Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Wąsowicz

Protokolant: Oliwia Rajewska

po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2017 roku w Częstochowie

sprawy J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 19 kwietnia 2016 roku Nr (...)

z dnia 27 kwietnia 2016 roku Nr (...)

zmienia zaskarżone decyzje i przyznaje ubezpieczonemu J. B. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na dwa lata, poczynając od dnia 1 lutego 2016 roku.

Sygn. akt IV U 649/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 kwietnia 2016 roku numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. przyznał ubezpieczonemu J. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 kwietnia 2016 roku. Świadczenie przyznano na stałe.

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2016 roku numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ubezpieczonemu J. B. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że orzeczeniem komisji lekarskiej ubezpieczony nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy.

W odwołaniu wniesionym do Sądu ubezpieczony J. B. zakwestionował powyższe decyzję podnosząc, iż są one niezgodne z faktycznym stanem jego zdrowia, albowiem zgodnie z opiniami lekarza prowadzącego jest on całkowicie niezdolny do pracy. Dodał również, iż stan jego zdrowia uniemożliwia mu podjęcie pracy zawodowej, gdyż napadowo występują u niego stany depresji, niepokoju i odrętwienia. Z tego powodu nie jest w stanie ponosić odpowiedzialności za siebie i współpracujących ludzi.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w C. wniósł
o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

S ą d u s t a l i ł i z w a ż y ł, c o n a s t ę p u j e:

J. B. urodził się (...). Ubezpieczony posiada wykształcenie wyższe – ekonomista, pracował jako referent, a ostatnio jako stolarz. Od dnia 1 maja 1992 roku ubezpieczony uprawniony jest do pobierania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (uprzednio II grupa inwalidzka). Świadczenie przyznano okresowo do 31 stycznia 2016 roku.

W dniu 27 października 2015 roku ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 17 listopada 2015 roku badany uznany został za częściowo niezdolnego do pracy okresowo do 30 listopada 2018 roku. Opiniowany nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy. Wobec powyższego organ rentowy decyzją z dnia 21 grudnia 2015 roku ponownie ustalił J. B., od dnia 1 lutego 2016 roku, prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Ubezpieczony nie zgodził się z powyższą decyzją i zaskarżył ją do Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w C. (...), który postanowieniem z dnia 12 lutego 2016 roku w sprawie sygn. akt IV U 130/16 odrzucił odwołanie.

W wyniku przywrócenia terminu do złożenia sprzeciwu, komisja lekarska Oddziału ZUS w C. w dniu 7 kwietnia 2016 roku uznała opiniowanego za trwale częściowo niezdolnego do pracy oraz nie uznała go za całkowicie niezdolnego do pracy.

(vide: akta rentowe)

W opinii z dnia 10 września 2016 roku biegły sądowy lekarz specjalista
z zakresu psychiatrii rozpoznał u badanego schizofrenię rezydualną. Badany jest całkowicie niezdolny do pracy na okres 2 lat.

(vide: opinia biegłego psychiatry dr med. M. S. k. 35-36)

Zarzuty do powyższej opinii zgłosił organ rentowy podnosząc, iż rozpoznanie stawiane odwołującemu nie podlega dyskusji, jednakże obecnie u ubezpieczonego ustąpiły objawy wytwórcze, które wcześniej skutkowały całkowitą niezdolnością do pracy oraz objawy ubytkowe, co wyklucza uznanie go za osobę całkowicie niezdolną do pracy. Z uwagi na rozbieżności między konsultantem psychiatrą, a biegłym psychiatrą dotyczące oceny nasilenia objawów ubytkowych i wpływu na możliwość wykonywania przez odwołującego pracy, organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego psychiatry.

(vide: pismo organu rentowego z zarzutami do opinii k. 44)

Drugi biegły sądowy lekarz specjalista z zakresu psychiatrii w opinii z dnia 29 grudnia 2016 roku także stwierdził u opiniowanego rezydualny proces schizofreniczny skutkujący jego całkowitą niezdolnością do pracy na okres 2 lat od ustania świadczenia, tj. od 1 lutego 2016 roku.

(vide: opinia biegłego psychiatry lek. med. M. M. k. 55-57)

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 roku poz. 887 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1
i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 12 ust. 1 w/w ustawy, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej
z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art. 12 ust. 2), a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej
z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 3).

W rozpoznawanej sprawie niesporne jest, że J. B. spełnia przesłanki nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określone
w przepisach art. 57 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy emerytalnej, a spór dotyczy jedynie ustalenia, czy odwołujący posiadający kwalifikacje zawodowe ekonomisty, pracującego ostatnio jako stolarz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Oceniając stan zdrowia ubezpieczonego Sąd Okręgowy oparł się na opiniach dwóch biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu psychiatrii, zgodnie
z którymi stan zdrowia odwołującego czyni go nadal osobą całkowicie niezdolną do pracy na okres 2 lat.

Powyższe opinie Sąd uznał za miarodajne, albowiem zostały one wydane przez biegłych sądowych specjalizacji właściwej dla schorzeń rozpoznanych
u ubezpieczonego, legitymujących się wieloletnim doświadczeniem zawodowym
i orzeczniczym. Wydanie opinii poprzedzone zostało bezpośrednimi badaniami ubezpieczonego oraz szczegółową analizą dokumentacji medycznej z przebiegu jego dotychczasowego leczenia. Opinie te uwzględniają także wiek odwołującego, jego wykształcenie i poziom posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz przebieg dotychczasowego zatrudnienia. Ponadto biegły lek. M. M. szczegółowo wyjaśnił, iż schizofrenia ma dwa oblicza, tj. z jednej strony przejawia się nadmierną, nieadekwatną aktywnością ośrodkowego układu nerwowego, czego wynikiem są objawy wytwórcze psychozy zwane też objawami pozytywnymi choroby, tj. omamy, urojenia, czyli zaburzenia postrzegania rzeczywistości oraz patologiczna interpretacja spostrzeżeń – zarówno omamowych jak i pozostałych, nadawanie w sposób zupełnie bezkrytyczny nieistniejących znaczeń spostrzeżeniom, a następnie motywowanie się do różnorodnej aktywności (lub wycofania z niej) z pobudek uwarunkowanych tymi procesami. To właśnie objawy wytwórcze są odpowiedzialne za stany pobudzenia, lęki psychotyczne, irracjonalne czyny osób dotkniętych chorobą. Aktywne objawy wytwórcze powodują całkowitą utratę zdolności do pracy, ponieważ osoba ich doświadczająca nie jest na ogół w stanie wykonywać sekwencyjnie założonych, celowych czynności i zaadaptować się do rygorów, jakie niesie za sobą każda, najprostsza nawet praca. Niewątpliwie na chwilę obecną objawy wytwórcze
u opiniowanego mają nasilenie niewielkie, pojawiają się w postaci zwiewnych doznań omamowych, choć utrzymuje się również ze stosunkowo niewielkim nasileniem urojeniowe interpretowanie otoczenia. Schizofrenia ma jednak także drugie oblicze a mianowicie to także choroba neurodegeneracyjna powodująca przewlekły, postępujący proces destrukcji komórek nerwowych wybranych obszarów korowych mózgu. Obraz kliniczny tej postaci to przede wszystkim osłabienie wyższych funkcji psychicznych, deficyty w zakresie myślenia abstrakcyjnego, logicznego, upośledzenie pamięci i zdolności koncentrowania uwagi, deficyty
w zakresie funkcji afektywnych wyrażające się stępieniem, obniżeniem nastroju, spłyceniem reakcji emocjonalnych, występowaniem zachowań autystycznych, izolowaniem się od otoczenia. Całość często przypomina obraz zaburzeń depresyjnych lub otępiennych, a objawy skojarzone z tym wymiarem choroby często nazywa się mianem negatywnych. Oba oblicza choroby współistnieją ze sobą, przenikają się, czasem któraś z nich dominuje w obrazie choroby w dłuższych lub krótszych okresach czasu, jednak cały czas jest to ta sama choroba. Nowoczesne leki nie tylko tłumią objawy wytwórcze, ale także mają zapobiegać zmianom degradacyjnym struktur korowych. Mając na uwadze powyższe wnioskowanie
o poprawie stan psychicznego chorego na schizofrenię na podstawie braku występowania objawów wytwórczych w danym momencie jest nieporozumieniem
i świadczy o braku zrozumienia istoty schizofrenii. To właśnie rezydualna postać choroby, z dominacją objawów negatywnych, jest w dłuższej perspektywie najbardziej w tych schorzeniu inwalidująca, powodując spustoszenie we wszystkich obszarach życia osoby chorej i taki obraz choroby prezentuje ubezpieczony. Z tego też względu J. B. nadal spełnia kryteria całkowitej niezdolności do pracy na okres 2 lat licząc od daty ustania świadczenia, tj. od lutego 2016 roku.

Ostatecznie, z uwagi na zbieżność stanowisk biegłych, organ rentowy zgodził się z opiniami biegłych.

Z tego też względu orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.