Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2014 roku w S.

sprawy z powództwa Zakładu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.

przeciwko B. R.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez powódkę

od wyroku Sądu Rejonowego w Świnoujściu

z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. akt I C 40/10

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 14/14

UZASADNIENIE

Powódka Zakład (...) Sp. z o.o. w Ś. wniosła o zasądzenie od pozwanej B. R. kwoty 12.437,83 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a nadto kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że kwoty 10.457,83 zł domaga się tytułem odsetek od bezprawnie przetrzymanego zadatku, natomiast kwoty 2000 zł tytułem zwrotu kwoty przywłaszczonej przez pozwaną. Stosownie do treści umowy notarialnej z dnia 5 marca 2007 roku pozwana zobowiązała się sprzedać powódce nieruchomość położną przy ul. (...) oraz do dokonania wszelkich czynności mających na celu wykreślenie z działu IV księgi wieczystej KW nr (...) wpisanych tam hipotek. Od dnia 9 marca 2007 roku pozwana dysponowała umówionym zadatkiem wpłaconym za pośrednictwem banku w kwocie 200.000 zł. Jednakże, w świetle przebiegu tej transakcji, uznać należy, że pozwana od pierwszego dnia posiadania tego zadatku, tj. od dnia 9 marca 2007 roku działała w złej wierze, ponieważ nie była w stanie w żadnym wypadku wykonać postanowienia z § 3 umowy notarialnej z dnia 5 marca 2007 roku, czyli wykonać do dnia 20 marca 2007 roku i później czynności mających na celu wykreślenie z działu IV księgi wieczystej wpisanych tam hipotek, przewyższających swoją wartością prawie dwukrotnie wartość umowy kupna sprzedaży. Z faktu tego pozwana doskonale zdawała sobie sprawę wobec czego trzykrotne aneksy do wskazanej powyżej umowy notarialnej, przedłużające termin zawarcia umowy przyrzeczonej do dnia 10 czerwca 2007 roku, były czynnościami pozornymi oraz bez wartości handlowej i miały jedynie na celu wydłużenie terminu posiadania i obracania znaczną gotówką zadatku. Pieniądze te wróciły do powódki dopiero w dniu 20 sierpnia 2007 roku, pomniejszone o przywłaszczoną kwotę 2000 zł, którymi pozwana opłaciła wycenę nieruchomości, dokonaną na własne nazwisko i dla własnych potrzeb, pomimo iż strony nie umawiały się w żaden sposób co do tej kwestii i powódka nie wyraziła nigdy zgody na taką czynność. Kwota 2000 zł została przez nią zwyczajnie przywłaszczona. Na dochodzoną kwotę 12.457,83 zł składa się kwota 8002,74 zł tytułem odsetek ustawowych od kwoty zadatku 200.000 zł w okresie od 9 marca 2007 roku do 14 lipca 2007 roku, kwota 2455,09 zł tytułem odsetek ustawowych od kwoty 8002,74 zł od dnia 22 stycznia 2010 roku i kwota 2.000 zł tytułem środków przywłaszczonych przez pozwaną na zapłatę za wycenę nieruchomości. W dniu 23 stycznia 2010 roku do pozwanej wysłane zostało wezwanie do zapłaty, odebrane przez nią w dniu 26 stycznia 2010 roku. Na wezwanie to pozwana w żaden sposób nie zareagowała.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że powód wytoczył w 2007 roku spór sądowy, który zakończył prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 29 sierpnia 2008 roku. Zasądzone należne odsetki zostały w całości zapłacone. Powódka nie zwróciła kosztów procesu, wnosząc o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego. Powódka działa na wielu kierunkach w celu wyłudzenia nienależnych pieniędzy i oczerniania pozwanej i jej firmy.

Wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2010 roku Sąd Rejonowy w Świnoujściu, odrzucił pozew w zakresie żądania zapłaty kwoty 2000 zł (I) oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie (II).

Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcia na ustalonym w sposób następujący stanie faktycznym:

W dniu 5 marca 2007 roku pozwana B. R. i powódka Zakład (...) Sp. z o.o. w Ś., reprezentowana przez A. G., zawarły przed notariuszem E. K. w Kancelarii Notarialnej w Ś. (Rep. A. (...)) przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości. W § 3 tej umowy pozwana zobowiązała się sprzedaż powódce prawo wieczystego użytkowania działki nr (...) i własność znajdującego się na tej działce budynku wczasowo - kolonijnego wraz z wyposażeniem budynku (według spisu z natury), niezabudowaną nieruchomość oznaczoną numerami działek (...) oraz niezabudowaną nieruchomość oznaczoną numerem działki (...) w stanie wolnym od wszelkich obciążeń za cenę 2.928.000 zł brutto, a powódka zobowiązała się za te nieruchomości za taką cenę kupić. Ponadto pozwana zobowiązała się do dokonania wszelkich czynności mających na celu wykreślenie z działu IV księgi wieczystej Kw nr (...) wpisanych tam hipotek - w terminie do 20 marca 2007 roku. W § 4 umowy powódka zobowiązała się do zapłaty ceny sprzedaży nieruchomości na rzecz pozwanej w następujący sposób: 200.000 zł z własnych środków w ciągu dwóch dni od zawarcia umowy, 928.000 zł w ciągu 7 dni roboczych od podpisania przyrzeczonej umowy sprzedaży oraz 1.800.000 zł kredytu bankowego przyznanego spółce - w terminie 7 dni od podpisania przyrzeczonej umowy sprzedaży, na konto Banku (...) S.A. z siedzibą w W. - z tytułu częściowej spłaty zadłużeń zabezpieczonymi hipotekami wpisanym w Kw nr (...). Jednocześnie strony uzgodniły, że kwota 200.000 zł stanowić będzie zadatek. Zgodnie z § 8 umowy zawarcie przyrzeczonej umowy sprzedaży miało nastąpić w terminie do dnia 5 maja 2007 roku, z możliwością przedłużenia tego terminu za zgodą obu stron. W treści § 1 umowy wskazano, że w dziale IV księgi wieczystej KW nr (...) prowadzonej dla sprzedawanej nieruchomości wpisana jest hipoteka zwykła łączna w kwocie 4.800.000 zł i kaucyjna do kwoty 2.400.000 zł - na rzecz Banku (...) S.A. w W..

W dniu 9 marca 2010 roku powódka wpłaciła na rzecz pozwanego kwotę 200.000 zł.

W dniu 11 kwietnia 2010 roku (...) Bank (...) S.A. w W. udzielił pozwanej promesy wyrażenia zgody na sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Świnoujściu prowadzi księgę wieczystą KW nr (...), bez obciążenia hipotecznego - pod warunkiem dokonania spłaty części kredytu w ten sposób, aby po tej spłacie saldo zadłużenia nie przekroczyło kwoty 3.032.000 zł.

W dniu 03 maja 2007 roku strony podpisały aneks do umowy przedwstępnej z dnia 5 marca 2007 roku, ustalając że zawarcie umowy przyrzeczonej nastąpi do dnia 20 maja 2007 roku.

W dniu 30 maja 2007 roku strony podpisały aneks do umowy przedwstępnej z dnia 5 marca 2007 roku, ustalając że zawarcie umowy przyrzeczonej nastąpi do dnia 10 czerwca 2007 roku.

W dniu 15 czerwca 2007 r. strony podpisały w formie aktu notarialnego aneks do umowy przedwstępnej z dnia 5 marca 2007 roku zmieniając treść § 3 umowy w ten sposób, że sprzedanie nieruchomości w stanie wolnym od wszelkich obciążeń nie będzie dotyczyć hipotek wpisanych w dziale IV księgi wieczystej KW nr (...), które zgodnie z promesą udzieloną przez (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. zostaną wykreślone po podpisaniu umowy przyrzeczonej sprzedaży w terminie wskazanym w przyrzeczonej umowę. Ponadto strony uzgodniły, że zawarcie umowy przyrzeczonej nastąpi do dnia 17 lipca 2007 roku.

W piśmie z dnia 3 lipca 2007 roku powódka oświadczyła, że odstępuje od przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 5 marca 2007 roku. Jednocześnie wezwała pozwaną do zwrotu kwoty 400.000 zł tytułem dwukrotności wpłaconego zadatku. Pismo to pozwana odebrała w dniu 5 lipca 2007 roku.

W dniu 20 sierpnia 2007 roku pozwana zwróciła powódce kwotę 198.000 zł, stanowiącą zwrot wpłaconej przez powoda zaliczki, pomniejszonej o kwotę 2000 zł tytułem kosztów wyceny nieruchomości.

Pozwem z dnia 30 lipca 2007 roku powódka wystąpiła przeciwko pozwanej o zapłatę kwoty 400.000 zł, tytułem zwrotu podwójnej wartości wpłaconego pozwanej zadatku wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 15 lipca 2007 roku do dnia zapłaty. Postępowanie w przedmiocie tego pozwu toczyło się przed Sądem Okręgowym w Szczecinie pod sygn. akt I C 948/07. Wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2008 roku Sąd Okręgowy w Szczecinie zasądził od pozwanej na rzecz powódki odsetki ustawowe od kwoty 198.000 zł za okres od dnia 15 lipca 2007 roku do dnia 20 sierpnia 2007 roku, oddalając powództwo w pozostałej części. Sąd Okręgowy uznał za zasadny zarzut potrącenia przez pozwaną kwoty 2000 zł tytułem kosztów wyceny nieruchomości. Apelacja powódki od wyroku Sądu Okręgowego została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 12 lutego 2009 roku.

Pismem z dnia 23 stycznia 2010 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 12.457,83 zł - w terminie od dnia 5 lutego 2010 r. Wezwanie do pozwana odebrała w dniu 26 stycznia 2010 roku.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji stwierdził, że pozew w zakresie żądania zapłaty kwoty 2000 zł podlegał odrzuceniu, natomiast powództwo w pozostałym zakresie jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Sąd Rejonowy podniósł, iż powód w niniejszej sprawie wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 2000 zł tytułem bezpodstawnie potrąconej przez nią i zatrzymanej kwoty stanowiącej koszty wyceny nieruchomości. Wskazał, iż roszczenie to było już przedmiotem rozpoznania w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w Szczecinie, pod sygn. akt I C 948/07. Sąd dodał, iż prawomocnym wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2008 roku Sąd Okręgowy uznał za bezzasadne żądanie powódki zasądzenia kwoty 2000 zł, uwzględniając w tym zakresie zarzut potrącenia podniesiony przez pozwaną, wobec czego pozew w tym zakresie należało odrzucić.

Zdaniem Sądu I instancji żądanie zasądzenia od pozwanej kwoty odsetek od wpłaconej przez powoda w dniu 9 marca 2007 roku kwoty 200.000 zł - za okres od 9 marca 2007 roku do dnia 14 lipca 2007 roku oraz dalszych odsetek od tych odsetek do dnia 22 kwietnia 2010 roku (tj. łącznie kwoty 10.457,83 zł) pozbawione było podstawy prawnej i faktycznej.

Sąd Rejonowy uznał, iż powódka nie wykazała dowodowo zasadności swojego roszczenia. Zauważył, że wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2008 roku Sąd Okręgowy w Szczecinie zasądził od pozwanej na rzecz powódki odsetki od kwoty 198.000 zł od dnia 15 lipca 2007 roku do dnia 20 sierpnia 2007 roku, sama powódka we wniesionym pozwie również żądała zasądzenia odsetek od tego dnia. W ocenie Sądu I instancji w niniejszej sprawie powódka nie wykazała, aby wymagalność zwrotu kwoty wpłaconej przez powódkę w dniu 9 marca 2007 roku była wcześniejsza niż w dniu 15 lipca 2007 roku. Sąd dodał, iż w sprawie Sądu Okręgowego w Szczecinie o sygn. akt I C 948/07 było wezwanie do zapłaty z dnia 3 lipca 2007 roku, w którym powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 400.000 zł do dnia 14 lipca 2007 roku. Zgodnie z treścią tego wezwania pozwana pozostawała w zwłoce od dnia 15 lipca 2007 roku i od tego dnia powódce przysługiwały odsetki ustawowe. Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, iż brak jest podstaw do przyjęcia, aby pozwana była zobowiązana do zwrotu kwoty wpłaconej jej w dniu 9 marca 2007 roku w terminie wcześniejszym niż wskazanym w wezwaniu do zapłaty. Powódka nie wykazała bowiem, aby przed pismem z dnia 3 lipca 2007 roku kierowała do pozwanej jakieś inne wezwania do zapłaty, zaś z treści zawartej pomiędzy stronami umowy przedwstępnej, kilkakrotnie aneksowanej, nie wynika, aby pozwana zobowiązała się wobec powódki do zwrotu wpłaconej kwoty na poczet ceny z odsetkami ustawowymi od dnia jej wpłaty.

Według Sądu I instancji powódka w niniejszej sprawie nie wykazała, aby do zawarcia umowy przyrzeczonej nie doszło z winy pozwanej.

Sąd Rejonowy rozważał ponadto zasadność powództwa również w oparciu o treść art. 471 kc i art. 415 kc. Wskazał, iż to na powódce ciążył obowiązek dowodowego wykazania zasadności swojego roszczenia. Sąd zauważył, że powódka nie wykazała zasadności swojego roszczenia co do jego wysokości, tj. nie wykazała wysokości szkody wyrządzonej jej przez pozwaną. Dodał, iż gdyby uznać, że szkodą było bezprawne pozbawienie powódki dysponowania kwotą wpłaconą w dniu 9 marca 2007 roku to brak jest jakichkolwiek podstaw dowodowych do przyjęcia, aby szkoda powódki stanowiła równowartość odsetek ustawowych od tej kwoty. Brak jest również podstaw do uznania zachowania pozwanej za bezprawne i żeby pozwana swoim zachowaniem wyrządziła powódce szkodę. Powódka nie wykazała, aby do zawarcia umowy przyrzeczonej nie doszło z winy pozwanej. Zdaniem Sądu I instancji żadnego oparcia dowodowego nie mają również twierdzenia powódki, że pozwana od samego początku działała ze świadomością, że do zawarcia umowy przyrzeczonej nie dojdzie, gdyż nie jest w stanie zwolnić nieruchomości z obciążeń hipotecznych.

Sąd Rejonowy zwrócił uwagę, iż w toku postępowania przed Sądem Okręgowym w Szczecinie pozwana przedłożyła promesę wyrażenia jej zgody na sprzedaż nieruchomości bez obciążeń hipotecznych. Dodał, iż powódka w chwili zawierania umowy przedwstępnej miała świadomość istnienia obciążeń hipotecznych na nieruchomości - zostały one bowiem wskazane w treści aktu notarialnego a ponadto zgodnie z treścią umowy przedwstępnej część ceny nabycia nieruchomości powódka miała wpłacić bezpośrednio na rachunek bankowy banku hipotecznego, co w konsekwencji miało umożliwić zwolnienie nieruchomości z hipoteki. Sąd nadmienił, iż w treści aneksu do umowy przedwstępnej z dnia 15 czerwca 2007 roku strony jednoznacznie określiły, że hipoteki zostaną wykreślone zgodnie z promesą (...) Bank (...) S.A. w W. po podpisaniu umowy przyrzeczonej. Powódka miała, więc również świadomość, że pozwanej została udzielona promesa. Sąd I instancji przyjął zatem, iż w takich okolicznościach faktycznych nie można uznać, aby przetrzymywanie przez pozwaną wpłaconej w dniu 9 marca 2007 roku kwoty 200.000 zł stanowiło czyn bezprawny i wyrządzający w sposób zawiniony przez pozwaną szkodę powódce. W szczególności Sąd zauważył, że zgodnie z treścią zawartej umowy przedwstępnej pozwana była uprawniona do przyjęcia tej kwoty i jej posiadania do chwili wezwania do zwrotu. Skoro zatem pozwana działała zgodnie z treścią zawartej pomiędzy stronami umowy to nie można uznać, aby działanie to miało charakter bezprawny.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła powódka i zaskarżając wyrok w części, tj. co do punktu II, wniosła o jego zmianę, poprzez uwzględnienie powództwa w części wskazanej w wartości przedmiotu zaskarżenia - to jest 10.457,83 zł, zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz powoda kosztów procesu za obydwie instancje według norm przepisanych oraz przeprowadzenie dowodu z akt I C 234/2013 Sądu Okręgowego w Szczecinie w zakresie postępowań komorniczych prowadzonych przeciwko pozwanej B. R. przez Komornika Sądu Rejonowego w Świnoujściu.

W uzasadnieniu apelująca podniosła, iż w jej ocenie Sąd pierwszej instancji błędnie ocenił działanie pozwanej B. R. w okresie zatrzymywania zadatku, to jest od 9 marca do 17 lipca 2007 roku, w kwocie 200.000 zł, bowiem pozwana podpisując umowę przedwstępną kupna sprzedaży nieruchomości, nie miała ani przez chwilę zamiaru sprzedać jej nieruchomości, a jedynie potrzebowała wysokiego zadatku, do pilnego uregulowania gnębiących ją w tym czasie komorniczych postępowań egzekucyjnych.

Skarżąca wskazała, iż w przedmiotowej sprawie starała się uzyskać pismo od Komornika Sądu Rejonowego w Świnoujściu, jednak Komornik odpowiedział jej, że nie jest stroną postępowań egzekucyjnych i nie ma prawa do tych informacji, natomiast w każdej chwili Komornik prześle żądane informacje Sądowi.

Apelująca nadmieniła, iż informacje w tej sprawie znajdują się w innej sprawie toczonej przez strony, stąd też wniosek o uwzględnienie dowodów z tego postępowania jest uzasadniony.

Ponadto skarżąca oświadczyła, iż pozwana B. R. działała od początku w złej wierze, o czym także zaświadcza fakt, że wyłącznie z jej powodu odwlekano podpisanie umowy ostatecznej, a powódka odstąpiła od tej umowy, gdy okazało się, że zadłużenie hipoteczne na nieruchomości uniemożliwia wzięcie przez powódkę kredytu na kupno nieruchomości. Z tego powodu apelująca stwierdziła, iż za okres przetrzymywania i korzystania z kwoty 200.000 zł usprawiedliwione jest jej żądanie odsetek w kwocie 10.457,83 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się bezzasadna i jako taka podlegała oddaleniu.

W pierwszej kolejności, w odniesieniu do zarzutów skarżącej, wskazać należy, że w okolicznościach sprawy brak doręczenia powódce wyroku z dnia 18 sierpnia 2010 roku, wraz z uzasadnieniem, w następstwie jej wniosku z dnia 24 sierpnia 2010 roku, przez okres trzech lat, był skutkiem pomyłkowego ich doręczenia pozwanej, w wykonaniu prawidłowo wydanego zarządzenia przewodniczącego z dnia 8 września 2010 roku. Podkreślenia wymaga, że powyższa wadliwość w żaden sposób nie wpływa na merytoryczną ocenę zaskarżonego wyroku, nie pozbawiała także powódki możliwości jego zaskarżenia.

Przechodząc do rozważań co do meritum sprawy stwierdzić natomiast należy, że Sąd pierwszej instancji słusznie uznał powództwo w zaskarżonej obecnie części za bezzasadne.

Powódka nie wykazała bowiem, aby pozwana w objętym powództwem okresie, to jest przed dniem 15 lipca 2007 roku, pozostawała w opóźnieniu ze zwrotem na rzecz powódki przekazanej przez tą ostatnią w dniu 9 marca 2007 roku kwoty 200.000 zł, co uzasadniałoby obowiązek zapłaty odsetek za opóźnienie - na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc, jak też wyrządziła powódce szkodę. W tej ostatniej kwestii powódka gołosłownie wywodzi, że do zawarcia umowy przyrzeczonej, przewidzianej umową przedwstępną z dnia 5 marca 2007 roku, nie doszło z przyczyn leżących po stronie pozwanej - przez nią zawinionych, a co więcej ta ostatnia od chwili zawarcia umowy przedwstępnej nie miała zamiaru zawrzeć umowy przyrzeczonej.

Istotnym jest, że prawomocnym wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2008 roku, sygn. akt I |C 948/07, Sąd Okręgowy w Szczecinie zasądził od pozwanej na rzecz powódki odsetki ustawowe od kwoty 198.000 zł za okres od dnia 15 lipca 2007 roku do dnia 20 sierpnia 2007 roku i oddalił powództwo w pozostałej części. W sprawie tej powódka domagała się zasadzenia kwoty 400.000 zł (dwukrotności kwoty przekazanej pozwanej w dniu 9 marca 2007 roku) z ustawowymi odsetkami od dnia 15 lipca 2007 roku. Powyższy wyrok posiada przymiot prawomocności materialnej, w rozumieniu art. 365 § 1 kpc, w tym w zakresie w jakim powództwo oddalono. Jakkolwiek moc wiążąca tego wyroku odnosi się zasadniczo do samego tylko rozstrzygnięcia, to jednak bez odwołania się do treści uzasadnienia wyroku nie sposób określić jakie zobowiązanie zostało uznane za istniejące, jakie za nieistniejące i jakie przesłanki legły u tego podstaw. Sąd Okręgowy uznał tam za zasadny podniesiony przez pozwaną zarzut potrącenia kwoty 2000 zł, wydatkowanej przez nią na koszty wyceny nieruchomości, jako należnego jej odszkodowania w ramach negatywnego interesu umownego, z tytułu niewykonania przez powódkę umowy z dnia 5 marca 2007 roku. Sąd Okręgowy uznał także, że nie doszło do niewykonania umowy przez pozwaną i ta była gotowa do wywiązania się ze swego zobowiązania. Właśnie w następstwie uwzględnienia tego zarzutu doszło do zasądzenia od pozwanej odsetek za opóźnienie od kwoty 198.000 zł (200.000 zł - 180.000 zł = 2000 zł), a nie od kwoty 200.000 zł, a tym bardziej 400.000 zł.

Powódka nie dostrzega tak rozumianej mocy wiążącej wyroku z dnia 29 sierpnia 2008 roku i podobnie jak to miało miejsce w ww. sprawie, wywodzi, ze pozwana nie tylko w sposób zawiniony nie wykonała umowy z dnia 5 marca 2007 roku, ale także, że miała od początku taki właśnie zamiar.

Stanowisko to jest zupełnie oderwane od okoliczności sprawy, a zwłaszcza faktów, że strony - a więc także powódka, zawierały kolejne aneksy w których zgodnie przedłużały termin zawarcia umowy przyrzeczonej, w tym dwa ostatnie już po uzyskaniu przez pozwaną promesy bankowej wykreślenia hipoteki obciążającej sprzedawaną nieruchomość - ostatecznie do dnia 17 lipca 2007 roku. Podkreślenia wymaga, że powódka jeszcze przed nadejściem tego ostatniego terminu bezpodstawnie złożyła pozwanej oświadczenie o odstąpieniu od umowy przedwstępnej.

W tym świetle wywody powódki w przedmiocie rzekomo znacznego zadłużenia pozwanej i mających toczyć się przeciwko niej postępowań egzekucyjnych, pozostają bez znaczenia dla sprawy, zaś twierdzenie, że pozwana miała w sposób oszukańczy przeznaczyć otrzymaną od powódki kwotę 200.000 zł na pokrycie innych swych zadłużeń, nie wytrzymuje krytyki w świetle okoliczności, że kwota 198.000 zł została zwrócona powódce już w dniu 20 sierpnia 2007 roku.

Niezależnie od tego powód w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji nie złożył wniosku dowodowego o zwrócenie się do odpowiedniego komornika o udzielenie stosownych informacji. Wniosek taki nie może być również skutecznie zgłoszony w postępowaniu apelacyjnym, jako spóźniony - w rozumieniu art. 381 kpc.

Spóźnionym, ze względu na to, że dotyczy postępowania w sprawie I C 234/13 Sądu Okręgowego w Szczecinie, zawisłej już po wydaniu zaskarżonego wyroku, nie posiada natomiast wniosek o przeprowadzenie dowodu z dokumentów zawartych w aktach tejże sprawy. Tym niemniej dokumenty te, zasadniczo te same, jakie zostały złożone w sprawie I |C 948/07 Sądu Okręgowego w Szczecinie, nie stanowią dowodów na okoliczność zaistnienia postulowanych przez powódkę przesłanek odpowiedzialności pozwanej.

Na koniec godzi się również przypomnieć, że na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2010 roku Sąd Rejonowy oddalił wnioski dowodowe o przesłuchanie świadków, w tym zawnioskowanych przez powódkę. Obecny na rozprawie jej przedstawiciel - prezes zarządu, nie zgłosił w tym zakresie zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 kpc, co powoduje, że powódka nie może powoływać się na tą kwestię w apelacji, czego zresztą nie uczyniła.

W tym stanie rzeczy powódka mogła domagać się od pozwanej zwrotu świadczenia nienależnego (art. 410 § 1 i 2 kc) - w kwocie 198.000 zł, dopiero po odpadnięciu celu tego świadczenia i niezwłocznie po wezwaniu pozwanej do zwrotu tej kwoty, co nastąpiło pismem z dnia 3 lipca 2007 roku. Pozwana pozostawała w opóźnieniu ze zwrotem tej kwoty dopiero od dnia 15 lipca 2007 roku.

W efekcie brak jest podstaw do zasądzania odsetek za opóźnienie za okres wcześniejszy - objęty powództwem w niniejszej sprawie. Odsetki takie nie mogą być także utożsamiane ze szkodą poniesioną przez powódkę, tym bardziej, że nie udowodniła ona przesłanek odpowiedzialności pozwanej tak w reżimie deliktowym (art. 415 kc) jak i kontraktowym (art. 471 kc).

Mając na uwadze wszystko powyższe, na podstawie art. 385 kpc, orzeczono jak w sentencji wyroku.