Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kałuża

Protokolant: staż. Justyna Dorosławska

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2017 roku w Piotrkowie Tryb. na rozprawie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko T. S.

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego T. S. na rzecz powódki A. S. alimenty w kwocie po 300 ( trzysta ) złotych miesięcznie, płatne powódce z góry poczynając od dnia 19 grudnia 2016 roku, w terminie do 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności,

2.  nie obciąża pozwanego T. S. nieuiszczonymi kosztami procesu, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

3.  znosi wzajemnie koszty procesu między stronami;

4.  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 583/16

UZASADNIENIE

Pozwem z 19 grudnia 2016 r. A. S. wniosła o alimenty na swoją rzecz od byłego męża T. S. w kwocie po 300 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że obecnie nie pracuje, wychowuje dwójkę dzieci pochodzących z jej związku małżeńskiego z pozwanym. T. S. płaci na dzieci jedynie zasądzone alimenty w łącznej wysokości 750 zł miesięcznie i nie łoży na żadne dodatkowe wydatki. Mimo próśb powódki pozwany nie przekazał jej środków na zakup okularów korekcyjnych dla syna, nie przekazuje również środków na dodatkowe opłaty związane ze szkołą dzieci. A. S. wskazała, że pozwanego stać na markową odzież, nowy laptop oraz wyjazdy do (...). Ponadto pozwany nadużywa alkoholu.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Podniósł, że nieprawdą jest, że nie dba o dzieci, gdyż spędza z nimi czas w soboty. Mieszka obecnie wspólnie z konkubiną w mieszkaniu jej matki, gdyż nie stać ich na wynajęcie innego lokalu. Laptop, którego użytkuje zakupiła jego konkubina na raty. Pracuje jako pracownik budowlany i uzyskuje najniższą krajową. Wskazał, że nie widzi podstaw do płacenia alimentów na byłą żonę. Podjęła ona od czasu rozwodu już drugą pracę, z której zrezygnowała. Powódka potrafi samodzielnie się utrzymać. Pozwany wskazał, że środki, które przeznaczał w przeszłości na alimenty dla powódki były wydawane na alkohol, a nie na potrzeby rodziny.

Powódka podtrzymała powództwo.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z 18 stycznia 2016 r. w sprawie I C 1544/15 Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. rozwiązał przez rozwód związek małżeński A. S. i T. S. z winy pozwanego. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi K. S. i S. S. (1) powierzył A. S., ograniczając T. S. władzę rodzicielską do prawa do współdecydowania o istotnych sprawach dzieci takich jak: wybór szkoły, kierunku kształcenia, organizacji wypoczynku. Sąd ustalił, iż miejscem pobytu małoletnich dzieci będzie każdorazowe miejsce zamieszkania matki A. S.. Kosztami utrzymania i wychowania małoletnich dzieci obciążył oboje rodziców i w związku z tym alimenty zasądzone od T. S. na rzecz małoletnich dzieci K. S. i S. S. (1) wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 4 listopada 2015 roku w sprawie III RC 518/15 uznał za wystarczające i pozostawił bez zmian warunki ich płatności. Wyrok stał się prawomocny 9 lutego 2016 r.

/dowód: wyrok k. 33 akt sprawy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. I C 1544/15/

Wyrokiem z 14 grudnia 2016 roku w sprawie III RC 488/16 Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. ustalił, że obowiązek T. S. przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny ustalony wobec A. S. w pkt 2 wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybu. z dnia 4 listopada 2015 roku w sprawie III RC 518/15 w kwocie po 300 zł miesięcznie – wygasł z dniem 17 października 2016 roku.

/dowód: wyrok k. 34 akt sprawy Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. sygn. III RC 488/16/

Powódka w czasie trwania małżeństwa z pozwanym nie pracowała, wychowywała dzieci. Pozwany pracował zarobkowo na utrzymanie rodziny. Uzyskiwał dochód w wysokości minimalnego wynagrodzenia osiąganego w kraju, a ponadto uzyskiwał dodatkowy dochód za pracę w wymiarze ponad liczbowym. Obydwoje zgodzili się na taki podział obowiązków.

/bezsporne/

Po rozwiązaniu związku małżeńskiego przez rozwód powódka od 7 października 2016 r. przez okres 3 tygodni pracowała jako pokojówka hotelowa. Uzyskała wynagrodzenie z tego tytułu 1.109,22 zł brutto. Pracodawca nie przedłużył jej umowy o pracę. W tym okresie teściowa powódki opiekowała się małoletnimi dziećmi stron. Jednak z uwagi na stan zdrowia nie chciała dłużeć z nimi zostawać.

/dowód: wyjaśnienia informacyjne A. S. z rozprawy z dnia 6 lutego 2017 r. protokół audio video czas od 00:03:02 do 00:08:58 k. 23v; zeznania A. S. z rozprawy z dnia 6 lutego 2017 r. protokół audio video czas od 00:14:27 do 00:16:34 k.23v-24; umowa zlecenie Nr (...) k.18/

A. S. ma 29 lat, jest z zawodu cukiernikiem. Obecnie nie jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna. Ma zamiar to uczynić. Mieszka z małoletnimi dziećmi z wynajmowanym lokalu. Małoletnia córka stron K. S. uczęszcza do II klasy szkoły podstawowej. Syn stron S. S. (1) od września 2017 r. rozpocznie edukację w klasie „0”. Ponosi opłaty związane z utrzymaniem mieszkania w wysokości 400 zł miesięcznie tytułem czynszu, 170 zł miesięcznie opłaty za wodę i wywóz śmieci, 210 zł na dwa miesiące opłaty za energię elektryczną, 160 zł miesięcznie stanowi wydatek na telewizję, Internet i telefon. Powódka przeznacza na wyżywienie dla siebie i dzieci kwotę 600 zł miesięcznie, na środki higieniczne 100 zł miesięcznie, na odzież 250 zł sezonowo. A. S. jest osobą zdrową. Nie ma oszczędności, ma zadłużenie na kwotę 3.500 zł. Otrzymuje od pozwanego alimenty na małoletnie dzieci w kwocie 750 zł miesięcznie, ponadto uzyskuje świadczenia z pomocy społecznej w postaci zasiłku rodzinnego w kwocie po 124 zł miesięcznie na każde z dzieci, jednorazowo 100 zł za rozpoczęcie roku szkolnego na rzecz małoletniej córki K. oraz świadczenie wychowawcze w kwocie po 500 zł miesięcznie na każde z dzieci.

/dowód: wyjaśnienia informacyjne A. S. z rozprawy z dnia 6 lutego 2017 r. protokół audio video czas od 00:03:02 do 00:08:58 k. 23v; zeznania A. S. z rozprawy z dnia 6 lutego 2017 r. protokół audio video czas od 00:14:27 do 00:16:34 k.23v-24; decyzja (...).XII. (...). (...).10.2016 k.19-19v; decyzja (...).XII. (...). (...).05.2016 k.20-20v/

Pozwany ma 29 lat, nie ma wyuczonego zawodu. Jest zatrudniony w firmie budowlanej (...) s.c. w P. w ramach umowy o pracę. Uzyskuje najniższe wynagrodzenie osiągane w kraju, przy czym zdarza się, że uzyskuje wyższe dochody w zależności od sytuacji w danym miesiącu. T. S. mieszka wspólnie z konkubiną w mieszkaniu jej matki. Konkubina pozwanego pracuje dorywczo. Zakupiła ona w listopadzie 2011 r. komputer na raty. T. S. ponosi opłaty związane z mieszkanie w kwocie 150 zł miesięcznie tytułem czynszu, 100 zł miesięcznie opłaty za gaz, 100 zł miesięcznie opłaty za energię elektryczną, 50 zł miesięcznie opłaty za Internet. Przeznacza na wyżywienie kwotę 500 zł miesięcznie, na odzież 100 zł miesięcznie. Pozwany jest osobą zdrową. Nie posiada majątku, nie ma samochodu. Zapisał małoletnią córkę K. na zajęcia ze sztuk walki, które opłaca.

/dowód: wyjaśnienia informacyjne T. S. z rozprawy z 6 lutego 2017 r. protokół audio video czas od 00:08:58 do 00:13:44 k.23v; zeznania T. S. z rozprawy z 6 lutego 2017 r. protokół audio video czas od 00:16:34 do 00:18:25 k. 24; zaświadczenie o zarobkach k.22; paragon i zlecenie sprzedaży k.14/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo A. S. o zasądzenie alimentów od jej byłego małżonka T. S. zasługuje na uwzględnienie w całości.

Jak wynika bowiem z art. 60 § 2 k.r.o. jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

W świetle orzecznictwa wskazać należy, iż przyjęte w art. 60 § 2 k.r.o. uregulowanie prawne nie daje małżonkowi niewinnemu prawa do równej stopy życiowej z małżonkiem zobowiązanym. Jednakże małżonek niewinny ma prawo do bardziej dostatniego poziomu życia, niż tylko zaspokajanie usprawiedliwionych potrzeb. Dla oceny, czy warunek przewidziany w art. 60 § 2 k.r.o. został spełniony, istotne jest porównanie każdorazowej sytuacji materialnej małżonka niewinnego z hipotetycznym położeniem, jakie istniałoby, gdyby rozwód nie został w ogóle orzeczony i gdyby małżonkowie kontynuowali pożycie. Ocena, w jakim zakresie nastąpiło istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego (art. 60 § 2 k.r.o.), zależy od porównania sytuacji, w jakiej niewinny małżonek znalazł się wskutek orzeczenia rozwodu, z sytuacją, w jakiej znajdowałby się, gdyby rozwodu nie orzeczono i gdyby pożycie małżonków funkcjonowało prawidłowo, nie zaś z sytuacją rzeczywiście występującą przed rozwodem. (wyr. SO w Sieradzu z 13.8.2014 r., I CA 225/14).

Jak wynika z treści wyroku Sądu Okręgowego z dnia 18 stycznia 2016 r. T. S. został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego stron niniejszego postępowania. Z uwagi na tę okoliczność powódka jest osobą uprawnioną do alimentów od pozwanego jeżeli zaistnieje sytuacja tego rodzaju, iż rozwód pociągnął za sobą istotne pogorszenie jej sytuacji, chociażby nie znajdowała się w niedostatku. Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwany podczas trwania małżeństwa z powódką zapewniał wyłączne utrzymanie rodziny. A. S. nie wykonywała pracy zarobkowej za przyzwoleniem T. S.. Opiekowała się na co dzień wspólnymi dziećmi stron. Obecnie pozwany łoży wyłącznie środki na utrzymanie wspólnych z powódką małoletnich dzieci w wysokości alimentów ustalonych przez sąd. Nie pokrywa natomiast usprawiedliwionych potrzeb powódki, co czynił przed rozwodem, oraz nie prowadzi z nią wspólnego gospodarstwa domowego. T. S. nadal wykonuje pracę w tym samym zakładzie pracy, a małoletnie dzieci stron nadal wymagają z uwagi na wiek opieki. Przy hipotetycznym ustaleniu, iż pożycie małżeńskie stron nadal trwa, brak jest jakichkolwiek wskazań ku temu, aby stwierdzić, iż pozwany nie łożyłby w dalszym ciągu na utrzymanie powódki. Tak więc uznać należy, że sytuacja A. S. uległa niewątpliwie pogorszeniu na skutek orzeczonego rozwodu z pozwanym. Dlatego też, w ocenie Sądu, powództwo o alimenty na rzecz powódki od pozwanego w kwocie po 300 zł miesięcznie uznać należy za zasadne.

Uwzględniając charakter niniejszej sprawy Sąd na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 623) nie obciążył pozwanego nieuiszczonymi kosztami sądowymi od uwzględnionego powództwa, które przyjął na rachunek Skarbu Państwa.

Na podstawie art.100 k.p.c. Sąd zniósł wzajemnie koszty między stronami.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w punkcie pierwszym rygor natychmiastowej wykonalności.