Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Tomasz Kalsztein

Protokolant: Milena Bartłomiejczyk

po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2017 roku

na rozprawie w Łodzi

sprawy z powództwa A. Ś.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę kwoty 1.510,00 zł

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda A. Ś. kwotę 1.324,20 zł (jeden tysiąc trzysta dwadzieścia cztery złote dwadzieścia groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 27 maja 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda A. Ś. kwotę 1.519,80 zł (jeden tysiąc pięćset dziewiętnaście złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu w części;

4.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi od:

- powoda A. Ś. kwotę 24.20 zł (dwadzieścia cztery złote dwadzieścia groszy);

- pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 177,49 zł (sto siedemdziesiąt siedem złotych czterdzieści dziewięć groszy)

tytułem nieuiszcznych kosztów sądowych.

Sygnatura akt I C 277/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 marca 2016 roku powód A. Ś. skierowanym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 1.510,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 12 lutego 2016 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu w całości.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż kwota dochodzona pozwem stanowi dopłatę do już wypłaconego odszkodowania obejmującej kwotę 2.136,29 zł. Żądanie zapłaty zostało skierowane do pozwanego jako ponoszącego odpowiedzialności w ramach wykonania umowy ubezpieczenia zawartej ze sprawcą szkody przez pozwanego i przejęcia odpowiedzialności przez pozwanego za powstałą szkodę

(pozew k. 2-4).

W dniu 10 czerwca 2016 roku strona pozwana złożyła odpowiedź na pozew, w której nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie. W uzasadnieniu strona pozwana potwierdziła wypłatę powodowi kwoty wskazanej w uzasadnieniu pozwu tytułem naprawienia szkody powstałej w związku ze zdarzeniem drogowym oraz fakt udzielania ochrony ubezpieczeniowej sprawcy zdarzenia. Jej zdaniem kwota wypłaconego odszkodowania jest w pełni wystarczająca i odpowiednia do zakresu powstałej szkody.

(odpowiedź na pozew k. 223-24).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 stycznia 2016 roku doszło do zdarzenia drogowego w wyniku, którego uszkodzeniu uległ pojazd marki A. o nr rej (...)VR, stanowiący własność K. J.. Sprawca szkody posiadał polisę OC w pozwanym towarzystwie.

/okoliczności bezsporne/.

Przeciętny, ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy samochodu marki A. (...) wynikający z kolizji z dnia 12 stycznia 2016 roku wynosił kwotę 4.872,17 zł brutto przy wykorzystaniu wyłącznie części oryginalnych z logo producenta pojazdu, bądź kwotę 3.460,49 z ł brutto przy wykorzystaniu zamiennika błotnika przedniego lewego klasy PC. Na podstawie materiału akt sprawy nie jest możliwe wypowiedzenie się czy użycie do naprawy części o tzw porównywalnej jakości pozwoliłoby na przeprowadzenie skutecznej naprawy samochodu.

/opinia biegłego k. 61-80/.

Właściciel przedmiotowego pojazdu dokonał zgłoszenia szkody w dniu 21 stycznia 2016 roku. W wyniku przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła kwotę 2.136,29 zł.

/okoliczności bezsporne/.

W dniu 27 stycznia 2016 roku A. Ś. nabył wierzytelność od K. J. względem (...) S.A. w W. w związku ze szkodą z dnia 12 stycznia 2016 roku.

/umowa cesji k. 6/.

Powyższe ustalenia faktyczne Sąd oparł przede wszystkim na podstawie załączonych do akt sprawy dokumentów oraz na dowodzie z pisemnej opinii biegłego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w znacznej części.

Podstawą odpowiedzialności pozwanego Towarzystwa (...) jest przepis art. 822.k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Z ustalonego stanu faktycznego bezspornie wynika, iż przedmiotowy pojazd uczestniczył w zdarzeniu drogowym, w wyniku której doszło do jego uszkodzenia. Sprawcą tej kolizji była osoba, która miała zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenie OC ze stroną pozwaną. Umowa ta obowiązywała w trakcie wystąpienia przedmiotowego zdarzenia.

Zgodnie, zatem z przywołanym przepisem odpowiedzialność kierującego pojazdem na zasadzie art. 436 §2 k.c w zw. z art. 415 k.c. przechodzi na Zakład (...). Stosownie, bowiem do treści art. 808 §3 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, osobie trzeciej przysługuje bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń odszkodowanie lub świadczenie należne z tytułu tej umowy.

Dla czystości rozważań prawnych należy również przywołać przepis art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U nr 124 poz.1152 z 2003 roku), zgodnie z którym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Z kolei przepis art. 19 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Mając na względzie wymienione przepisy legitymacja bierna i odpowiedzialność (...) S.A. w W. są w pełni zasadne. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, iż zasada odpowiedzialności nie była kwestionowała przez stronę pozwaną.

Kwestią sporną była natomiast wysokość ustalonego i wypłaconego odszkodowania w związku z przeprowadzonym postępowaniem likwidacyjnym

Naprawienie szkody następuje według wyboru poszkodowanego, jak to stanowi art. 363 § 1 i § 2 k.c. Powód mógł, zatem dokonać wyboru i żądać zapłaty kwoty odpowiadającej wysokości kosztów niezbędnych do przywrócenia samochodu do stanu sprzed szkody. Kwota ta to suma wskazana przez biegłego sądowego w jego opinii. Stosownie do treści art. 363 § 2 k.c. wysokość odszkodowania jest ustalana według cen z daty ustalenia odszkodowania, a samo naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono, jak to stanowi art. 361 § 2 k.c.

Odnosząc się do roszczenia o naprawienie szkody w postaci uszkodzenia pojazdu należy stwierdzić, iż, obliczenia dokonane przez biegłego są prawidłowe, jego opinia jasna i pełna. Koszt naprawy samochodu powoda uszkodzonego w zdarzeniu z dnia 12 stycznia 2016 roku wyniósł wariantowo kwotę 4.872,17 zł przy wykorzystaniu wyłącznie części oryginalnych z logo producenta pojazdu bądź kwotę 3.460,49 zł przy wykorzystaniu zamiennika błotnika przedniego lewego klasy PC. Biegły jednocześnie zaznaczył, iż z materiału akt sprawy nie jest możliwe wypowiedzenie się, czy użycie do naprawy części o tzw. porównywalnej jakości pozwoliłaby na przeprowadzenie skutecznej naprawy pojazdu.

W trakcie likwidacji szkody strona pozwana wypłaciła łącznie kwotę 2.136,29 zł. Wobec powyższego wartość odszkodowania należna powodowi z tego tytułu stanowi kwotę 1.324,20 zł . 3.460,49 zł – 2.136,29 zł ).

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż powód nie wykazał, aby koniecznym było przy naprawie wykorzystanie części oryginalnych logo producenta, aby przywrócić stan poprzedni. Przedmiotowy pojazd był pojazdem używanym i to wieloletnim, brak jest jakichkolwiek dowodów, aby przy jakichkolwiek wcześniejszych naprawach były stosowane części oryginalne z logo producenta. Ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał na powodzie, który miała za zadanie udowodnić wysokość dochodzonego roszczenia.

Stąd też powództwo co do należności głównej zasługiwało na uwzględnienie w części tj. w zakresie kwoty 1.324,20 zł. .

W przedmiocie odsetek Sąd orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku, działając na podstawie art. 481 § 1 k.c. Powód nie przedstawił żadnego dowodu na wcześniejsze wezwanie strony pozwanej do zapłacenia kwoty dochodzonej pozwem. Stąd tez pierwszym takim wezwaniem jest odpis pozwu doręczony w dniu 26 maja 2016 roku. Od dnia następnego żądanie stało się wymagalne.

Z tych też względów żądanie zapłaty odsetek ustawowych za okres wcześniejszy podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c stosując zasadę stosunkowego ich rozdzielenia. Powód wygrał proces w części w zakresie 88 %.

Wobec tego, iż w sprawie nie zostały uiszczone koszty sądowe poniesione przez Skarb Państwa, Sąd stosując zasadę określone w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2005 r., Nr 167, poz. 1398) nakazał ściągnąć od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 177,49, zaś od powoda 24,20zł.