Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, II Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Artur Mączyński

Protokolant: Anna Kozioł

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2017 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko R. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo w całości;

II.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę (...) (jednego tysiąca dwustu siedemdziesięciu jeden) złotych 20 (dwudziestu) groszy tytułem kosztów procesu;

III.  nie obciąża powódki nieuiszczonymi kosztami sądowymi w kwocie 480 (czterystu osiemdziesięciu) złotych 64 (sześćdziesięciu czterech) groszy.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2012 roku powódka M. W. wniosła o zasądzenie od pozwanego R. K. kwoty 3.206 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Jednocześnie wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż pozwany R. K. jest zarządcą Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S., gdzie mieszka powódka. Podniosła, iż w trakcie jego zarządu doszło do nagłego wzrostu opłat za ogrzewanie. Z ustaleń powódki wynika, iż ww. sytuacja powstała na skutek nieprawidłowego rozliczenia opłat z uwagi na podłączenie do instancji grzewczej nieruchomości przy ul. (...) podlicznika instalacji nieruchomości przy ul. (...). Zarządca nie informował jednak członków Wspólnoty Mieszkaniowej o ww. podłączeniu i nowych zasadach rozliczania ogrzewania. Nie uzyskał też na to zgody mieszkańców. Powódka ma również zastrzeżenia do zawartej przez pozwanego z firmą sprzątającą umowy na sprzątanie klatki ul. (...) i przylegającego do budynku chodnika zewnętrznego. Podnosi, iż zawarcie tej umowy również nie było konsultowane z mieszkańcami budynku.

W odpowiedzi na pozew, R. K. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki kosztów procesu.

W uzasadnieniu pisma pozwany zaprzeczył wszystkim wyraźnie nie przyznanym twierdzeniom powódki. Wskazał na brak legitymacji biernej po stronie pozwanego, gdyż właścicielem budynku jest Wspólnota Mieszkaniowa a nie zarządca wspólnoty, i to właściciele tworzący Wspólnotę Mieszkaniową podejmują czynności związane z zarządem budynku. Pozwany zakwestionował roszczenie powódki co do zasady, wskazując, iż jej rozliczenia opłat za ogrzewanie są niezasadne. Rozliczenia dokonane przez (...) były prawidłowe i za uzasadnione należało uznać zamontowanie podlicznika dla nieruchomości przy ul. (...). Pozwany wskazał, iż nie był obowiązany do informowania powódki o uchwałach podjętych przez Wspólnotę Mieszkaniową nieruchomości przy ul. (...), w tym o uchwale o rozdzieleniu instalacji centralnego ogrzewania i zamontowaniu podlicznika na węźle głównym, przez co powstała konieczność zmiany sposobu rozliczenia obu wspólnot z dostawy ciepła. Pozwany nie jest przy tym odpowiedzialny za brak podlicznika instalacji centralnego ogrzewania dla nieruchomości przy ul. (...). Decyzję w tym zakresie powinni bowiem podjąć właściciele nieruchomości wchodzących w skład (...), a nie zarządca. Do obowiązków pozwanego jako zarządcy nieruchomości należało natomiast zapewnić utrzymanie nieruchomości przy ul. (...) w S. w stanie porządku i czystości pomieszczeń. W związku z tym pozwany zawarł umowę na usługi sprzątania z podmiotem zewnętrznym. Nie potrzebował do tej czynności zgody właścicieli lokali wchodzących w skład (...), albowiem jest to czynność zwykłego zarządu.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

R. K. od 2001 roku zarządzał nieruchomością wspólną przy ul. (...) w S., która została mu przekazana w drodze przetargu przez Zarząd (...) w S. w związku z likwidacją jednostek administrujących nieruchomościami.

Do obowiązków pozwanego jako zarządcy nieruchomością wspólną należało między innymi utrzymanie w należytym stanie porządku i czystości pomieszczeń, urządzeń budynku oraz otoczenia, które służą do wspólnego użytku właścicieli.

Dowód: dokumentacja warunków konkursu, k. 247-248;

umowa o zarządzanie nieruchomościami, k. 249-260;

wykaz nieruchomości, k. 277-278;

zeznania pozwanego R. K., k. 504-506, 620-622.

Do 2009 roku w budynku przy ul. (...) w S. znajdował się węzeł centralnego ogrzewania, z którego prowadziła instalacja centralnego ogrzewania do mieszkań przy ul. (...) i ul. (...). Rozliczenie centralnego ogrzewania następowało według metrów kwadratowych powierzchni grzewczej każdego z lokali.

Do dnia 30 czerwca 2008 roku kwota centralnego ogrzewania obu budynków była wystawiana na fakturze dla Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...), gdyż tam znajdował się ww. węzeł centralnego ogrzewania. Zarządca tejże nieruchomości dzielił koszty według metrów kwadratowych powierzchni grzewczej i refakturował część kosztów na Wspólnotę Mieszkaniową nieruchomości przy ul. (...).

Dowód: zeznania świadka J. R., k. 374-376;

zeznania świadka B. L., k. 376-379;

zeznania pozwanego R. K., k. 504-506, 620-622.

Wspólnota Mieszkaniowa nieruchomości przy ul. (...) podjęła uchwalę o rozdzieleniu instalacji centralnego ogrzewania i zamontowaniu podlicznika na węźle głównym. Powstała zatem konieczność zmiany sposobu rozliczania obu Wspólnot z dostawy ciepła.

Po zamontowaniu podlicznika, rozliczenie centralnego ogrzewania dokonywane było w ten sposób, iż od wskazań licznika głównego odejmowano zużycie centralnego ogrzewania, wykazane w liczniku Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) i tę wartość dzielono między poszczególne mieszkania.

Pozwany nie był przy tym zobowiązany do informowania powódki i innych członków Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) o podejmowanych przez inną Wspólnotę uchwałach, nawet jeżeli dotyczyło to założenia podlicznika na węźle centralnego ogrzewania. Również członkowie Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) nie musieli uzyskać zgody od Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) na dokonywanie czynności związanych z ich nieruchomością. Od dnia 1 września 2009 roku, pozwany nie zarządzał już Wspólnotą Mieszkaniową nieruchomości przy ul. (...). P. dotyczący tej nieruchomości był montowany wówczas, gdy zarządcą była firma (...). R. K. nie był przy tym odpowiedzialny za brak podlicznika centralnego ogrzewania w budynku przy ul. (...). Możliwość decydowania o założeniu takiego licznika mieli jedynie właściciele lokali wchodzących w skład Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) i w tym zakresie powinni podjąć uchwałę, o czym informował ich pozwany. Mieszkańcy nie mogli jednak dojść do porozumienia w tej sprawie.

Pozwany informował właścicieli lokali wchodzących w skład Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) o sprawach dotyczących ich nieruchomości.

Dowód: pismo (...) z dnia 24 lipca 2008 roku, k. 40-41;

pismo pozwanego z dnia 14 czerwca 2011 roku, k. 75-76;

pismo pozwanego z dnia 7 września 2011 roku, k. 77-80;

protokół, k. 116-117;

pismo pozwanego z dnia 16 marca 2011 roku, k. 118;

pismo z dnia 9 lipca 2008 roku, k. 146-146 verte;

pismo z dnia 7 maja 2009 roku, k. 147;

pismo z dnia 2 czerwca 2009 roku, k. 148;

protokół odbioru układu do pomiaru ilości ciepła, k. 149-149 verte;

pismo pozwanego do (...)u, k. 150;

dokumenty (...)u, k. 158-178 verte, 605-609;

zeznania świadka J. Z., k. 347-348, 477-478, 593-593 verte;

zeznania świadka J. R., k. 374-376;

zeznania świadka B. L., k. 376-379;

zeznania świadka U. P., k. 379-381;

zeznania świadka W. S., k. 381-383;

zeznania świadka T. M., k. 439-452;

zeznania świadka M. Ś., k. 499-500;

zeznania pozwanego R. K., k. 504-506, 620-622;

zeznania powódki M. W., k. 501-504.

Zmiana sposobu rozliczania kosztów zużytej energii wynikająca z opomiarowania jednego z budynków była prawidłowa i zgodna z zasadami wynikającymi z ustawy - Prawo Energetyczne i wynikała z powstania technicznych możliwości dokonania prawidłowych rozliczeń opartych na pomiarze ilości zużytego ciepła poprzez układ pomiarowo-rozliczeniowy (licznik ciepła).

Dla okresu od października do grudnia 2009 roku i za lata 2010-2011 przedsiębiorstwo energetyczne rozliczało koszty dostarczonej energii według wskazań licznika ciepła (podlicznika). Sposób rozliczania energii był prawidłowy.

Po zamontowaniu podlicznika dla jednego z budynków i zażądaniu przez jednego z zarządców rozliczania według wskazań liczników ciepła przedsiębiorstwo energetyczne nie miało innej możliwości jak rozliczać odbiorców według wskazań liczników ciepła. Nie miało możliwości rozliczać odbiorców według dotychczasowej zasady rozbijania wskazań licznika głównego za pomocą wskaźnika.

Rozliczenia centralnego ogrzewania dotyczące Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) po zamontowaniu podlicznika we Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) były prawidłowe.

Działania podejmowane przez zarządcę nieruchomości zmierzające do zamontowania podlicznika były uzasadnione i prawidłowe.

Dowód: opinia biegłego sądowego, k. 648-662.

W 2009 roku powódka wpłaciła zaliczki na centralne ogrzewanie w kwocie 2.444,40 złotych, przy koszcie centralnego ogrzewania 2.864,58 złotych. Różnica do zapłaty wynosiła 420,18 złotych.

W 2010 roku powódka wpłaciła zaliczki na centralne ogrzewanie w kwocie 3.136,25 złotych, a koszty wynosiły 4.215,03 złotych. Różnica do zapłaty wynosiła 1.079,88 złotych.

W 2011 roku zaliczki na centralne ogrzewanie, które wpłaciła powódka wynosiły 4.228,56 złotych, a koszty 3.485,88 złotych. Różnica do zwrotu wyniosła 742,68 złotych.

Rozliczenia te zostały prawidłowo dokonane w oparciu o faktury (...).

Dowód: dokumenty, k. 93-96, 99-108, 111-113, 115, 120, 121;

zeznania świadka B. L., k. 376-379.

Podstawą zawarcia umowy dotyczącej sprzątania terenu o powierzchni 200 metrów kwadratowych było porozumienie zawarte między Wspólnotą Mieszkaniową nieruchomości przy ul. (...) Gminą M. S. o nieodpłatnym przekazaniu. Zgodnie z tym porozumieniem Wspólnota przejęła na siebie obowiązek utrzymania w należytym stanie technicznym i sanitarnym przejętego terenu. Porozumienie zawarte zostało w oparciu o uchwałę nr 4/2011 z dnia 1 marca 2011 roku i podpisane przez dwóch właścicieli posiadających większość udziałów w nieruchomości. Podpisanie takiego porozumienia nie było czynnością przekraczającą zwykły zarząd.

Wykonanie ww. czynności powierza się podmiotom, które zajmują się usługami w zakresie utrzymania porządku. Zarządca mógł zawrzeć tego typu umowę z podmiotem zewnętrznym. Zaliczki na ten cel były natomiast ustalane w podejmowanych przez Wspólnotę co roku uchwałach.

Dowód: porozumienie z dnia 28 czerwca 2011 roku wraz z załącznikami, k. 54-60;

uchwała nr 4/2011, k. 290.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się niezasadne.

Strona powodowa upatrywała odpowiedzialności pozwanego w treści przepisu art. 415 k.c., zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Powódka wywodziła w toku niniejszego procesu, iż podmiotem odpowiedzialnym za podłączenie osobnego podlicznika na węźle centralnego ogrzewania dla Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...), a co za tym idzie niewłaściwe rozliczanie rachunków za centralne ogrzewanie i podwyższenie ich wysokości jest R. K., jako zarządca nieruchomości przy ul. (...) w S.. W ocenie powódki zawyżone rachunki stanowią jej szkodę. Zawinione zachowanie pozwanego powodujące szkodę majątkową wynikało z niedopełnienia obowiązków zarządcy nieruchomości nałożonych na pozwanego przez przepisu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami. Powódka miała również zastrzeżenia do zawartej przez pozwanego z firmą sprzątającą umowy na sprzątanie klatki ul. (...) i przylegającego do budynku chodnika zewnętrznego. Podniosła, iż zawarcie tej umowy nie było konsultowane z mieszkańcami budynku w związku z tym nie należy ich obciążać jej kosztami.

Strona pozwana zarzuciła natomiast brak legitymacji procesowej po stronie R. K. i wskazała, iż pozwany pełnił jedynie funkcję zarządcy przedmiotowej nieruchomości i tym samym nie może on ponosić odpowiedzialności za szkody powstałe w jej obrębie. Za szkody te odpowiedzialność ponosić powinna, będąca właścicielem nieruchomości, Wspólnota Mieszkaniowa nieruchomości przy ul. (...). Pozwany zakwestionował roszczenie powódki co do zasady, wskazując, iż jej rozliczenia opłat za ogrzewanie są niezasadne. Rozliczenia dokonane przez (...) były prawidłowe i za uzasadnione należało uznać zamontowanie podlicznika dla nieruchomości przy ul. (...). Pozwany wskazał, iż nie był obowiązany do informowania powódki o uchwałach podjętych przez Wspólnotę Mieszkaniową nieruchomości przy ul. (...), w tym o uchwale o rozdzieleniu instalacji centralnego ogrzewania i zamontowaniu podlicznika na węźle głównym, przez co powstała konieczność zmiany sposobu rozliczenia obu wspólnot z dostawy ciepła. Pozwany nie jest przy tym odpowiedzialny za brak podlicznika instalacji centralnego ogrzewania dla nieruchomości przy ul. (...). Decyzję w tym zakresie powinni bowiem podjąć właściciele nieruchomości wchodzących w skład (...), a nie zarządca. Do obowiązków pozwanego jako zarządcy nieruchomości należało natomiast zapewnić utrzymanie nieruchomości przy ul. (...) w S. w stanie porządku i czystości pomieszczeń. W związku z tym pozwany zawarł umowę na usługi sprzątania z podmiotem zewnętrznym. Nie potrzebował do tej czynności zgody właścicieli lokali wchodzących w skład (...), albowiem jest to czynność zwykłego zarządu.

Sąd Rejonowy uznał, iż powództwo w niniejszej sprawie nie mogło zostać uwzględnione.

Zważyć należy, iż stosownie do przepisu art. 185 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147), zarządca nieruchomości działa na podstawie umowy o zarządzanie nieruchomością, zawartej z jej właścicielem, wspólnotą mieszkaniową albo inną osobą lub jednostką organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości, ze skutkiem prawnym bezpośrednio dla tej osoby lub jednostki organizacyjnej. Umowa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. Aby można było w ogóle rozważać kwestię odpowiedzialności uregulowanej ustawą o gospodarce nieruchomościami, należałoby najpierw wykazać, iż dany zarządca miał zawartą umowę o zarządzanie nieruchomością w formie pisemnej. Brak zachowania tej formy skutkuje bowiem nieważnością umowy.

Z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, iż od 2001 roku R. K. zarządzał nieruchomością wspólną przy ul. (...) w S., która została mu przekazana w drodze przetargu przez Zarząd (...) w S. w związku z likwidacją jednostek administrujących nieruchomościami. Do obowiązków pozwanego jako zarządcy nieruchomością wspólną należało między innymi utrzymanie w należytym stanie porządku i czystości pomieszczeń, urządzeń budynku oraz otoczenia, które służą do wspólnego użytku właścicieli. Na podstawie przedmiotowej umowy zarządca był odpowiedzialny względem Gminy M. S. za szkody wynikłe z nienależytego wykonania przez niego zobowiązań umowy.

W ocenie Sądu I instancji, strona powodowa nie wykazała przesłanki odpowiedzialności pozwanego, w tym w szczególności nie wykazała jego winy w powstaniu szkody. R. K. pełnił, w stosunku do nieruchomości przy ul. (...) w S., jedynie funkcję zarządcy. Miał obowiązek wykonywania wszelkich czynności zmierzających do utrzymania nieruchomości w stanie niepogorszonym, co też czynił. Właścicielem budynku przy ul. (...) w S. jest Wspólnota Mieszkaniowa, a zatem wyłącznie właściciele tworzący Wspólnotę Mieszkaniową mają możliwość podejmowania wszelkich decyzji związanych z budynkiem, a nie zarządca nieruchomości. Zarządca jest bowiem jedynie swego rodzaju wykonawcą ich decyzji.

W przedmiotowej sprawie sąsiednia Wspólnota Mieszkaniowa, tj. Wspólnota Mieszkaniowa nieruchomości przy ul. (...) podjęła uchwalę o rozdzieleniu wspólnej instalacji centralnego ogrzewania i zamontowaniu podlicznika dla ich budynku na węźle głównym centralnego ogrzewania. Pozwany nie był obowiązany do informowania powódki i innych właścicieli lokali przy ul. (...) o uchwałach podjętych przez Wspólnotę Mieszkaniową nieruchomości przy ul. (...), w tym o uchwale o rozdzieleniu instalacji centralnego ogrzewania i zamontowaniu podlicznika na węźle głównym. Była to bowiem uchwała podjęta przez inną wspólnotę. Członkowie Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) nie musieli również uzyskać zgody od Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) na dokonywanie czynności związanych z ich nieruchomością. R. K. nie był przy tym odpowiedzialny za brak podlicznika centralnego ogrzewania w budynku przy ul. (...). Możliwość decydowania o założeniu takiego licznika mieli bowiem jedynie właściciele lokali wchodzących w skład Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) i w tym zakresie powinni podjąć odpowiednią uchwałę, o czym informował ich pozwany. Jak wynika z opinii biegłego sądowego, działania podejmowane przez pozwanego zmierzające do zamontowania podlicznika były natomiast uzasadnione i prawidłowe. Mieszkańcy przez wiele lat nie mogli jednak dojść do porozumienia w tej sprawie, toteż pozwany nie mógł podjąć samodzielnej decyzji i czynności w tym zakresie. Nie może być przecież tak, iż odpowiedzialność za ewentualną szkodę ponosi osoba, która nie ma praktycznie żadnego wpływu na wypełnienie swoich obowiązków. W tej sytuacji to Wspólnota Mieszkaniowa ponosiłaby wyłączną winę za szkodę, a nie osoba zarządzająca mieniem należącym do Wspólnoty, która wbrew sugestii zarządcy nie podjęła stosownych decyzji w tym zakresie. W tych okolicznościach pozwanemu nie można byłoby uczynić zarzutu niedopełnienia obowiązków zarządcy nieruchomości, w tym iż nie dołożył starań koniecznych do należytego utrzymania nieruchomości. Pozwany, jako zarządca jest tylko i wyłącznie wykonawcą woli Wspólnoty Mieszkaniowej, która nie potrafiła dojść do porozumienia w tym zakresie. Dlatego też, pozwany nie mógł być winny jakiejkolwiek szkody, która mogłaby powstać na skutek nie podjęcia decyzji przez Wspólnotę.

Podkreślić bowiem należy, iż R. K. prawidłowo wykonywał swoje obowiązki. Informował właścicieli lokali wchodzących w skład Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) o sprawach dotyczących ich nieruchomości, a także dbał o utrzymanie nieruchomości przy ul. (...) w S. w stanie porządku i czystości pomieszczeń. W tym celu pozwany zawarł umowę na usługi sprzątania z podmiotem zewnętrznym. Do tej czynności nie potrzebował jednak zgody właścicieli lokali wchodzących w skład (...), albowiem stanowiła ona obowiązek nałożony na niego umową z Gminą, a zatem nie była to czynność przekraczająca zwykły zarząd nieruchomością.

Zmiana sposobu rozliczania kosztów zużytej energii wynikająca z opomiarowania jednego z budynków była prawidłowa i zgodna z zasadami wynikającymi z ustawy - Prawo Energetyczne. Wynikała z powstania technicznych możliwości dokonania prawidłowych rozliczeń opartych na pomiarze ilości zużytego ciepła poprzez układ pomiarowo-rozliczeniowy (licznik ciepła). Na jej skutek powstała jednak konieczność zmiany sposobu rozliczania obu Wspólnot z dostawy ciepła. Dla okresu od października do grudnia 2009 roku i za lata 2010-2011 przedsiębiorstwo energetyczne rozliczało koszty dostarczonej energii według wskazań licznika ciepła (podlicznika). Sposób rozliczania energii był prawidłowy. Po zamontowaniu podlicznika, rozliczenie centralnego ogrzewania dokonywane było w ten sposób, iż od wskazań licznika głównego odejmowano zużycie centralnego ogrzewania, wykazane w liczniku Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) i tę wartość dzielono między poszczególne mieszkania. Przedsiębiorstwo energetyczne nie miało innej możliwości jak rozliczać odbiorców według wskazań liczników ciepła. Nie miało możliwości rozliczać odbiorców według dotychczasowej zasady rozbijania wskazań licznika głównego stosownie do metrażu nieruchomości. Wbrew stanowisku powódki, rozliczenia centralnego ogrzewania dotyczące Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) po zamontowaniu podlicznika we Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) były prawidłowe. Działania zamontowania podlicznika ujawniły bowiem, iż budynki zużywają energię w innej wielkości niż to wynikało ze stosowania dotychczasowych rozliczeń według wskaźnika podziałowego wynikającego z powierzchni ogrzewanych lokali. Podjęcie działań spowodowania energooszczędnych zachowań u najemców lokali narzuca na zarządcę budynku Ustawa Prawo Energetyczne. Zamontowanie podlicznika ujawniło, że do czasu rozdziału rozliczeń za zużytą energię cieplną dla poszczególnych budynków prawdopodobnie miało miejsce nieuzasadnione obciążanie kosztami energii cieplnej lokatorów sąsiedniej wspólnoty. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność podnoszona przez stronę powodową, iż w opinii biegłego nie uwzględniono, czy budynki miały elewację czy nie. Taki wniosek nie został złożony przez powódkę, a przede wszystkim okoliczność ta nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, gdyż ostatecznie rozliczenia i tak okazały się prawidłowe. Poza tym, i tak nie sposób byłoby obarczać pozwanego tym, czy była elewacja czy tez nie.

W świetle powyższych okoliczności powództwo musiało podlegać oddaleniu w całości. Powódka nie wykazała bowiem przesłanek odpowiedzialności wskazanych w art. 415 k.c. Po pierwsze nie wykazała winy pozwanego w postaniu ewentualnej szkody. Po drugie nie wykazała nawet, aby poniosła jakąkolwiek szkodę i jaka była jej wysokość. Strona powodowa nie zaoferowała bowiem żadnego wiarygodnego dowodu na wykazanie swoich twierdzeń, a to na niej zgodnie z art. 6 k.c. ciążył ten obowiązek. Przedłożyła jedynie swoje własne rozliczenia, które stanowią wyłącznie dokument prywatny. Nadto, zostały one zakwestionowane przez stronę pozwaną. Strona powodowa ograniczyła się bowiem tylko do stwierdzenia, iż jej rachunki za centralne ogrzewanie są za wysokie, a odpowiedzialność za to ponosi pozwany, jako zarządca nieruchomości.

Brak było również podstaw do pociągnięcia pozwanego do odpowiedzialności w oparciu o art. 185 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147), co zostało już wyżej wyjaśnione.

W tym stanie rzeczy, należało orzec jak w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na podstawie przepisu art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, zasądzono od powódki na rzecz pozwanego, zwrot poniesionych przez niego kosztów procesu. Na koszty te złożyły się należności z tytułu zastępstwa procesowego w wysokości 600 złotych, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych, zaliczki na wynagrodzenie biegłego sądowego – 600 złotych i 54,20 złotych tytułem zaliczki na koszty przesłuchania świadka. Łącznie zasądzono zatem kwotę 1.271,20 złotych.

W punkcie III. wyroku Sąd orzekł o nieuiszczonych kosztach sądowych w postaci pozostałej części wydatków na opinię biegłego. Wynagrodzenie biegłego sądowego za sporządzenie opinii w sprawie wyniosło 1.680,64 złote. Na pokrycie tej kwoty pobrano od stron zaliczki w kwotach po 600 złotych. Do rozliczenia pozostała zatem kwota 480,64 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych. Art. 113 ust. 4 u.k.s.c. stanowi w odniesieniu do kosztów sądowych odpowiednik przepisu art. 102 k.p.c. Zgodnie z jego dyspozycją, w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może odstąpić od przewidzianego w art. 113 ust. 2 - 3a u.k.s.c. obciążenia kosztami sądowymi m.in. strony, której czynność spowodowała ich powstanie. Sąd postanowił odstąpić od obciążenia powódki ww. kosztami z uwagi na jej sytuację materialną. Powódka nie była co prawda zwolniona od kosztów sądowych, jednak w toku niniejszego postępowania przedłożyła dokumenty, z których wynika, iż jej sytuacja materialna nie pozwala na pokrycie ww. kosztów. Powódka jest osobą bezrobotną. Co prawda posiada prawo do zasiłku dla bezrobotnych w kolejnych okresach, jednak jego wysokość jest różna. Nie posiada innych dochodów ani oszczędności. Z deklaracji podatkowej powódki wynika, iż w 2016 roku nie osiągnęła żadnego przychodu. Korzysta z pomocy rodziny. W przypadku kosztów sądowych sytuacja materialna powódki wskazuje na faktyczną niemożliwość ich wyegzekwowania, zatem obciążanie jej nieuiszczonymi kosztami sądowymi byłoby w niniejszej sprawie niecelowe. Ponadto, dość, iż powódka uiściła opłatę sądową od pozwu i zaliczkę na biegłego. Częściowe obciążenie powódki wydatkami za wynagrodzenie biegłego było mimo wszystko uzasadnione z uwagi na składane przez nią liczne wnioski dowodowe.