Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2016 r. w Gliwicach

sprawy J. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania J. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 23 lutego 2016 r. nr SP3- (...)

z dnia 11 marca 2016 r. nr SP3- (...)

oddala odwołanie.

(-) SSO Grażyna Łazowska

Sygn. akt VIII U 551/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 lutego 2016r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z. odmówił ubezpieczonemu J. C. prawa do świadczenia przedemerytalnego, uzasadniając, iż zaprzestanie prowadzenia przez niego działalności gospodarczej nie nastąpiło na skutek ogłoszenia upadłości, wobec czego brak podstaw do przyznania świadczenia.

W odwołaniu od tej decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany i przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego. Na uzasadnienie podał, iż jego działalność została zlikwidowana z dniem 31 grudnia 2013r., a tym samym upłynął rok czasu o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U.2015.233 ze zm.) i niniejszym ubezpieczony spełnia obecnie wszystkie przesłanki przyznania świadczenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Organ wskazał przy tym, iż skarżący był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w G. jako prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, nie zaś jako osoba zatrudniona na stanowisku pracowniczym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2015.121 ze zm.), a zatem warunkiem przyznania świadczenia przedemerytalnego jest ogłoszenie upadłości, którego to warunku skarżący nie spełnił.

Sąd Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. ustalił co następuje:

Ubezpieczony urodził się (...)

W okresie od 1 czerwca 1998r. do 31 grudnia 2013r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług architektonicznych. Była to działalność prowadzona przez ubezpieczonego wraz z żoną R. C. w formie spółki cywilnej.

Zaprzestanie prowadzenia działalności i wykreślenie jej z ewidencji nastąpiło na wniosek odwołującego. Ubezpieczony nie wykazał niewypłacalności prowadzonej działalności. Nie było prowadzone postępowanie o ogłoszenie upadłości. W chwili zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej odwołujący miał ukończone 61 lat życia.

Jak wynika z zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy w G. z dnia 14 sierpnia 2014r. ubezpieczony jest zarejestrowany jako bezrobotny w od 8 stycznia 2014r., zaś z dniem 16 lipca 2014r. upłynął 6-miesięczny okres pobierania przez niego zasiłku dla bezrobotnych. W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych odwołujący nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych.

Odwołujący udowodnił wymagany okres składkowy i nieskładkowy w wysokości 36lat, 3 miesięcy i 5 dni okresów składkowych oraz 9 miesięcy i 28 dni okresów nieskładkowych.

Skarżący nie przedłożył postanowienia sądu o ogłoszeniu upadłości.

W dniu 18 sierpnia 2014r. ubezpieczony złożył w organie rentowym wniosek
o ustalenie prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Decyzją z dnia 10 września 2014r., ZUS O/Z. odmówił ubezpieczonemu prawa do świadczenia przedemerytalnego, uzasadniając, iż zaprzestanie prowadzenia przez niego działalności gospodarczej nie nastąpiło na skutek ogłoszenia upadłości.

Skarżący odwołał się od powyższej decyzji zarzucając, iż organ rentowy błędnie powołał się na art. 114 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych zamiast na art. 114 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. T.. Sąd wyrokiem z dnia 21 stycznia 2015r., sygn. akt 2266/14 oddalił odwołanie. Apelacja od powyższego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 21 grudnia 2015r., sygn. akt III AUa 481/15.

W związku z ponownym wnioskiem skarżącego o przyznanie świadczenia przedemerytalnego, do którego załączono zaświadczenie z PUP w G., organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję odmowną, uchylając jednocześnie decyzję z dnia 10 września 2014r.

Kolejno, wydano decyzję z dnia 11 marca 2016r., którą uchylono decyzję skarżoną. Organ ponownie odmówił ubezpieczonemu przyznania świadczenia uzasadniając, iż nie przedstawił on żadnych nowych dowodów mających wpływ na zmianę decyzji.

Powyższy stan faktyczny jest w zasadzie bezsporny i wynika wprost z akt organu rentowego oraz oświadczenia ubezpieczonego.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach zważył:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U.2013.170 ze zm.) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące pozarolniczą działalność,
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. 2015, poz. 121), zwanej dalej "ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych", i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta i 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, (…).

Natomiast w myśl ust. 3 tego przepisu świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2)w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia
w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3)złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Z kolei zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz.U.2015.748 ze zm.) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

W rozpoznawanej sprawie ubezpieczony nie przedłożył żadnych nowych dowodów, nie ujawnił nowych okoliczności które umożliwiały by zmianę skarżonej decyzji i przyznanie mu świadczeń przedemerytalnych.

Niewątpliwie, ubezpieczony prowadził nieprzerwanie pozarolniczą działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 24 miesiące, a nadto posiada ponad 25 letni okres składkowy i nieskładkowy.

Ubezpieczony jest także zarejestrowany jako bezrobotny, posiada wymagany
6 miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, oraz w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Niezależnie od powyższego, w przypadku odwołującego, przesłanką konieczną do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego jest ogłoszenie upadłości prowadzonej działalności gospodarczej, czego wymaga art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy
z dnia 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych.

Bezsporne jest, że ubezpieczony prowadził działalność gospodarczą od
1 czerwca 1998r. do 31 grudnia 2013r. i zaprzestanie prowadzenia tej działalności oraz wykreślenie jej z ewidencji nastąpiło na wniosek odwołującego i nie było związane z niewypłacalnością przedsiębiorcy. Nie było prowadzone postępowanie o ogłoszenie upadłości.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jednolity Dz.U.2015.233 ze zm.), wierzyciel może złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej, która była przedsiębiorcą, także po zaprzestaniu prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, jeżeli od dnia wykreślenia z właściwego rejestru nie upłynął rok.

Ubezpieczony argumentował, iż od chwili zakończenia prowadzenia przez niego działalności gospodarczej oraz wykreślenia z rejestru minął już okres roczny wskazany w art. 8 ust. 1 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze, a tym samym spełnia on wszystkie przesłanki uzyskania prawa do świadczeń przedemerytalnych. Odwołujący wywodzi z tego przepisu, że skoro nikt nie może już wystąpić o ogłoszenie jego upadłości, to przesłanka z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych – czyli ogłoszenie upadłości - go nie dotyczy i w tym upatruje nową okoliczność w rozumieniu art. 114 ustawy emerytalnej.

Poglądu tego nie można podzielić, bowiem przepisy ustawy o świadczeniach przedemerytalnych mają charakter szczególny i muszą być wykładane ściśle. Oznacza to, że w przypadku osób prowadzących działalności gospodarczą w każdym wypadku jednym z warunków uzyskania prawa do świadczenia przedemerytalnego jest ogłoszenie upadłości.

Kwestia upadłości działalności gospodarczej w związku z wnioskiem o świadczenie przedemerytalne, była przedmiotem rozpoznania Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 20 listopada 2006r. SK 66/06 (OTK-A 2006/10/152, Dz.U.2006/220/1612) stwierdził, iż: „art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1252) jest zgodny z art. 67 ust. 2, art. 32 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej”. Podobne stanowiska zajął Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku w sprawie III AUa 329/ 12, gdzie Sąd Apelacyjny zauważył, iż przesłanką niezbędną do przyznania świadczenia dla osób prowadzących działalność gospodarczą jest ogłoszenie upadłości, bądź złożenie wniosku o takie orzeczenie, a następnie jego odmowne załatwienie przez Sąd ze względu na brak środków finansowych na ogłoszenie upadłości.

W tych okolicznościach, stwierdzić należy że ubezpieczony nie przedłożył żadnych innych dowodów mających wpływ na zmianę decyzji, a zatem prawidłowo organ rentowy odmówił przyznania mu prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Z powyższych względów, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji i oddalił odwołanie.

(-) SSO Grażyna Łazowska