Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa B. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w G.

przeciwko P. W.

o zapłatę

orzeka:

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda B. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w G. na rzecz pozwanego P. W. kwotę 1 217 zł (słownie: tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G., wniósł pozew o zapłatę kwoty 7 619,76 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu, przeciwko pozwanemu P. W..

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzona kwota wynika z braku zapłaty przez pozwanego należności z tytułu zaciągniętego zobowiązania u wierzyciela pierwotnego tj. Banku (...) SA. Wierzytelność objęta pozwem została natomiast nabyta przez powoda na podstawie postanowień umowy o przelew wierzytelności z dnia 6 września 2013 r

Pozwany P. W. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym przez Sąd Rejonowy w Środzie Wielkopolskiej, do którego pierwotnie wniesiono pozew, w której wniesiono o oddalenie powództwa w całości z uwagi na nie wykazanie istnienia roszczenia zarówno w zakresie należności głównej, jak i w zakresie należności ubocznych. Podniesiono również brak legitymacji procesowej czynnej strony powodowej, z uwagi na nieudowodnienie przejścia uprawnień do dochodzenia wierzytelności objętej sporem. Przede wszystkim podniesiono jednak zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia z upływem 3 letniego okresu od dnia wymagalności pożyczki udzielonej przez bank.

Zwalczając zarzut przedawnienia roszczenia powód podniósł, iż do przerwania biegu terminu przedawnienia doszło na skutek egzekucji komorniczej, którą wierzyciel pierwotny prowadził na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego.

Sąd ustalił, co następuje

Pozwany P. W. zawarł w dniu24 czerwca 2010 r. z wierzycielem pierwotnym Bankiem (...) SA umowę pożyczki nr (...).

Pozwany nie wywiązał się ze zobowiązania uregulowania zapłaty wobec wierzyciela pierwotnego zaciągniętego zobowiązania wobec czego wierzyciel ten wypowiedział umowę i postawił kwotę długu w stan natychmiastowej wykonalności ze skutkiem na dzień 18 października 2011 roku oraz wystawił w stosunku do pozwanego bankowy tytuł egzekucyjny, któremu nadano klauzulę wykonalności.

Na podstawie bankowego tytułu wykonawczego wszczęto postępowanie egzekucyjne, które umorzono z uwagi na bezskuteczność w dniu 22 października 2012 r.

W dniu 6 września 2013 r. na podstawie umowy przelewu powód nabył wierzytelność wobec pozwanego. Natomiast dnia 11 maja 2015 r. powód złożył do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie w przedmiotowej sprawie.

W okresie od dnia wymagalności roszczenia do dnia wniesienia pozwu pozwany nie składał oświadczenia o uznaniu długu wobec żadnego z wierzycieli. Nie wszczynano w sprawie mediacji ani nie toczyło się inne postępowanie niż to, które wszczął i prowadził bank na podstawie bankowego tytułu wykonawczego.

/ Dowód:

-dokumenty:

umowa pożyczki bankowej – k. 17-18, 69-70 akt-, wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego – k. 4 akt, bankowy tytuł egzekucyjny – k. 72-73 akt, postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności – k. 71 akt, wniosek egzekucyjny-k.74-75 akt, wypowiedzenie umowy pożyczki-k.76-77 akt, wezwanie do zapłaty-k.78 akt, pisma powoda do pozwanego po przelewie wierzytelności – k. 89.80,81 akt, umowa przelewu wierzytelności – k. 19-24, 52 – 68 akt/

Sąd zważył, co następuje

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dołączonych do akt sprawy dokumentów. Dokumentom tym Sąd w pełni dał wiarę, ponieważ układały się w logiczną całość, a ich prawdziwość i autentyczność nie była w żaden sposób kwestionowana przez strony.

Bezspornym w sprawie jest to, że pozwany zawarł z wierzycielem pierwotnym umowę pożyczki i zobowiązał się do spłaty zaciągniętego zobowiązania, Bezsporny jest również fakt, że wierzyciel pierwotny z uwagi na niewywiązanie się pozwanego za zobowiązania wypowiedział pozwanemu umowę pożyczki ze skutkiem na dzień 18 października 2011 roku, po czym wystawił przeciwko niemu bankowy tytuł egzekucyjny, na podstawie którego, po nadaniu mu klauzuli wykonalności, prowadził postępowanie egzekucyjne, które w skutek bezskuteczności zostało umorzone w dniu 22 października 2012 r. Nie ma również wątpliwości, że powód wniósł pozew przeciwko pozwanemu po nabyciu wierzytelności tj. w dniu 11 maja 2015 roku.

Spornym w sprawie pozostaje fakt czy pozwany jest zobowiązany do zapłaty dochodzonej kwoty wobec podniesionego przez niego zarzutu przedawnienia dochodzonego roszczenia.

Zgodnie z art. 118 kodeksu cywilnego, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Strona powodowa zawarła umowę, której przedmiotem była wierzytelność przysługująca pierwotnie bankowi, a zatem związana z działalnością gospodarczą obydwu wierzycieli.

W ocenie Sądu zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanego należy uwzględnić. Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, wierzyciel pierwotny skutecznie wypowiedział pozwanemu umowę pożyczki z dniem 18 października 2011 r. i zdaniem Sądu, od tego momentu zaczął biec trzyletni okres przedawnienia, bowiem wtedy roszczenie stało się w pełni wymagalne. Tym samym przedawnienie roszczenia nastąpiło z dniem 18 października 2014 roku, czyli na prawie siedem miesięcy przed datą wniesienia pozwu w przedmiotowej sprawie. Powód nie wykazał przy tym innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na przerwanie lub inny bieg terminu przedawnienia w przedmiotowej sprawie.

Jak wynika bowiem z uchwały Sądu Najwyższego o sygnaturze III Czp 29/16 z dnia 29 czerwca 2016 r., która obecnie stanowi już utrwaloną linię orzecznictwa w tym zakresie, nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwanie biegu przedawnienia wywołanego prowadzeniem egzekucji na (...) zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. W uchwale tej wskazano, że procedura wystawienia i stosowania (...) miała charakter szczególny i posługiwać się nią mogły tylko banki, wszczęcie zatem na tej podstawie egzekucji skutkowało tylko wobec banku, a nie wobec innych firm. Teza taka potwierdza, twierdzenia tutejszego Sądu, będące uzasadnieniem orzeczonego wyroku, że nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu i prowadzenie egzekucji komorniczej na podstawie tego tytułu, w przedmiotowej nie przerwało biegu przedawnienia w stosunku do dochodzonego roszczenia, od momentu nabycia długu przez powoda nie będącego bankiem.

Wobec skutecznie podniesionego zarzutu przedawnienia, Sąd pominął badanie innych okoliczności, na które powoływał się pozwany wnosząc pozostałe zarzuty.

Biorąc pod uwagę fakt, że roszczenie, z którym wystąpił powód uległo przedawnieniu, Sąd orzekł o oddaleniu powództwa zgodnie z art. 117 §1 kodeksu cywilnego.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kodeksu postępowania cywilnego w myśl zasady odpowiedzialności strony za wynik procesu, zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę zwrot kosztów procesu. Na koszty procesu składała się kwota kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłata skarbowa od dokumentu pełnomocnictwa procesowego.