Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku – V Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2017 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa P. Z. (1)

przeciwko Skarbowi Państwa - (...) w T.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w T.

z dnia 2 lutego 2016 r., sygn. akt I C 525/14

I.  oddala apelację;

II.  nie obciąża powoda kosztami postępowania apelacyjnego.

Na oryginale właściwe podpisy.

UZASADNIENIE

Powód P. Z. (1) w pozwie skierowanym przeciwko Skarbowi Państwa - (...) w T. domagał się zasądzenia kwoty 250.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 23.10.2013r. do dnia zapłaty, comiesięcznej renty w wysokości 3.000 zł płatnej z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca poczynając od dnia 23.10.2013r. wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat oraz kosztów procesu.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd Okręgowy w T. wyrokiem z 2.02.2016r. oddalił powództwo oraz orzekł o kosztach postępowania w sprawie.

Swoje rozstrzygnięcie oparł na następujących ustaleniach.

Powód P. Z. (1) z dniem (...). wstąpił dobrowolnie do służby przygotowawczej (...) S. R. w (...) w T.. Wcześniej przez okres kilku lat przebywał w Wielkiej Brytanii. W okresie od 2007r. do maja 2012r. był tam zatrudniony w Firmie (...). Mimo, że jest magistrem ekonomii pracował tam fizycznie, ostatnio stawiając namioty dla kwiatów. Zarabiał około 1.200 funtów. Chciał jednak zostać (...). Dlatego zrezygnował z pracy w Anglii, wrócił do Polski i zgłosił się do (...) w L. aby uzyskać przydział do służby przygotowawczej.

W dniu (...) zdawał egzamin z wychowania fizycznego kończący okres szkolenia podstawowego. Egzaminy były prowadzone w hali sportowej, a dotyczyły ćwiczeń na przyrządach oraz na boisku sportowym, gdzie przeprowadzono bieg na 3 km. P. Z. (1) przystąpił do zaliczenia ćwiczenia w podciąganiu na drążku wysokim. Podczas wykonywania tego ćwiczenia wyślizgnęły mu się ręce i upadł prawym bokiem swojego ciała częściowo na materac i częściowo na bawełniany chodnik pokrywający parkiet. Podniósł się, chwilę odpoczął, a następnie przystąpił do dalszej części egzaminu. Po niespełna godzinie zaliczył także bieg na 3.000 m. W trakcie biegu, w czasie pokonywania 7 okrążenia tj. po przebiegnięciu około 2.300 m poczuł silny ból w prawym boku na wysokości biodra. Mimo to ukończył bieg i cały egzamin sprawnościowy. Następnie z pomocą kolegi udał się do pododdziału.

Na skutek przeprowadzonych oględzin przez inspektora BHP stwierdzono, że stan przyrządu był bez zastrzeżeń. Nie stwierdzono nieprawidłowości w sposobie zamocowania drążka do podłoża oraz jego stabilności. Stan techniczny hali sportowej oraz jej oprzyrządowania nie budził zastrzeżeń pod względem bezpieczeństwa użytkowania. Podczas podciągania się powoda na drążku śliskie dłonie i zmęczenie fizyczne powoda mogły przyczynić się do utraty uchwytu i upadku P. Z. (1).

Tego samego dnia powód otrzymał przepustkę, na mocy której mógł udać się do domu do K.. Dowódca jego plutonu obecny podczas egzaminu J. D., wiedział o upadku powoda z drążka i o tym, że uskarża się on na ból nogi więc pytał go czy nie powinien udać się do lekarza, bo takie skierowanie otrzymał. Powód jednak oświadczył, że wyjeżdża na przepustkę do domu i uda się do lekarza w swoim miejscu zamieszkania. Mimo, że P. Z. (2) bolała noga, pieszo udał się na dworzec PKP i pociągiem pojechał do K., skąd wrócił 21.07.2013r. Po powrocie do jednostki ból nogi nadal się utrzymywał, utykał. Dowódca J. D. dnia 22.07.2013r. skierował powoda do lekarza. Został on przewieziony pojazdem alarmowym do Przychodni (...) w T.. Badający go lekarz nie stwierdził jednak nic niepokojącego, a jedynie stłuczenie mięśnia i przepisał mu leki przeciwbólowe. Nie zalecił prześwietlenia.

Z uwagi na utrzymujący się ból nogi, dowódca ponownie skierował powoda do lekarza i zobowiązał go do zażądania wykonania prześwietlenia. W dniu 25.07.2013r. P. Z. (1) ponownie przeszedł badania. Wykonano mu zdjęcie RTG biodra. Nie stwierdzono zmian pourazowych (złamań). Zalecono stosowanie maści i chodzenie o kulach. Powód znowu otrzymał przepustkę i w dniu 26.07.2013r. pojechał do domu do K., skąd wrócił 28.07.2013r. W dniu 29.07.2013r. został służbowo przeniesiony do (...) (...) przy ul. (...) w T. celem kontynuowania szkolenia specjalistycznego. Tam umieszczono go w sali na II piętrze gdzie nie było toalety. Trzeba było zejść do niej na I piętro.

W dniu 30.07.2013r. powód podczas schodzenia ze schodów przy pomocy kul ortopedycznych na niższe piętro w celu udania się do toalety, pośliznął się, stracił równowagę i się przewrócił. Na skutek tego upadku doznał urazu prawego uda. Poczuł silny ból prawej nogi dochodzący do wysokości biodra. Natychmiast o tym zdarzeniu został poinformowany podoficer dyżurny, który wezwał pojazd alarmowy. Powód został przetransportowany do lecznicy (...), gdzie o godz. 21.45 został poddany badaniu z rozpoznaniem nieokreślonego urazu biodra i uda, a następnie przewieziono go do Wojewódzkiego Szpitala (...) w T. najpierw na Oddział Ratunkowy, a następnie tego samego jeszcze dnia na Oddział (...).(...) (...) w(...) Otrzymał też skierowanie do Wojewódzkiego Szpitala (...) w G. I. (...)

Po przeprowadzeniu oględzin miejsca wypadku, który miał miejsce w dniu 30.07.2013r. inspektor BHP stwierdził, że stan techniczny schodów nie budził zastrzeżeń i nie był przyczyną zaistnienia wypadku. Natomiast przyczyną wypadku był brak należytej uwagi i zachowania ostrożności przez powoda i poślizgnięcie.

W dniu 30.09.2013r. P. Z. (1) za pośrednictwem swojego pełnomocnika zwrócił się do pozwanego z przedsądowym wezwaniem do zapłaty domagając się zapłaty na jego rzecz zadośćuczynienia w kwocie 250.000 zł w terminie 14 dni od otrzymania pisma oraz renty w wysokości 3.000zł miesięcznie płatnej z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 15.10.2013r.

Pozwany pismem z dnia 21.10.2013r. odmówił powodowi spełnienia w/w żądania wskazując, że uraz, którego doznał powód oraz kwestie odszkodowawcze i związane z ewentualnym uszczerbkiem na zdrowiu oraz utratą zdolności do pracy zarobkowej, rozpatrywane będą przez właściwy merytorycznie powołany do tego zadania organ, jakim jest (...)w B. w myśl paragrafu 18 ust. 1 w związku z paragrafem 21 ust. 1 oraz paragrafem 22 (...)w sprawie postępowania w razie wypadku lub ujawnienia choroby, pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej. Do tego czasu pozwany uznaje wysuwane przez powoda roszczenia za nie zasługujące na uwzględnienie.

Orzeczeniem (...) d/s Niepełnosprawności z dnia (...) P. Z. (1) został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, który datuje się od dnia 5.11.2013r., niepełnosprawność datuje się od 30.07.2013r. a orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane do dnia 30.11.2014r. Od końca 2013r. powód zaczął otrzymywać z ZUS rentę w wysokości 2.400zł miesięcznie.

W dniu 22.01.2014r. powód schodząc z łóżka upadł doznając kolejny raz urazu (...). Na skutek tego był leczony operacyjnie z rozpoznaniem(...)Najpierw trafił do Szpitala (...) w B. na Oddział (...) (...), gdzie przebywał w okresie od 6.02.2014r. do dnia 10.02.2014r. z rozpoznaniem - (...) Stamtąd został wypisany do dalszego leczenia w szpitalu MSWiA w O.. Tam przebywał na Oddziale (...) (...) (...) w okresie od 10.02.2014r. do 12.02.2014r. gdzie rozszerzono diagnostykę obrazową. Nie stwierdzono jednak cech złamania(...). Ponownie powód został przekazany do Oddziału(...) Szpitala (...) w B. w celu leczenia (...) (...) (...). Do domu został wypisany dnia 24.02.2014r. z zaleceniem dalszego leczenia usprawniającego na (...) Szpitala (...) w W., gdzie został przyjęty dnia 5.03.2014r. i przebywał do dnia 27.03.2014r. z rozpoznaniem (...).

W dniu 03.04.2014r. (...) w B. wydał decyzję wstępną, na mocy której przyznał powodowi jednorazowe odszkodowanie pieniężne w kwocie 14.600 zł z tytułu wypadków zaistniałych w dniu (...) oraz w dniu 30.07.2013r. pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej. W uzasadnieniu m.in. podał, że (...)w E. orzeczeniem wstępnym z dnia 3.03.2014r. ustaliła łączny wstępny uszczerbek na zdrowiu na skutek wypadków w dniach 19 i 30.07.2013r. w wysokości 20%.

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 8.04.2014r. P. Z. (1) został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy do dnia 31.10.2014r. Ustalono, że datą całkowitej niezdolności do pracy jest dzień 30.07.2013r. a całkowita jego niezdolność do pracy pozostaje w związku ze służbą wojskową.

W okresie od 5.05.2014r. do 26.05.2014r. powód był pacjentem Dziennego Ośrodka (...) w K., gdzie został przyjęty w celu leczenia usprawniającego.

Kolejnym orzeczeniem lekarza Orzecznika ZUS z dnia 5.09.2014r. został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy do dnia 30.09.2015r. Natomiast orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 7.09.2015r. powód został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy do dnia 30.09.2016r. ze stwierdzeniem, że ta niezdolność pozostaje w związku ze służbą wojskową. P. Z. (1) ponownie stawał przed (...) d/s Orzekania o Niepełnosprawności w K., który decyzją z dnia 1.12.2014r. orzekł, że powód nadal jest zaliczany do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności do dnia 31.12.2017r. z możliwym jego zatrudnieniem na stanowisku przystosowanym.

(...) Wojewódzkim Szpitalu (...) (...)

Decyzją ostateczną z dnia 12.03.2015r. (...) w B. odmówił powodowi dalszego odszkodowania z tytułu pogorszenia stanu zdrowia spowodowanego wypadkami (...) Po kolejnym skierowaniu powoda do wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia ostatecznego procentowego uszczerbku na zdrowiu na skutek w/w wypadków Komisja ustaliła, że łączny ostateczny uszczerbek na zdrowiu u powoda nadal wynosi 20%. W tej sytuacji nie stwierdzono u powoda zwiększenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w stosunku do wcześniej wydanego orzeczenia wstępnego i dlatego uznano brak podstaw do wypłaty powodowi większego odszkodowania ponad to, które już zostało mu wypłacone.

Decyzją z dnia 29.09.2015r. o ponownym ustaleniu renty dla powoda P. Z. (1), (...) Oddział w O. orzekł, że od dnia 1.10.2015r. zacznie wypłatę renty powodowi z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową w wysokości 1.798,58zł.

(...)Wszystkie te obrażenia (...) spowodowały u powoda powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu w łącznej wysokości 50 %.

Aktualny stan zdrowia powoda jest zadawalający, a zgłaszane dolegliwości i stwierdzone upośledzenia funkcji kończyny są związane z przebytymi obrażeniami i stosowanym sposobem leczenia. W trakcie leczenia powodowi udzielono prawidłowej pomocy lekarskiej uwzględniającej stopień obrażeń i jego wiek. Nie stwierdzono zaniedbań i uchybień w sztuce lekarskiej. Powód obecnie i przyszłości nie może kontynuować służby wojskowej (...)

(...) (...)

U powoda aktualnie nie występują zaburzenia psychiczne wymagające leczenia psychiatrycznego czy terapii psychologicznej. Po zdarzeniach z dnia 19 i 30 lipca 2013r. powód przebył reakcję adaptacyjną(...)

Stan faktyczny w sprawie został ustalony przede wszystkim na podstawie przedłożonych przez strony dowodów z dokumentów, opinii biegłego w zakresie (...) uzupełnionych zeznaniami powoda i zeznaniami świadków J. D., M. M., E. K..

Sąd Okręgowy w swoich rozważaniach wskazał, że żądanie powoda jest bezzasadne i wskazał, że art. 417 k.c. przewiduje odpowiedzialność Skarbu Państwa za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej. Przesłankami odpowiedzialności po myśli powołanego przepisu są więc: szkoda, fakt jej wyrządzenia przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej oraz łączący te zdarzenia normalny związek przyczynowy.

Podstawową przesłanką odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem przy wykonywaniu zadań z zakresu władzy publicznej jest ich „niezgodność z prawem”. Nie ulega wątpliwości, że w kontekście regulacji konstytucyjnej pojęcie niezgodności z prawem należy rozumieć jako zaprzeczenie postępowania uwzględniającego nakazy i zakazy wynikające z normy prawnej.

Powód jako podstawę faktyczną żądania wskazywał błąd w sztuce lekarskiej i ignorancję przełożonych i w tym upatrywał jak się wydaje niezgodnego z prawem zachowania pozwanego.

W ocenie Sądu Okręgowego poza sporem w sprawie było, że powód poniósł szkodę, doznał uszczerbku na zdrowiu, bo to potwierdził w swojej opinii biegły w zakresie(...). Sporne natomiast było czy obecny stan zdrowia powoda – jest wynikiem niezgodnego z prawem działania lub zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej.

Zdaniem Sądu I instancji decydujące w sprawie było to, że powód dobrowolnie zgłosił się do służby przygotowawczej w (...) S. R. z zamiarem odbycia przeszkolenia, które w dalszej kolejności jego zdaniem stwarzało możliwość mu zostania (...). Wcześniej P. Z. (1) sam zrezygnował z pracy i życia w Anglii i wrócił do Polski.

Powód podczas wykonywania ćwiczeń w dniu (...) po upadku z drążka dobrowolnie uczestniczył w dalszym egzaminie aż do jego zakończenia, w tym brał udział w biegu na 3.000 m. Mógł go przerwać, ale tego nie uczynił. Zdaniem Sądu Okręgowego nie zostały naruszone żadne przepisy obowiązujące przy przeprowadzeniu egzaminu sprawnościowego np. BHP. Powód takich zresztą nie wskazał, a to na nim zgodnie z art. 6 k.c. spoczywał ciężar udowodnienia faktów, z których wywodził skutki prawne. W ocenie Sądu I instancji nie można wymagać aby po każdym ćwiczeniu wycierano drążek z potu. Powód mógł ćwiczyć w rękawiczkach, albo zgłosić niewłaściwy stan drążka.

Ponadto Sąd Okręgowy podkreślił fakt, że powód po upadku z drążka jeszcze tego samego dnia, mimo odczuwanego bólu, na który zwracał mu uwagę jego przełożony J. D. ze wskazaniem udania się do lekarza, zlekceważył to i skorzystał z udzielonej mu przepustki. Pieszo dotarł na dworzec PKP, skąd pociągiem udał się w daleką podróż do domu do K., gdzie przebywał 3 dni. Jak należy przypuszczać tam nie udał się do lekarza, gdyż na taki fakt nie powoływał się podczas toczącego się postępowania. Nie wiadomo co się działo z powodem w tym czasie. Z jaką intensywnością wykorzystywał bolącą go nogę. Po powrocie do jednostki nadal odczuwał dolegliwości bólowe. Już 22.07.2013r. z polecenia przełożonego był na badaniu lekarskim, ale wtedy stwierdzono jedynie stłuczenie mięśnia i zalecono leki przeciwbólowe. W dniu 25.07.2013r. u powoda wykonano badanie RTG, ale nie stwierdzono złamania. Nie mogło być go więc wcześniej. Upadek ze schodów w dniu 30.07.2013r. spowodował u powoda złamanie biodra. W ocenie Sądu Okręgowego był on wynikiem nieuwagi powoda, a nie złego stanu schodów, albowiem przeprowadzone po wypadku oględziny nie wykazały, aby stan techniczny schodów budził jakiekolwiek zastrzeżenia. Upadek powoda z łóżka w styczniu 2014r. dopełnił obrazu choroby. Gdyby nie ten upadek dolegliwości bólowe powoda byłyby znacznie mniejsze, stan kończyny byłby lepszy, a powód byłby bardziej sprawny. Z opinii biegłego wynika, iż nie dopuszczono się błędu w sztuce lekarskiej ani innego zaniedbania lekarskiego. Powodowi udzielono prawidłowej pomocy uwzględniającej stopień jego obrażeń oraz jego wiek. Opinii tego biegłego w tym zakresie powód nie zakwestionował.

Zdaniem Sądu Okręgowego powód nie udowodnił, iż jego obecny stan zdrowia jest wynikiem niezgodnego z prawem działania lub zaniechania pozwanego. Nie wykazał tego bezprawnego zachowania ani związku przyczynowego między tym zachowaniem a szkodą tj. jego obecnym stanem zdrowia. (...) się natomiast na wykazaniu przebiegu jego leczenia i stanu zdrowia, co w tej sprawie nie było sporne.

W ocenie Sądu Okręgowego brak jest też podstaw do przyznania zadośćuczynienia na podstawie art. 417 ² k.c.

Zdaniem Sądu Okręgowego, odpowiedzialność na zasadzie słuszności za szkodę wyrządzoną przy dobrowolnym zgłoszeniu się do służby przygotowawczej w (...) S. R. jest wykluczona. Nie ma tu obowiązku uczestnictwa w takiej służbie. Na gruncie aktualnego stanu prawnego za ewentualną szkodę „ochotnika” nikt nie będzie ponosił odpowiedzialności, a więc ryzyko jej zaistnienia ponosi w całości ten „ochotnik”, w tym przypadku powód.

O kosztach Sąd orzekł na postawie art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego orzeczenia złożył powód zaskarżając wyrok w całości, zarzucił:

1.  sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału poprzez przyjęcie, iż pozwany nie ponosi odpowiedzialności za zaistniały wypadek, podczas gdy prawidłowa ocena tych zdarzeń prowadzi do wniosku, iż pozwany ponosi odpowiedzialność za wypadek, któremu uległ powód w tej sprawie;

2.  naruszenie prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię, a w szczególności art. 417 ^{( 2 )}kc przez przyjęcie, iż powodowi nie przysługuje odszkodowanie i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę za szkodę na osobie, z uwagi na fakt, iż powód dobrowolnie zgłosił się do służby przygotowawczej w (...) (...), podczas gdy przepis ten takiej ujemnej przesłanki nie zawiera;

3.  sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału poprzez przyjęcie, iż powodowi nie należy się odszkodowanie i zadośćuczynienie na zasadach słuszności, albowiem powód dobrowolnie zgłosił się do służby przygotowawczej w (...) (...).

W oparciu o powyższe zarzuty wniósł o:

-

zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa (...) w T. na rzecz powoda kwoty 150.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 października 2013r. do dnia zapłaty;

-

o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa (...) w T. na rzecz powoda renty w wysokości 3.000 zł miesięcznie płatnych z góry do 10-tego każdego dnia miesiąca poczynając od 21 października 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

-

zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych za obie instancje, o ile nie zostanie złożony spis kosztów;

ewentualnie

-

uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, przy uwzględnieniu kosztów postępowania apelacyjnego jako części kosztów procesu.

Pozwany w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Sąd Apelacyjny w pełni podziela ustalenia Sądu Okręgowego i przyjmuje je za własne. Podziela również wywiedzione w oparciu o te ustalenia konsekwencje prawne.

Trafnie wskazał Sąd Okręgowy, iż pomiędzy szkodą, której doznał powód, a zdarzeniem w postaci wypadku, który miał miejsce w trakcie egzaminu sprawnościowego – obsunięcie się z drążka gimnastycznego – nie zachodzi bezpośredni związek przyczynowy. Brak zaś adekwatnego związku przyczynowego stanowi o braku podstaw odpowiedzialności deliktowej pozwanego.

(...)

Niezależnie od tego w aktach sprawy znajduje się protokół oględzin miejsca wypadku – sprawdzenia stanu technicznego hali sportowej ze szczególnym uwzględnieniem przyrządów gimnastycznych oraz drążka wysokiego do ćwiczeń gimnastycznych. Nie stwierdzono nieprawidłowości w sposobie jego zamocowania do podłoża oraz jego stabilności (protokół k. 59).

Powód otrzymał zalecenie stosowania maści przeciwbólowych oraz poruszania się o kulach. Z uwagi na rozpoczęcie przez powoda kolejnego etapu szkolenia został on skierowany do (...) (...), gdzie został zakwaterowany na piętrze, na którym nie było toalety. Podczas schodzenia do toalety po schodach powód poślizgnął się i upadł. Na skutek tego upadku doszło do urazu w postaci złamania kości szyjki udowej.

Z protokołu oględzin miejsca wypadku – stanu klatki schodowej w budynku koszarowym, gdzie zakwaterowany był powód ze szczególnym uwzględnieniem miejsca, w którym doznał urazu poszkodowany. Wynika, że nie stwierdzono ubytków ani nierówności na pochyleniach ze schodami i podestach klatki schodowej (protokół oględzin k. 64).

W ocenie Sądu II instancji do wypadku doszło na skutek nieostrożności powoda, a nie zawinionego działania bądź zaniechania po stronie pozwanego. Nie można również zgodzić się z podnoszoną przez powoda argumentacją, iż zawinienie pozwanego polegało na zakwaterowaniu powoda na piętrze bez toalety mimo jego czasowej niesprawności ruchowej. Powód był zwolniony z uczestnictwa w apelach i ćwiczeniach. Zatem jego stan zdrowia był uwzględniony przez pozwanego. Powód mógł sam zgłosić potrzebę zakwaterowania na piętrze z dostępem do toalety, co poprawiło by mu komfort życia w czasie trwania niedyspozycji. Powód tego zaniechał. Trudno w ocenie Sądu Apelacyjnego obciążać pozwanego skutkami zwykłej nieostrożności powoda podczas schodzenia ze schodów. W ocenie Sądu Apelacyjnego również w tym wypadku brak bezpośredniego związku przyczynowego pomiędzy powstałą szkodą, a zawinionym działaniem bądź zaniechaniem pozwanego. Powód nie wykazał jakiegokolwiek zawinienia (...) w T..

Do kolejnego urazu u powoda (...)Wypadek ten nie był związany w jakikolwiek sposób z odbywaną służbą wojskową. Suma dwóch ostatnich zdarzeń dała skutek w postaci 50% trwałego ubytku na zdrowiu oraz całkowitą niezdolność do pracy w związku ze służbą wojskową.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu Apelacyjnego nie zasługuje na uwzględnienie zarzut sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, iż pozwany nie ponosi odpowiedzialności za zaistniały wypadek. Tym samym, jak trafnie ustalił to Sąd Okręgowy, nie było podstaw do uwzględnienia powództwa w oparciu o art. 445 § 1 k.c. i art. 444 § 2 k.c.

Niezasadny jest również zarzut naruszenia prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 417 ^{( 2)} k.c. poprzez przyjęcie, iż powodowi nie przysługuje odszkodowanie i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę za szkodę na osobie, z uwagi na fakt, iż powód dobrowolnie zgłosił się do służby przygotowawczej w (...) (...). Strona powodowa nie wykazała, że:

-

wyrządzona szkoda na osobie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zgodnym z prawem wykonywaniem władzy publicznej o czym była mowa wyżej,

-

okoliczności wskazują, że względy słuszności wymagają zastosowania art. 417 ² k.c.

Odpowiedzialność na zasadach słuszności aktualizuje się wówczas, gdy przy braku podstaw do dochodzenia roszczenia odszkodowawczego na zasadach ogólnych, istnieją ważne względy przemawiające za kompensacją szkody. Przepis art. 417 ^{( 2)} k.c. ma charakter szczególny. Powód nie wskazał, jakie szczególne uwarunkowania miałyby świadczyć o konieczności zastosowania art. 417 ^{( 2)} k.c. Powód nie wskazał, jakie zgodne z prawem wykonywanie władzy publicznej wyrządziło szkodę na jego osobie. Nie można zgodzić się z argumentacją skarżącego, że Sąd nie uwzględnił roszczenia powoda na zasadach słuszności, bowiem dobrowolnie zgłosił się do służby przygotowawczej w (...) (...). Zarzut ten jest skonstruowany na fałszywym założeniu, że jedynym powodem, dla którego Sąd nie uwzględnił roszczenia w oparciu o ten przepis jest to, że powód dobrowolnie zgłosił się do służby przygotowawczej w (...) (...). Nic takiego nie wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

Ponadto podkreślić należy, że powód obecnie otrzymuje rentę oraz ma wyższe wykształcenie ekonomiczne, może zatem podjąć pracę zgodną ze swoim wykształceniem, której wykonywanie będzie możliwe przy istniejącym trwałym uszczerbku na zdrowiu. (...) Praca w zawodzie ekonomisty w wielu wypadkach nie jest pracą związaną z koniecznością wykorzystania funkcji ruchu, może to być praca o charakterze umysłowym, stacjonarnym. Zatem nie można uznać w ocenie Sądu II instancji, że aktualny stan zdrowia P. Z. (1) uzasadnia przyznanie odszkodowania i zadośćuczynienia na szczególnych zasadach w związku z jego bardzo trudną sytuacją życiową.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. oddalił apelację powoda jako bezzasadną.

O kosztach orzeczono na mocy art. 98 k.p.c.