Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kłek

Protokolant: p.o. sekr. sądowy A. G.

Przy udziale oskarżyciela prywatnego M. S.

po rozpoznaniu w dniach 9 marca 2017r. i 11 kwietnia 2017 r.

sprawy z oskarżenia prywatnego M. S.

1. R. N.

s. J. i G. z domu P.

ur. (...) w L.

2. M. K. (1)

s. J. i A. z domu S.

ur. (...) w P.

3. A. K. (1)

c. J. i L. z domu K.

ur. (...) w K.

4. W. K. (1)

s. J. i A. z domu R.

ur. (...) w K.

oskarżonych o to, że:

w dniu 8 sierpnia 2016 r. działając wspólnie i w porozumieniu jako członkowie Zarządu Powiatu w K. w piśmie kierowanym do Rady Powiatu w K. odczytanym na sesji Rady Powiatu w Starostwie Powiatowym w K. w dniu 16 sierpnia 2016 r. pomówili M. S. słowami: „niedopuszczalnym jest, aby na wezwanie komisji bez wiedzy i zgody przełożonych (dyrekcji) kierujący oddziałem i pełniący dyżur lekarz opuszczał oddział i będących pod jego opieką chorych”, czym narazili go na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu lekarza,

tj. o czyn z art. 212 § 1 i 2 k.k.

I.  Oskarżonych R. N., M. K. (1), A. K. (1) i W. K. (1) uniewinnia od popełnienia zarzucanego im czynu,

II.  na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. kosztami procesu obciąża oskarżyciela prywatnego M. S..

Sygn. akt II K 336/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie :

W lipcu i sierpniu 2016 r. w Szpitalu (...) w K. przeprowadzana była kontrola przez Komisję Rewizyjną powołaną przez Radę Powiatu w K.. Dyrektor Szpitala (...) został powiadomiony o zakresie objętym kontrolą Komisji Rewizyjnej, wskazał osoby, które miały udzielać wyjaśnień komisji w związku z przeprowadzaną kontrolą oraz sposób udostępnienia dokumentów.

W dniu 3 sierpnia 2016 r. członkowie Komisji Rewizyjnej wykonując czynności kontrolne w Szpitalu (...) w K. bez wiedzy i zgody dyrektora wezwali na posiedzenie lekarza M. S. pełniącego wówczas funkcjękoordynatora kierującego oddziałem chirurgii ogólnej. Rozmowa z doktorem S. trwała około 40 minut , w tym czasie udzielał on wyjaśnień oraz okazywał komisji dokumenty wskazując na nieprawidłowości w funkcjonowaniu szpitala. W czasie przesłuchania M. S., na telefoniczne wezwanie,opuścił komisję, udając się na oddział celem podjęcia decyzji co do leczenia pacjentki, po czym powrócił na posiedzenie komisji. Członkowie Komisji Rewizyjnej na posiedzeniu w dniu 3 sierpnia 2016 r. podjęli decyzję o zawiadomieniu Prokuratury po zakończeniu kontroli w związku z możliwością popełnienia przestępstwa w Szpitalu (...) w K..

W dniu 8 sierpnia 2016 r. Zarząd Powiatu w K. w osobach Starosty R. N., Wicestarosty M. K. (1) oraz członków zarządu A. (...)i W. K. (1) skierował pismo do Rady Powiatu w K., w którym wnioskował o nakazanie Komisji Rewizyjnej przerwania trwającej kontroli w Szpitalu (...) w K., wskazując na działanie Komisji wbrew standardom rzetelnej i uczciwej kontroli oraz doprowadzenie do zakłócenia prawidłowego wykonywania obowiązków przez personel szpitala. W piśmie podniesiono , iż w dniu 3 sierpnia 2016 r. komisja zażądała za pośrednictwem sekretarki szpitala wezwania na posiedzenie zespołu kontrolnego lekarza kierującego oddziałem chirurgii ogólnej oraz pracownika działu usług medycznych . Wówczas wezwany lekarz opuścił oddział i udzielał komisji informacji oraz udostępniał dokumenty związane z realizację przez Szpital kontraktu z NFZ. Była to tematyka poza zakresem przedmiotu kontroli. W piśmie członkowie Zarządu Powiatu stwierdzili , iż „niedopuszczalnym jest, aby na wezwanie komisji bez wiedzy i zgody przełożonych (dyrekcji) kierujący oddziałem i pełniący dyżur lekarz opuszczał oddział i będących pod jego opieką chorych”. Wskazali także na inne nieprawidłowości w funkcjonowaniu komisji. Pismo zostało odczytane na sesji Rady Powiatu w Starostwie Powiatowym w K. w dniu 16 sierpnia 2016 r.

Oskarżeni R. N., M. K. (1), A. K. (1) i W. (...) nie byli dotychczas karani sądownie.

Powyższy stan faktyczny Sad ustalił na podstawie :

- wyjaśnień oskarżonych R. N. k. 64-65,80v, M. K. (1) k. 65 v,, A. K. (1) k. 65 v , 80 v, W. K. (1) k. 65v-66, 80v

- zeznań świadków K. T. k.78-79 , J. P. k. 79v-80 oraz M. S. k. 66-67 w zakresie w jakim Sad dał mu wiarę

- pisma Zarządu Powiatu z dnia 8 sierpnia 2016 r. k. 4-5,

- zapytania o karalność k. 51-54, 62,

- protokołu z posiedzenia komisji rewizyjnej z dnia 03.08.2016 r. k. 75-76.

R. N., M. K. (1), A. K. (1) i W. K. (2) oskarżeni przez M. (...)wnoszącego prywatny akt oskarżenia o czyn z art. 212 § 1 i 2 k.k. polegający na tym, że w dniu 8 sierpnia 2016 r. działając wspólnie i w porozumieniu jako członkowie Zarządu Powiatu w K. w piśmie kierowanym do Rady Powiatu w K. odczytanym na sesji Rady Powiatu w Starostwie Powiatowym w K. w dniu 16 sierpnia 2016 r. pomówili M. S. słowami: „niedopuszczalnym jest, aby na wezwanie komisji bez wiedzy i zgody przełożonych (dyrekcji) kierujący oddziałem i pełniący dyżur lekarz opuszczał oddział i będących pod jego opieką chorych”, czym narazili go na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu lekarza.

Oskarżeni nie przyznali się do popełnienia zarzucanego im czynu .

R. N. wyjaśnił , iż wniosek zarządu z dnia 8 sierpnia 2016 r. do Rady Powiatu w K. dotyczył działania samej Komisji Rewizyjnej ( jako organu Rady) i został skierowany z tego powodu, że poza wiedzą Dyrektora Szpitala Komisja Rewizyjna prowadziła rozmowy z ordynatorem oddziału, przekraczając przy tym wyznaczony komisji zakres kontroli. Podpisując wniosek , jako członek Zarządu Powiatu , zmierzał do zapewnienia działania komisji rewizyjnejw wyznaczanym jej zakresie, nie kierował go względem M. S., we wniosku nie padło nazwisko oskarżyciela. R. N. podniósł przy tym , iż Dyrektor Szpitala odpowiadając za ochronę danych osobowych, za organizację pracy w szpitalu powinien być poinformowany przez komisję o zamiarze i zakresie przesłuchania zatrudnionych w szpitalu osób oraz o żądanych przez komisję dokumentach. W tym czasie M. S. był koordynatorem oddziału chirurgii ogólnej, odpowiadał za chorych będących na oddziale. W takiej sytuacji opuszczenie oddziału szpitala celem udziału w spotkaniu z Komisją Rewizyjną bez wiedzy przełożonych jest niedopuszczalne.Stąd Zarząd Powiatu skierował wniosek do Rady Powiatu w K. o zweryfikowanie zakresu kontroli i zaprzestanie takich praktyk. Podpisując wniosek z dnia 08.08.2016r. nie działał jako osoba prywatna, ale jako Zarząd Powiatu w K. - organ wykonawczy Powiatu, który ma kluczowe zadania, jeśli chodzi o szpital, m.in. nadzoruje sprawy związane z działalnością szpitala. Kontrola, która odbywała się w Szpitalu po dniu 20.07.2016r. wychodząc poza zakres prawnie przypisanych uprawnień była kolejną kontrolą dezorganizującą prace w szpitalu. Ten konkretny przypadek, czyli przesłuchanie M. S. poza wiedzą Dyrektora Szpitala również był powodem złożenia wniosku do Rady Powiatu w K. o zaprzestanie pracy komisji rewizyjnej. Dyrektor musi o tym wiedzieć, aby zapewnić pacjentom opiekę ( wyjaśnienia k. 64-65,80v).

Oskarżony M. K. (2), iż podpisał wniosek z dnia 8 sierpnia 2016 r. do Rady Powiatu wraz z innymi członkami Zarządu P. racji pełnienia swojej funkcji kierując się dobrem Szpitala (...) w K., mając na względzie bezpieczeństwo i zdrowie społeczności, za którą jest odpowiedzialny. We wniosku nie padło nazwisko M. S.. Miał zastrzeżenia co do stylu pracy komisji polegające w szczególności na pomijaniu dyrekcji, udostępnianiu komisji dokumentów z pominięciem drogi administracyjnej. Wniosek do Rady Powiatu miał na celu zwrócenie Komisji Rewizyjnej uwagi na zakres kontroli i tryb pracy, aby nie pomijać Dyrektora Szpitala. Dodatkowo doszło do zgonu pacjentki i to również miało wpływ na skierowanie tego wniosku. Podpisując ten wniosek kierowalisię dobrym funkcjonowaniem Szpitala (...) w K., nie zaś osobistymi względami wobec M. S., we wniosku nie zostało użyte żadne nazwisko, nie mieli na celu zniesławienia lekarza, chodziło o bezpieczeństwo pacjentów i stabilne funkcjonowanie Szpitala. Kwestia, że poprzez wniosek mogli kogoś zniesławić czy pomówić nie była brana pod uwagę. Komisja Rewizyjna jest organem Rady Powiatu i Rada Powiatu może zwrócić komisji rewizyjnej uwagę (wyjaśnienia k. 65v).

Oskarżona A. K. (2), iż formułując stanowisko do Rady Powiatu w K.,jako członek Zarządu Powiatu , wniosek podpisała dla dobra funkcjonowania Szpitala i dobra pacjentów. Nie miała na celu nikogo obrażać, we wniosku nie było żadnych nazwisk, chodziło o prawidłowe funkcjonowanie Szpitala(wyjaśnienia k. 65v).

Oskarżony W. K. (1) wyjaśnił, iżwniosek do Rady Powiatu w K. został skierowany z uwagi na przekroczenie przez Komisję Rewizyjną swoich kompetencji. Zarząd Powiatu tylko za pośrednictwem Rady Powiatu może ustalić zakres kontroli komisji rewizyjnej. Podpisując wniosek nie miał na celu zniesławienia czy pomówienia M. S. (wyjaśnienia k. 65v- 66).

Sąd zważył co następuje :

W niniejszej sprawie bezspornym jest , iż Komisja Rewizyjna przeprowadzająca kontrolę w dniu 3 sierpnia 2016 r. w Szpitalu (...) w K. przesłuchała lekarza M. S. pełniącego wówczas funkcję koordynatora oddziału chirurgii ogólnej. Bezspornym jest także fakt skierowania przez oskarżonych jako członków Zarządu Powiatu w K. w dniu 8 sierpnia 2016 r. wniosku do Rady Powiatu w K. o treści załączonej do aktu oskarżenia , w którym uznali związane z tym przesłuchaniem opuszczenie oddziału przez lekarza za niedopuszczalne. Różna jest natomiast ocena wskazanych okoliczności przez strony.

W ocenie Sądu na wiarę zasługują wyjaśnienia oskarżonych w zakresie, w jakim wskazują na brak zamiaru pomówienia czy poniżenia oskarżyciela prywatnego w piśmie z dnia 8 sierpnia 2016 r. kierowanym do Rady Powiatu w K. jak też na cel i motywację wystąpienia z takim pismem, jakim było działanie w celu ochrony społecznie uzasadnionego interesu pod którym rozumieli prawidłowe funkcjonowania zarówno Szpitala (...) w K. jak teżwłaściwe procedowania Komisji Rewizyjnej kontrolującej szpital wyznaczonej przez Radę Powiatu . Wyjaśnienia oskarżonych w tym zakresie są spójne, zbieżne, logiczne i konsekwentne, a ich prawdziwość potwierdza treść przedmiotowego wniosku, który w sposób jednoznaczny wskazywał na nieprawidłowości w działaniu Komisji Rewizyjnej.

Na wiarę zasługują też wyjaśnienia oskarżonych wskazujące na prawdziwość stwierdzenia, co do opuszczenia przez oskarżyciela prywatnego oddziału bezwiedzy i zgody dyrektora na czas udzielania wyjaśnień Komisji Rewizyjnej, co było jednym z zastrzeżeń do sposobu działania komisji przesłuchującej pracowników bez poinformowania pracodawcy.

Oskarżyciel prywatny M. S. wprawdzie próbował podważyć zasadność takiego stwierdzenia,podnosząc , iż miał przyzwolenie dyrektora na przesłuchanie przez komisję rewizyjną , jednak jego zeznania w tym zakresie nie zasługują na wiarę .

Ś. S. odnośnie wezwania na komisję rewizyjną podał , że w dniu 03.08.2016r. otrzymał telefon od sekretarki Dyrektora Szpitala wzywającej go do sekretariatu. Był przekonany , że idzie do Dyrektora Szpitala, wziąłze sobą dokumenty,które chciałz nim omówić. Po przyjściu do sekretariatu, sekretarka wskazała, że jest proszony przez komisję rewizyjną. Usiadł na krześle, oczekując na swoją kolej , po jakimś czasie podszedł do niego Dyrektor T., przywitał się, wskazał głową na drugie drzwi, gdzie urzędowała komisja rewizyjna. Po paru minutach M. S. wszedł do tego pomieszczenia, był pytany przez członków komisji o nieprawidłowości w funkcjonowaniu Szpitala w K., wskazał na takie okoliczności, miał przy sobie pisma dotyczące tegozakresu . W między czasie dostał telefon z oddziału , udał się na oddział, aby podpisać zgodę na osocze dla pacjentki, po czym wrócił przed komisję. Stwierdził, że nie opuścił oddziału w sensie pracy w szpitalu. Uważał że Dyrektor T. wiedział, że idzie na rozmowę do komisji rewizyjnej. W związku z powyższym uważa, ze w piśmie oskarżonych do Rady Powiatu w K. został pomówiony, a bezpośrednio z pomówieniem wdrożono procedury zwolnienia go z pracy. Stwierdził, że był wówczas jedyną osobą na Oddziale, odpowiadałza całość leczenia wszystkich pacjentów na Oddziale (...) Szpitala w K..

Sąd nie dał wiary zeznaniom M. S., w których wskazywał na zgodę Dyrektora Szpitala na przesłuchanie przez Komisję Rewizyjną w dniu 3 sierpnia 2016 r. jako sprzecznym z wiarygodnymi zeznaniami K. T..

K. T., Dyrektor Szpitala (...) w K., zeznał, iż Komisja Rewizyjna otrzymała jego ustną zgodę na przesłuchanie tylko kilku pracowników szpitala, którzy zostali o tym przez niego poinformowani. O przesłuchaniu innych osób, w tym M. S., dowiedział się już po zakończeniu posiedzenia komisji w dniu 3 sierpnia 2016 r. Podał, ze widział doktora S. siedzącego w sekretariacie, wszedł tam i przywitał się z nim, nie wiedział, że przyszedł on zeznawać przed komisją rewizyjną. To, żeprzywitałsię w sekretariacie z doktorem S. nie oznaczało jego aprobaty na przesłuchanie go przez komisję rewizyjną. Kiedy zorientował się, że komisja przesłuchała koordynatora oddziału chirurgicznego, wówczas w rozmowie ze starostą, przestawił tę sytuację jako niedopuszczalną. Stwierdził, że komisja przekraczała zakres przedstawiony do kontroli, wzywała osoby nie wskazane przezniego i bez jego zgody kserowała nieznane mu dokumenty, co dezorganizowało pracę szpitala. Stwierdził też, że do obowiązków koordynatora oddziału należy nie tylko zapewnienie opieki medycznej pacjentom, ale również zorganizowanie pracy całego oddziału, a M. S. był wówczas jedynym lekarzem w oddziale. Zaprzeczył też , aby to wniosek Zarządu Powiatu z dnia 8 sierpnia 2016 r. stanowił podstawę do wypowiedzenia umowy panu S..Sąd dał wiarę zeznaniom K. T. uznając je za spójne i logiczne, brak jest podstaw do kwestionowania ich wiarygodności , okoliczności podawane przez świadka znajdują potwierdzenie w relacji J. P. oraz są zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego N. , co do sposobu i zakresu działania komisji rewizyjnej.

Zeznania J. P. nie wniosły istotnych okoliczności do sprawy. Potwierdziła, że na prośbę członka komisji rewizyjnej doktora H. wezwała doktora S., nie powiedziała mu, że to komisja go wzywa. Doktor S. przyszedł i za chwilę został poproszony do gabinetu komisji Nie pamięta, czy w tym czasie dyrektor przychodził do sekretariatu. Później rozmawiała z dyrektorem, kto był wzywany poza doktorem S.. Według niej dyrektor T. nie wiedział o tym, że pan S. został wezwany do komisji. Wcześniej dyrektor nie pouczał jej, że ma wzywać tylko osoby uzgodnione. Sąd dal wiarę zeznaniom J. P. jako spójnym, zgodnym z bezspornymiokolicznościami wynikającymi z zeznań M. S. i K. T. .

W świetle powyższego zeznania M. S. co do stawienia się na przesłuchanie Komisji jawią się jako niespójne i nielogiczne. Świadek wskazywał, iż był przekonany o wezwaniu przez Dyrektora i w tym celu wziął ze sobą dokumenty do omówienia, podczas gdy faktycznie po dojściu do sekretariatu ani po przesłuchaniu przez komisję rozmowy z Dyrektorem nie podjął, a wzięte ze sobą dokumenty (pisma) przedstawił komisji na potwierdzenie wyjaśnień dotyczących mających miejsce w jego ocenie nieprawidłowości w Szpitalu w K.. W tej sytuacji twierdzenia świadka , iż opuścił oddział i był przesłuchiwany przez Komisję za wiedzą i zgodą dyrektora nie mogą się ostać.

W świetle powyższego wyjaśnienia oskarżonych, którzy nie przyznają się do popełnienia zarzucanego im czynu, zasługują na wiarę.

Przedmiotem ochrony przepisu art. 212 § 1 kk jest cześć i godność osoby pomawianej o postępowanie lub właściwości, które są sprzeczne z prawem, zasadami etyki, w tym etyki zawodowej oraz np. o brak kompetencji lub zdolności do wykonywania danego zawodu. Prawnokarna ochrona czci i godności nie ma charakteru bezwzględnego i musi pozostawać w równowadze z koniecznością ochrony innych wartości, to jest prawa do swobody wypowiedzi, prawa do krytyki oraz możliwości działania różnych organów.

Istota czynu z art. 212§1 kk sprowadza się do zachowania przez które sprawca przypisuje innemu podmiotowi negatywnie oceniane właściwości lub postępowanie, co może doprowadzić do poniżenia tego ostatniego w opinii publicznej bądź też narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska , zawodu lub rodzaju działalności.

Pomówienie dotyczyć może postępowania lub właściwości osoby pomówionej. Obejmuje krytykę uczynków i zachowań innej osoby oraz krytykę samej osoby odnoszącej się do tego , jaka ona jest .

Bezprawność zachowania określonego w art. 212§ 1 kk uchylona jest w sytuacji , gdy zarzut uczyniony niepublicznie jest prawdziwy ( art. 213§1 kk) . Natomiast w przypadku publicznego podnoszenia lub rozgłoszenia prawdziwego zarzutu możliwe jest uchylenia się od odpowiedzialności karnej za czyn przewidziany w art. 212§1 lub 2 kk poprzez wykazanie , iż zarzut zniesławiający inny podmiot został podniesiony w obronie społecznie uzasadnionego interesu ( kontratyp dozwolonej krytyki). Z powyższego wynika, iż sprawca może ponosić odpowiedzialność także za podniesienie / rozgłoszenie prawdziwego zarzutu zniesławiającego – w zależności od sposobu jego podniesienia i swoich intencji . Nie stanowi zniesławienia krytyka postępowania lub właściwości osób, jeśli jest dokonywana w ramach tzw. dozwolonej krytyki.

Zgodnie treścią art. 213 § 2 kk nie popełnia przestępstwa określonego w art. 212§1lub 2 kto publicznie podnosi lub rozgłasza prawdziwy zarzut służący obronie społecznie uzasadnionego interesu. Tzw. kontratyp dozwolonej krytyki odnosi się do sprawcy przestępstwa zniesławienia z art. 212§1 kk cechującego się publicznością działania oraz typu kwalifikowanego określonego w art. 212§2 kk. . Przepis ten wymaga – dla uchylenia się od odpowiedzialności karnej za przestępstwo zniesławienia uczynionego publicznie – wypełnienia dwóch zasadniczych znamion a więc prawdziwość podnoszonego lub rozgłaszanego zarzutu i postawienie zarzutu w obronie społecznie uzasadnionego interesu.

Kryterium prawdziwości zostaje spełnione wówczas , gdy treść zarzutu zniesławiającego w części, która może poniżyć w opinii publicznej inny podmiot lub narazić go na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska , zawodu lub rodzaju działalności , odpowiada rzeczywistości .

Przestępstwo zniesławienia czy pomówienia może być popełnione wyłącznie umyślnie, w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym.Sprawca czynu zabronionego musi mieć świadomość, że jego wypowiedź zawiera zarzut zniesławiający pod adresem innej osoby . Musi sobie też zdawać sprawę, że podniesienie lub rozgłoszenie takiego zarzutu może potencjalnie narazić ten podmiot , którego zarzut dotyczy, na poniżenie w opinii publicznej lub utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska zawodu lub działalności. Ponadto w płaszczyźnie woluntatywnej sprawca winien chcieć podmiot pomawiany poniżyć lub spowodować utratę zaufania bądź na to się godzić .

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawystwierdzić należy, że oskarżeni formułując w piśmie do Rady Powiatu w K. z dnia 8 sierpnia 2016 r. wskazane przez oskarżyciela prywatnego zdanie „niedopuszczalnym jest, aby na wezwanie komisji bez wiedzy i zgody przełożonych (dyrekcji) kierujący oddziałem i pełniący dyżur lekarz opuszczał oddział i będących pod jego opieką chorych”, działali jako członkowie Zarządu Powiatu w K. w celu podjęcia przez Radę Powiatu stosownych działań mających na celu prawidłowe procedowania organu Rady jakim była Komisja Rewizyjna prowadząca kontrolę w Szpitalu (...) w K.. Z okoliczności niniejszej sprawy ( w szczególności zeznań K. T.) wynika bowiem , iż działania Komisji Rewizyjnej , w tym w szczególności przesłuchiwanie osób bez uzgodnienia z Dyrektorem Szpitala , odpowiedzialnym za organizację pracy i opiekę nad pacjentami, wpływała niekorzystnie na funkcjonowanie Szpitala. W tym kontekście przywołanie w przedmiotowym piśmie przez oskarżonych faktu wezwania lekarza kierującego odziałem chirurgii ogólnej przez komisję ( bez wskazanie jego imienia i nazwiska) należy odczytać jako wskazanie jednego z zastrzeżeń w pracy komisji , które mogą mieć negatywne skutki w funkcjonowaniu szpitala i opiece nad pacjentami. Jednocześnie sposób sformułowania pisma, w tym wskazanej przez oskarżyciela wypowiedzi jako pomawiającej go, nie daje podstaw do przyjęcia , ze oskarżeni działali w celu znieważenia oskarżyciela prywatnego , poniżenia go czy spowodowania utraty zaufania . Brak jesttakże podstaw do przyjęcia , iż oskarżeni mieli świadomość możliwychkonsekwencji w postaci możliwościnarażeniaoskarżycielaprywatnego na poniżenie w opinii publicznej. Wskazać przy tym należy, iż zakres ochrony z art. 212§1 kk obejmuje poniżenie w opinii publicznej , a więc nie tyle urazę osobistych uczuć osoby pokrzywdzonej , ale to jak osoba pomówiona będzie postrzegana przez szeroki nieokreślony krąg osób.

W konsekwencji powyższych ustaleń i rozważań stwierdzić należy , iż nie było zamiarem oskarżonych pomówienie oskarżyciela prywatnego i poniżenie go w opinii publicznej. W tej sytuacji Sąd uniewinnił oskarżonych od stawianego im zarzutu wobec nie wypełnienia ustawowych znamion przestępstwa określonego w art. 212 § 1 kk. Dodatkowo już tylko wskazać należy , iż w okolicznościach niniejszej sprawy oskarżeni wykazali prawdziwość stwierdzenia (zarzutu) dotyczącego opuszczenia oddziału przez lekarza kierującego oddziałem celem stawienia się na wezwanie komisji bez wiedzy i zgody przełożonych jak też działania w celu ochrony społecznie uzasadnionego interesu.

Wobec uniewinnienia oskarżonych zgodnie z treścią art. 632 pkt 1 k.p.k. koszty procesu ponosi oskarżyciel prywatny.