Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Pałasz

Protokolant: Małgorzata Krośnicka

Bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 kwietnia, 22 maja, 16 czerwca i 7 lipca 2017 roku

sprawy: M. T. syna J. i T. z d. D., ur. (...) w O.

oskarżonego o to, że:

w dniu 25 lutego 2016r. w miejscowości B. na ul. (...) w ruch lądowym na drodze publicznej prowadził pojazd mechaniczny m-ki V. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości co potwierdzono badaniem na urządzeniu A. I.: I badanie wynik 0,36 mg/l, II badanie wynik 0,32 mg/l oraz na urządzeniu Alkometr A2.0, III badanie wynik 0.30 mg/l, IV badanie wynik 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie za prowadze-nie pojazdu mechanicznego znajdując się w stanie nietrzeźwości sygn.akt II K 1382/13

- tj. o przestępstwo określone w art. 178a § 4 kk

I.  oskarżonego M. T. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 178a § 4 kk przy zastosowaniu art. 37a kk w zw. z art. 34 § 1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 (dwudziestu czterech) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 42 § 2 kk w zw. z art. 42 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat;

III.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w całości

Sygn. Akt: II K 1146/16

UZASADNIENIE

Dnia 25 lutego 2016 r. tuż przed godziną 23.00, w miejscowości B. na ul. (...), oskarżony M. T. prowadził samochód marki V. (...) o nr rej. (...). Pasażerami samochodu byli K. B. i K. N.. Jadący od strony drogi nr (...) do centrum B. funkcjonariusze Policji P. J. i P. B., którzy wówczas pełnili obowiązki służbowe, zaczęli podążać za pojazdem po rozpoznaniu kierowcy M. T., którego podejrzewali o prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu. W pewnej chwili samochód V. (...) zjechał na parking przy ul. (...) policjanci. Po około 2-3 minut po tym jak samochód się zatrzymał, podjechali do niego policjanci i rozpoczęli wykonywanie czynności służbowych w ramach kontroli drogowej. Dokonane w toku kontroli pomiary zawartości alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu wskazały, że znajdował się on w stanie nietrzeźwości – pierwszy pomiar (godz. 23:01) – 0,36 mg/l, drugi pomiar (godz. 23:15) – 0,32 mg/l. Kolejne pomiary zostały wykonane po przewiezieniu oskarżonego na Komisariat Policji w B.. Ich wyniki to: trzeci pomiar - 0,30 mg/l. (godz. 23:32) – 0,30 mg/l, czwarty pomiar (23:44) – 0,28 mg/l.

Oskarżony M. T. był wcześniej skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 17 stycznia 2014 roku w sprawie o sygn.. akt II K 1382/13 za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 kk na karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych w wysokości 10 złotych każda wraz z zakazem prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków P. J. (k. 62, k. 95v.), P. B. (k. 95v.-96), K. B. (k. 108-108v.), notatki urzędowej na okoliczność godziny zatrzymania, modelu samochodu i jego numeru rejestracyjnego (k. 1), protokołów z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym (k. 2-3v.), wyrok (k. 36 akt II K 1382/13).

Oskarżony M. T. przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśnił, że dnia 25 lutego 2016 roku spożył jedno półlitrowe piwo podczas postoju na parkingu w B.. Następnie uruchomił pojazd w celu przestawienia go ulicę dalej. Oskarżony wyjaśnił, że w trakcie przestawiania samochodu nadjechała Policja i zatrzymała go do kontroli. Oskarżony oświadczył, że żałuje swojego zachowania i chciałby dobrowolnie poddać się karze. (k. 11)

Podczas przesłuchania w toku postępowania przed Sądem oskarżony zmienił swoje wyjaśnienia i oświadczył, że ani przed kontrolą, ani w jej trakcie nie jechał samochodem, jedynie spożył jedno półlitrowe mocne piwo w pojeździe, który stał na parkingu. Według wyjaśnień oskarżonego auto nie było w ruchu, a kluczyki były poza stacyjką i właśnie w takich okolicznościach miała miejsce kontrola policji i badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Po odczytaniu na rozprawie głównej wyjaśnień oskarżonego z postępowania przygotowawczego w/w oświadczył, że podpisy pod protokołem przesłuchania podejrzanego co prawda należą do niego, ale że złożył je, gdyż funkcjonariusz przeczytał mu co innego. (k. 91v.).

Sąd uznał, że wyjaśnienia oskarżonego nie są wiarygodne. Są bowiem sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym w postaci zgodnych zeznań pozostałych świadków, w tym świadka K. B., który jest znajomym oskarżonego i który był bezpośrednim świadkiem czynu. Świadkowie P. J. i P. B. zgodnie zeznali, że jechali w bezpośredniej bliskości za samochodem V. (...) o nr rej. (...), który następnie zatrzymał się na parkingu. W krótkim czasie od zatrzymania tego samochodu (1-3 min, czas który nie wystarczyłby kierowcy, aby wysiąść z pojazdu) funkcjonariusze podeszli do samochodu i rozpoczęli wykonywanie czynności z oskarżonym M. T.. W toku czynności poddali go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. (95v.-96) Nie jest możliwe, aby od momentu zatrzymania się auta na parkingu do chwili podejścia policjantów do samochodu, oskarżony wypił całe mocne piwo, tak jak wyjaśniał w postępowaniu przed sądem. Zeznania świadka K. B. również przeczą temu, że na parkingu oskarżony wypił całe piwo. Według świadka oskarżony wypił zaledwie łyk. (k. 108v.).

Sąd uznał za wiarygodne zeznania wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków. Zeznania P. J. i P. B. pochodzą od osób zatrudnionych w Policji, które nie mają żadnego powodu, żeby składać zeznania określonej treści obciążające oskarżonego. Dodatkowo ich prawdziwość potwierdzają zeznania K. B., który jest kolegą oskarżonego i nie pozostaje z nim w konflikcie. Z zeznań tych jednoznacznie wynika, iż oskarżony – na parkingu po zatrzymaniu - przed badaniami na zawartość alkoholu przeprowadzonymi przez policjantów nie pił alkoholu. Uniemożliwiał mu to czas pomiędzy zatrzymaniem pojazdu a podejściem policjantów. K. B. podał, że oskarżony wypił jeden łyk piwa, co nie mogło mieć wpływu na wynik badań. Zatem poziom stężenia alkoholu stwierdzony u oskarżonego badaniami odpowiadał temu, który występował u niego, gdy prowadził on samochód. Tym samym wyjaśnienia oskarżonego zarówno te złożone w postępowaniu przygotowawczym jak i te złożone przed Sądem należy uznać za nieprawdziwe.

Sąd nadał moc dowodową zgromadzonym dokumentom, których prawdziwości nikt nie kwestionował.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że wina oskarżonego M. T. jest oczywista i polega ona na tym, że w dniu 25 lutego 2016 r. w miejscowości B. na ul. (...) w ruchu lądowym na drodze publicznej prowadził pojazd mechaniczny m-ki V. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości i będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie za prowadzenie pojazdu mechanicznego znajdując się w stanie nietrzeźwości. Zachowanie oskarżonego wyczerpuje więc znamiona przestępstwa z art. 178a§4 kk.

Sąd stosując art. 37a kk wymierzył oskarżonemu karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 (dwudziestu czterech) godzin w stosunku miesięcznym, na podstawie art. 42 § 2 kk w zw. z art. 42 § 3 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat, a na podstawie art. 43a § 2 kk orzekł świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych.

Sąd wymierzając karę miał na uwadze całokształt okoliczności zarówno łagodzących jak i obciążających, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów i stopień winy. Określając jej wysokość Sąd uwzględnił cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i prewencji indywidualnej.

Stopień winy i społecznej szkodliwości zachowania oskarżonego jest znaczny. Ponieważ oskarżony był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego podlega w przedmiotowym postępowaniu surowszemu reżimowi prawnemu z art. 178a § 4 kk. Analiza karalności M. T. prowadzi do wniosku, że oskarżony lekceważy normy prawne i społeczne, w szczególności orzeczenia sądów. W przeszłości skazany był dwukrotnie za naruszanie sądowego zakazu prowadzenia pojazdów i jednokrotnie za niewykonywanie ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Skazany miał za nic nałożone przez niego orzeczeniem sądów obowiązek alimentacyjny oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, dopuścił się bowiem przestępstwa nie alimentacji i dwukrotnie został skazany za przestępstwo z art. 244 kk.

Podkreślić należy, iż M. T. jakkolwiek był karany już czterokrotnie przez sąd karny to jednak nigdy nie został skazany na karę ograniczenia wolności. Orzekano wobec niego karę grzywny lub też karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. (k. 53). Kary te nie były zarządzane do wykonania. Niezależnie od brzmienia art. 69 § 1 kk, który uniemożliwia warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności wobec M. T., kara taka jest nieskuteczna wobec oskarżonego i stosowana do tej pory nie dała skutku resocjalizacyjnego podobnie jak kara grzywny. Wymierzenie kary bezwzględnego pozbawienia wolności nawet krótkoterminowej byłoby jednak represją zbyt dolegliwą, nieuzasadnioną okolicznościami sprawy i stopniem winy. Pomiary zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu przeprowadzone przez Policję wskazały, że zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego nie przekraczała 1 promila. Dodatkowo do przestępstwa doszło w B. na ul. (...) późnym wieczorem, kiedy ruch drogowy jest niewielki, więc czyn w mniejszym stopniu zagroził bezpieczeństwu publicznemu. Orzeczenie kary bezwzględnej uniemożliwi oskarżonemu prawidłowe wykonywanie obowiązku łożenia na utrzymanie syna, z którego zdaje się on wywiązywać, gdyż kara pozbawienia wolności nie została do tej pory zarządzona do wykonania.

Sąd zważając na powyższe, uznał że najlepszą formą represji karnej wobec oskarżonego będzie kara ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne. Wykonując powyższą karę M. T. będzie miał okazję przysłużyć się dobru publicznemu, któremu swym bezprawnym zachowaniem zagroził. Do tej pory kara tego typu nie była wymierzana oskarżonemu. Jest to kara dolegliwa, bowiem wymaga od oskarżonego połączenia obowiązku wykonywania pracy społecznie użytecznej z obowiązkami zawodowymi i koniecznością utrzymania. Zastosowanie taj kary podziała na oskarżonego wychowawczo i uświadomi mu nieopłacalność naruszania obowiązującego prawa., tak aby w przyszłości nie popełnił przestępstwa i stosował się do norm prawnych.

Sąd uznał, że bardziej skutecznie oddziaływać będzie na oskarżonego długoterminowa kara ograniczenia wolności niż krótkoterminowa kara bezwzględnego pozbawienia wolności. Wykonywanie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy przez rok zmusi oskarżonego do refleksji nad swoim.

Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat. Ustawodawca w art. 42 § 3 kk nakłada na Sąd obowiązek orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w przypadku skazania za przestępstwo z art. 178a § 4, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Sąd uznał, że w tym przypadku spełniona została powyższa przesłanka, ponieważ pomiary zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu przeprowadzone przez Policję wskazały, że oskarżony nie był nietrzeźwy w stopniu znacznym (stężenie wynosiło ok. 0,7 promila), a od popełnienia poprzedniego przestępstwa prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu upłynęło ponad 3 lata. Na tej podstawie uzasadnionym było zastosowanie art. 42 § 2 kk i określenie długości zakazu na 3 (trzy) lata.

Sąd orzekł świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych. Obowiązek orzeczenia takiego świadczenia nakazuje wprost art. 43a § 2 kk. Sąd przez wzgląd na ciążący na oskarżonym obowiązek alimentacyjny określił wysokość świadczenia według dolnej granicy ustawowej. Orzeczone świadczenie pozwoli zrekompensować naruszenie prawa i zagrożenie bezpieczeństwa publicznego w ruchu lądowym.

Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego w połączeniu ze świadczeniem na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej Sąd na podstawie 624 § 1 kpk zwolnił go od kosztów sądowych w całości.