Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 grudnia 2014r. Sąd Rejonowy w Szubinie zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda R. S. kwotę 5 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 sierpnia 2014r. (w punkcie I); oddalił powództwo w pozostałej części (w punkcie II) i orzekł o kosztach postępowania w sprawie (w punktach III i IV wyroku).

Sąd Rejonowy ustalił, że wskutek wypadku drogowego w dniu 17 lutego 1998r. w T. śmierć poniosła pasażerka samochodu sprawcy B. N. – siostra powoda. Posiadacz pojazdu, którym kierował sprawca, korzystał z ochrony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (OC) wynikającej z umowy ubezpieczenia zawartej z pozwanym. Nagła śmierć siostry była dla powoda zaskoczeniem. Choć posiadał jeszcze trzech braci, to z siostrą łączyły go najsilniejsze więzi emocjonalne. Mimo, iż posiadali już własne rodziny, to często się odwiedzali. Siostra wspomagała rodzinę powoda, także finansowo, służyła pomocą i opieka w razie potrzeby.

W ramach oceny prawnej tych ustaleń Sąd Rejonowy uznał, że śmierć siostry powoda wskutek wypadku drogowego, która była mu osobą bliską, a w konsekwencji nagłe zerwanie więzi emocjonalnej (rodzinnej) stanowi naruszenie dóbr osobistych powoda w ujęciu art.23 i 24 kc, a tym samym uzasadnia przyznanie powodowi zadośćuczynienia (na podstawie art.448 kc). Uwzględniając następstwa śmierci osoby bliskiej powodowi, w tym bol i cierpienie, Sąd zasądził na jego rzecz od pozwanego ubezpieczyciela kwotę 5 000 zł, jako odpowiednią. O kosztach postepowania w sprawie orzekł po myśli art.100 kpc.

W apelacji od wyroku powód R. S. domagał się jego zmiany w części oddalającej powództwo tj. w punkcie drugim, poprzez zasądzenie na jego rzecz od pozwanego dalszej kwoty 10 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 sierpnia 2014r. oraz odpowiedniej zmiany w zakresie orzeczenia o kosztach postępowania w sprawie poprzez zasądzenie ich od pozwanego za obie instancje według norm przepisanych.

Apelujący zarzucił Sądowi Rejonowemu naruszenie przepisów prawa materialnego, a dokładniej:

- art.24 ∫ 1 kc oraz art.448 kc poprzez błędną ich wykładnię a w konsekwencji przyjęcie, że zasądzona na rzecz powoda kwota 5 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w następstwie śmierci siostry, jest w okolicznościach faktycznych tej sprawy adekwatna do krzywdy, jaką jej śmierć wywołała.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda nie znajduje żadnego uzasadnienia. W świetle ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd Rejonowy, których skarżący nie kwestionował, kwota zadośćuczynienia zasądzona na jego rzecz od pozwanego ubezpieczyciela jest właściwa.

Nie znajduje uzasadnienia zarzut podniesiony w apelacji. Pamiętać należy, że przyznanie zadośćuczynienia na podstawie art.448 k.c. temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, ma charakter fakultatywny i co ważne, winno stanowić odpowiednią sumę. Skoro podstawą przyznania zadośćuczynienia jest naruszenie dóbr osobistych osoby bliskiej zmarłego, to decydujące jest, w jakim stopniu śmierć członka rodziny wpłynęła na życie i zdrowie osoby bliskiej. Sąd każdorazowo winien ustalić rozmiar ujemnych następstw mając przy tym na uwadze, że typowe przeżycia jak żal i smutek, które zazwyczaj towarzyszą śmierci osoby bliskiej, nie przesądzają automatycznie o udzieleniu ochrony prawnej pokrzywdzonemu, szczególnie jeśli nie towarzyszą temu dalej idące konsekwencje w zakresie zdrowia osoby bliskiej i jej życia.

W okolicznościach faktycznych tej sprawy zachodziły uzasadnione podstawy do przyznania powodowi zadośćuczynienia w kwocie ostatecznie zasądzonej przez Sąd Rejonowy. W uzasadnieniu apelacji skarżący ograniczył się w zasadzie do ogólnego opisu okoliczności, które może wywołać nagła śmierć osoby bliskiej ale nie zakwestionował ustaleń faktycznych Sądu Rejonowego, z których wynika, że w przypadku powoda następstwa śmierci siostry w niewielkim stopniu wykroczyły poza ramy żałoby i przeżyć jakie zazwyczaj towarzyszą śmierci osoby bliskiej. W chwili zdarzenia wywołującego śmierć siostry byli oni osobami dorosłymi, posiadali już własne rodziny, zamieszkiwali w innych miejscowościach i siłą rzeczy nie spotykali się na co dzień. Następstwa śmieci siostry choć wywołały u powoda poczucie smutku, żalu i tęsknoty, to nie były aż tak daleko idące. Nie wiązały się bowiem z koniecznością poszukiwania pomocy lekarskiej, nie wywołały u powoda depresji czy jakiejś dłuższej niedyspozycji, która utrudniałaby wykonywanie pracy czy też innych czynności dnia codziennego. Poza tym, choć rzeczą Sądu jest ustalenie i ocena następstw śmierci osoby bliskiej na czas bliski samemu zdarzeniu, to jednak nie można tracić z pola widzenia obiektywnej okoliczności, że – w tym wypadku – śmierć siostry powoda nastąpiła ponad 16 lat temu (licząc na czas orzekania przez Sąd I instancji). Jak uczy doświadczenie jest to na tyle długi okres, że typowe skutki takich zdarzeń ustępują w zasadzie całkowicie.

Mając zatem na uwadze przywołane okoliczności i podzielając argumenty przywołane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, Sąd odwoławczy oddalił apelację powoda, jako nieuzasadnioną (na podstawie art.385 kpc).