Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2017 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) Spółka Akcyjna w W.

przeciwko A. J. (poprzednio J.-W.)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej A. J. na rzecz powoda Banku (...) Spółka Akcyjna w W. kwotę 70.731,45 złotych (siedemdziesiąty tysięcy siedemset trzydzieści jeden złotych 45/100) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy procentowej kredytu lombardowego NBP nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie od dnia 29 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej A. J. na rzecz powoda Banku (...) Spółka Akcyjna w W. kwotę 919,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt: I C 1742/16

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym, domagając się od pozwanej A. J. (poprzednio J. – W.) kwoty 70.731,45 złotych wraz z umownymi odsetkami od dnia 22 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty i zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pełnomocnik powoda wskazał, że pozwana z powodem zawarła umowę pożyczki ekspresowej nr (...) z dnia 20 marca 2015 r. na kwotę 73.958, 33 złotych. Zgodnie z wyciągiem z ksiąg bankowych powoda stwierdzono, że na dzień 22 czerwca 2016 r. figuruje w nich wymagalna i niespłacona wierzytelność na którą składa się: należność główna w kwocie 69.530,70 złotych oraz należność z tytułu odsetek umownych w kwocie 1.200, 75 złotych od dnia 17 października 2015 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku. Zobowiązania tego pozwana , mimo wezwania do zapłaty nie wykonała.

Nakazem zapłaty wydanym przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 14 września 2016 roku w sprawie VI Nc-e (...) nakazano zapłacić pozwanej należność dochodzoną pozwem wraz z odsetkami i kosztami procesu.

Pozwana A. J. wniosła skutecznie sprzeciw od nakazu zapłaty w którym wniosła o rozłożenie należności na raty Powołała się na swoja trudną sytuację majątkową, rodzinna i zły stan zdrowia.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdzając skuteczne wniesienia sprzeciwu od w/w nakazu zapłaty, przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Szczytnie.

Powód sprzeciwił się rozłożeniu należności na raty.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana A. J. w dniu 20 marca 2015 roku zawarła z Bankiem (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. umowę pożyczki nr (...) na kwotę 73.958,33 złotych. Pożyczka przeznaczona została na sfinansowanie: celów konsumpcyjnych w kwocie 7.000, 00 złotych, spłatę kredytu w wysokości 64.000,00 złotych zawartą z A. Bankiem oraz opłacenie prowizji na udzielenie pożyczki w kwocie 2.958,33 złotych.

(dowód: umowa pożyczki, k. 49-55)

Powód pismem z dnia 19 stycznia 2016 roku wypowiedział umowę pożyczki ekspresowej, z uwagi na brak spłaty zadłużenia.

(dowód: wypowiedzenie umowy z dnia 19 stycznia 2016 r., k.58)

Pełnomocnik powoda Banku (...) S.A. z siedzibą w W. pismem przedsądowym z dnia 27 maja 2016 roku wezwał ostatecznie pozwaną do zapłaty kwoty 70.551,90 złotych.

(dowód: ostateczne wezwanie przedsądowe, k.60)

W dniu 22 czerwca 2016 roku powód wystawił wyciąg nr (...) z ksiąg bankowych potwierdzający wysokość zadłużenia pozwanej wynikłego z umowy pożyczki ekspresowej nr (...) zawartej w dniu 20 marca 2015 roku w kwocie 70.731,45 złotych, na które składa się: kwota 69.530,70 złotych tytułem należności głównej oraz kwota 1.200, 75 złotych tytułem odsetek umownych od dnia 17 października 2015 r. do dnia 21 czerwca 2016 roku.

(dowód: wyciąg z ksiąg banku,k. 63)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości na podstawie przedłożonych przez powoda dokumentów, których wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu, a nadto nie była kwestionowana przez strony. Pozwana nie podniosła zarzutów przeciwko żądaniu pozwu a jedynie wniosła o rozłożenie długu na raty czemu sprzeciwił się powód

Zgodnie z art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia – wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.

Pozwana wyjaśniła, że jej możliwości finansowe pozwalałyby na spłatę rat w wysokości 150-200 złotych miesięcznie.

Sąd stwierdził, że w realiach przedmiotowej sprawy brak jest podstaw do rozłożenia wymaganej wierzytelności na raty. Należy zwrócić uwagę, iż pozwana jest osobą bezrobotną, nie posiadającą innego dochodu aniżeli renta inwalidzka na chorego syna, a umowa pożyczki zawarta z powodem przeznaczona była w większości na cele konsumpcyjne i spłatę wcześniej istniejącego zadłużenia.

W świetle przytoczonych okoliczności, w ocenie Sądu brak jest podstaw do zaakceptowania zaproponowanej przez pozwaną wysokości rat świadczenia a nawet rat w przybliżonej wielkości. Prowadziłoby to do de facto do koniczności rozłożenia świadczenia na kilkadziesiąt lat. Rozłożenie na raty świadczenia jest racjonalne, gdy dłużnik wykaże, że dysponować będzie środkami umożliwiającymi wykonanie zmodyfikowanego obowiązku w sposób odczuwalny ekonomicznie przez wierzyciela. W niniejszej sprawie pozwana nie przedstawiła jednak w tym względzie żadnych konkretnych twierdzeń faktycznych ani dowodów. Odmawiając pozwanej rozłożenia na raty świadczenia Sąd miał na uwadze także stanowisko powoda. Uwzględnienie wniosku pozwanej stanowiłoby rażące pokrzywdzenie powoda. Sąd podziela ugruntowany w orzecznictwie sądów powszechnych pogląd, że ochrona jaką zapewnia pozwanej dłużniczce art. 320 k.p.c. nie może być stawiana ponad ochronę wierzyciela w procesie cywilnym i wymaga uwzględnienia wszelkich okoliczności sprawy, w tym uzasadnionego interesu podmiotu inicjującego proces ( vide: wyrok SA w Łodzi z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. akt I ACa 9916/13, LEX nr 1416150).

W tych warunkach uznając zasadność dochodzonego roszczenia, zgodnie z art. 720 § 1 k.c., orzeczono jak w pkt. I sentencji.

O kosztach procesu orzeczono w myśl przepisu art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, jak w pkt. II sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., dnia 05 maja 2017 roku