VI Gz 90/17
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-06-2017
-
Osoba publikująca:Monika Jabłońska
-
Korektor:Monika Jabłońska
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt VI Gz 90/17
POSTANOWIENIE
Dnia 19 czerwca 2017 r.
Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO Joanna Rusińska ( spr.)
Sędziowie SO Jerzy P. Naworski
SO Zbigniew Krepski
po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2017r.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa M. C.
przeciwko M. U.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 3 stycznia 2017r., sygn. akt V GC 243/16
postanawia
odrzucić zażalenie.
Jerzy P. Naworski Joanna Rusińska Zbigniew Krepski
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy odrzucił wniosek pozwanego o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych sprzeciwu od nakazu zapłaty uznając, że po odrzuceniu sprzeciwu wniosek pozwanego w tym przedmiocie jest niedopuszczalny (art.171 k.p.c.). Na marginesie Sąd ten zaznaczył, że pozwany nie uprawdopodobnił, iż uchybił terminowi bez swej winy.
W zażaleniu pozwany wniósł o uchylenie postanowienia Sądu I instancji.
W odpowiedzi na zażalenie powód wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów postępowania za instancję odwoławczą.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie jako niedopuszczalne podlegało odrzuceniu.
Możliwość zaskarżenia postanowienia odrzucającego wniosek o przywrócenie terminu rozpatrywać należy w kontekście przewidzianego w art. 394 § 1 k.p.c. uregulowania ogólnego, przewidującego zaskarżalność postanowień sądu pierwszej instancji kończących postępowanie w sprawie. Nie budzi bowiem wątpliwości, że postanowienia o takim przedmiocie nie zostały wymienione jako zaskarżalne w katalogu zawartym w tym przepisie. Odpowiedź na pytanie czy zażalenie na postanowienie o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia opłaty od apelacji jest dopuszczalne zależy zatem od oceny, czy postanowienie tej treści może zostać uznane za kończące postępowanie. Według dominującej linii orzecznictwa, na postanowienie o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych środka zaskarżania zażalenie nie przysługuje (por. m.in. uchwałę SN z 4.1.2008 r., III CZP 119/07, OCNC – ZD 2008, nr 4, poz.98).
W wypadku złożenia wniosku o przywrócenie terminu strona dokonuje jednocześnie bowiem dwóch odrębnych czynności procesowych: składa wniosek i dokonuje spóźnionej czynności. Orzeczeniem kończącym sprawę będzie zatem dopiero rozstrzygnięcie dotyczące środka zaskarżenia, gdyż ono dopiero na trwale zamyka drogę do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty przez sąd danej instancji (por uchwała 7 sędziów SN z 31.5.2000 r., III ZP 1/00, OSNC 2000, nr 1, poz.1).
Z tych względów, zażalenie jako niedopuszczalne podlegało odrzuceniu przez Sąd II instancji na podstawie art.373 k.p.c. w z w. z art.397 § 2 k.p.c.
Odnosząc się na marginesie sprawy do dopuszczalność przywrócenia terminu do usunięcia braków formalnych czynności procesowej należy zaznaczyć, że w praktyce sądowej dominuje stanowisko, zgodnie z którym dopuszcza się przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych czynności procesowej, ale tylko do czasu, dopóki nie zostało wydane zarządzenie lub orzeczenie prowadzące do jej formalnej bezskuteczności z powodu nieusunięcia braków (zwrot pisma procesowego, odrzucenie środka zaskarżenia). Jeżeli zaś doszło już do zniweczenia czynności procesowej (zwrotu pisma, odrzucenia środka zaskarżenia), to przywrócenie terminu do usunięcia jej braków formalnych jest bezprzedmiotowe, jako że nie może prowadzić do „odżycia" skuteczności tej czynności. Dla przyjęcia, że wniosek dotyczy tylko braków formalnych środka zaskarżenia, niezbędna jest jednak wnikliwa ocena konkretnego wniosku o przywrócenie terminu.
O kosztach postępowania zażaleniowego rozstrzygnie Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę (art.108 § 1 k.p.c.).
Jerzy P. Naworski Joanna Rusińska Zbigniew Krepski
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)