Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Janowski

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Strzelec

przy udziale Prokuratora Prok. Rej. w Szczytnie Jowity Chyły-Radgowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2017 roku sprawy:

S. P. (1) , s. M. i Z. z d. P., ur. (...) w S.

skazanego

1) wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 22 grudnia 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 519/16 na karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności;

2) wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 30 marca 2017 roku w sprawie sygn. akt II K 522/16 za przestępstwo z art. 193 k.k. popełnione w dniu 15 stycznia 2015 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

I. na podstawie art. 569 §1 k.p.k., art. 85 §1, §2 k.k. i art. 86 §1 k.k. łączy karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawie sygn. akt II K 519/16 i karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawie sygn. akt II K 522/16 i w ich miejsce wymierza skazanemu S. P. (1) karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej zalicza okres dotychczas odbytej kary łącznej w sprawie II K 519/16 i zaliczone na poczet tej kary okresy rzeczywistego pozbawienia skazanego wolności oraz zalicza okres od dnia 15.01.2015r. godz. 17:30 do dnia 16.01.2015r. godz. 17.35;

III. na podstawie art. 576 §1 k.p.k. w pozostałym zakresie łączone wyroki pozostawia do odrębnego wykonania,

IV. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. J. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w S. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych oraz podatek VAT w kwocie 27,60 złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu;

V. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2016 roku przed Sądem Rejonowym w Szczytnie w sprawie II K 519/16 zapadł wobec S. P. (1) wyrok łączny, którym wymierzono mu karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Po zapadnięciu wyroku łącznego S. P. (1) skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 30 marca 2017 roku w sprawie sygn. akt II K 522/16 za przestępstwo z art. 193 k.k. popełnione w dniu 15 stycznia 2015 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Aktualnie, od dnia 02 lipca 2016 roku, S. P. (1) odbywa karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym w sprawie II K 519/16. Karę odbywa w systemie zwykłym. Skazany jest uzależniony od alkoholu, heroiny i amfetaminy.

( dowody: odpisy wyroków k. 31-31v, 32-33, 34-34v, 35-35v, 36-36v, 37-37v, opinia o skazanym k. 23-24, dane o karalności k. 5-7).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 569 §1 k.p.k. Sąd wydaje wyrok łączny jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych Sądów.

Zgodnie z treścią art. 85 §1 i §2 k.k., obowiązującą od dnia 01.07.2015 r., Sąd orzeka karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, zaś podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za te przestępstwa. Z §3 tego artykułu wynika, że jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu.

Z uwagi na fakt, iż kara łączna w wyroku łącznym stanowi odrębną karę zastępującą wszystkie wymierzone kary jednostkowe i wymierzone już kary łączne za pozostające w zbiegu przestępstwa, konieczne jest ustawowe określenie granic wymiaru tej kary, a ściślej mówiąc ustawowe przesądzenie górnej i dolnej granicy, w ramach których Sąd dokona wymiaru kary łącznej. Przy orzekaniu kary łącznej w wyroku łącznym mogą mieć zastosowanie różne systemy łączenia kar jednostkowych i łącznych. Są nimi: system kumulacji - polegający na zsumowaniu wszystkich wymierzonych kar jednostkowych i łącznych, a następnie wykonaniu jednej skumulowanej kary; system absorpcji - polegający na przyjęciu, że najsurowsza kara wymierzona za pozostające w zbiegu realnym przestępstwa pochłania kary łagodniejsze, co sprawia iż tylko ta kara podlega wykonaniu oraz system asperacji - polegający na przyjęciu za podstawę najsurowszej kary orzeczonej za pozostające w zbiegu przestępstwa, podlegającej odpowiedniemu obostrzeniu w sposób przewidziany w ustawie karnej. Występują także systemy mieszane w dwóch odmianach: redukcyjnym - polegającym na swoistym obniżeniu kary ustalonej w wyniku zsumowania kar jednostkowych i łącznych orzeczonych za poszczególne przestępstwa oraz system mieszany wykorzystujący elementy asperacji - polegający na określeniu zasad wymiaru jednej kary łącznej w oparciu o kary wymierzone jednostkowo i wymierzone już kary łączne, przy czym podstawą wymiaru kary łącznej jest najsurowsza z kar (jednostkowych lub łącznych) podlegająca jednak obostrzeniu w sposób przewidziany w ustawie. Obowiązujący Kodeks karny opiera się co do zasady na systemie mieszanym, nazywanym także systemem kary łącznej. Należy jednak podkreślić, że regulacje zawarte w przepisach art. 85 i następnych k.k. nie wskazują w sposób jednoznaczny modelu (zasady, dyrektywy), który stanowić powinien podstawę wymiaru kary łącznej. Zgodnie bowiem z art. 86 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar (jednostkowych, łącznych) wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak ustalonych w tym przepisie granic danego rodzaju kary. W orzecznictwie panuje pogląd, iż wybór sposobu wymiaru kary łącznej uzależniony jest od oceny okoliczności konkretnego wypadku, w tym w szczególności więzi o charakterze przedmiotowym i podmiotowym pomiędzy poszczególnymi przestępstwami, za które wymierzono kary jednostkowe (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2002 r., II KK 270/02, LEX nr 55547).

Należy także nadmienić, iż – jak wynika z art. 85a k.k. orzekając karę łączną, Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wymierzając karę łączną Sąd orzeka w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności.

W niniejszej sprawie połączeniu podlegała kara łączna z wyroku łącznego w sprawie II K 519/16 z jednostkową karą pozbawienia wolności z wyroku w sprawie II K 522/16. W każdej bowiem z tych spraw orzeczono wobec skazanego kary podlegające łączeniu, nadto przestępstwa, za które skazany został w sprawie II K 522/16 S. P. dopuścił się zanim rozpoczął odbywać karę orzeczoną w sprawie II K 519/16 (oraz kary jednostkowe „składające się” na tę karę z wyroków jednostkowych k.24) .

W przedmiotowej sprawie pomiędzy przestępstwami popełnionymi przez skazanego, za które wymierzono kary w sprawach II K 519/16 i II K 522/16 nie zachodzi ścisły związek przedmiotowy, bowiem skazany popełnił występki skierowane przeciwko różnorodzajowym dobrom prawnie chronionym tj. mieniu i wolności, natomiast zachodzi między nimi bliskość czasowa, popełnione zostały w odstępie niewiele ponad 6 miesięcy.

Wydając wyrok łączny Sąd ma obowiązek uwzględnić w zakresie wymiaru kary wszystkie te okoliczności, które zaistniały także po wydaniu poprzednich wyroków i które wskazują na przebieg procesu resocjalizacji. Na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym poza zasadami określonymi w art. 86 §1 k.k. istotny wpływ ma zachowanie się skazanego w zakładzie karnym czy w środowisku, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami. W tym wypadku zachowanie się skazanego jest zmienne ze zdecydowaną przewagą zachowań negatywnych, o czym świadczy opinia o skazanym z dnia 29 maja 2017 r. wydana przez zastępcę dyrektora Zakładu Karnego w K. (k. 23-24v). Z opinii tej wynika, iż S. P. (1) w czasie pobytu w warunkach izolacji był pięciokrotnie karany dyscyplinarnie, nagradzany nie był. W oddziale mieszkalnym sprawia kłopoty natury wychowawczej, w ostatnim czasie doprowadził do szarpaniny z innym osadzonym. W stosunku do przełożonych bywa wulgarny i opryskliwy. Z uwagi na swoje naganne zachowanie nie podlega zatrudnieniu. Skazany jest uczestnikiem podkultury przestępczej. Rozpoznano u niego uzależnienie od alkoholu, heroiny i amfetaminy, w związku z czym ukończył program z zakresu profilaktyki uzależnień. W odniesieniu do popełnionych przestępstw wypowiada się mało krytycznie. Wobec skazanego stosowane były środki przymusu bezpośredniego. S. P. (1) dokonywał aktów samoagresji. Skazany utrzymuje kontakty z rodzicami i synem, treść kontaktów jest oceniana pozytywnie przez administrację jednostki penitencjarnej. Tym samym uznać należy, że postępy w procesie resocjalizacji skazanego są minimalne.

W niniejszej sprawie Sąd, uznał że nie zachodzi potrzeba orzeczenia maksymalnie długiego okresu resocjalizacji skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej, bowiem jak już wyżej wskazano, pomiędzy przestępstwami za których popełnienie orzeczono kary podlegające łączeniu w niniejszej sprawie zachodzi bliskość czasowa. Jednocześnie jednak mając na względzie w przeważającej mierze nieprawidłowe zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej stwierdzić należy, że nie zasługuje on na łagodne potraktowanie i wymaga w dalszym ciągu długotrwałego okresu resocjalizacyjno-wychowawczego, który kara łączna orzeczona niniejszym wyrokiem łącznym w wymiarze 2 i 6 miesięcy lat pozbawienia wolności – w pełni zapewnia.

Względy prewencji szczególnej, jak i ogólnej w ocenie Sądu wskazują na konieczność wymierzenia skazanemu kar łącznych według zasady asperacji zbliżonej do wymiaru kary łącznej określonego według zasady kumulacji.

Na poczet kary łącznej Sąd w pkt II wyroku zaliczył okres odbytej dotąd kary w sprawie II K 519/16 i zaliczone w tej sprawie na poczet kary okresy rzeczywistego pozbawienia skazanego wolności oraz okres rzeczywistego pozbawienia skazanego wolności w sprawie II k 522/16 w dniach od 15.01.2015 r. godz. 17:30 do dnia 16.01.2015 r. godz. 17.35

Na podstawie art. 576 §1 k.p.k. wyroki podlegające łączeniu w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym Sąd pozostawił odrębnemu wykonaniu – jak w pkt III.

W pkt IV wyroku orzeczono o kosztach obrony z urzędu, zasądzając na rzecz obrońcy skazanego adw. A. J. kwotę 120 złotych oraz podatek VAT w kwocie 27,60 złotych.

Sąd ponadto zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów postępowania.