Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2017 r. w S.

odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 21 lutego 2017 r. Nr (...)

w sprawie J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu J. S. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lutego 2017 roku do dnia 31 grudnia 2018 roku.

Sygn. akt IV U 215/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 21 lutego 2017 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił J. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż nie został uznany przez Komisję Lekarską ZUS za osobę niezdolną do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. S. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazał, że ocena jego stanu zdrowia przez Komisję Lekarską ZUS nie jest prawidłowa, gdyż jest po ciężkim zawale serca oraz stwierdzone zostały u niego inne choroby współistniejące (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 14.02.2017 r., która nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca J. S. dnia 20 grudnia 2016 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 34 akt organu rentowego). J. S. był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 stycznia 2017 r. na podstawie decyzji z dnia 10 sierpnia 2016 r. (decyzja k. 28 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego z dnia 20.12.2016 r. organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 27 stycznia 2017 r. ustalił, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (k. 35 akt organu rentowego).

Ubezpieczony wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS i na skutek wniesienia powyższego sprzeciwu skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 14.02.2017 r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (k.37 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 21 lutego 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy J. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k.39 akt organu rentowego).

Zespół biegłych lekarzy: kardiologa i psychiatry w opinii sporządzonej na zlecenie sądu uznał wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy nadal do 31.12.2018 r. wskazując, że przyczyną niezdolności do pracy są zarówno schorzenia kardiologiczne jak i psychiatryczne, a mianowicie: przewlekła choroba wieńcowa z przebytym zawałem serca, powikłanym NZK, nadciśnienie tętnicze II stopnia oraz zaburzenia adaptacyjne lękowo-depresyjne, ze szczególnie nasilonymi obecnie zaburzeniami depresyjnymi. Podczas badania przedmiotowego stwierdzono podwyższone wartości ciśnienia tętniczego oraz przyspieszoną akcję serca. Wynik badania echokardiograficznego przeprowadzonego podczas hospitalizacji w 2016 r. wykazał upośledzenie kurczliwości globalnej lewej komory serca (EF-50%) – co pozwala na rozpoznanie niewydolności serca w klasie NYHA II. Ponadto test wysiłkowy wykonany w tym samym czasie opisano jako dodatni klinicznie z powodu zmęczenia przy obciążeniu 10.1 MET. Wskazane jest również dalsze leczenie ubezpieczonego w poradni zdrowia psychicznego z powodu nasilonych stanów lękowych oraz okresowych myśli suiccydalnych, a w razie braku poprawy leczenie szpitalne. Aktualne upośledzenie stanu zdrowia ubezpieczonego spowodowane współistnieniem w/w schorzeń stanowi podstawę do uznania go za nadal częściowo niezdolnego do pracy zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami – pracownika fizycznego (opinia biegłych k. 12-14).

Wnioskodawca J. S. skończył 50 lat, ma wykształcenie średnie ogólne bez matury, z zawodu tokarz, a wykonywał pracę fizyczną jako operator linii produkcyjnej (okoliczności niesporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy J. S. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u wnioskodawcy istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych lekarzy: kardiologa i psychiatry dała podstawy do stwierdzenia, że wnioskodawca jest nadal od 1 lutego 2017 r. do 31 grudnia 2018 r. częściowo niezdolny do pracy z powodu rozpoznanych u niego schorzeń kardiologicznych i psychiatrycznych. Biegli uznali, że ze względu na rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia opisane w stanie faktycznym jest on częściowo niezdolny do pracy na stanowisku pracownika fizycznego, która dotychczas wykonywał jako operator linii produkcyjnej (opinia k. 14).

Analizując przedmiotową opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Biegli wydając opinię mieli na uwadze wiek ubezpieczonego, jego kwalifikacje zawodowe i zdolności psychofizyczne. Sąd obdarzył wiarygodnością dowód z opinii biegłych lekarzy w całości. Ponadto przedmiotowa opinia nie była również kwestionowana przez żadną ze stron procesu.

Stwierdzona u wnioskodawcy częściowa niezdolność do pracy trwa nadal i istniała po 31 stycznia 2017 r. do kiedy to ubezpieczony był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Spełnione zostały również pozostałe przesłanki nabycia renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, co nie było kwestionowane przez organ rentowy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że wnioskodawcy przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 lutego 2017 r. do 31 grudnia 2018 r.