Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2017 roku

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim,

Wydział V w składzie:

Przewodniczący: SSO Mariola Mastalerz

Sędziowie: SSO Beata Łapińska

SSO Agnieszka Leżańska (spr.)

Protokolant: st.sekr.sądowy Marcelina Machera

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa D. D. (1)

przeciwko A. T. (1)

o wynagrodzenie

na skutek apelacji pozwanego A. T. (1) od wyroku Sądu Rejonowego

IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 23 listopada 2016r. sygn. IV P 176/14

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. do ponownego rozpoznania pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania za instancję odwoławczą.

SSO Beata Łapińska SSO Mariola Mastalerz SSO Agnieszka Leżańska

Sygn. akt V Pa 11/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 listopada 2016 roku, Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie o sygn. IV P 176/14 zasądził od A. T. (1) na rzecz D. D. (1) kwotę 4.890,77 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 14 lipca 2016 roku tytułem ryczałtu za noclegi, umorzył postępowanie w sprawie w zakresie wynagrodzenia z tytułu diet za okres od maja 2014 roku do 31 sierpnia 2014 roku, przyznał radcy prawnej B. D. reprezentującej powoda D. D. (1) z urzędu tytułem wynagrodzenia ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 2.214,00 złotych, zasądził od D. D. (1) na rzecz A. T. (1) kwotę 450,00 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zniósł wzajemnie koszty procesu między stronami w pozostałym zakresie, wyrokowi w punkcie pierwszym nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 1.680,00 złotych.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu Rejonowego:

A. T. (1) prowadzi firmę transportową. Powód był zatrudniony w firmie pozwanego A. T. (1) na stanowisku kierowcy od 2013r., w umowie o pracę ustalono wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1.680,00zł, oraz dodatki w postaci ryczałtu za pracę w porze nocnej (100,00zł.), ryczałtu z tytułu pracy na dyżurze 50% i 100% (200,00zł.).

Powód w swej pracy wykonywał wyjazdy na terenie kraju i zagranicą. Każda podróż była kończona rozliczeniem wyjazdu służbowego. Rozliczenie powód zdawał pozwanemu lub jego żonie, a oni przekazywali do biura rachunkowego, w którym na podstawie tych danych i z pomocą programu komputerowego wyliczane były należności z wyjazdu. Rozliczenie było podpisywane przez pracownika w chwili zdawania pracodawcy. Na rozliczeniach były wyliczane kwoty diet za podróże zarówno krajowe, jak i zagraniczne.

Powód otrzymywał wynagrodzenie na konto, kwitował także odbiór pieniędzy z rozliczenia wyjazdów. Kwoty z rozliczeń wyjazdów D. D. ujął w swoim wyliczeniu należności, jako kwoty wypłacone.

Rozliczenie wyjazdów 16,18,19,20,21,22 i 29 wykazuje, że powód otrzymał 6.363,27zł., natomiast winien za te wyjazdy otrzymać diety na kwotę 6.423,27zł . Różnica to 60,00zł w rozliczeniu wyjazdu nr 16. W rozliczeniu wyjazdu nr 29 ujęta jest do wypłaty kwota 1.910,31zł.i taką też kwotę w swoim wyliczeniu wskazał powód. W opinii biegły do rozliczenia przyjął kwotę 1.865,31zł. równą wartości diety należnej. Różnica to kwota 45,00zł., którą powód otrzymał. Powód nie otrzymywał natomiast ryczałtu za noclegi. W swojej pracy D. D. wykonywał trasy wielodniowe, a noce spędzał w kabinie samochodu. Wyjazdy: 16,18 i 29 to ogólna ilość 36 noclegów, za które ryczałt to kwota 4.890,77zł.

Po tak ustalonym stanie faktycznym Sąd I instancji uznał, iż powód rozliczał z pozwanym wynagrodzenie według zasad rozliczania diet za podróże służbowe. Jakkolwiek powód i świadek J. G. twierdzili, że pozwany ustalał z pracownikami wynagrodzenie od ilości przejechanych kilometrów, to jednak dokumenty podpisywane przez powoda (rozliczenia wyjazdów) wraz z zeznaniami świadka W. T. wskazują jednoznacznie, zdaniem Sądu Rejonowego, że to właśnie tak była rozliczana praca powoda i ustalane jego wynagrodzenie. Sąd I instancji zauważył, że tak ustalane wynagrodzenie było co do zasady podobne w swej wysokości określanej od stawki za kilometr, ale nie ma przekonujących dowodów, aby przyjąć że wynagrodzenie zależne od ilości przejechanych kilometrów było wypłacane oprócz wynagrodzenia zasadniczego określonego w umowie o pracę.

Z tych względów Sąd Rejonowy przyjął, że powód był rozliczany z wynagrodzenia zasadniczego i otrzymywał diety za podróże, natomiast nie otrzymywał ryczałtu za noclegi, a w trasach spał w kabinie samochodu i nie otrzymywał żadnych kwot, ani na koszty noclegów w hotelach, ani jakiejkolwiek innej rekompensaty takich noclegów.

W ocenie Sądu I instancji żądanie zasądzenia ryczałtu za noclegi jest uzasadnione, bowiem powód, jako kierowca, zgodnie z art. 21a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (tj. Dz.U. 2012.1155), ma prawo do należności związanych z podróżą służbową na zasadach określonych w art.77 ⁵§3-5k.p., a zasady te określone zostały w rozporządzeniu (...) z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. 2013.167), wydanym na podstawie delegacji ustawowej z art.77 ⁵ kp. Ryczałt za noclegi w podróży zagranicznej wynosi 25% limitu (§16 ust.2 rozp.). Według Sądu Rejonowego wartości ryczałtów prawidłowo wyliczył biegły L. S. w opinii i wynoszą one 4.890,77zł.

Powód w toku procesu wnosił o zasądzenie należności z tytułu ryczałtów za noclegi. Strona pozwana podniosła zarzut dokonania rozliczeń z będących przedmiotem sporu wyjazdów, a rozliczenia tych wyjazdów winny obejmować również ryczałty za noclegi. Powód w swoim rozliczeniu wskazał brak zapłaty ryczałtów.

Sąd I instancji uznając za zasadne żądanie zasądzenia ryczałtów zasądził na rzecz D. D. od pozwanego A. T. kwotę 4.890,77zł.

Strona powodowa cofnęła roszczenie o zapłatę diet, a strona pozwana na cofnięcie roszczenia wyraziła zgodę. Sąd Rejonowy podniósł, że cofnięcie powództwa w tym zakresie nie narusza zasad i nie jest sprzeczne z prawem (art.203§4 k.p.c.), dlatego postępowanie w tym zakresie umorzył (art.203§ 1 i 3 k.p.c.).

Na podstawie art.203§2 kpc stronie pozwanej przysługuje zwrot kosztów procesu w zakresie, w jakim pozew został cofnięty. Mając na uwadze powyższe oraz fakt zasadności roszczenia o ryczałty Sąd I instancji zasądził na rzez pozwanego kwotę 450,00zł tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu (art. 98, 100 i 102 k.p.c.).

O rygorze natychmiastowej wykonalności, Sąd Rejonowy orzekł na mocy art.477 ²§1 k.p.c.).

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik pozwanego, zaskarżył wyrok w części zasądzającej od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.890,77 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 14 lipca 2016 roku z tytułu ryczałtu za noclegi (punkt 1 sentencji wyroku) oraz nadającej wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 1.680,00 zł (punkt VI sentencji wyroku), zarzucając mu:

1) niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy wskutek naruszenia przepisów postepowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

- art. art. 217§ 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c., poprzez brak ustaleń Sądu w zakresie, czy konkretne warunki noclegów powoda w typie pojazdu, którym podróżował powód odpowiadały warunkom zapewnienia należytego noclegu, w tym czy zapewniały powodowi regenerację sił fizycznych i psychicznych adekwatnych do wykonywanego zawodu kierowcy,

- art. 328 § 2 k.p.c., poprzez:

■ niewyjaśnienie podstawy prawnej i faktycznej postanowienia o oddaleniu wniosku pozwanego o dopuszczenie w sprawie dowodu z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu BHP na okoliczność oceny, czy konkretne warunki noclegów powoda w typie pojazdu, którym podróżował powód odpowiadały warunkom zapewnienia należytego noclegu, w tym czy zapewniały powodowi regenerację sił fizycznych i psychicznych adekwatnych do wykonywanego zawodu kierowcy, pomimo, że okoliczność, na którą dowód został zgłoszony nie została wyjaśniona w żaden sposób, a także,

■ poprzez brak wskazania podstawy prawnej rozstrzygnięcia o odsetkach o zasądzonej na rzecz powoda kwoty,

2) sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału wskutek naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

- art. 321 § 1 k.p.c., poprzez wydanie w tej sprawie wyroku, co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem powoda,

- art. 233 § 1 k.p.c., poprzez dokonanie oceny dowodów w sposób niewszechstronny, bowiem:

a) z pominięciem dowodu z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu BHP na okoliczność oceny, czy konkretne warunki noclegów powoda w typie pojazdu, którym podróżował powód odpowiadały warunkom zapewnienia należytego noclegu, w tym czy zapewniały powodowi regenerację sił fizycznych i psychicznych adekwatnych do wykonywanego zawodu kierowcy, a także

b) poprzez uznanie, iż sporządzona w sprawie pisemna opinia biegłego sądowego L. S. (2) może stanowić dowód w sprawie,

3) naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 2la ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o czasie pracy kierowców w zw. z art. 77 5 § 3-5 k.p. i § 16 ust. 2 Rozporządzenia MPiPS z dnia 29 stycznia 2013r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, poprzez uznanie, że powodowi przysługuje prawo do ryczałtów za noclegi,

4) naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niezastosowanie w sprawie przepisu art. 8 ust. 8 rozporządzenia (WE) Nr 561/06 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia l5 marca 2006r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (...) poprzez uznanie, że powodowi przysługuje prawo do ryczałtów za noclegi.

Pełnomocnik pozwanego wniósł o: rozpoznanie sprawy po przeprowadzeniu wyznaczonej w tym celu rozprawy; rozpoznanie w trybie i na podstawie art. 380 k.p.c. postanowienia Sądu pierwszej instancji z dnia 9 listopada 2016r., które nie podlegało zaskarżeniu zażaleniem, tj. postanowienia o oddaleniu wniosku pozwanego o dopuszczenie w sprawie dowodu z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu BHP na okoliczność oceny, czy konkretne warunki noclegów powoda w typie pojazdu, którym podróżował powód odpowiadały warunkom zapewnienia należytego noclegu, w tym czy zapewniały powodowi regenerację sił fizycznych i psychicznych adekwatnych do wykonywanego zawodu kierowcy, poprzez zmianę tego postanowienia i dopuszczenie w sprawie dowodu z wnioskowanej przez pozwanego pisemnej opinii biegłego; zmianę wyroku z dnia 23 listopada 2016r. poprzez oddalenie powództwa, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego uzupełniająco zwrotu kosztów procesu, według norm przepisanych oraz uchylenie rygoru natychmiastowej wykonalności; zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu w drugiej instancji', według norm przepisanych; ewentualne uchylenie wyroku z dnia 23 listopada 2016r. w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy do jej ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Na rozprawie w dniu 20 czerwca 2017 roku, pełnomocnik pozwanego poparł apelację i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje, zaś pełnomocnik powoda wniósł o oddalenie apelacji i wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja jest zasadna w takim zakresie, iż skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku.

Nie przesądzając trafności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego wskazać należy, iż analiza podniesionych przez apelującego zarzutów wskazuje, iż Sąd I instancji niewątpliwie dopuścił się naruszenia przepisu art. 321 § 1 k.p.c., poprzez wydanie w tej sprawie wyroku, co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem powoda. Powyższe naruszenie jest konsekwencją naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu prawa procesowego tj. art.466 k.p.c. oraz 132§1 k.p.c.