Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 06 lutego 2015 roku, a skierowanym przeciwko T. T. powód Z. T. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 40.000 złotych oraz o zasądzenie na jego rzecz poniesionych kosztów postępowania w sprawie. W uzasadnieniu żądania powód wskazał, że w jego ocenie pozwany T. T. został bezpodstawnie wzbogacony w następstwie wykonania umowy darowizny z dnia 18 maja 1993 roku sporządzonej przez notariusza R. L. w Kancelarii Notarialnej położonej w L. przy ulicy (...). W ocenie powoda Z. T. ta umowa nie została przez niego podpisana, jego podpis został podrobiony. Z uwagi zatem, że nieruchomość będąca przedmiotem w/w umowy została już sprzedana powództwo przeciwko T. T. jest konieczne i zasadne.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jego rzecz poniesionych przez niego kosztów postępowania w sprawie. W uzasadnieniu przyjętego stanowiska pozwany podał, że nieruchomości rolne bez zabudowań położone w J. gmina M., dla których Sąd Rejonowy w Legnicy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste o numerach (...) umową darowizny z dnia 18 maja 1993 roku zostały przekazane pozwanemu T. T. przez jego rodziców Z. T. oraz W. T.. W czynnoiści zawarcia aktu notarialnego darowizny powód brał czynny udział , złożył właściwe oświadczenie woli przed notariuszem R. L. w Kancelarii Notarialnej w L. przy ulicy (...). Z uwagi na to w ocenie pozwanego zarzut sfałszowania podpisu powoda na w/w umowie darowizny jest bezpodstawny. Nadto Z. T. wymienione nieruchomości rolne i ewentualne roszczenia nie zgłaszał w postępowaniu o podział majątku dorobkowego małżeństwa z W. T. toczącego się przez Sądem Rejonowym w Legnicy pod sygn. akt VII Ns 100/13. Nie wchodziły one do majątku dorobkowego małżeńskiego. Nadto pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia powoda.

Sąd Rejonowy w Legnicy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 maja 1993 roku przez notariuszem R. L. w Kancelarii Notarialnej w L. przy ulicy (...)( Repertorium A numer (...)) została zawarta umowa darowizny nieruchomości rolnych bez nieruchomości rolne położonych w J. gmina M., o powierzchni 1,87 ha , dla której prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy w Legnicy Wydział Ksiąg Wieczystych o numerze (...) oraz o powierzchni 0,83 ha dla której prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy w Legnicy Wydział Ksiąg Wieczystych o numerze (...).

Stronami tej umowy byli Z. T. oraz W. T. jako darczyńcy oraz T. T. jako obdarowany. Na jej podstawie w/w nieruchomości zostały darowane przez Z. T. oraz przez W. T. T. T.. T. T. darowiznę tę przyjął i oświadczył, że będzie ją wykorzystywał na cele produkcji rolnej. Oryginał tego aktu został podpisany przez własnoręcznie prezez Z. T., W. T., T. T. oraz przez R. L.- notariusza.

Dowód:

- kopia umowy darowizny z dnia 18 majaj 1993 roku- k. 10,

- wezwanie do zapłaty z dnia 23 czerwca 2014 roku- k. 6

- opinia biegłego sądowego z zakresu badania dokumentów i pisma- k. 208-236

- zeznania świadka W. T.-k. 113.

Pismem z dnia 23 czerwca 2014 roku Z. T. wezwał T. T. do zapłaty kwoty 40.000 złotych tytułem bezpodstawnego wzbogacenia w następstwie wykonania w/w umów darowizny.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 23 czerwca 2014 roku- k. 6

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie

Istota sporu w zasadzie sprowadzała się do ustalenia czy podpis nakreślony pod umową darowizny z dnia 18 maja 1993 roku pochodził od powoda czy też został sfałszowany. Powód twierdził bowiem, że on nie uczestniczył w czynności zawarcia umowy darowizny z dnia 18 maja 1993 roku, a tym samym podpis w brzmieniu Z. T. nie pochodzi od niego. Tym samym pozwany został bezpodstawnie wzbogacony. Wedle zaś stanowiska pozwanego przy zawieraniu umowy darowizny obecny był powód, on wraz z W. T. , pozwanym oraz notariuszem sporządzającym akt notarialny, złożył podpis pod umową, co też czyni powództwo niezasadnym.

Procedując w sprawie, w następstwie wniosku pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność czy podpis powoda złożony na oryginale umowy darowizny z dnia 18 maja 1993 roku, rep. A nr 2232/93 został złożony przez powoda, przeprowadził dowód z tej opinii. Wbrew stanowisku powoda, wyrażonym w zastrzeżeniach do tej opinii, opinia sporządzona w prawie przez biegłego sądowego jest jasna, spójna, nie zawiera sprzeczności na przede wszystkim została wydana w oparciu o właściwą metodologię badania, t.j. porównanie ewentualnego podpisu z materiału dowodowego( na umowie darowizny z dnia 18 maja 1993 roku) z podpisami powoda z materiału porównawczego bezwpływowego pochodzącego od powoda z okresu od 1957 roku do 2016 roku. Jak wynika z treści tej opinii podpis pełnobrzmiący o treści (...) złożony na umowie darowizny z dnia 18 maja 1993 roku , Rep. A 2232/93 nakreśliła osoba, której materiał porównawczy bezwpływowy przedłożono do badań, czyli Z. T.. Treść opinii biegłego koresponduje także z osobowym materiałem dowodowym w postaci zeznań świadka W. T., która potwierdziła obecność powoda podczas czynności sporządzania umowy darowizny z dnia 18 maja 1993 roku oraz , że powód tę umowę podpisał. Z uwagi zatem na powyższe Sąd uznał, że brak podstaw do kontynuowania postępowania dowodowego poprzez przeprowadzenie kolejnych świadków wskazywanych przez powoda czy nawet przesłuchiwanie stron ,skoro w świetle przede wszystkim treści sporządzonej w sprawie opinii biegłego nakreślenie własnoręcznie przez powoda podpisu pod umową z dnia 18 maja 1993 roku nie wywołuje żadnych wątpliwości. Przeprowadzanie dowodu z zeznań kojonych świadków byłoby zresztą sprzeczne z treścią art. 246 k.p.c.

Z uwagi na to nie przeprowadzał dowodu z zeznań kojonych świadków zawnioskowanych przez powoda z treści pisma z dnia 22 marca 2017 roku, zaś na podstawie art. 299 k.p.c. a contrario pominął dowód z przesłuchania stron.

W tych okolicznościach brak podstaw do przyjęcia, by pozwany był bezpodstawnie wzbogacony. W wykonaniu mowy darowizny z dnia 18 maja 1993 roku doszło do przeniesienia na rzecz pozwanego nieruchomości wskazanych w ustalonym przez Sąd stanie faktycznym.

Opierając żądanie zasądzenia kwoty 40.000 złotych treść art. 405 kc. strona powodowa, chcąc uzyskać korzystne dla siebie rozstrzygnięcie zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodu, wyrażoną w art. 6 kc winna wykazać powstanie bez podstawy prawnej korzyści w majątku wzbogaconego, a także współzależność między powstaniem ów korzyści, a uszczerbkiem w majątku zubożonego. Strona powodowa nie sprostała ciążącemu na niej obowiązku. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż pozwany nabył własność nieruchomości rolnych położonych w J. gmina M., o powierzchni 1,87 ha , dla której prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy w Legnicy Wydział Ksiąg Wieczystych o numerze (...) oraz o powierzchni 0,83 ha dla której prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy w Legnicy Wydział Ksiąg Wieczystych o numerze (...).

Mając zatem na uwadze, iż powód nie wykazał faktów, z których wywodził skutki prawne, a także uznając za niedopuszczalne kontynuowanie postępowania dowodowego na okoliczność nieobecności powoda w kraju od 1992 roku Sąd Rejonowy oddalił powództwo o czym orzekł w pkt I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Pozwany jest stroną wygrywająca w sprawie, której powód winien zwrócić koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, o czym orzeczono w pkt II wyroku. Na zasądzone koszty procesu składały się 17 zł z tytułu opłaty od pełnomocnictwa, 2.952 zł z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika procesowego( zgodnie z wnioskiem z dnia 10 maja 2017 roku- k. 288) oraz uiszczona przez pozowanego zaliczka na wynagrodzenie opiniującego w sprawie biegłego w wykorzystanej wysokości 100 złotych. Dokonane przez Sąd rozliczenie nie uwzględnia kwoty 200 złotych z 300 złotych zaliczki uiszczonej przez pozwanego, albowiem zgodnie z zarządzeniem z dnia 10 maja 2017 roku kwota ta została pozwanemu zwrócona jako nadpłacona.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w wyroku.

(...)

UZASADNIENIE

1.  (...)

2.  (...) F. P.,

3.  K..(...)

4.  (...)