Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2017 roku

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SA - Jerzy Leder

Sędziowie SA - Hanna Wnękowska ( spr.)

Ewa Jethon

Protokolant - sekr. sąd. Łukasz Jachowicz

przy udziale Prokuratora Leszka Woźniaka

oraz oskarżyciela posiłkowego S. C.

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2017roku

sprawy X. Z. s. P. i J. zd. F.

urodzonego (...) w R. w H.

oraz J. T. s. Z. i X. zd. Z.

urodzonego (...) w S. w C.

oskarżonych o przestępstwo z art. 280§ 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego oraz obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 25 listopada 2016 roku

sygn. akt XVIII K 114/16

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa po 400 zł opłaty za drugą instancję oraz pozostałe koszty sądowe za postępowanie odwoławcze;

zasądza na rzecz Skarbu Państwa od C. S. 60 zł opłaty za postępowanie odwoławcze;

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. P. Kancelaria Adwokacka w W. oraz na rzecz r. pr. M. K. Kancelaria Radcy Prawnego w W. kwoty po 738 zł ( w tym 23 % VAT) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu przed Sądem Apelacyjnym.

UZASADNIENIE

Od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 25 listopada 2016 roku sygn. XVIII K 114/16 skazującego oskarżonych J. T. i X. Z. za popełniony wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami czyn z art. 280 § 2 k.k. apelacje wnieśli obrońcy oskarżonych ora pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Apelacja obrońcy oskarżonego X. Z. zaskarżała wyrok w części dotyczącej tego oskarżonego w zakresie orzeczenia o karze wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku jako wydanego z rażącym naruszeniem prawa materialnego, wydanego z naruszeniem art. 60 § 3 k.k. i nieskorzystaniem z dobrodziejstwa przepisu art. 60 § 6 pkt. 2 k.k. i orzeczenie 6 ( sześciu) miesięcy pozbawienia wolności względnie o przekazanie tejże sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I – szej instancji. ( str. 2 apelacji )

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zaskarżała wyrok w odniesieniu do obu oskarżonych w części dotyczącej orzeczenia o karze i środku kompensacyjnym wnosząc o zmianę wyroku przez wymierzenie oskarżonym kary pozbawienia wolności w wymiarze zbliżonym do górnej granicy ustawowego zagrożenia oraz przez orzeczenie środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienie szkody poprzez zasądzenie od oskarżonych solidarnie kwoty 70 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wyrządzenia szkody.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Apelacje są niezasadne.

Na wstępie należy podkreślić , że Sąd Okręgowy prawidłowo dokonał ustaleń faktycznych należycie oceniając ujawniony materiał dowodowy.

Wbrew zarzutom obu apelacji kary wymierzone oskarżonym kary nie noszą cech rażącej niewspółmierności. Zostały orzeczone z uwzględnieniem wszystkich okoliczności podmiotowych i przedmiotowych, a okoliczności te znalazły należyty wyraz w ich wysokości.

Odnosząc się do apelacji obrońcy oskarżonego X. Z. należy zwrócić uwagę , że w judykaturze funkcjonuje ugruntowany pogląd, że sprawca chcący skorzystać z nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 § 3 k.k. musi być lojalnym procesowym współpracownikiem organów ścigania oraz organów wymiaru sprawiedliwości i właśnie dlatego, trafnie, nazywany jest "małym świadkiem koronnym" we własnej i cudzej sprawie karnej. Składane wyjaśnienia muszą być zgodne z rzeczywistością (prawdziwe), szczere i konsekwentne (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 2013 r. II KK 184/13 ).

Przypomnieć trzeba, że oskarżony X. Z. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu , zaprzeczając – wbrew wiarygodnym zeznaniom pokrzywdzonego - by wychodził z samochodu i groził mu nożem. Na rozprawie wprawdzie oświadczył , że przyznaje się , jednak odmówił składania wyjaśnień . Po ujawnieniu wyjaśnień z postępowania przygotowawczego potwierdził je w części oświadczając ,że niektóre ich fragmenty np. dotyczące tego kto podszedł do samochodu chyba nie są prawdziwe. Swe wyjaśnienia przed sądem zakończył konstatacją ,że już dokładnie nie pamięta jak było.

Nie ulega zatem wątpliwości ,że oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz, że jego wyjaśnienia nie były ani szczere ani prawdziwe ani konsekwentne.

Wobec powyższego zarzut obrazy art. 60 § 3 k.k. podniesiony w apelacji obrońcy oskarżonego X. Z. należało uznać za niezasadny.

Niezasadny jest także zarzut rażącej niewspółmierności kary . Wbrew temu zarzutowi Sąd Okręgowy uwzględnił wszystkie okoliczności , które nakazuje brać pod uwagę art. 53§ 1 i 2 k.k. , w tym także , podnoszoną przez skarżącego dotychczasową niekaralność oskarżonego X. Z. ( k.15 uzasadnienia wyroku).

Nie zasługuje również na uwzględnienie apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.

Kary wymierzone obu oskarżonym uwzględniają w swej wysokości wszystkie okoliczności podmiotowe i przedmiotowe , w tym także podnoszony przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego dotychczasowy naganny tryb życia obu oskarżonych.

Kary te Sąd Apelacyjny uznał za współmierne do stopnia społecznej szkodliwości czynu i odpowiednie z punktu widzenia zadań prewencyjnych.

Niezasadny jest także zarzut 2 apelacji .

Wbrew stanowisku skarżącego Sąd Okręgowy prawidłowo orzekł obowiązek naprawienia szkody bez odsetek .

Wprawdzie od 1 lipca 2015 r. obowiązek naprawienia szkody z art. 46 k.k. stracił penalny charakter, stał się środkiem kompensacyjnym o charakterze cywilnoprawnym, jednak nie oznacza to, że obejmuje on także odsetki.

Obowiązek naprawienia szkody stanowi bowiem rekompensatę rzeczywistej , poniesionej przez pokrzywdzonego szkody pełniąc przede wszystkim funkcję kompensacyjną .

Odsetki nie mogą zostać uznane za odszkodowanie w rozumieniu art. 46 § 1 k.k., gdyż nie wynikają one z wyrządzenia przestępstwem szkody, a z opóźnienia w jej naprawieniu.

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku