Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 listopada 2014 r. J. K. wniósł o ustanowienie rozdzielności majątkowej między nim, a pozwaną R. K. z dniem 12 kwietnia 2015 r., ewentualnie z datą wytoczenia powództwa , a także o zasądzenie kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych (pozew – k. 2-4v, 13)

W odpowiedzi na pozew R. K. wniosła ustanowienie rozdzielności majątkowej między nim a powodem z dniem 12 kwietnia 2015 r., oraz o zasądzenie kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych (odpowiedź na pozew – k. 24-26)

Prokurator zgłosił udział w niniejszej sprawie (k.236)

Ostatecznie na rozprawie w dniu 17 marca 2016 r. pełnomocnik powoda wniósł o ustanowienie rozdzielności majątkowej z dniem 12 kwietnia 2015r lub z pierwszym dniem po złożeniu deklaracji podatkowej przez strony za 2014r oraz zasądzenie kosztów, a pełnomocnik pozwanej o ustanowienie rozdzielności majątkowej z dniem 12 kwietnia 2015r lub z dniem wydania orzeczenia oraz zasądzenie kosztów, zaś prokurator wniósł o ustanowienie rozdzielności majątkowej z datą nie wcześniejszą niż od pierwszego dnia po dacie złożenia przez strony wspólnego zeznania podatkowego za 2014 r. (k. 41, 44, 49).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. K. oraz R. K. zawarli związek małżeński w dniu 30 maja 2009 r. przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w P. (odpis skrócony aktu małżeństwa k.8). Ze związku tego pochodzi ich syn M. K., urodzony w dniu (...) Strony nie zawierały umów małżeńskich majątkowych . Każdy z małżonków posiada swój majątek odrębny w postaci mieszkania położonego w W. przy ul. (...) , mieszkania te znajdują się w tej samej klatce . Każdy zawsze samodzielnie spłacał swój kredyt mieszkaniowy i pokrywał koszty związane z utrzymaniem własnego mieszkania . Strony nie posiadały wspólnych rachunków bankowych , ani dostępu do rachunków indywidualnych współmałżonka (okoliczności bezsporne).

Do stycznia 2015r małżonkowie zamieszkiwali wspólnie wraz z dzieckiem w mieszkaniu pozwanej , prowadząc wspólne gospodarstwo domowe . Po kłótni z mężem 01.01.2015r pozwana poszła na obdukcję . W połowie stycznia 2015r powód wyniósł z mieszkania pozwanej ekspres do kawy , kamerę i aparat , więc pozwana przestała go wpuszczać do swojego mieszkania , a każdy z małżonków oddał drugiemu klucze do jego mieszkania . Od tego czasu każdy z małżonków zarządza sam swoim dochodem , a koszty utrzymania dziecka ponoszą wzajemnie w zakresie jakim spędzają czas z dzieckiem .

W marcu 2015r pozwana informowała męża ,że zamierza kupić samochód i zwracała się do niego z prośbą o pomoc w wyborze . Powód uznał ten zakup za zbędny , gdyż sam dysponował samochodem , którym woził żonę w razie potrzeby do lekarza jeszcze w kwietniu do czerwca 2015 oraz na terapię małżeństw w kwietniu 2015r , a z uwagi na dogodne położenie mieszkania nie widział potrzeby by żona również miała samochód. Odmówił zatem pomocy w wyborze samochodu i pomocy w jego finansowaniu .

W dniu 13 kwietnia 2015 r. R. K. zakupiła samochód osobowy marki H. model Jazz 1.4 MR 09, zaciągając jednocześnie kredyt na ten cel w kwocie 25.700 zł oraz zawierając umowę ubezpieczenia pojazdu Miesięczna rata kredytu wynosi 830 zł i pozwana spłaca go samodzielnie z własnych dochodów (okoliczność bezsporna, nadto fragment umowy kredytu samochodowego k. 11, fragment polisy k. 13). Zakupiony samochód pozwana parkowała pod blokiem .

W maju 2015r matka powoda powiedziała mu ,że pozwana ma samochód , ten jednak nie przeprowadził z żoną rozmowy na ten temat.

W czerwcu 2015r pozwana zaproponowała mężowi wspólny wyjazd wraz z dzieckiem na działkę do jej matki , podróż odbyła się samochodem nabytym przez pozwaną , a powód nie wnikał czyją jest on własnością . W dniu 19.06.2016r w czasie rozmowy z mężem pozwana zaprzeczała, iż zakupiła samochód , twierdząc, że samochód nie jest jej / k. 39- 40, 42- 49 / .

W dniu 27 kwietnia 2015 strony wspólnie złożyły deklarację PIT odnośnie dochodu za 2014r, rozliczenia dokonał powód , tak jak w roku uprzednim , z tym ,że pozwana uzależniła wspólne rozliczenie od zwrotu przez męża kwoty 1 750 zł którą otrzymałaby z US gdyby rozliczała się samodzielnie ( okoliczność bezsporna).

Od 18 czerwca 2015r. z powództwa J. K. w Sądzie Okręgowym w Warszawie, pod sygn. VI C 681/15 toczy się sprawa rozwodowa pomiędzy stronami, w której oboje wspólnie i zgodnie wnoszą o orzeczenie rozwodu (okoliczność bezsporna, k. 9-10).

R. K. ma 43 lata i pracuje na stanowisku starszego specjalisty ds. ochrony środowiska, a jej wynagrodzenie wynosi 4 400 zł netto. Nie posiada oszczędności. Pozwana nie zaciągała innych zobowiązań, poza kredytem na zakup samochodu.

J. K. ma 43 lata i pracuje jako audytor, a jego średnie miesięczne dochody wynoszą 7 500 zł brutto. Zaprzecza aby powiedział pozwanej, iż może sobie kupić samochód z własnych środków. Zaprzecza aby wiedział o zakupie auta przez małżonkę. Posiada oszczędności w wysokości ok. 50 000 zł .Nie inwestuje w akcje, obligacje oraz na giełdzie. Nie posiada zobowiązań finansowych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w tym przede wszystkim zeznań powoda J. K. (k.42-45), pozwanej R. K. (k.45- 48 ),świadka P. W.( k. 36-37) oraz dokumentów złożonych do akt , których autentyczności nie kwestionowały strony , zaś Sąd z urzędu nie dopatrzył się okoliczności negatywnie rzutujących na ich wiarygodność oraz moc dowodową. Zeznania stron były w swoich relacjach zasadniczo zgodne co do okoliczności istotnych w sprawie, za wyjątkiem wiedzy powoda co do zakupu samochodu przez pozwaną . Zeznania świadka P. W. są mało istotne , gdyż jego wiedza ograniczała się do rozmów z powodem. Świadek nie posiadał rzetelnej wiedzy na temat daty osobnego zamieszkania stron oraz źródła informacji uzyskanej przez powoda o zakupie samochodu. Świadek ten jedynie potwierdził fakt separacji stron.

Na rozprawie w dniu 17.03.2016 Sąd na podstawie art. 207 § 6 k.p.c. pominął jako spóźniony wniosek dowodowy pełnomocnika pozwanej zgłoszony na rozprawie, gdyż wnioski osobowe na okoliczności wskazane przez pełnomocnika winny być zgłoszone w odpowiedzi na pozew , w szczególności ,że już z pozwu wynikało, iż powód twierdzi że żona zakupiła samochód w tajemnicy przed powodem , a uwzględnienie ich na etapie przesłuchania stron spowodowałoby zwłokę w rozpoznaniu sprawy ( k. 48 – 49 ) .

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 52 k.r.io: „Z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez Sąd rozdzielności majątkowej. Rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach Sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeśli małżonkowie żyli w rozłączeniu.

Ważne powody w rozumieniu art. 52 § 1 krio, to nie tylko okoliczności natury majątkowej, jak trwonienie przez jednego z małżonków dochodów lub dokonywanie czynności powodujących uszczerbek we wspólnym majątku. Za ważne powody uznaje się również okoliczności, których źródła tkwią w rozdźwiękach między małżonkami natury osobistej, stwarzających taką sytuację, że wykonywanie przez każdego z małżonków zarządu nad ich wspólnym majątkiem jest niemożliwe lub w znacznym stopniu utrudnione, a wspólność majątkowa przestaje służyć dobru założonej przez małżeństwo rodziny.

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie okolicznością bezsporną jest istnienie separacji faktycznej pomiędzy stronami bowiem strony nie zamieszkują razem od czasu wyprowadzenia się powoda, tj. stycznia 2015r . Okoliczność tą przyznała pozwana. Niemniej jednak zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie zaistniały przesłanki, aby ustanowić rozdzielność majątkową z datą wsteczną przed wniesieniem pozwu .

Wskazać należy, że zaistnienie separacji faktycznej pomiędzy stronami nie doprowadziło do znacznej zmiany w stosunkach majątkowych małżonków, którzy i tak wcześniej w czasie wspólnego zamieszkiwania nie mieli dostępu do rachunków bankowych współmałżonka, samodzielnie spłacali własne kredyty i opłacali mieszkania , a jedyna zmiana jako nastąpiła to prowadzenie oddzielnych gospodarstw domowych przy jednoczesnym porozumieniu się co do finansowania potrzeb dziecka . Jedyna sporna sytuacja jaka powstała między stronami dotyczyła zakupu samochodu przez pozwaną , która pomimo braku zgody męża na jego udział w sfinansowaniu zakupu samochodu, zdecydowała się na jego kupno. Sam pozwany twierdzi ,że nie miał wiedzy, co do faktu, iż pozwana ostatecznie kupiła samochód za pieniądze z kredytu , to jednak był informowany przez żonę o takim zamiarze , a ostatecznie wiedząc, że pozwana dysponuje samochodem ,jak przyznał nie wnikał w jaki sposób weszła w jego posiadanie, wolał nie rozmawiać z nią na ten temat , akceptując tym samym jej decyzję .

Przykładem pragmatycznego podejścia stron do kwestii wspólnych finansów i umiejętności znalezienia porozumienia jest złożenie w dniu 27 kwietnia 2015 r wspólnego rozliczenia dochodów za rok 2014r do US , a wcześniej ich wspólna decyzja , na żądanie pozwanej , zaakceptowane przez powoda , że pozwana otrzyma z tego tytułu od męża kwotę 1 750 zł , co świadczy o tym ,że w tak istotnej sprawie potrafili się porozumieć.

W ocenie Sądu, wszystkie przytoczone wyżej okoliczności w sposób jednoznaczny świadczą, że pomimo faktycznej separacji jeszcze w dniu 27 kwietnia 2015r małżonkowie współpracowali w sprawach żywotnych interesów majątkowych rodziny i byli w stanie się w tym zakresie porozumieć. Od tego czasu małżonkowie nadal pozostają w separacji faktycznej , a każde z nich spłaca swoje zobowiązania. Ogół powyższych okoliczności sprawia, że pomimo separacji faktycznej brak jest wyjątkowego wypadku w rozumieniu art. 52§ 2 kro, który uzasadniałby ustanowienie rozdzielności majątkowej z datą sprzed wytoczenia powództwa.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę Sąd uznał za zasadne ustanowić rozdzielność majątkową między stronami od dnia wytoczenia powództwa tj .od dnia 24.11.2015r. Przedłużająca się separacja faktyczna ,prowadzenie oddzielnych gospodarstw domowych i samodzielne dysponowanie własnym dochodem przez każdą ze stron , toczące się postępowanie w sprawie o rozwód , potwierdzają brak porozumienia pomiędzy stronami , który uniemożliwia im podejmowanie wspólnych decyzji w zarządzie majątkiem wspólnym, co niewątpliwie nie służy dobru rodziny.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd na podstawie art. 52 k.r.o. orzekł jak w sentencji .

W przedmiocie kosztów postępowania Sąd orzekł zgodnie z jego wynikiem na podstawie art. 100 k.p.c.

SSR Agnieszka Albera- Biernat