Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2017r.

Sąd Rejonowy w Słupcy II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Katarzyna Radke

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Wziętek

po rozpoznaniu w dniach 22.02.17r.,10.04.17r. i 31.05.17r. sprawy:

L. S. (S.), urodz. (...) w R., s. H. i D.

oskarżonego o to, że:

w dniu 30.09.2016r. o godzinie 12:45 w miejscowości S.
gm. S. na drodze nr (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny m-ki M. nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,37 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o przestępstwo z art 178a § 1 k.k.

1.  Oskarżonego L. S. (S.) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny po 20,- (dwadzieścia) złotych każda.

2.  Na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet wymierzonej grzywny okres zatrzymania go w sprawie w dniu 30.09.2016r tj. 1 dzień, uznając iż do uiszczenia pozostanie jeszcze grzywna w wymiarze 98 (dziewięćdziesięciu ośmiu) stawek dziennych.

3.  Na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii (...) na okres 3 (trzech) lat.

4.  Na podstawie art. 63 § 2 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania mu prawa jazdy w sprawie od dnia 30.09.2016r.

5.  Na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej ( (...)/ (...)) świadczenie pieniężne w kwocie 5.000,- (pięć tysięcy) zł.

6.  Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 398,82 (trzysta dziewięćdziesiąt osiem 82/100), w tym opłatę w kwocie 200 (dwieście) złotych.

SSR Katarzyna Radke

Sygn. akt II K 452/16

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2016 roku asp. szt. W. K. i mł. asp. A. S. pełnili służbę radiowozem nieoznakowanym w miejscowości S.. Służba ta polegała na nadzorze statycznym. Tego dnia, o godzinie 12:45 wracał do domu L. S. samochodem marki M. o numerze rejestracyjnym (...) ze szkolenia firmowego w hotelu (...) w O.. Oskarżony jechał z pasażerem – właścicielem pojazdu M. P., drogą (...) do W.. Dzień wcześniej, będąc w hotelu na imprezie, oskarżony wypił trzy lampki wina i niewiele jadł. Następnego dnia rano nie zjadł śniadania i około południa ruszył w drogę. W S., o godzinie 12:45, L. S. został zatrzymany patrol policji w składzie (...) w związku z przekroczeniem prędkości na terenie zabudowanym. Zatrzymania dokonał A. S., który po tym jak wyczuł woń alkoholu od oskarżonego, postanowił poddać kierowcę badaniu (...). Urządzenie wykazało u oskarżonego o godzinie 12:50 – 0,37 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i o godzinie 13:09 – 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Powyższy wynik zweryfikowano alkometrem A2.0 w KPP w S., który wykazał o godzinie 13:13 - 0,37 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i o godzinie 13:15 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Po tym jak policjant wyczuł alkohol u oskarżonego i poinformował go o konieczności przeprowadzenia badania, wówczas L. S. odmówił poddania się badaniu twierdząc, że policjanci nie mają prawa sprawdzać trzeźwości. Jednak po poinformowaniu o podstawach prawnych kontroli stanu trzeźwości i sprawdzeniu przez oskarżonego tego faktu w Internecie, kierowca poddał się badaniu. Funkcjonariusze policji zatrzymali oskarżonemu dokument prawa jazdy, nie nałożyli mandatu za przekroczenie prędkości, ponieważ było ono nieduże, a konsekwencje jazdy w stanie nietrzeźwości były większe niż popełnionego wykroczenia.

Oskarżony L. S. ma 48 lat, posiada obywatelstwo niemieckie, jest kawalerem, posiada wykształcenie wyższe ekonomiczne, prowadzi własną działalność gospodarczą w Niemczech, osiąga dochód wynagrodzeniem 2.500 zł miesięcznie, nie był karany.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie częściowo wyjaśnień oskarżonego (k 72 - 73), zeznań świadków A. S. (k 91 - 92), W. K. (k 100 -101), dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i ujawnionych na rozprawie, tj. danych osobopoznawczych (k – 23a – 24, 36, karty karnej (k 60), protokołu badania stanu trzeźwości (k 2 - 5), informacji z Ewidencji Działalności Gospodarczej (k 47), odpisu skróconego aktu urodzenia (k 48), notatników służbowych policjantów (k 79 – 85), informacji z KPP w S. (k 86).

Oskarżony L. S. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że przebywał w hotelu na szkoleniu i dzień wcześniej przed zatrzymaniem w nocy pił alkohol w ilości 3 lampek wina, następnego dnia celowo opóźniał wyjazd, mimo że przed wyjazdem z hotelu czuł się bardzo dobrze, czuł się wypoczęty i w dobrej formie, nie czuł wpływu alkoholu na jego organizm. Został zatrzymany przez policjantów, trzy razy był badany na obecność alkoholu, jego błędem było niezjedzenie śniadania przed wyjazdem. Jechał z panem M. jako pasażerem do W.. Sytuacja ta jest dla niego traumatyczna i nie ma praktycznie możliwości prowadzenia firmy. Prawo jazdy jest mu potrzebne i w życiu zawodowym i prywatnym, ponieważ pomaga matce. Zdaniem sądu, wyjaśnienia oskarżonego są częściowo wiarygodne, tj. wiarygodne jest, że oskarżony pił alkohol i w jakiej ilości oraz kierował samochodem w dniu 30 września 2016 roku jadąc z pasażerem do W. i że został zatrzymany przez patrol policji. Wiarygodne jest też to, że oskarżony wcześniej nie był karany – ponieważ wynika to z karty karnej i informacji z KPP w S. o braku odnotowanych wykroczeń. Natomiast pozostałe wyjaśnienia – zdaniem sądu – zmierzają do przedstawienia L. S. w lepszym świetle, w szczególności fakt, że oskarżony celowo opóźniał wyjazd pomimo tego, że jak wyjaśnił, czuł się bardzo dobrze, czuł się wypoczęty i w dobrej formie, nie czuł wpływu alkoholu na jego organizm. Widać tutaj niekonsekwencję i brak logiki w wyjaśnieniach. Skoro bowiem oskarżony wyjaśnia, że nie był świadomy tego, że może mieć jeszcze jakąkolwiek zawartość alkoholu w organizmie, po cóż miałby opóźniać wyjazd do domu. Należy przyjąć, że oskarżony pomimo tego, że przeczuwał obecność alkoholu w organizmie wyruszył w drogę, ponieważ m.in. pasażer nalegał na wyjazd, następnie został zatrzymany za nieznaczne przekroczenie prędkości i niejako „przy okazji” kontroli „wpadł”. Reasumując wyjaśnienia oskarżonego były tylko częściowo wiarygodne.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków A. S. i W. K. – funkcjonariuszy policji, którzy dokonali zatrzymania oskarżonego. Niewątpliwie świadkowie ci nie mieli interesu w tym aby zeznawać niewiarygodnie, trudno jest również uznać, że świadkowie ci mieliby mieć jakiś cel w tym aby fałszywie świadczyć przeciwko oskarżonemu stwierdzając, że oskarżony został zatrzymany, ponieważ nieznacznie przekroczył prędkość i wówczas okazało się w rozmowie, że od L. S. czuć alkohol. Świadkowie nie mieli interesu w tym aby nieprawdziwie zeznać, że oskarżony początkowo nie chciał się poddać badaniu i dopiero jak sprawdził w Internecie, że policja może sprawdzać stan trzeźwości poddał się procedurze. Z wyjaśnień samego oskarżonego wynika, że jechał do W. i w pojeździe nie był sam tylko jechał z pasażerem. Zdaniem sądu, zeznania świadków są logiczne i spójne, potwierdzają je protokoły badania alkosensorem i alkometrem, wskazujące na stan nietrzeźwości oskarżonego.

Wartość dowodowa dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i ujawnionych na rozprawie, tj. danych osobopoznawczych, karty karnej, protokołu badania stanu trzeźwości, informacji z Ewidencji Działalności Gospodarczej, odpisu skróconego aktu urodzenia, notatników służbowych policjantów, informacji z KPP w S. nie budziła – zdaniem sądu - wątpliwości, a więc sąd uznał je za przydatne do rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd uznał oskarżonego L. S. za winnego tego, że w dniu 30 września 2016 roku o godzinie 12.45 w miejscowości S. gmina S. na drodze nr (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki M. o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,37 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. przestępstwa z art. 178 a § 1 kk. Nie ulega wątpliwości, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu przestępstwa, tj. znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym mając świadomość znajdowania się w takim stanie. Oskarżony pił bowiem wcześniej alkohol, do czego się przyznał przed funkcjonariuszami policji, a wcześniej próbował uniknąć badania stanu trzeźwości licząc się z tym, że kontrola może wykazać niekorzystny dla niego wynik. Dodać należy, że oskarżonego nie zwalnia z odpowiedzialności to, że mieszka i pracuje w Niemczech, gdzie być może są inne zasady pociągania sprawców jazdy samochodem w stanie nietrzeźwości do odpowiedzialności. L. S. jechał samochodem w Polsce, gdzie obowiązuje polskie prawo i ewentualna nieznajomość tych norm przez oskarżonego go nie usprawiedliwia. Fakt ten oddaje rzymska paremia ignorantia legis non excusat (nieznajomość prawa nie jest usprawiedliwieniem). Jest to zasada uznająca fikcję powszechnej znajomości prawa. Dodać należy, że oskarżony kierował samochodem po drodze powiatowej z zamiarem dotarcia do W., nie jechał sam tylko z pasażerem, ponadto został zatrzymany, ponieważ przekroczył prędkość na terenie zabudowanym (nieznacznie). Reasumując, sąd uznał, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona przestępstwa z art. 178 a § 1kk.

Wymierzając oskarżonemu karę sąd miał na względzie jako okoliczność łagodzącą fakt, że oskarżony nie był karany oraz stan nietrzeźwości, który można ocenić jako średni, ponadto że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Okolicznością obciążającą było to, że oskarżony nie jechał sam, a więc nie narażał tylko siebie, wybrał się w daleką trasę, początkowo nie chciał się poddać badaniu stanu trzeźwości przeczuwając niekorzystny dla siebie wynik oraz to, że powodem zatrzymania było popełnienie przez oskarżonego wykroczenia drogowego (nieznacznego przekroczenia prędkości). Te okoliczności, pomimo przyznania się do popełnienia przestępstwa i wyrażenia przez oskarżonego skruchy, nie dały możliwości warunkowego umorzenia postępowania karnego. Sąd może bowiem warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. I tak jeśli chodzi osobę sprawcy można przyjąć, że przesłanki warunkowego umorzenia postępowania karnego zostały spełnione, inaczej rzecz się ma, jeśli chodzi o stwierdzenie czy wina sprawcy nie była znaczna, jak i stopień społecznej szkodliwości był oceniany jako taki, który nie jest znaczny. Mając na uwadze powyższe trzeba stwierdzić, że tych przesłanek brakuje zachowaniu L. S.. Oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, jechał w dzień po drodze powiatowej i został zatrzymany do kontroli z uwagi na nieznaczne (ale jednak) przekroczenie prędkości, ponadto udawał się w długą trasę z pasażerem. Wynik 0,37 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, stwierdzony u oskarżonego, stanowi - 0,78 ⁰/00 alkoholu we krwi i nie jest wartością graniczną – na granicy przestępstwa i wykroczenia, tylko jest wartością średnią. Okoliczność ta też nie daje możliwości warunkowego umorzenia postępowania karnego. Niniejsza sprawa niczym nie różni się od spraw tego rodzaju, tj. nie ma powodu, aby oskarżonego potraktować inaczej niż innych sprawców przestępstwa z art. 178a § 1 kk. Również okoliczności związane z niemożnością prowadzenia pojazdów wobec zatrzymania prawa jazdy i skutki z tym związane (zarówno w życiu prywatnym jak i zawodowym) nie mogą stanowić podstawy do zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa art. 66 kk. Są to normalne następstwa jazdy w stanie nietrzeźwości pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym.

Mając na uwadze powyższe sąd wymierzył oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny po 20 złotych każda. Jest to kara sprawiedliwa i adekwatna wagi popełnionego przez oskarżonego czynu, pozostaje również w sferze możliwości majątkowych i zarobkowych oskarżonego.

Sąd orzekł również wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B na okres trzech lat. Jest to jednocześnie minimalny zakaz jaki można wymierzyć w przypadku skazania za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 kk.

Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania mu prawa jazdy od dnia 30.09.2016 roku.

Na podstawie art. 43a § 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Na podstawie przepisów powołanych w wyroku sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe uznając, że jego sytuacja materialna pozwala na ich uiszczenie.

SSR Katarzyna Radke