Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2017 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko W. R.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 1360/16

UZASADNIENIE

Powód U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wniósł o zasądzenia od pozwanego W. R. kwoty 35.390,47 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że pozwany zawarł z Bankiem (...) S.A. w G. w dniu 24.05.2005 r. umowę, na podstawie której otrzymał określoną w umowie kwotę i zobowiązał się do jej spłaty. Pozwany z przyjętego zobowiązania nie wywiązała się, mimo wezwań do zapłaty. Ostatecznie wierzytelność z powyższej umowy została przelana na powoda na mocy umowy z dnia 23.03.2015 r. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się należność główna w wysokości 8.898,13 zł, opłaty i prowizje, koszty w kwocie 30 zł oraz skapitalizowane odsetki w wysokości 26.461,48 zł.

Pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew, nie stawił się na termin rozprawy, nie ustosunkował się do żądań pozwu.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. w dniu 23.03.2015 r. zawarł z Bankiem (...) S.A. w G. umowę sprzedaży wierzytelności opisanych w załączniku 1a i 1b do umowy, w tym wierzytelność w stosunku do pozwanego . (dowód: umowa sprzedaży wierzytelności k.16-17, 12)

Dnia 16.09.2016 r. powód sporządził wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nr (...), w którym stwierdził, że w dniu 23.03.2015 r. nabył od Banku (...) S.A. w G. wierzytelność przysługującą mu względem pozwanego. W wyciągu wskazano, że na dzień wystawienia wyciągu należność pozwanego wynosi 35.390,47 zł. (dowód: wyciąg z ksiąg funduszu k. 4)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z normą art. 339 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Przewidziane w art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwość. Wobec tego, że działanie z art. 339 § 2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenia strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania. (por. Wyrok SN z dnia 31.03.1999 r. (...) 176/97)

Sąd pominął wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z dokumentów takich jak umowa o kredyt gotówkowy nr (...), wyciąg z ksiąg (...) Bank S.A. z dnia 31.01.2077 r., Postanowienia Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 14.02.2007 r. w sprawie ICo 87/07, gdyż są to kserokopie dokumentów nie poświadczona za zgodność z oryginałem. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego niepoświadczone podpisem strony kserokopia nie jest dokumentem. Warunkiem zatem uznania kserokopii za dokument jest umieszczenie na niej i zaopatrzenie podpisem poświadczenia jej zgodności z oryginałem. (por. Wyrok SN z dnia 29.04.2009 r. IICSK 557/08, Uchwałę SN z dnia 29.03. 1994 r. III CZP 37/94).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty przedłożone przez stronę powodową. W świetle przedstawionych przez powoda dowodów jego twierdzenia o okolicznościach przytoczonych w pozwie budzą wątpliwości.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Po myśli art. 509 § 2 k.c. wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Jak stanowi art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Zgodnie z treścią art. 511 k.c. jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelność powinien być również pismem stwierdzony.

Powództwo podlega oddaleniu, ponieważ powód nie udowodnił, by przysługiwała mu względem pozwanego wierzytelność dochodzona pozwem.

Do pozwu załączona została wprawdzie umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 23.03.2015 r. i wyciąg elektronicznego załącznika do umowy cesji, jednak brak jest jakichkolwiek danych świadczących o istnieniu wierzytelności dochodzonej pozwem. Powód nie przedstawił żadnych dowodów, z których wynikałaby wysokość należności dochodzonej pozwem, jak i termin jej płatności. Nie ma zatem żadnej możliwości zweryfikowania zarówno kwoty należności głównej, jak i skapitalizowanych odsetek.

Dowodem na istnienie wierzytelności nie jest wyciąg z ksiąg funduszu sekurytyzacyjnego. Domniemanie prawne z art.244 § 1 k.p.c. w stosunku do wyciągu z ksiąg funduszu sekurytyzacyjnego odnosić się może, co najwyżej do faktu nabycia przez fundusz wierzytelności, nie obejmuje zaś samego faktu istnienia tej wierzytelności. (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11.12.2012 . w sprawie IACa 652/12)

Stosownie do art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obowiązek wskazania dowodów obciąża przede wszystkim strony. Powyższy przepis wyrażą zasadę kontradyktoryjności postępowania sądowego, z którą wiąże się przerzucenie na strony procesowe odpowiedzialności za wynik procesu cywilnego. W procesie ciężar dowodu stanowi wymaganie dostarczenia sądowi dowodów potwierdzających przytoczone fakty. To strona ma obowiązek wyraźnego powołania konkretnego środka dowodowego.

Podkreślić należy, iż nabywca wierzytelności nie może być w korzystniejszej pod względem dowodowym sytuacji aniżeli jej zbywca, na którym bez wątpienia spoczywałby obowiązek udowodnienia istnienia wierzytelności dochodzonej na drodze sądowej w sposób przewidziany w kodeksie postępowania cywilnego.

Z powyższych przyczyn, wobec braku dowodów na istnienie wierzytelności dochodzonej pozwem, na podstawie art. 720 k.c. powództwo zostało oddalone.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)