Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2017 r. w Gliwicach

sprawy J. Z. (Z.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 7 września 2016 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu J. Z. prawo do emerytury od dnia 1 sierpnia 2016r.,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. na rzecz odwołującego kwotę 360zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSR del. Magdalena Kimel

Sygn. akt VIII U 1765/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 07 września 2016 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z., odmówił ubezpieczonemu J. Z. prawa do emerytury. W uzasadnieniu podał, że ubezpieczony nie udowodniał na dzień 31.12.1998 roku 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

W odwołaniu ubezpieczony domagał się zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania prawa do emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z., wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Wskazał ponadto, że ubezpieczony nie sprecyzował jakich okresów domaga się do zaliczenia jako pracy w warunkach szczególnych, ponadto, do wniosku o świadczenie odwołujący nie przedłożył świadectwa wykonywania prac w warunkach szkodliwych, a jedynie zeznania świadków.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. Z. urodził się (...), nie przystąpił do OFE, do 31 grudnia 1998 roku udowodnił ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Ubezpieczony w okresie od dnia 18 maja 1972 r do dnia 31 maja 1989 r zatrudniony był w Hucie (...) na stanowisku walcownika. W początkowym okresie zatrudnienia do dnia 24 października 1973 r ubezpieczony zajmował stanowisko odciągacza. W tym czasie przyuczał się do obsługi zwijarek i do pracy na nożycach, a także do pracy na stanowisku walcownika.

W okresie od dnia 24.10.1973 r do dnia 25.10.1975 r ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Po powrocie z wojska J. Z. rozpoczął pracę na stanowisku walcownika.

Pracę wykonywał na hali na której znajdował się ciąg walcowniczy w skład którego wchodziło 5 walcarek, które składały się z 4 walców. Do obowiązków odwołującego należała obsługa walca, wprowadzał gorący materiał do wykrojów górnych. Wymieniał także profile walców. Brygada walcownicza składała się z około 30 pracowników. Na stanowisku odwołującego pracowało trzech pracowników, którzy obsługiwali cztery podzespoły walcarek. (...) pracy wymuszony ciężkimi warunkami pracy, bardzo wysoką temperaturą sięgającą do 70 ⁰ C, był taki, że gdy dwóch pracowników pracowało jeden w tym czasie odpoczywał. Pół godzinna przerwa przysługiwał po godzinie pracy. Zdarzały się jednak takie sytuacje, że gdy brakowało walcowników, przerwy nie były przez pracowników wykorzystywane.

Sporadycznie ubezpieczonemu zlecano wykonywanie prac polegających na obsłudze nożycy i zwijarek. Były to prace polegające na wykańczaniu wyrobów walcowanych i ciągnionych.

Prace walcownika ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Zdarzały się miesiące, w których ubezpieczony przepracowywał 500 godzin.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o akta rentowe odwołującego, akta osobowe z okresu zatrudnienia w Hucie (...), oraz zeznania świadków J. M. (1) (k 28), M. Z. (k 29), zeznania odwołującego (k 31).

Zeznania świadków były logiczne, i wzajemnie się uzupełniały. Świadkowie spójnie opisali prace wykonywane przez ubezpieczonego w spornym okresie. Wszyscy przesłuchani świadkowie pracowali razem z ubezpieczonym, a zatem posiadali szczegółową wiedze na temat pracy powoda, jego zakresu obowiązków.

Sąd oddalił wniosek organu rentowego o przeprowadzenie dowodu z akt emerytalnych J. M. (1), który zeznał, iż pracodawca wystawił świadectwa pracy w warunkach szczególnych i ZUS w oparciu o świadectwo przyznał emeryturę z warunków szczególnych, gdyż wniosek ten nie był istotny dla rozpoznania niniejszej sprawy i zmierzał do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania. Z punktu widzenia oceny prawa ubezpieczonego do emerytury, znaczenie ma jedynie okoliczność rzeczywistych prac wykonywanych przez odwołującego, która wykazana została w drodze zeznań świadków, a nie okoliczność legitymowania się świadectwem pracy w warunkach szczególnych. Fakt iż J. M. (2) zajmujący to samo stanowisko otrzymał świadectwo pracy w warunkach szczególnych nie może stawiać odwołującego w gorszej sytuacji.

Sąd zważył, co następuje:

Zaskarżona decyzja jest nieprawidłowa.

Stosownie do treści art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U z 2009 r, nr 153, poz.1227) w powiązaniu z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U nr 8,poz 43 ze zm), ubezpieczony urodzony po dniu 31.12.1948 r, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury jeśli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, udokumentował na dzień 31.12.1998 r okres zatrudnienia wynoszący łącznie z okresami składkowymi i nieskładkowymi 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A- stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W myśl ustępu 2 emerytura o której mowa w ust 1 przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu na dochodu budżetu państwa.

W zakresie określenia wieku emerytalnego, o którym mowa w art. 32 ust. 1 ww. ustawy, rodzajów prac lub stanowisk oraz warunków, na podstawie których ubezpieczonym przysługuje prawo do emerytury art. 32 ust. 4 odsyła do uregulowań Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.).

W myśl § 3 i 4 rozporządzenia, pracownik który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w załączonym do rozporządzenia wykazie A, nabywa prawo
do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1. osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

3. ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 czerwca 2009 r. w sprawie o sygn. akt I UK 20/09, wyraził pogląd, iż praca w warunkach szczególnych to praca, w której pracownik w sposób znaczny jest narażony na niekorzystne dla zdrowia czynniki, co wynika wprost z treści art. 32 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Motyw przyświecający ustawodawcy w stworzeniu instytucji przewidzianej w art. 32 ww. ustawy opiera się na założeniu, że praca wykonywana w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu, stąd też osoba wykonująca taką pracę ma prawo do emerytury wcześniej niż inni ubezpieczeni. Powyższy pogląd Sąd Najwyższy wyraził ponownie w wyroku z dnia 29 czerwca 2011 r. w sprawie o sygn. akt III UK 3/11.

Kwestia posiadania przez ubezpieczonego ponad 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego na dzień 31.12.1998 roku nie była sporna.

Okoliczność sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego wymaganego 15 letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych zaliczył 8 lat 2 miesiące i 14 dni tj okres zatrudnienia w (...) SA KWK (...).

Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 roku, sygn. akt III UZP 48/84, w świetle § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r, zakład pracy wydaje zaświadczenie o zatrudnieniu w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wyłącznie na podstawie posiadanej dokumentacji, natomiast w sądowym postępowaniu odwoławczym możliwe jest ustalenie tych okresów także w oparciu o inne dowody. W postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być udowadniane wszelkimi dowodami przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, w tym również zeznaniami świadków i stron (także wyrok SN z dnia 2 lutego 1996 roku, II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239).

Z zebranego materiału dowodowego wynika, że ubezpieczony na dzień 31.12.1998 roku posiada wymagany 15 letni okres pracy w warunkach szczególnych. Do okresu pracy w warunkach szczególnych należy zaliczyć okres zatrudnienia odwołującego w Hucie (...) od 26 października 1975 r do dnia 31 maja 1989 r, (13 lat 7 miesięcy i 4 dni) tj okres zatrudnienia na stanowisku walcownika.

Ubezpieczony od dnia 26.10.1975 r do dnia 31 maja 1989 r wykonywał prace wymienione w wykazie A, dział III w hutnictwie i przemyśle metalowym, poz.11 „obsługa walcarek i ciągarek oraz urządzeń pomocniczych w walcowni i ciągarni” rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ubezpieczony w wymienionym okresie wykonywał prace polegające na obsłudze walcarek w walcowni. Wymienione prace Ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że ubezpieczony również sporadycznie w tym okresie wykonywał prace polegające na obsłudze nożycy i zwijarek. Wymienione prace wykonywał na hali w tych samych warunkach i prace te polegały na wykańczaniu wyrobów walcowanych i ciągnionych. Ubezpieczony zatem wykonywał prace wymienione w wykazie A, dział III poz. 12.

Mając na uwadze powyższe rozważania, odwołujący uzyskał wymagany 15 letni okres pracy w warunkach szczególnych. Pozostałe przesłanki prawa do emerytury nie były kwestionowane i zostały przez odwołującego spełnione.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, zmienił zaskarżoną decyzję.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w oparciu o art. 98 § 1 i 3 kpc. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego ustalona została w oparciu § 9 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800).

SSR del Magdalena Kimel