Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w W. VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2017 r. w Warszawie

sprawy C. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w W.

z udziałem zainteresowanego (...). (...) sp. z o.o. sp.k. w N.

o zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego

na skutek odwołania C. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w W.

z dnia 21 marca 2016 nr znak: 450000/601/21214-2016/ZAS

na skutek odwołania (...). (...) sp. z o.o. sp.k. w N.

z dnia 21 marca 2016 nr znak: 450000/601/21214-2016/ZAS

orzeka:

zmienia zaskarżoną decyzję, że przyznaje odwołującemu się C. B. prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od dnia 27 lipca 2012 r. do dnia 24 stycznia 2013 r.

Sygn. akt: VI U 167/16

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2016 roku (data prezentaty) odwołujący się C. B. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w W. z dnia 21 marca 2016 roku, znak: (...)-601- (...)- (...) odmawiającej mu prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od dnia 27 lipca 2012 roku do dnia 24 stycznia 2013 roku w wysokości 100% podstawy wymiaru oraz przyznającej mu prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego za okres od dnia 29 sierpnia 2012 roku do dnia 24 stycznia 2013 roku w wysokości 80% podstawy wymiaru. Odwołujący nie zgodził się z treścią decyzji, bowiem jest ona niezgodna ze stanem faktycznym (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 18 kwietnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu wskazał, iż decyzją z dnia 28 grudnia 2012 roku, znak: (...)organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego uznano, że zdarzenie jakiemu uległ odwołujący się w dniu 27 lipca 2012 roku jest wypadkiem przy pracy, ale z uwagi na naruszenie przepisów BHP nie należą się mu świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego. Mianowicie odwołujący się wykonywał czynności związane z czyszczeniem wałków, które powinny być wykonywane dopiero po zatrzymaniu napędzanych mechanicznie elementów maszyny, zgodnie z zapisem w protokole powypadkowym. Wobec powyższego organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję i wobec braku podstaw do przyznania zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowemu, przyznał odwołującemu się zasiłek chorobowy z ubezpieczenia chorobowego (odpowiedź na odwołanie k. 3).

W dniu 27 kwietnia 2016 roku płatnik składek (...). (...) Sp. z o.o. Sp. k. w N. wniósł odwołanie od zaskarżonej przez odwołującego się decyzji. W uzasadnieniu wskazał, iż kwestionuje roszczenie i jego zdaniem zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego pobrany przez C. B. jako pracownika, powinien być zwrócony do ZUS przez ubezpieczonego, nie zaś przez płatnika składek (odwołanie k. 1-2 akt VI U 225/16).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 25 maja 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż zaskarżona przez odwołującego się decyzja nie rozstrzyga o obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, a jedynie o odmowie prawa do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego. Kwestia zwrotu nienależnie wypłaconego zasiłku zawarta w ostatnim zdaniu uzasadnienia zaskarżonej decyzji ma charakter informacyjny i wskazuje sposób dochodzenia należności (odpowiedź na odwołanie k. 19 akt VI U 225/16).

Zarządzeniem z dnia 7 czerwca 2016 roku Sąd połączył sprawę o sygn. akt: VI U 225/16 ze sprawą niniejszą do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia (zarządzenie k. 21).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący się C. B. był zatrudniony w (...). (...) Sp. z o.o. Sp. k. w N. w okresie od dnia 1 stycznia 2012 roku do dnia 31 grudnia 2013 roku na stanowisku operatora maszyny laminującej (umowa o pracę k. 268).

Odwołujący się odbył instruktaż stanowiskowy na stanowisku pracy oraz został zapoznany z oceną ryzyka zawodowego (zapoznanie z ryzykiem k. 261; karta szkolenia BHP k. 265).

W dniu 26 lipca 2012 roku odwołujący się rozpoczął pracę na III zmianie o godz. 22:00 przy obsłudze maszyny laminującej typ (...). Do rutynowych czynności na tym stanowisku pracy należało również pod koniec każdej zmiany mycie wałków laminujących (transferowego i powlekającego) w celu usunięcia pozostałości kleju. W tym celu odwołujący się ok. godz. 5:45 w dniu 27 lipca 2012 roku przystąpił do czyszczenia ww. wałków za pomocą szmat i rozcieńczalnika – octanu etylu w płynie. W momencie czyszczenia maszyna nie jest odcięta od prądu, wałki się obracają, włączany jest przycisk „stop”. Konieczne jest obracanie się wałków w celu ich dokładnego wyczyszczenia. Podczas czyszczenia wałki kręcą się powoli na tzw. jałowym biegu. Odwołujący się miał wyczyścić dwa wałki z kleju: górny i dolny, które podczas czyszczenia kręcą się w przeciwnych kierunkach. Przy wałkach znajduje się listwa, która jest czyszczona w zależności od potrzeb, jeżeli znajduje się na niej dużo kleju. Dział mechaniczny zajmuje się całościowym oczyszczaniem maszyny, zdejmuje też listwę, a w trakcie jej czyszczenia nie są montowane listwy zastępcze. W momencie gdy odwołujący się przystępował do czyszczenia, przedmiotowa listwa ochronna nie znajdowała się przy wałkach (protokół powypadkowy k. 2 akt rentowych; zeznania odwołującego się k. 233-235 – e-protokół (...) (...); zeznania A. P. (1) k. 66 – e-protokół (...) (...) zeznania P. Ż. k. 49v-50 – e-protokół (...) (...) zeznania J. M. k. 436v-437 – e-protokół (...) (...)zeznania J. R. k. 49v – e-protokół (...) (...)

Natomiast zgodnie z instrukcją obsługi maszyny laminującej w przypadku czyszczenia maszyny powinna ona być włączona w trybie wolnego działania. Szmatę nasączoną rozcieńczalnikiem odwołujący się zaczął przesuwać wzdłuż długości wałków, które cały czas się obracały. W tym momencie prawa dłoń odwołującego się została wciągnięta pomiędzy obracające się wałki. Odwołujący się gwałtownym szarpnięciem wyciągnął spomiędzy wałków zranioną prawą dłoń i lewą dłonią za pomocą ucisku próbował zatamować wypływającą z rany krew i wezwał na pomoc współpracowników (protokół powypadkowy k. 2 akt rentowych; zeznania odwołującego się k. 233-235 – e-protokół (...) (...) instrukcja obsługi k. 417).

Współpracownika powoda – J. R. zatelefonował pod nr 112 i wezwał karetkę. Z uwagi na fakt, iż karetka pogotowia długo nie przyjeżdżała, inny współpracownik odwołującego się – P. Ż. odwiózł skarżącego prywatnym samochodem osobowym do szpitala w N. (zeznania świadków w protokole powypadkowym k. 9-10 akt rentowych; zeznania P. Ż. k. 49v-50 – e-protokół (...) (...) zeznania J. R. k. 49v – e-protokół (...) (...)

U odwołującego się stwierdzono ranę skalpacyjno zmiażdżeniową palców IV i V ręki prawej (dokumentacja medyczna akta rentowe).

W dniu 9 sierpnia 2012 roku zespół powypadkowy sporządził protokół nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. Zespół powypadkowy jako bezpośrednią przyczynę wypadku uznał pochwycenie (wciągnięcie) dłoni ręki prawej poszkodowanego przez ruchome elementy maszyny (tj. obracające się wałki). Pośrednie przyczyny zdarzenia to pośpiech i nieuwaga poszkodowanego. Nie stwierdzono, iż wyłączną przyczyną wypadku było naruszenie przez poszkodowanego pracownika przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa. Zdarzenie z dnia 27 lipca 2012 roku zespół powypadkowy uznał za wypadek przy pracy, bowiem jest zdarzeniem nagłym wywołanym przyczyną zewnętrzną powodującą uraz, który powstał w związku z pracą (protokół powypadkowy k. 2-5 akt rentowych).

W okresie od dnia 27 lipca 2012 roku do dnia 24 stycznia 2013 roku odwołujący się był niezdolny do pracy (bezsporne).

Decyzją z dnia 28 grudnia 2012 roku, znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił odwołującemu się jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w dniu 27 lipca 2012 roku. W uzasadnieniu wskazał, iż z przedłożonej dokumentacji i postępowania wyjaśniającego wynika, że przyczyną wypadku było nieprzestrzeganie przez odwołującego się przepisów BHP. Brak jest zatem podstaw do przyznania jednorazowego odszkodowania (decyzja akta rentowe).

Decyzją z dnia 21 marca 2016 roku, znak: (...)-601- (...)- (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił odwołującemu się prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od dnia 27 lipca 2012 roku do dnia 24 stycznia 2013 roku w wysokości 100% podstawy wymiaru oraz przyznającej mu prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego za okres od dnia 29 sierpnia 2012 roku do dnia 24 stycznia 2013 roku w wysokości 80% podstawy wymiaru. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż z przedłożonej dokumentacji i postępowania wyjaśniającego wynika, że przyczyną wypadku było nieprzestrzeganie przez odwołującego się przepisów BHP dotyczących instrukcji obsługi maszyny podczas czynności związanych z czyszczeniem wałków, które powinny być wykonywane dopiero po zatrzymaniu napędzanych mechanicznie elementów maszyny, zgodnie z zapisem w protokole powypadkowym (decyzja k. 1 akt rentowych).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach niniejszej sprawy, aktach sprawy połączonej i aktach rentowych oraz na podstawie zeznań świadków A. P. (1) k. 66 – e-protokół (...) (...) P. Ż. k. 49v-50 – e-protokół (...) (...) J. M. k. 436v-437 – e-protokół (...) (...)oraz J. R. k. 49v – e-protokół (...) (...). Zeznania ww. świadków były spójne, logiczne i korespondowały ze sobą nawzajem. Świadkowie zgodnie zeznali, iż w czasie czyszczenia maszyna nie pracuje, natomiast nie jest odłączona od prądu, co powoduje wyłączne obracanie się wałków. Również świadkowie potwierdzili fakt braku listwy ochronnej w maszynie w dniu 27 lipca 2012 roku podczas czyszczenia wałków.

Sąd ustalił stan faktyczny również na podstawie zeznań odwołującego się k. 233-235 – e-protokół (...) (...) Zeznania odwołującego się korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, dlatego Sąd nie znalazł podstaw do odmowy ich wiarygodności.

Autentyczności i treści ww. dokumentów nie kwestionowała żadna ze stron, toteż Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 1242 ze zm., zwana dalej ustawą wypadkową) z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje zasiłek chorobowy dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje niezależnie od okresu podlegania ubezpieczeniu (art. 8 ust. 1 ww. ustawy). Przy ustalaniu prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego, podstawy wymiaru i jego wysokości, a także przy wypłacie, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego, z uwzględnieniem przepisów ustawy wypadkowej (art. 7 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 6 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 372 ze zm.) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

W związku z art. 11 ust 1 i ust 2 pkt 3 ww. ustawy miesięczny zasiłek chorobowy, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku. Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku, jeżeli niezdolność do pracy powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy.

Z uwagi na fakt, iż w niniejszej sprawie bezspornym było uznanie, iż zdarzenie z dnia 27 lipca 2012 roku spełniało kryteria wypadku przy pracy, Sąd nie prowadził postępowania dowodowego w tym zakresie. Na marginesie należy podkreślić, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą: 1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych; 2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia; 3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Sąd był natomiast obowiązany do ustalenia czy wyłączną przyczyną wypadku z dnia 27 lipca 2012 roku było naruszenie przez odwołującego się przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.

Ustawa wypadkowa w art. 21 ust. 1 stanowi, iż świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują ubezpieczonemu, gdy wyłączną przyczyną wypadków, o których mowa w art. 3, było udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.

W tym miejscu należy podkreślić, iż jeżeli organ rentowy (do czego jest uprawniony) uznaje, że wyłączną przyczyną wypadku przy pracy było udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa, co w myśl art. 21 ust 1 ustawy wypadkowej wyklucza możliwość skorzystania przez ubezpieczonego ze świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego – to ciężar dowodu – wykazania powyższego, obciąża organ rentowy ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 3 grudnia 2013 roku, III AUa 819/13).

Analizując treść przepisu art. 21 ust. 1 ustawy wypadkowej należy wskazać, iż w pierwszej kolejności musi dojść do naruszenia przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia. Chodzi zatem o zachowania bezprawne, niezgodne z obowiązującymi regulacjami z zakresu ochrony życia i zdrowia. Podstawowy problem związany jest z określeniem przedmiotowych unormowań, gdyż w zasadzie brak przepisów, które nakładałyby na ubezpieczonego generalny obowiązek dbałości o własne zdrowie. W przypadku pracowników należy wskazać na takie zachowania, które objęte zostały przedmiotowym zakresem regulacji art. 207 § 2 k. p., a zatem odnoszące się do warunków bezpiecznej i higienicznej pracy. Wydaje się, że w takim przypadku warunkiem odpowiedzialności pracownika powinno być uprzednie jego przeszkolenie w takim zakresie, co z kolei należałoby uznawać za jeden z elementów wyznaczających przesłankę wyłączności wystąpienia przyczyn. Poza unormowaniami, mającymi znaczenie dla ochrony życia i zdrowia z punktu widzenia pracodawcy, można byłoby również pomyśleć o innych regulacjach, w przypadku których pracownik jest zobowiązany bądź też ma prawo do podjęcia określonych zachowań ze względu na ryzyko wystąpienia zagrożenia dla życia i zdrowia. Dotyczy to dla przykładu przepisów przeciwpożarowych, ruchu drogowego czy odnoszących się do obowiązków poddania się leczeniu w związku z wystąpieniem określonych chorób, w szczególności zakaźnych.

Drugim warunkiem jest, aby naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia było wyłączną przyczyną wypadków. Wyłączność należy oceniać według kryterium prawa cywilnego, zatem w granicach normalnego związku przyczynowego, a zatem z wyłączeniem sytuacji, gdy pochodząca od ubezpieczonego przyczyna pozostawała tylko w przypadkowym związku przyczynowym z powstaniem wypadku przy pracy. W orzecznictwie stwierdza się z kolei, że wyłączność oznacza, że pracodawca w żaden sposób nie przyczynił się do wypadku. Niemniej zasadna wydaje się, oprócz zachowania samego poszkodowanego, ocena całokształtu okoliczności zdarzenia, w tym zwłaszcza zachowań innych jego uczestników oraz zaniedbań organizacyjno-technicznych pracodawcy.

Ostatnią przesłanką wyłączającą możliwość ubiegania się o świadczenia jest wina ubezpieczonego w postaci umyślności lub rażącego niedbalstwa. W praktyce do rzadkości należy zaliczyć sytuacje, w których ubezpieczonemu można przypisać winę umyślną. Wówczas bowiem musiałby on chcieć osiągnąć określony skutek (wypadek przy pracy), lub przewidując możliwość jego wystąpienia, godzić się na to. W przypadku rażącego niedbalstwa, zachowania graniczącego z umyślnością, należałoby przyjąć, że ubezpieczony ma świadomość, że jego zachowanie spowoduje określone skutki, lecz bezpodstawnie sądzi, że ich uniknie bądź też skutków tych nie przewiduje, mimo że powinien przewidzieć. Jeśli chodzi o ustalenie winy, to należy jednak brać pod uwagę zarówno znajomość przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia pracownika, które ten powinien był znać bądź których znajomości można było od niego wymagać, jak również możliwość przewidzenia, w konkretnych okolicznościach, że ich naruszenie może doprowadzić do wypadku przy pracy.

Kwestia rażącego niedbalstwa może mieć doniosłe znaczenie w kontekście wypadków drogowych, których wystąpienie może prowadzić do uznania za wypadek przy pracy. Istotne wydaje się wówczas rozróżnienie pomiędzy niedbalstwem w rozumieniu prawa karnego i rażącym niedbalstwem w ujęciu ubezpieczenia społecznego w razie wypadków przy pracy. Różnica sprowadza się do tego, że aby mówić o rażącym niedbalstwie muszą występować okoliczności, które dają podstawę do szczególnie negatywnej oceny postępowania sprawcy ( vide Ślebzak K., Komentarz do art.21 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, LEX nr 55340).

Przekładając powyższe na grunt niniejszej sprawy, w ocenie Sądu brak jest podstaw do uznania, iż odwołujący się umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa naruszył przepisy dotyczące ochrony życia i zdrowia, co stanowiło wyłączną przyczynę wypadku z dnia 27 lipca 2012 roku. W niniejszej sprawie organ rentowy nie wskazał konkretnych unormowań wynikających z przepisów dot. bezpieczeństwa i higieny pracy, które miał naruszyć odwołujący się. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podnosił jedynie, iż odwołujący się powinien był czyścić maszynę dopiero po zatrzymaniu napędzanych mechanicznie elementów maszyny. Organ rentowy oparł swoje ustalenia wyłącznie na treści załącznika nr 2 do protokołu (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy sporządzonym przez specjalistę ds. BHP J. M. oraz pracownika (...). (...) Sp. z o.o. Sp. k. w N. A. P. (1). W załączniku wskazano na nieprzestrzeganie przez odwołującego się przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczących instrukcji obsługi maszyny laminującej podczas czynności związanych z czyszczeniem (myciem) wałków (z pozostałości klejów), które powinny być wykonywane dopiero po zatrzymaniu napędzanych mechanicznie elementów maszyny, tj. obracających się wałków.

W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd ustalił, iż odwołujący się wykonywał czynność czyszczenia maszyny zgodnie z obowiązującymi normami, tj. zgodnie z praktyką przyjętą w zakładzie pracy, a przede wszystkim zgodnie z instrukcją obsługi maszyny. Ponadto osoby podpisujące załącznik do protokołu wypadkowego – A. P. (2) oraz J. M. w toku procesu zgodnie zeznali, iż nie jest możliwe czyszczenie wałków bez ich obracania. J. M. w toku zeznań przyznał, iż nie wie dlaczego takie stwierdzenie zostało zawarte w załączniku do protokołu, przychylając się przy tym do tezy, że nie jest możliwe czyszczenie maszyny bez mechanicznego obracania wałków. Pozostali zeznający w sprawie świadkowie również przyznali, iż procedura czyszczenia maszyny odbywa się ww. sposób.

W ocenie Sądu odwołujący się przystępując do czyszczenia maszyny dochował obowiązujących w tym zakresie norm, bowiem maszyna była w trybie wolnego działania i zostały wyłączone jej czynności produkcyjne. Zdaniem Sądu brak jest podstaw do przyjęcia, iż odwołujący się spełniał wszystkie ww. warunki odmowy przyznania mu świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego określone w art. 21 ust. 1 ustawy wypadkowej. Organ rentowy, na którym spoczywał ciężar dowodu w niniejszej sprawie, w ocenie Sądu nie udowodnił okoliczności obciążających odwołującego się, które zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy wypadkowej powodowałyby brak uprawnień do otrzymania przez skarżącego dochodzonego świadczenia. Zdaniem Sądu wobec ustaleń poczynionych w wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego, nie można uznać, iż w dniu 27 lipca 2012 roku zachowanie odwołującego się było bezprawne, naruszające przepisy dotyczące ochrony życia i zdrowia oraz spowodowane jego winą w postaci umyślności lub rażącego niedbalstwa, także iż było wyłączną przyczyną wypadku przy pracy. Zatem Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu się prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od dnia 27 lipca 2012 roku do dnia 24 stycznia 2013 roku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.