Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 8 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XI Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Wojciech Wojnar

Protokolant:Agnieszka Peregudów

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2017 r. we W.

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. K.

o zapłatę

oddala powództwo w całości.

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 kwietnia 2012 r. A. K. skontaktował się telefonicznie z (...) z siedzibą w W., operatorem sieci P., w celu przeniesienia do tej sieci dwóch numerów (...). W trakcie rozmowy zawarł on umowę o przeniesieniu tych dwóch numerów z sieci O. do sieci P.. Umowa ta miała zostać powiązana z zakupem dwóch telefonów.

Ponieważ jeden z wybranych przez A. K. modeli telefonów był niedostępny, najpierw wysłano do niego tylko umowę dotyczącą numeru (...). Druga umowa, dotycząca drugiego numeru, miała zostać przesłana mu w terminie późniejszym.

(dowód: - pismo (...) z dnia 13 listopada 2012 r., k. 44-45;

- korespondencja stron, k. 54-71;

- przesłuchanie pozwanego, protokół rozprawy z dnia 19 październik 2016 r.)

Zgodnie z dostarczoną mu przez kuriera umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych, datowaną na dzień 2 kwietnia 2012 r., jej przedmiotem było przeniesienie numeru (...) i świadczenie usług telekomunikacyjnych na tym numerze. Do czasu przeniesienia numeru przyznano A. K. numer tymczasowy (...). W umowie A. K. przyznano ulgę w kwocie 1396 zł.

Zgodnie z Regulaminem Oferty Promocyjnej z dniem przeniesienia numeru telefonu od dotychczasowego operatora, usługi telekomunikacyjne świadczone są na tym numerze telefonu. Z dniem zawarcia umowy, abonent otrzymuje możliwość korzystania z taryfy tymczasowej do momentu przeniesienia numeru telefonu od innego operatora, ale nie dłużej niż przez 90 dni od dnia zawarcia umowy.

Jeżeli przeniesienie numeru telefonu do sieci (...) nie dojdzie do skutku z przyczyn niezależnych od (...) umowa będzie kontynuowana, usługi telekomunikacyjne będą świadczone na przydzielonym numerze tymczasowym, opłaty za abonament i za świadczone usługi telekomunikacyjne będą naliczane od 91 dnia od zawarcia umowy zgodnie z cennikiem oferty (...) i wybranymi przez abonenta ofertą promocyjną oraz abonamentem (§ 11 pkt b).

Zgodnie z Regulaminem Świadczenia Usług (...) w przypadku umowy zawartej na czas określony, której zawarcie wiązało się z przyznaniem abonentowi przez operatora ulgi, operator uprawniony jest do żądania kary umownej z tytułu rozwiązania przez abonenta lub operatora z przyczyn leżących po stronie abonenta przed upływem okresu, na który umowa została zawarta, w wysokości nieprzekraczającej równowartości ulgi przyznanej abonentowi i pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania (§ 16 pkt 13).

(dowód: - umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, k. 29-30;

- regulamin zawierania umowy na odległość, k. 34-38;

- regulamin oferty promocyjnej, k. 39-40;

- regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych, k. 42-43)

Mimo treści umowy zawartej w drodze telefonicznej, (...) rozpoczęła procedurę przeniesienia tylko jednego numeru ( (...)), ale nie doszło ono do skutku.

Ponieważ przeniesienie numeru nie powiodło się, (...) aktywował usługi na numerze tymczasowym.

(bezsporne, a nadto dowód:

- pismo (...) sp. z o.o z dnia 13 listopada 2012 r., k. 44-45;

- korespondencja stron, k. 54-71)

W związku z aktywowaniem usług telekomunikacyjnych na numerze tymczasowym, (...) wystawiła faktury VAT z dnia 12 kwietnia 2013 r., obejmującą abonament za okres 27 marca – 9 maja 2013 r. na kwotę 105,96 zł oraz fakturę VAT z dnia 12 maja 2013 r. obejmującą abonament za okres 10 maja – 9 czerwca 2013 r. na kwotę 73 zł.

A. K. odmówił zapłaty faktur z uwagi na niekorzystanie z usług (...) i niewywiązanie się spółki z zawartej umowy przeniesienia dwóch numerów.

(dowód: - faktury VAT, k. 31-32;

- korespondencja stron, k. 54-71)

Wobec braku zapłaty wystawionych faktur (...) sp. z o.o. wypowiedziała A. K. umowę i obciążyła go karą umowną w wysokości 464,79 zł za przedterminowe rozwiązanie umowy, płatną do dnia 21 sierpnia 2013 r.

(bezsporne, a nadto dowód:

- nota debetowa z dnia 7 sierpnia 2013 r., k. 33)

Powyższe ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Sąd za wiarygodne uznał twierdzenia powoda, że w drodze rozmowy telefonicznej zawarł ze stroną powodową umowę przeniesienia dwóch numerów telefonu, jak i że wywiązał się z tej umowy, współpracując należycie z powodem. Twierdzenia te nie zostały w żaden sposób zakwestionowane przez stronę powodową. Nadto, mimo wezwania strona powodowa nie przedłożyła ani treści nagrań rozmów telefonicznych prowadzonych przez pozwanego z pracownikami strony powodowej ani korespondencji prowadzonej z pozwanym drogą elektroniczną i pocztową, w której m.in. miał być informowany o konieczności podjęcia przez niego wskazanych w nich czynności w celu przeniesienia numeru. Nieprzedłożenie tych nagrań i korespondencji należało ocenić w myśl art. 233 § 2 k.p.c.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Podstawę prawną żądania powoda stanowią przepisy art. 491 § 1 zd. 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli jedna ze stron dopuszcza się zwłoki w wykonaniu zobowiązania z umowy wzajemnej, druga strona może bądź bez wyznaczenia terminu dodatkowego, bądź też po jego bezskutecznym upływie żądać wykonania zobowiązania i naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki. Wierzycielowi przysługuje więc roszczenie
o spełnienie świadczenia oraz o wyrównanie szkody związanej ze zwłoką.

W rozpoznawanej sprawie strona powodowa domagała się od pozwanego zapłaty należności
z tytułu zawartej przez strony umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na którą składała się kwota należnego abonamentu oraz kara umowna za przedterminowe rozwiązanie umowy. Pozwany nie kwestionował faktu, iż doszło do zawarcia między stronami wskazanej wyżej umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych (art. 56 Prawa telekomunikacyjnego). Zarzucił jednak, że nie zgadza się z naliczaniem abonamentu i kary umownej, ponieważ powód nie wywiązał się z umowy, a on nie korzystał z usług strony powodowej.

Odnosząc się do kwestii spornych, wskazać należy, że zgromadzony materiał dowodowy prowadzi do wniosku, że strona powodowa istotnie nie wykonała zawartej przez strony umowy. Nie ulega wątpliwości, że zamiarem pozwanego było przeniesienie do sieci P. łącznie dwóch posiadanych przez siebie numerów z sieci O.. Taki zamiar potwierdzają nie tylko spójne twierdzenia pozwanego
i korespondencja stron, ale również zasady logicznego rozumowania i doświadczenie życiowe. Wprawdzie
w tej kwestii strona powodowa wskazała, że przeniesienie dwóch numerów było niezgodne z jej regulaminem i dlatego niemożliwe, ale nie wykazała ona, że poinformowała o tym pozwanego, nie przedstawiła bowiem – mimo wezwania – nagrania rozmowy telefonicznej z pozwanym z kwietnia 2012 r. Tymczasem, logicznym i racjonalnym jest posiadanie dwóch numerów telefonicznych w tej samej sieci, umożliwia to bowiem minimalizację kosztów rozmów telefonicznych. Uznać zatem należy, że w drodze telefonicznej pozwany zawarł ze stroną powodową umowę przeniesienia dwóch numerów, ale strona powodowa rozpoczęła portację tylko jednego z nich, która ostatecznie nie doszła do skutku. Powód nie wskazał przy tym przyczyn takiego stanu rzeczy, ograniczając się jedynie do gołosłownych twierdzeń
o otrzymaniu od dotychczasowego operatora informacji o niezgodnych danych rejestracyjnych
i poinformowaniu o tym pozwanego. Twierdzenia te nie zostały jednak w żaden sposób udowodnione, mimo że ciężar dowodu tych okoliczności spoczywał na stronie powodowej (art. 6 k.c., art. 232 k.p.c.). Brak jest zatem podstaw do uznania, że przeniesienie numeru telefonu do sieci (...) nie doszło do skutku z przyczyn niezależnych od (...). Tym samym, nie zaktualizowało się uprawnienie powodowej spółki do kontynuowania umowy na przydzielonym numerze tymczasowym (§ 11 pkt b Regulaminu Oferty Promocyjnej).

Wskazać także należy, że w myśl art. 385 ¹ § 1 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny
z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie uzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta (art. 385 ¹ § 3 k.c.). Ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na to powołuje (art. 385 ¹ § 4 k.c.). Nadto, zgodnie z art. 385 ² k.c. oceny zgodności postanowienia umowy z dobrymi obyczajami dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy, biorąc pod uwagę jej treść, okoliczności zawarcia oraz uwzględniając umowy pozostające w związku z umową obejmującą postanowienie będące przedmiotem oceny. Stosownie zaś do art. 385 ³ k.c. w razie wątpliwości uważa się, że niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te, które uprawniają kontrahenta konsumenta do jednostronnej zmiany umowy bez ważnej przyczyny wskazanej w tej umowie (pkt 10), przyznają tylko kontrahentowi konsumenta uprawnienie do stwierdzania zgodności świadczenia z umową (pkt 11), stanowią, że umowa zawarta na czas oznaczony ulega przedłużeniu, o ile konsument, dla którego zastrzeżono rażąco krótki termin, nie złoży przeciwnego oświadczenia (pkt 18), przewidują obowiązek wykonania zobowiązania przez konsumenta mimo niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez jego kontrahenta (pkt 22).

Odnosząc te uregulowania do postanowień umowy zawartej przez strony wskazać należy,
że postanowienia tej umowy nie zostały indywidualnie uzgodnione, co jest faktem notoryjnym i zgodnym z zasadami doświadczenia życiowego. Znajduje to potwierdzenie przede wszystkim w fakcie, że strony oprócz umowy wiązały Regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz Regulamin Oferty Promocyjnej. W tym ostatnim regulaminie zamieszczone zostało wskazane wyżej postanowienie o kontynuowaniu umowy na numerze tymczasowym. Jest to zatem postanowienie przejęte z wzorca umowy zaproponowanego pozwanemu (tj. konsumentowi) przez powoda (przedsiębiorcę) w rozumieniu art. 385 ¹ § 3 k.c., co oznacza, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż pozwany miał rzeczywisty wpływ na treść tych postanowień.

Podkreślić także należy, iż postanowienie § 11 pkt b Regulaminu Oferty Promocyjnej kształtuje prawa i obowiązki pozwanego w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jej interesy. Postanowienie to przewiduje, że jeżeli przeniesienie numeru telefonu do sieci (...) nie dojdzie do skutku
z przyczyn niezależnych od (...) umowa będzie kontynuowana, usługi telekomunikacyjne będą świadczone na przydzielonym numerze tymczasowym, opłaty za abonament i za świadczone usługi telekomunikacyjne będą naliczane od 91 dnia od zawarcia umowy zgodnie z cennikiem oferty (...) i wybranymi przez abonenta ofertą promocyjną oraz abonamentem . Skutkiem takiego postanowienia konsument (w niniejszej sprawie pozwany), pozostając abonentem dotychczasowego operatora telefonii komórkowej, staje się dodatkowo abonentem nowego operatora, mimo że jego wolą było definitywna rezygnacja z usług dotychczasowej sieci telefonii komórkowej i przeniesienie numeru telefonu do nowej. Zamiar ten wynika ewidentnie z celu samej umowy. Gdyby bowiem pozwany chciał pozostać u dotychczasowego operatora (O.), nie zawarłby umowy o przeniesienie numeru telefonu, lecz zawarłby kolejną umowę z nowym operatorem. Cytowane postanowienie umowne rażąco zatem narusza interesy pozwanego i godzi w dobre obyczaje. Wiąże go bowiem umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych z nowym operatorem (stroną powodową), mimo że do przeniesienia numeru nie doszło i dotychczasowa umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych nadal obowiązuje.

W okolicznościach niniejszej sprawy zauważyć także należy, że pozwany wnosił o przeniesienie dwóch numerów. Skoro przeniesienie ich nie doszło do skutku, pozwanego nadal wiążą (wiązały w okresie wskazanym w pozwie) dwie umowy o świadczenie usług zawarte z dotychczasowym operatorem. Zastosowanie zatem kwestionowanego wyżej postanowienia prowadziłoby do związania pozwanego kolejną taką umową i to z kolejnym nowym operatorem, co jest zarówno ekonomicznie nieuzasadnione, jak i sprzeczne z istotą umowy zawartej przez strony, której celem było przecież przeniesienie numeru z jednej sieci do drugiej.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że postanowienie § 11 pkt b Regulaminu Oferty Promocyjnej, z uwagi na to, że nie zostało uzgodnione indywidualnie z pozwanym i narusza rażąco jego interesy oraz godzi w dobre obyczaje, stanowi niedozwolone postanowienie umowne w rozumieniu wyżej podanych przepisów. Tym samym postanowienie to nie wiąże pozwanego. Oznacza to, że strona powodowa nie mogła – w sytuacji, gdy przeniesienie numeru nie zostało wykonane – kontynuować umowy i świadczyć usług telekomunikacyjnych na numerze tymczasowym. Innymi słowy, wbrew twierdzeniom powoda nie doszło do kontynuowania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych na tym numerze, a zatem po stronie pozwanego nie powstał obowiązek opłacania abonamentu. Skoro przy tym pozwany z usług tych
w ogóle nie korzystał (a przynajmniej strona powodowa okoliczności przeciwnych nie wykazała), brak było podstaw do obciążania go jakimikolwiek opłatami na rzecz strony powodowej. Zauważyć też należy,
że nieprzeniesienie numeru oznaczało niewykonanie umowy przez stronę powodową. Tym samym, uwzględniając również to, że pozwany nie miał obowiązku opłacania abonamentu, rozwiązanie umowy przez stronę powodową nastąpiło wyłącznie z winy strony powodowej. Brak było zatem podstaw do obciążania pozwanego jakąkolwiek karą umowną.

Z tych względów Sąd, na podstawie powołanych wyżej przepisów, uwzględniając również to,
że pozwany nie korzystał w ogóle z usług strony powodowej, orzekł jak w wyroku.