ciechanowie

sprawy z powództwa spółki (...), K. R., (...) spółka jawna w P. przeciwko A. J. o zapłatę 1.686,50 zł i z powództwa wzajemnego A. J. przeciwko spółce Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Handlowo - Usługowe (...) spółka jawna w P. o zapłatę 3.914,00 zł

orzeka:

I.  w sprawie z powództwa głównego spółki (...), K. R., (...) spółka jawna w P. przeciwko A. J. o zapłatę 1.686,50 zł:

1.  zasądza od pozwanego A. J. na rzecz powoda spółki (...), K. R., (...) spółka jawna w P. kwotę 1.686,50 zł (jeden tysiąc sześćset osiemdziesiąt sześć złotych pięćdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 27 maja 2014 r. do dnia zapłąty,

2.  zasądza od pozwanego A. J. na rzecz powoda spółki (...), K. R., (...) spółka jawna w P. kwotę 647,00 zł (sześćset czterdzieści siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  w sprawie z powództwa wzajemnego A. J. przeciwko spółce (...), K. R., (...) spółka jawna w P. o zapłatę 3.914,00 zł:

1.  powództwo oddala,

2.  zasądza od powoda wzajemnego A. J. na rzecz pozwanego wzajemnego spółki (...), K. R., (...) spółka jawna w P. kwotę 600,00 zł (sześćset złotych), tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa - Sadu Rejonowego w Ciechanowie od powoda wzajemnego A. J. kwotę 1.950,28 zł (jeden tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt złotych dwadzieścia osiem groszy), tytułem pokrycia wydatków.

I C 459/15

UZASADNIENIE

Spółka (...), K. R., (...) spółka jawna w P. wystąpiła w dniu 10 grudnia 2014 r. z pozwem przeciwko A. J. o zapłatę 1.686,50 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 27 maja 2014 r. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzona kwota stanowi nieuregulowaną część wynagrodzenia należnego spółce z tytułu świadczenia na rzez pozwanego usługi montażu okien w jego domu jednorodzinnym. Wskazano, że w związku z wykonaniem tej usługi, została wystawiona faktura VAT nr (...).

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Ciechanowie, nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 17 lutego 2015 r., zasądził dochodzoną pozwem kwotę wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu.

Pozwany A. J. wniósł w ustawowym terminie sprzeciw od w/w nakazu zapłaty, w którym wniósł o oddalenie powództwa, powołując się na nieprawidłowe wykonanie montażu czterech okien. Wniósł jednocześnie pozew wzajemny, żądając zasądzenia od spółki (...), K. R., (...) spółka jawna w P. kwotę 3.914,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu wzajemnemu odpisu pozwu wzajemnego oraz zasądzenia kosztów procesu. Powód wzajemny wskazał, że spółka nie wykonała w sposób prawidłowy montażu czterech okien łukowych, co daje kwotę 5.600,00 zł (1.400,00 zł za jedno okno). Po odjęciu zaś kwoty 1.686,50 zł, która dochodzona jest w pozwie głównym, pozostaje należność właśnie w wysokości 3.914,00 zł, wskazaną w pozwie wzajemnym.

W odpowiedzi na pozew wzajemny, spółka (...), K. R., (...) spółka jawna w P. wniosła o jego oddalenie i zasądzenie kosztów procesu. Wskazała tam, że wykonanie robót odbyło się zgodnie z projektem technicznym i dokonanymi pomiarami okien, w których uczestniczył inwestor A. J..

Sąd ustalił co następuje:

A. J. zlecił spółce (...), K. R., (...) spółka jawna w P. dostawę i montaż 16 okien w jego budynku jednorodzinnym usytuowanym w K..

bezsporne

W grudniu 2013 r. dokonano pomiarów w budynku jednorodzinnym A. J. w celu ustalenia rozmiarów poszczególnych okien. Pomiary te wykonał w imieniu spółki (...), K. R., (...) spółka jawna w P. – A. G.. Przy dokonywaniu tych pomiarów obecny był powód A. J., który zaakceptował wykonane pomiary. Przy wymierzaniu okien łukowych na poddaszu ustalono, że uwzględnić należy to, że w otworze okiennym (pod oknem) będzie domurowany jeszcze jeden pustak. Uzgodniono, że okna te zostaną zamontowane tak, aby pozostawić pod oknem przestrzeń o wysokości jednego pustaka Decyzja taka została podjęta z uwagi na fakt, że zamontowanie tam wyższych okien, takich jak pozostawiony otwór okienny spowodowałoby, że pokrycie dachu (dachówka) znalazłaby się w świetle okna.

W wyniku tych pomiarów, A. J. zlecił w dniu 23 grudnia 2013 r. m.in. wykonanie i montaż na drugiej kondygnacji tego budynku czterech okien łukowych o wymiarach 1270 x 1160 cm w systemie A. B. v07.01.

Przed wykonaniem okien, jeszcze w I kwartale 2014 r., przedstawiciel wykonawcy ponownie dokonał pomiarów, które potwierdziły wcześniejsze pomiary i ustalenia. W czasie tych drugich pomiarów obecny był A. J. wraz z żoną.

Strony ustaliły, iż cena za wykonanie okien do budynku A. J. i wynagrodzenie za montaż tych wszystkich okien w tym budynku wyniesie 18.036,00 zł.

dowód : zeznania świadków A. G. (k. 110-111), W. P. (k. 111-111verte) i T. P. (k. 125) oraz zamówienie okien (k. 37-40)

Montaż okien w budynku A. J. odbył się 16 maja 2014 r. Przy montażu okien obecny był powód A. J. i akceptował pozostawienie wolnej przestrzeni pod oknami łukowymi na poddaszu, zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami. Zwrócił jedynie uwagę na niewłaściwą głębokość ich zamontowania, co zostało natychmiast poprawione. Uwag odnośnie sposobu zamontowania okien nie zgłosił kierownik budowy.

dowód : Dziennik Budowy (k. 116-124), zeznania świadków A. G. (k. 110-111), W. P. (k. 111-111verte) i T. P. (k. 125) oraz zdjęcia z budowy (k. 51-59)

Okna łukowe na poddaszu zostały zamontowane w sposób prawidłowy, zgodnie ze sztuką budowlaną. Zostały one tam zamontowane zgodnie ze zleceniem, na ustalonej przez strony wysokości.

dowód : zeznania świadków A. G. (k. 110-111), W. P. (k. 111-111verte) i T. P. (k. 125) oraz opinia biegłego J. K. (k. 169-116-124)

Po wykonaniu montażu, w dniu 16 maja 2014 r. spółka (...), K. R., (...) spółka jawna w P. wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 18.036,00 zł z terminem płatności do dnia 26 maja 2014 r.

dowód : faktura VAT (k. 9)

Kilka tygodni później, już po wylaniu posadzek na poddaszu, A. J. zwrócił uwagę, że okna łukowe względem posadzki są zamontowane zbyt wysoko. Zgłosił się wtedy do siedziby wykonawcy i zwrócił uwagę na niewłaściwe zamontowanie tych okien. Pismem z dnia 18 września 2014 r. zgłosił pisemną reklamację, żądając m.in. demontażu czterech okien łukowych w lukarnach na poddaszu i zamontowania nowych okien, wyższych o 22 cm od tych, które zostały zamontowane. W odpowiedzi, wykonawca stwierdził, że wymiary okien zostały dostosowane do istniejących otworów oraz ustalone na pomiarach z właścicielem.

dowód : zeznania świadka W. P. (k. 111-111verte), zeznania A. J. (k. 196), reklamacja z dnia 18 września 2014 r. (k. 41) oraz odpowiedź na reklamację (k. 43)

A. J. nie uregulował należności, wynikającej z w/w faktury, w wysokości 1.686,50 zł

bezsporne

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wymienionych wyżej dowodów.

Okolicznościami bezspornymi w niniejszej sprawie, a jednocześnie potwierdzonymi stosownymi dokumentami był zakres zleconych prac spółce (...), K. R., (...) spółka jawna w P., fakt dokonania pomiarów okien, a następnie wykonania dzieła w maju 2014 r., wysokość wynagrodzenia, a także zgłoszenie reklamacji przez A. J..

Sporne w niniejszej sprawie było to, czy wykonanie i montaż czterech okien łukowych na poddaszu budynku A. J. odbyło się zgodnie ze zleceniem, czy też wbrew zleceniu, tj. czy okna powinny być o 22 cm wyższe.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków A. G. i W. P.. Ich zeznania są w ocenie Sądu wiarygodne i pozostają w zgodzie z innymi dowodami. Zwrócić tu należy przede wszystkim uwagę, że ich zeznania odnośnie wymiarów okien łukowych pokrywają się z dokumentem zlecenia (zamówienia), gdzie wyraźnie zaznaczono wymiary tych okien. Należy podkreślić, że dokument ten złożył A. J. (k. 40). Następnie te okna o wymiarach z zamówienia zostały zamontowanie w budynku, co potwierdził z kolei biegły J. K..

Ich zeznania potwierdza ponadto sam A. J., który – składając wyjaśnienia na rozprawie w dniu 7 października 2015 r. – stwierdził, że „wszystko wyglądało dobrze dopóki nie wylano posadzek, wtedy okazało się że okna są obsadzone za wysoko” (k. 95). Powtórzył to również w czasie swych zeznań. Te stwierdzenia oznaczają, że w momencie składania zamówienia, a nawet w momencie montażu tych okien wszystko przebiegało zgodnie z jego zamierzeniami i intencjami. Dopiero po wylaniu posadzek na poddaszu A. J. uświadomił sobie, że nie tego oczekiwał, zorientował się, że usytuowanie okien na tej wysokości jest dla niego niekorzystne. Nie zmienia to jednak oceny, że złożył zamówienie na takie okna łukowe, które zostały u niego zamontowane oraz, że zlecił ich zamontowanie na takiej właśnie wysokości, na jakiej je zamontowano.

Zdjęcia, które przedłożył A. J. pokazują wyraźnie, że przy montażu okien łukowych pozostawiono wolną przestrzeń o wysokości równej „ wysokości jednego pustaka”. Znamienne jest to, że wówczas A. J. nieprawidłowości tej, na którą później zaczął się powoływać, nie zgłaszał.

Warto tu przytoczyć też zeznania świadka T. P., który pełnił obowiązki kierownika budowy u A. J., który co prawda nie był obecny przy pomiarach i montażu okien, ale uczestniczył w spotkaniu dotyczącym właśnie kwestii montażu okien. Zeznał on, że w czasie tego spotkania zapytał inwestora, czy pomiar był brany według wymiaru otworu, czy od cegły, która była tam postawiona. Stwierdził dalej, że pan J. nie pamiętał jak to było zrobione, ale wydawało mu się, że pan J. mówił o tym, że montażysta wskazywał, że trzeba uwzględnić pokrycie dachu tak, żeby nie wchodziło w światło okna (k. 125). O takich właśnie ustaleniach mówił świadek A. G..

Dowody zgromadzone w tej sprawie, dają więc pewne podstawy do przyjęcia, że A. J. zgodził się ostatecznie z sugestiami przedstawiciela wykonawcy, że okna łukowe muszą być mniejsze od otworów tam zostawionych (krótsze) oraz, że muszą być osadzone wyżej (wyżej o „wysokość pustaka”), tak aby pokrycie dachu nie wchodziło w światło okna.

Na to, że pokrycie dachu znalazłoby się powyżej okien w przypadku montażu wyższych okien łukowych, wyraźnie wskazuje biegły J. K.. Zresztą zdjęcia dołączone do sprawy przez A. J., na których widoczne są okna łukowe, obrazują, że pokrycie dachu weszłoby w przestrzeń okna dopasowanego do otworu okiennego tam pozostawionego.

Z tego właśnie powodu A. J. w dniu montażu okien nie zakwestionował obsadzenia okien łukowych wyżej, przy pozostawieniu wolnej przestrzeni pod dolną ramą okien. Nie zwrócił na to uwagi, choć na inne błędy reagował natychmiast.

Wszystkie te elementy przekonują, że zeznania świadków A. G. i W. P. należało uznać za wiarygodne.

W opozycji do tych zeznań pozostają zeznania S. J. i J. J. (2) oraz zeznania A. J., którym Sąd ostatecznie nie dał wiary. Pozostają one bowiem w sprzeczności z logicznym, uporządkowanym ciągiem zdarzeń, które miały miejsce w tej sprawie. Ich zeznania miały przekonać Sąd o słuszności racji pozwanego (powoda wzajemnego) A. J., który oczekiwał korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia. Nie sposób jednak uznać ich za logicznych i wiarygodnych, albowiem inne dowody, choćby dokument zamówienia, nie pozwalają na przyjęcie innych ustaleń.

Na koniec tej części rozważań wskazać należy jeszcze, że opinia biegłego J. K. była rzetelna, a jej wnioski logicznie wyprowadzone i prawidłowo uzasadnione. Ponadto żadna ze stron nie kwestionowała tej opinii.

Sąd zważył, co następuje.

W odniesieniu do wykonania i zamontowania okien (w tym okien łukowych) w budynku A. J. strony tego procesu łączyła umowa, która zawierała w sobie cechy umowy dostawy i umowy o dzieło.

Pozwany (powód wzajemny) A. J. zlecił bowiem spółce (...), K. R., (...) spółka jawna w P. wykonanie okien do jego budynku jednorodzinnego i ich zamontowanie. Zgodnie zaś z art. 605 KC, przez umowę dostawy dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny. Natomiast art. 627 KC stanowi, że przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Pozwany (powód wzajemny) A. J. za wykonanie tych okien i ich montaż zobowiązał się do zapłacenia, tytułem ceny za okna i tytułem wynagrodzenia za ich montaż, łącznie kwotę 18.036,00 zł. Nie było to sporne. A. J. uregulował należność w wysokości 16.349,50 zł. Pozostało do zapłacenia 1.686,50 zł, którą to kwotę A. J. nie uregulował, wskazując, że montaż czterech okien łukowych na poddaszu został wykonany wadliwie. Przesądzić więc należało, czy rzeczywiście w tym aspekcie dzieło zawiera wady, które skutkowałyby obniżeniem wynagrodzenia, a w efekcie zwolnieniem zamawiającego od obowiązku uzupełnienia wynagrodzenia.

Ustalenia dokonane przez Sąd, nie dają podstaw do uznania, że montaż okien łukowych odbył się wadliwie. Wskazać należy w pierwszej kolejności, że z zamówienia, które było podstawą wykonania (wyprodukowania) okien łukowych wynika, że miały to być okna o wymiarach 1270 x 1160 cm. Takie też okna zostały wyprodukowane i zamontowane u A. J., co przesądził biegły w swej opinii (k. 172). Co więcej okna te zostały zamontowane zgodnie ze zleceniem inwestora. Ustalono bowiem, że okna te zostaną wstawione (zamontowane) przy pozostawieniu otworu pod oknem o „wysokości jednego pustaka”. Czynnikiem, który o tym decydował był fakt, że zamontowanie tych okien łukowych w pozostawionych tam otworach spowodowałoby, że pokrycie dachu (dachówka) znalazłaby się w świetle okna. Te uzgodnienia były więc wiążące dla stron, A. J. w pełni je akceptował. Dopiero wylanie posadzki na poddaszu, co miało miejsce już po montażu okien, sprawiło, że oczekiwania A. J. zmieniły się. Zorientował się wtedy, że okna te zostały zamontowane za wysoko, że ich funkcjonalność jest inna niż oczekiwał. Nie zmienia to jednak faktu, że montaż okien łukowych został wykonany zgodnie z ustaleniami i złożonym zamówieniem. Nawet w dacie montażu, ani zamawiający, ani kierownik budowy, zastrzeżeń do takiego sposobu montażu okien łukowych nie zgłaszali. Bez znaczenia jest tu zaadaptowany projekt budynku, gdyż to nie on był podstawą wykonania okien i ich montażu, ale zlecenie A. J..

Uwzględniając więc opinię biegłego J. K. oraz powyższe ustalenia, należało stwierdzić, że wykonanie okien łukowych i ich montaż przez spółkę (...), K. R., (...) spółka jawna w P. były prawidłowe.

Dlatego też spółka (...), K. R., (...) spółka jawna w P. ma prawo żądać od A. J. uzupełnienia umówionego wynagrodzenia.

W związku z powyższym, rozstrzygając w zakresie powództwa głównego, Sąd w pkt I ppkt 1 wyroku zasądził od pozwanego A. J. na rzecz powoda spółki (...), K. R., (...) spółka jawna w P. kwotę 1.686,50 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 27 maja 2014 r. do dnia zapłaty. Odnośnie wymagalności i naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty dochodzonej w pozwie, Sąd rozstrzygnął przy uwzględnieniu treści art. 481 § 1 KC, zasądzając odsetki od dnia wymagalności wynikającej z faktury nr (...) (k. 9).

O kosztach procesu, Sąd rozstrzygnął w pkt I ppkt 2 wyroku, orzekając w tym zakresie w oparciu o art. 98 KPC, zgodnie z którym strona przegrywająca proces jest zobowiązana zwrócić stronie przeciwnej koszty procesu. Strona powodowa poniosła następujące koszty: 30,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu oraz 17,00 zł tytułem uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Na koszty te składają się jeszcze koszty zastępstwa procesowego w wysokości 600,00 zł, ustalone stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349). Łącznie powód główny poniósł więc koszty w wysokości 647,00 zł i taką kwotę Sąd zasądził od pozwanego A. J. na rzecz powoda spółki (...), K. R., (...) spółka jawna w P..

Uwzględniając fakt, że zarzuty A. J. okazały się nieskuteczne, nie było podstaw do uwzględnienia jego powództwa wzajemnego. Jak bowiem ustalono, wykonanie i montaż okien w jego budynku były przeprowadzone prawidłowo, zgodnie ze zleceniem. Nie można więc było uwzględnić roszczenia o odszkodowanie za nieprawidłowe wykonanie dzieła.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w pkt II ppkt 1 wyroku, powództwo wzajemne A. J. oddalił.

Kierując się zaś dyspozycją, przytoczonego wyżej, art. 98 KPC, w pkt II ppkt 2 wyroku zasądził od powoda wzajemnego A. J. na rzecz pozwanego wzajemnego spółki (...), K. R., (...) spółka jawna w P. kwotę 600,00 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu. W tym wypadku na koszty te złożyły się jedynie koszty zastępstwa procesowego ustalone stosownie do w/w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Natomiast w pkt II ppkt 3 wyroku, również kierując się wynikiem procesu, Sąd nakazał ściągnąć od powoda wzajemnego A. J. kwotę 1.950,28 zł, tytułem pokrycia wydatków. Kwota ta stanowi dotychczas nie pokryte wydatki na wynagrodzenie biegłego, przyznane postanowieniem z dnia 16 marca 2017 r. (k. 180).

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.