Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Magdalena Maszlanka

Protokolant: Marta Mandziak

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2017 r. w Lidzbarku Warmińskim na rozprawie

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

I.  pozbawia wykonalności tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy w Dąbrowie Górniczej w dniu 5 marca 2002 r. w sprawie VII Nc 2439/01, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego w Dąbrowie Górniczej z dnia 29 czerwca 2007 r. w sprawie VII Co 181/07 oraz postanowieniem Sądu Rejonowego w Dąbrowie Górniczej z dnia 20 marca 2013 r. w sprawie I 2 Co 85/13 w części, a mianowicie: co do kwoty 61,14 zł (sześćdziesiąt jeden 14/100) stanowiącej odsetki umowne od należności głównej w wysokości 1156,24 zł od dnia 31 października 2001 r. do 12 stycznia 2002 r. oraz co do kwoty 1512,30 zł (jeden tysiąc pięćset dwanaście 30/100) stanowiącej odsetki umowne od należności głównej w wysokości 1156,24 zł od dnia 25 sierpnia 2003 r. do dnia 7 marca 2010 r.

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  znosi wzajemnie koszty procesu pomiędzy stronami.

SSR Magdalena Maszlanka

Sygn. akt: I C 123/16

UZASADNIENIE

Powód J. S. wniósł o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego – nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy w Dąbrowie Górniczej w dniu 5 marca 2002 r. w sprawie VII Nc 2439/01, zaopatrzonego w klauzule wykonalności postanowieniami Sądu Rejonowego w Dąbrowie Górniczej z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie VII Co 181/07 i z dnia 20 marca 2013 r. w sprawie I2 Co 85/13. W uzasadnieniu wskazał, że zawarł ugodę z poprzednikiem prawnym pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. i spłacił należność wynikającą z ugody. Ponadto, powód podniósł zarzut przedawnienia roszczenia w zakresie naliczonych odsetek.

Pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. uznała powództwo za zasadne w części, tj. co do kwoty 400 zł dobrowolnie wpłaconej przez powoda i w zakresie odsetek ustawowych liczonych od dnia 19 lutego 2004 r. do dnia 8 marca 2010 r. od kwoty 1156,24 zł. Podniosła, że opisana przez powoda ugoda dotyczyła innego zobowiązania, wskazane w niej kwoty w żaden sposób nie odpowiadają kwotom zadłużenia wynikającego z orzeczenia z dnia 5 marca 2002 r., a w 2007 r. w oparciu o tytuł wykonawczy, którego dotyczy żądanie pozwu, nie było prowadzone żadne postępowanie egzekucyjne. Zdaniem pozwanej ugoda odnosi się do zobowiązania wynikającego z umowy numer (...) z 29 października 2003 r., podczas gdy nakaz zapłaty dotyczy roszczeń wynikających z umowy numer (...) z dnia 7 marca 2000 r. Odnosząc się do zarzutu przedawnienia, pozwana wskazała, że jest on częściowo zasadny, niemniej jednak bieg terminu przedawnienia co do części roszczenia o odsetki został przerwany przez złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Nakazem zapłaty z dnia 5 marca 2002 r. wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie VII Nc 2439/01 Sąd Rejonowy w Dąbrowie Górniczej nakazał J. S., aby zapłacił Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo – Kredytowej (...) w D. kwotę 1156,24 zł z 30 % odsetkami od dnia 31 października 2001 r. do dnia 14 grudnia 2001 r., 20 % od dnia 15 grudnia 2001 r. wraz z kwotę 338,20 zł tytułem kosztów postępowania, w terminie dwóch tygodni, albo wniósł w tymże terminie sprzeciw. W dniu 4 października 2001 r. nakazowi zapłaty nadano klauzulę wykonalności.

(odpis nakazu zapłaty dnia 5 marca 2002 r. w sprawie VII Nc 2439/01- k. 23-24)

W dniu 24 kwietnia 2002 r. powód wpłacił na poczet zadłużenia 300 zł, w dniu 6 sierpnia 2002 r. - 100 zł. Kwota 338,20 zł została zaliczona przez wierzyciela na poczet kosztów procesowych, a kwota 61,80 zł na poczet odsetek.

(okoliczności niesporne).

W dniu 28 stycznia 2003 r. wierzyciel Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo- Kredytowa (...) w D. sporządziła wniosek o wszczęcie egzekucji na podstawie nakazu zapłaty z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie VII Nc 2439/01. Postępowanie egzekucyjne toczyło się pod sygnaturą III Km 262/03. Postanowieniem z dnia 13 maja 2004 r. Komornik Sądowy Rewiru III przy Sądzie Rejonowym w Dąbrowie Górniczej stwierdził umorzenie egzekucji z mocy prawa na podstawie art. 823 k.p.c., gdyż wierzyciel w ciągu roku od złożenia wniosku o zawieszenie postępowania egzekucyjnego nie zażądał jego podjęcia.

(wniosek z dnia 28 stycznia 2003 r. o wszczęcie egzekucji – k. 56, postanowienie z dnia 13 maja 2004 r. w sprawie III Km 262/03- k. 57)

W dniu 1 czerwca 2005 r. wierzyciel Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo- Kredytowa (...) w T. sporządziła wniosek o wszczęcie egzekucji na podstawie nakazu zapłaty z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie VII Nc 2439/01. Postępowanie egzekucyjne toczyło się pod sygnaturą Km 573/05. Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2006 r. postępowanie zostało umorzone z powodu bezskuteczności egzekucji. W jej toku wyegzekwowano 372,87 zł. Cała kwota została zaliczona przez wierzyciela na poczet zaległych odsetek.

(wniosek z dnia 1 czerwca 2005 r. o wszczęcie egzekucji, postanowienie z dnia 26 czerwca 2005 r. w sprawie Km 573/05, dowody wpłaty, karta rozliczeniowa – akta Km 573/05)

W dniu 22 czerwca 2007 r. Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa (...) z siedzibą w T. wniosła o nadanie na jej rzecz klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie VII NC 2439/01, podnosząc, że doszło do połączenia Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej (...) w D. ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo- Kredytową (...) w T.. Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2007 r. w sprawie VII Co 181/07 Sąd Rejonowy w Dąbrowie Górniczej uwzględnił wniosek w całości.

(wniosek z dnia 19 czerwca 2007 r. o nadanie klauzuli wykonalności, postanowienie Sądu Rejonowego Dąbrowie Górniczej z dnia 29 czerwca 2007 r. w sprawie VII Co 181/07- akta VII Co 181/07)

Pismem z dnia 19 listopada 2007 r. Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa (...) w T. poinformowała powoda, że jej zarząd wyraził zgodę na zawieszenie egzekucji komorniczej z chwilą spłaty należności głównej, na umorzenie naliczanych odsetek, a pozostała kwota po spłacie należności głównej zostanie rozłożona na raty zgodnie z wnioskiem powoda. W piśmie podniesiono, że na dzień jego sporządzenia zadłużenie powoda wynosi 721,32 zł tytułem należności głównej, 577,24 zł tytułem skapitalizowanych odsetek do dnia 18 listopada 2007 r. wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi do dnia zapłaty od kwoty 721,32 zł oraz 593 zł kosztów procesowych.

(pismo z dnia 19 listopada 2007 r. – k. 4)

W dniu 5 grudnia 2007 r. powód wpłacił na konto Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo– Kredytowej (...) z siedzibą w T. kwotę 721,32 zł.

(potwierdzenie wpłaty – k. 3)

W dniu 8 marca 2013 r. pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. złożyła wniosek o nadanie na jej rzecz klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie VII Nc 2439/01. Postanowieniem z dnia 20 marca 2013 r. w sprawie I 2 Co 85/13 Sąd Rejonowy w Dąbrowie Górniczej uwzględnił wniosek w całości.

(wniosek z dnia 7 marca 2013 r. o nadanie klauzuli wykonalności, postanowienie Sądu Rejonowego w Dąbrowie Górniczej z dnia 20 marca 2013 r. w sprawie I2 Co 85/13- akta I2 Co 85/13)

W dniu 25 stycznia 2016 r. pozwana wniosła o wszczęcie egzekucji na podstawie nakazu zapłaty z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie VII Nc 2439/01. Sprawa prowadzona jest pod sygnaturą Km 169/16 przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lidzbarku Warmińskim.

(wniosek o wszczęcie egzekucji – akta Km 169/16)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo częściowo zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów przedłożonych przez powoda i pozwaną, a także znajdujących się w aktach Km 169/16 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lidzbarku Warmińskim, Km 573/05 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Końskich oraz w aktach I2 CO 85/13 i VII Co 181/07 Sądu Rejonowego w Dąbrowie Górniczej. Ich rzetelności i wiarygodność nie była podważana, a pozwana – nie negując dokonanej przez J. S. spłaty - kwestionowała jedynie związek dokumentów przedstawionych przez powoda z roszczeniem będącym przedmiotem sporu.

Podstawę prawną żądania powoda stanowił art. 840 § 1 k.p.c. Stosownie do tego przepisu, dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności (a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście), jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być wyegzekwowane, a także jeżeli małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787 k.p.c. wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi się nie należy. Ugruntowane jest przy tym stanowisko, że przyczynami uzasadniającymi wystąpienie z powództwem przeciwegzekucyjnym są: przedawnienie roszczenia stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem sądu oraz spełnienie świadczenia.

Odnosząc się do podniesionego przez powoda zarzutu spełnienia świadczenia, wskazać należy, że J. S. nie udowodnił, że dowód wpłaty datowany na 5 grudnia 2007 r. odnosił się do roszczenia objętego nakazem zapłaty z dnia 5 marca 2002 r., choć to na powodzie z mocy art. 6 k.c. spoczywał taki obowiązek. Przede wszystkim z materiału dowodowego można wyprowadzić wniosek, że powód mógł posiadać więcej niż jedno zobowiązanie wobec (...) z siedzibą w T. (tak wynika choćby z pisma z dnia 11 lutego 2014 r. – k. 25, w którym powód wspominał o umowie z 2003 r., i w odpowiedzi na nie z dnia 16 kwietnia 2015 r.- k. 26, w której wskazany jest numer i data zawarcia kontraktu). Ponadto, w dowodzie wpłaty nie wskazano zobowiązania, w wykonaniu którego spełniono świadczenie, wysokość kwoty uiszczonej w dniu 5 grudnia 2002 r., także przy uwzględnieniu wpłaty dokonanych wcześniej przez powoda i kwot wyegzekwowanych w toku egzekucji, nie odpowiada należności wynikającej z nakazu zapłaty. Nie można też pominąć, że w piśmie (...) w T. z dnia 19 listopada 2007 r., w odpowiedzi na które powód dokonał spłaty, wyrażono zgodę na zawieszenie egzekucji komorniczej, choć brak dowodów na to, by w 2007 r. przeciwko powodowi prowadzono postępowanie egzekucyjnej w oparciu o nakaz zapłaty z dnia 5 marca 2002 r. Kwoty zadłużenia wskazane w piśmie (choćby koszty procesowe) są inne niż w nakazie będącym obecnie przedmiotem badania. Tym samym Sąd nie dał wiary powodowi, że zawarł on z poprzednikiem prawnym pozwanej ugodę dotyczącą zobowiązania stwierdzonego nakazem zapłaty dnia 5 marca 2002 r. i spełnił wynikające z tej ugody świadczenie.

Nie oznacza to jednak, że omawiany zarzut powoda był całkowicie bezzasadny. Nie można bowiem pominąć, że w dniach 24 kwietnia 2002 r. i 6 sierpnia 2002 r. powód wpłacił, co było bezsporne, do rąk wierzyciela łącznie 400 zł. Uczynił to poza postępowaniem egzekucyjnym, a wpłata doprowadziła do częściowego wygaśnięcia zobowiązania i jest zdarzeniem, o kto tym mowa w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. Z 400 zł na poczet kosztów procesu wierzyciel zaliczył 338,20 zł. Pozostała kwota została zaliczona na zaległe odsetki. Z tego względu Sąd pozbawił tytuł wykonawczy wykonalności co do odsetek od kwoty 1156,24 zł liczonych od dnia 31 października 2001 r. do 14 grudnia 2001 r. wedle stopy procentowej wynoszącej 30 % w stosunku rocznym a od dnia 15 grudnia 2001 r. do dnia 12 stycznia 2002 r. wedle stopy procentowej wynoszącej 20 % w stosunku rocznym, w łącznej wysokości 61,14 zł.

Następnie należy odnieść się do podniesionego przez powoda zarzutu przedawnienia roszczenia o zapłatę odsetek.

Stosownie do art. 125 k.c., roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sadem albo przed sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd, przedawnia się z upływem lat 10, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowo (np. odsetkowe), roszczenie o świadczenie okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu.

W rozpoznawanej sprawie pozwana uznała powództwo odnośnie do odsetek narosłych przed dniem 9 marca 2010 r., a zatem co do odsetek naliczonych od dnia 19 lutego 2004 r. do 8 marca 2010 r. Rozstrzygnięcie kwestii przedawnienia wymagało w pierwszej kolejności udzielania odpowiedzi na pytanie, czy złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności przerywa bieg terminu przedawnienia określonego w art. 125 k.c.

W nowszym orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje stanowisko, że złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności jest czynnością przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia w rozumieniu art. 123 § 1 pkt 1 k.c., a tym samym przerywa bieg terminu przedawnienia. Tak wypowiedział się Sąd Najwyższy nie tylko w orzeczeniach przytoczonych w odpowiedzi na pozew( k. 51v-52), ale również w wyroku z dnia 23 listopada 2011 r., sygn. IV CSK 156/11, przy czym orzeczenie to odwoływało się do sytuacji, gdy klauzula wykonalności nadawana jest na podstawie art. 788 k.p.c., a zatem na rzecz następcy wierzyciela lub przeciwko następcom dłużnika.

W ocenie Sądu pogląd powyższy zasługiwał na uwzględnieni. Złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności jest czynnością niezbędną do przejścia do kolejnego etapu postępowania, czyli do wszczęcia egzekucji. Nie można jej pominąć i do czasu zakończenia postępowania wywołanego wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności uprawniony nie może podjąć innej czynności koniecznej, mogącej przerwać bieg przedawnienia, a tym samym nie może realizować swojego roszczenia. Potraktowanie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności jako czynności zmierzającej tylko pośrednio do dochodzenia roszczenia, jako czynności przygotowawczej, w praktyce oznaczałoby, że w czasie trwania postępowania klauzulowego wierzyciel mógłby powoływać się na przerwanie biegu terminu przedawnienia wyłącznie w przypadku wystąpienia przesłanki z art. 123 § 2 k.c., a zatem tylko z uwagi na uznanie roszczenia przez dłużnika. Nie mógłby natomiast przerwać biegu terminu przedawnienia poprzez własne działania podjęte zgodnie z art. 123 § 1 k.c., gdyż w sytuacji, gdy wierzyciel dysponuje już tytułem egzekucyjnym, jedyną czynnością, poza złożeniem wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, która może być przedsięwzięta w celu dochodzenia roszczenia, jest złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji, a ten- z uwagi na brak tytułu wykonawczego- nie odniósłby skutku. W omawianym przypadku nie mogłoby dojść również do zawieszenia biegu terminu przedawnienia w rozumieniu art. 121 k.c. Złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności i związany tym brak możliwości dochodzenia roszczenia przed komornikiem do czasu zakończenia postępowania klauzulowego, nie mogą być bowiem traktowane jako wywołane siłą wyższą w rozumieniu punktu 4 tego przepisu. Uznanie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności za czynność przygotowawczą prowadziłoby do skutków niemożliwych do zaakceptowania z uwagi na zasadę równości stron, konieczność zapewnienia wykonania wyroków sądowych oraz szczególnej ochrony roszczeń nimi stwierdzonych. Mianowicie, uprawniony dysponujący prawomocnym orzeczeniem sądowym zostałby w tym samym czasie pozbawiony zarówno możliwości wyegzekwowania świadczenia w drodze przymusu państwowego, jak i możliwości przerwania biegu terminu przedawnienia na podstawie art. 123 § 1 k.c. Dochodzenie roszczenia stwierdzonego prawomocnym wyrokiem i dopuszczalność przerwy biegu terminu przedawnienia zostałyby uzależnione od czynności dłużnika (od tego czy uzna on roszczenie) albo od tego jak szybko zostanie rozpoznany wniosek o nadanie klauzuli wykonalności. Natomiast wierzyciel nie mógłby zapobiec upływowi terminu przedawnienia własnymi działaniami, co kłóciłoby z istotą instytucji przerwy w biegu terminu przedawnienia, stanowiłoby niczym nieuzasadniony wyłom w powszechności tego uregulowania. Możliwość wystąpienia opisanej wyżej sytuacji dobitnie wskazuje, że wystąpienie z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności jest czynnością konieczną i zmierza bezpośrednio do dochodzenia roszczenia. Wystąpienie o nadanie klauzuli wykonalności jest też wynikiem postępowania dłużnika oraz jego następców, którzy nie realizują dobrowolnie obowiązku wynikającego z tytułu egzekucyjnego. Uwaga ta odnosi się również spadkobierców, którzy wchodzą w sytuację prawną spadkodawcy ex lege, niezależnie od wydania postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, niezależnie od nadania przeciwko nim klauzuli wykonalności, a nawet niezależnie od wezwania do spełnienia świadczenia. Z dniem otwarcia spadku spadkobiercy stają się podmiotami praw, które przysługiwały zmarłemu oraz obciążających go obowiązków. Spoczywa na nich zatem również obowiązek uregulowania pozostawionych przez spadkodawcę długów.

W tym stanie rzeczy Sąd przyjął, że z dniem złożenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko powodom w placówce pocztowej, tj. z dniem 8 marca 2013 r., bieg terminu przedawnienia roszczenia o zapłatę odsetek został przerwany. Tym samym pozwana może dochodzić od powoda odsetek od kwoty 1156,24 zł za okres 3 lat poprzedzających złożenie wniosku o nadanie wyrokowi klauzuli wykonalności oraz odsetek dalszych. Ustalając datę początkową od której należy liczyć odsetki, Sąd miał na uwadze, że pozwana, dokonując ich kapitalizacji, niesłusznie zastosowała stopę procentową w wysokości ustawowej, tj. 16 % od dnia 25 lipca 2002 r., 13 % od dnia 1 lutego 2003 r. i 12,25 % od dnia 25 września 20103 r. W tytule wykonawczym nie zastrzeżono bowiem, że zasądzone od powoda odsetki mają charakter odsetek ustawowych, a Sąd i inne organy są związane treścią tytułu egzekucyjnego (art. 365 § 1 k.p.c.). W tych okolicznościach Sąd przyjął, że kwota 372,87 zł wyegzekwowana w toku postępowania o sygnaturze Km 573/05 winna być zaliczona na poczet wynikających z nakazu zapłaty odsetek od kwoty 1156,24 zł od dnia 13 stycznia 2002 r. do dnia 24 sierpnia 2003 r., a tytuł wykonawczy należało pozbawić wykonalności z powodu przedawnienia roszczenia co do koty 1512,30 zł stanowiącej odsetki od kwoty 1156,24 zł od dnia 25 sierpnia 2003 r. do dnia 7 marca 2010 r. Dalej idące powództwo oddalono.

W ocenie Sądu podstawę rozstrzygnięcia o kosztach musi stanowić art. 100 k.p.c. zdanie pierwsze. Zważyć należy, że Sąd przyjął, że wartości przedmiotu sporu to kwota 916,25 zł, opierając się przy tym kwocie wskazanej przez powoda i przytoczonych w pozwie okolicznościach faktycznych. Powód, co wynikało z później przedstawionych dowodów, zastosował art. 20 k.p.c., który stanowi, że do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Jednak ugruntowane jest stanowisko, że przepis ten ma zastosowanie tylko, gdy odsetki, pożytki lub koszty są żądane obok roszczenia głównego. Natomiast w niniejszej sprawie powód nie dochodził ani wierzytelności, ani zaległych odsetek, domagał się pozbawiania wykonalności tytułu wykonawczego i to suma należności głównej i odsetek stanowiła wartość przedmiotu sporu. Pozwana nie podniosła zarzutu nieprawidłowego ustalenia wartości przed miotu sporu. Po doręczeniu pozwu Sąd był związany kwotą wskazaną przez powoda z mocy art. 26 k.p.c. Zatem wartość przedmiotu sporu w wysokości 916,25 zł powinna stanowić punkt wyjścia dla dalszych rozważań. Bezsprzeczne jest też, że strony utrzymały się ze swoimi żądaniami tylko częściowo, przy czym pozwana do dziś nie cofnęła wniosku o egzekucje odsetek sprzed 8 marca 2010 r. Zatem koszty postępowania pomiędzy stronami powinny być wzajemnie zniesione.