Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Apelacja obrońcy była zasadna i doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku na korzyść oskarżonego.

Sąd Rejonowy dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych mającego wpływ na treść wyroku, albowiem ustalił wysokość szkody wyrządzonej czynem oskarżonego na kwotę 550 zł. Okazało się to ustaleniem wadliwym.

Sąd Rejonowy oparł się na informacji nadesłanej z (...), zgodnie z którą całość usługi, zamówionej przez pokrzywdzonego, a związanej z wymianą trzech skrzydeł okiennych na dworcu kolejowym w P., kosztowała 950 zł., przy czym obejmowała ona znacznie szerszy zakres napraw niż te, które wywołane zostały przez oskarżonego ( vide k. 172). Osoba sporządzająca tę informację sama miała problem z określeniem wartości szkody, jaka przypadała na okno uszkodzone przez oskarżonego i stwierdziła, że jej zdaniem naprawa jedynie szyby w barze (...) ( wybitej przez oskarżonego) kosztowałaby około 550 zł. Informacja ta nie nosiła cech pewności – autor stwierdzał, że taką szkodę „należy przyjąć” biorąc pod uwagę, że pozostałe okna były mniejsze gabarytowo, a podając wartość zastrzega, że czyni to w przybliżeniu ( „około”).

Już to powinno skłaniać do pogłębienia postepowania dowodowego w kierunku ustalenia wartości szkody, albowiem w dacie wyrokowania granica między przestępstwem a wykroczeniem wynosiła 500 zł., a zatem określenie szkody na „około 550 zł.” oscylowało w pobliżu tej wartości. Ponadto pismo z k. 172, na którym oparł się Sąd Rejonowy, wskazuje, że jego autor dokonał wyceny szkody „na oko”, nie mając w gruncie rzeczy rozeznania w cenach usług szklarskich. Wreszcie, uznanie, że z ogólnej kwoty 950 zł. aż 550 zł. przypada na szybę wybitą przez oskarżonego, bo pozostałe dwa okna są mniejsze gabarytowo, nie jest zgodne z doświadczeniem życiowym, albowiem cenę usługi wymiany okna kształtuje nie tylko powierzchnia szkła, ale również kwestia typowości jego wymiarów oraz koszt wstawienia szyby. Często tak jest, że okno mniejsze, jeżeli jego wymiar nie będzie standardowy i spowoduje konieczność przycinania szkła i dopasowywania go do wymiaru ramy, może generować wyższe koszty wymiany szyby niż okno co prawda większe, ale standardowo zwymiarowane. Ponadto w cenę usługi szklarskiej wliczone są koszty oczyszczenia otworu po poprzedniej szybie, wstawienie nowej, zabezpieczenie jej, itp. – tu powierzchnia szyby nie ma aż takiego znaczenia, bardziej liczy się czas robocizny, który przy konieczności „grzebania się” przy dwóch małych okienkach może być dłuższy niż przy jednym większym.

Na usprawiedliwienie Sądu Rejonowego powiedzieć można, że ten proces miał charakter kontradyktoryjny, a żadna ze stron o dopuszczenie dowodu w tym zakresie nie wniosła. Tym niemniej Sąd Okręgowy, mając bardzo poważne wątpliwości co do przyjętej wartości szkody ( wywołane trafnymi jak się okazało argumentami apelacji obrońcy) z urzędu dopuścił dowód z opinii biegłego na okoliczność wartości szkody. Biegły po przeanalizowaniu akt sprawy, w tym protokołu oględzin wybitej przez oskarżonego szyby ( zawierającego dokładne jej zwymiarowanie) oraz po zapoznaniu się z cenami rynkowymi usług szklarskich wydał opinię, zgodnie z którą koszt wymiany takiej akurat szyby, jak ta, którą wybił oskarżony, wynosi nie więcej niż 137,50 zł. ( kwota ta zawiera zarówno cenę szkła jak i koszty usługi oczyszczenia okna i wstawienia nowej szyby).

Opinia w/w biegłego jest pełna, jasna, logiczna, wszechstronna i należycie uzasadniona. Biegły dokonał właściwej analizy cen rynkowych, wziął pod uwagę specyfikę i wymiary wybitej szyby. Sąd uważa, że nie ma żadnych powodów pozwalających na zdyskredytowanie tej opinii – dlatego się na niej oparł.

Powyższe prowadzi do wniosku, że czyn oskarżonego polegał na wykroczeniu z art. 124 § 1 kw. W tej części należy przyznać rację argumentom obrońcy zawartym w apelacji.

W pozostałym zakresie ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego są trafne ( w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego), zresztą nie były one kwestionowane przez strony, więc nie będzie to poddawane dalszej analizie ( aczkolwiek Sąd Okręgowy zaznacza, że co do sprawstwa i winy oskarżonego w pełni aprobuje ustalenia Sądu meriti).

Co do pozostałych zarzutów apelacyjnych, związanych z wypadkiem mniejszej wagi i z wymiarem kary, to były one podnoszone alternatywnie, z tzw: „ostrożności procesowej” i wobec uwzględnienia zasadniczego zarzutu zdezaktualizowały się, więc nie będą omawiane ( art. 436 kpk).

Sąd Okręgowy za przypisane oskarżonemu wykroczenie wymierzył mu karę 30 dni aresztu, kierując się znaczna przewagą okoliczności obciążających ( wielokrotna uprzednia karalność oskarżonego za czyny podobne, popełnienie inkryminowanego czynu zaledwie 9 dni po opuszczeniu Zakładu Karnego).

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu przez radcę prawnego oskarżonemu na rozprawie apelacyjnej ( w tym na terminie dodatkowym) Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 618§ 1 pkt 11 kpk oraz § 2 pkt 1 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 w zw. z § 17 ust. 2 pkt 4 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1715.).

Na wydatki Skarbu Państwa w postępowaniu odwoławczym złożył się ryczałt za doręczenia pism procesowych w kwocie 20 złotych, ryczałt za dwukrotne konwojowanie oskarżonego w kwocie 40 zł oraz 619,92 zł. tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu z urzędu.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 1983r. z późniejszymi zmianami) zwolnił oskarżonego tych wydatków i od opłaty za drugą instancję. Oskarżony nie wykazuje żadnych istotnych dochodów i nie ma majątku, poniesienie przez niego tych kosztów byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów.

Z powyższych względów orzeczono jak w wyroku.