Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SSO Katarzyna Antoniak

Sędziowie: SO Jerzy Zalasiński

SO Jacek Witkowski (spr.)

Protokolant st.sekr.sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2013 r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w S.

o odszkodowanie

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 6 marca 2013r. sygn. akt IV P 437/12

oddala apelację

Sygn. akt Pa 27/13

UZASADNIENIE

Powódka J. K. w pozwie z dnia 06 sierpnia 2012r. skierowanym przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w S. wnosiła o ustalenie istnienia stosunku pracy na podstawie umowy z dnia 27.07.2011r. zawartej na czas określony i zmienionej na zasadzie porozumienia stron w dniu 05.06.2012r. na umowę o prace na czas nieokreślony. Ponadto domagała się przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach, a także zasądzenia kwoty 7.200zl tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa twierdząc, że umowa o pracę zawarta na czas określony na dzień 31.07.2012r. wygasła i nie doszło do zawarcia między stronami umowy o pracę na czas nieokreślony. Ponadto pozwany twierdził, że podanie powódki nie zostało zarejestrowane i zaprzeczył aby był w jego posiadaniu.

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w S. wyrokiem z dnia 06.03.2013r. :

1.  zasądził od pozwanego SP ZOZ w S. na rzecz powódki J. K. kwotę 7.632zł tytułem odszkodowania za naruszenie przepisów o wypowiadaniu umów o pracę;

2.  oddalił powództwo w pozostałym zakresie;

3.  umorzył postepowanie w zakresie objętym cofnięciem pozwu;

4.  nie obciążył powódki kosztami postępowania tytułem oddalonego powództwa;

5.  wyrokowi w pkt. I nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2.544zł.

Sad Rejonowy rozstrzygnięcie swoje oparł na następujących ustaleniach faktycznych:

Powódka J. K. zatrudniona była u pozwanego na czas określony od 01.08.2011r. do dnia 31.07.2012r. na stanowisku księgowej. W dniu 05.06.2012r. zwróciła się z podaniem bezpośrednio do Dyrektora pozwanego K. L. (1) o przedłużenie jej umowy o prace na czas nieokreślony. Podanie to zostało załatwione pozytywnie. Na podaniu znalazła się adnotacja „ akceptuję na czas nieokreślony”. K. L. (1) przestał być dyrektorem pozwanego z dniem 30.06.2012r. Obowiązki dyrektora pełniła B. G., która odmówiła zawarcia z powódką umowy o pracę na czas nieokreślony. Pracodawca wydał powódce świadectwo pracy. W dniu 1.08.2012r, powódka złożyła pismo do pozwanego, w którym domagała się dopuszczenia jej do pracy na dotychczasowym stanowisku, jednakże nie została dopuszczona do jej wykonywania.

Sąd Rejonowy w rozważaniu stwierdził, iż złożenie oświadczenia woli nie wymaga formy pisemnej i może być złożone również w sposób konkludentny. Sąd ten powołał się na treść przepisów kodeksu cywilnego dotyczących świadczenia składania woli tj. art. 60 i 65 kpc w zw. z art. 300kp. Oceniając materiał dowodowy Sąd przyjął, iż pomimo zaginięcia podania powódki inne dowody z zeznań świadków i powódki wskazują, że w dniu 05.06.2012r. doszło do zawarcia umowy o pracę na czas nieokreślony pomiędzy powódką, a pozwanym SPZOZ.

W ocenie Sądu I instancji złożone zgodne oświadczenia woli obydwu stron należy interpretować w ten sposób, że powódka miała być zatrudniona od dnia 01.08.2012r. na dotychczasowych warunkach pracy i płacy. Dalej Sąd Rejonowy wskazał, że wykonująca obowiązki dyrektora B. G., która objęła tę funkcję z dniem 01.07.2012r. nie była władna do skutecznego cofnięcia oświadczenia woli poprzedniego dyrektora, gdyż zgodnie z treścią art. 61 § 1 kc odwołanie oświadczenia woli może być skuteczne odwołane jedynie wtedy, gdy dotarło ono do adresata, nie później niż w momencie dotarcia oświadczenia woli do adresata, zaś za zgodą adresata może być odwołane w każdym czasie. Takiej zgody w przypadku powódki nie było. W dalszej części rozważań Sąd Rejonowy przyjął, iż skoro strony zwarły skutecznie umowę na czas nieokreślony to w celu jednostronnego jej zakończenia pozwany powinien był wypowiedzieć ją z zachowaniem okresu wypowiedzenia, który w tym wypadku wynosił jeden miesiąc, jednocześnie zobowiązany był do wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę. W przedmiotowej sprawie do tego nie doszło i Sąd Rejonowy uznał, że powódka nabyła prawo do odszkodowania na podstawie art. 45§ 1 kp w zw. z art. 47 ¹kp.

W ocenie Sądu I instancji wysokość odszkodowania winna odpowiadać maksymalnemu 3-miesięcznemu wynagrodzeniu, stąd też zasądził kwotę 7.632zł. Sąd uznał za niezasadne powództwo o zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. W sytuacji gdy powódka wycofała się z żądania przywrócenia jej do pracy i zasądzenie w to miejsce odszkodowania, brak było podstaw do zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w myśl art. 47 kp. Rozstrzygając o kosztach Sąd na podstawie art. 102 kpc odstąpił od obciążania powódki kosztami w części dotyczącej oddalenia powództwa.

Wyrok ten został zaskarżony w drodze apelacji przez pozwany SP ZOZ w S.. Wyrok ten został zaskarżony w części I, IV i V. Apelujący zarzucił wyrokowi naruszenie przepisów prawa materialnego tj. przepisu art. 25 §1 kp i art. 26 kp w zw. z art. 189 kpc polegające na przyjęciu, że pismo powódki z dnia 05.06.2012r. stanowiło źródło nawiązania stosunku pracy – niewłaściwe zastosowanie art. 29 § 1, 2 i 4 kp w zw. z art. 189 kpc poprzez nie ustalenie warunków umowy o pracę, która zdaniem Sądu została zawarta pomiędzy stronami, błędną wykładnię art 30 ust. 4 kp, błędną wykładnie art. 60 kp w zw. z 300 kp., poprzez przyjęcie , że pomiędzy stronami doszło do zgodnego zawarcia umowy o pracę – błędną wykładnie art. 65kc w zw z art. 29 §2 i 4 kp poprzez przyjęcie, że strony zgodnie i w sposób zrozumiały ustaliły warunki umowy o pracę , niewłaściwe zastosowanie art. 45 w zw z art. 47 ¹ kp poprzez zasądzenie od pozwanego 3 miesięcznego wynagrodzenia tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę podczas gdy z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że pomiędzy stronami została zawarta umowa o pracę na czas nieokreślony i tym samym nie doszło do niezgodnego z prawem jej rozwiązania.

W dalszej części apelacji strona pozwana zarzuciła wyrokowi naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 233 kpc polegające na dowolnej interpretacji zeznań świadków E. A., K. L. (1) , H. C., B. P. oraz R. P.. W konkluzji skarżąca wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa i obciążenie powódki kosztami zastępstwa procesowego, względnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia.

W ocenie Sądu Okręgowego apelacja strony pozwanej nie jest zasadna i jako taka podlega oddaleniu. Wbrew twierdzeniom strony pozwanej Sąd Rejonowy poczynił właściwe ustalenie i ocenił zebrany materiał dowodowy w granicach określonych w art. 233 § 1 kpc. Należy podkreślić, iż Sąd w swoim uzasadnieniu nie miał obowiązku omawiać każdego dowodu oddzielnie i w uzasadnieniu przywołuje te dowody, które w Jego ocenie miały zasadniczy wpływ na poczynienie ustaleń fatycznych.

Zdaniem Sądu Okręgowego trafnie Sąd I instancji przyjął, że powódka złożyła podanie w dniu 05.06.2012r, do ówczesnego Dyrektora SP ZOZ K. L. (1) o przedłużenie umowy o pracę na czas nieokreślony. Dowody z zeznań powódki, świadka E. A., a także B. P., przede wszystkim K. L. są przekonywujące i spójne. Jednoznacznie twierdzą , że oświadczenie takie zostało złożone. K. L. potwierdził, że wyraził zgodę na zawarcie umowy o pracę z powódką na czas nieokreślony na dotychczasowych warunkach pracy i płacy. Dokonując tych ustaleń Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, iż pomiędzy stronami tj. powódką, a reprezentującego wówczas pozwany SP ZOZ K. L. (1) złożyli zgodne oświadczenia woli w rozumieniu art. 60 kc i art. 65 kc w zw z 300 kp. Późniejsza zmiana dyrektora pozwanego SP ZOZ nie miała wpływu na skuteczność cofnięcia oświadczenia woli, które złożył w imieniu SP ZOZ K. L., na podaniu powódki z dnia 05.06.2012r. Trafnie Sąd Rejonowy wskazał, że uchylenie się od skutków cofnięcia oświadczenia woli przez nową dyrektor wymagało zgody drugiej strony, tj. powódki. Bezsporne jest, że powódka takiej zgody nie udzieliła. W dniu 01.08.2012r. zgłosiła gotowość do świadczenia pracy na dotychczasowych warunkach które określała jej poprzednia umowa o pracę. Świadczy o tym pismo, które złożyła powódka w wymienionej dacie w kancelarii pozwanego SP ZOZ. Zatem pracodawca zobowiązany był zawrzeć nową umowę o pracę na czas nieokreślony realizując treść oświadczenia woli obydwu stron z dnia 05.06.2012r. Skoro zatem pracodawca uznał, że nie widzi dalej powódki jako pracownika tej placówki, to powinien był dokonać wypowiedzenia ze wskazaniem przyczyny. Stwierdzić należy, iż zarzuty apelacyjne, które strona pozwana sformułowana w wielu punktach dotyczących przepisów prawa materialnego, jak i przepisów prawa procesowego nie znajdują żadnego uzasadnienia. Treść tych zarzutów sprowadza się do podważania oświadczenia woli obydwu stron stosunku pracy tj. powódki i pozwanego SP ZOZ reprezentowanego przez K. L.. Jak już wyżej nadmieniono Sąd Okręgowy przyjął, że ustalenia faktyczne jak i ocena prawna dokonana przez Sąd I instancji jest prawidłowa. Realizacja jej roszczenia w formie pierwotnej wymagałaby dopuszczenia jej do pracy poprzez uwzględnienie powództwa , że od dnia 01.08.2012r. łączy ją umowa o pracę na czas nieokreślony, na dotychczasowych warunkach zatrudnienia i wynagrodzenia. W sytuacji jednakże zmiany powództwa dokonanego w końcowej fazie procesu z przywrócenia do pracy na odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, Sąd Rejonowy prawidłowo powołał się na treść art. 45 1 kp w zw. art. 47 ¹ kp zasądzając odszkodowanie odpowiadające 3 miesięcznemu wynagrodzeniu. Prawidłowo zostało oddalone powództwo o wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. Trafnie również Sąd I instancji nie obciążył powódki kosztami zastępstwa procesowego w sytuacji gdy powództwo w połowie zostało uwzględnione.

Na podstawie art. 385 kpc orzekł o oddaleniu apelacji