Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

przewodniczący: SSR Violetta Olborska

protokolant: Stażysta Dominika Supera

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2017r. w B.

sprawy z powództwa R. K.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda R. K. kwoty:

1.  46.000 zł (czterdzieści sześć tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od kwot:

a)  13.000 zł (trzynaście tysięcy) złotych od dnia 3 lutego 2013 roku do dnia zapłaty,

b)  33.000 zł (trzydzieści trzy tysiące) złotych od dnia 11 lipca 2013 roku do dnia zapłaty,

1.  6232 zł (sześć tysięcy dwieście trzydzieści dwa złote) tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami od kwot:

a)  1632,29 zł ( jeden tysiąc sześćset trzydzieści dwa złote dwadzieścia dziewięć gorszy) od dnia 3 lutego 2013 roku do dnia zapłaty,

b)  4.599,71 zł ( cztery tysiące pięćset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych siedemdziesiąt jeden gorszy) od dnia 11 lipca 2013 roku do dnia zapłaty,

1.  4.726 , 24 zł (cztery tysiące siedemset dwadzieścia sześć złotych dwadzieścia cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu,

I.  ustala iż pozwany (...) S.A. w W. będzie ponosił odpowiedzialność za skutki wypadku z dnia 20 lutego 2012 roku mogące ujawnić się u powoda w przyszłości,

II.  oddala powództwo w pozostałej części w zakresie odsetek,

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Brzezinach kwotę 3.044,11 zł ( trzy tysiące czterdzieści cztery złote jedenaście groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów postępowania, przy czym na poczet tej kwoty zalicza kwotę 77.22 zł (siedemdziesiąt siedem złotych dwadzieścia dwa grosze) tytułem pozostałem zaliczki zaksięgowanej pod pozycją (...)/ (...).

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 lutego 2013 r. pełnomocnik R. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 52.232,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od dnia wyrokowania do dnia zapłaty, w tym kwoty 46.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia i 6.232,00 zł tytułem odszkodowania za zwiększone potrzeby oraz o ustalenie odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku z dnia 20 lutego 2012 r., które ujawnią się w przyszłości. Pełnomocnik powoda wniósł także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda podniósł, iż w wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 20 lutego 2012 r. powód doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, złamania blaszki granicznej trzonu L2, urazu kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, urazu lewego stawu skokowego, obustronnego pogorszenia słuchu, dolegliwości bólowych i zawrotów głowy, szumów usznych, stanów lękowych, zaburzeń snu, zaburzeń koncentracji, które trwały powyżej 7 dni. Ponadto do dnia wniesienia pozwu powód cierpiał na dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego, stawu skokowego, zawroty i bóle głowy, uciążliwe szumy uszne oraz obustronne pogorszenie słuchu. Z uwagi na powyższe dolegliwości powód nadal pozostaje pod stałą opieką ortopedy i traumatologa, laryngologa, okulisty, a w związku z utrzymującymi się uczuciem leku, bólem i zawrotami głowy, problemami ze snem, obniżeniem nastroju pozostaje pod opieką psychologa. Zdiagnozowano u niego zaburzenia adaptacyjne na tle silnego stresu. Po wypadku nie powrócił do pracy i nie widzi dużej perspektywy na przekwalifikowanie się w wieku 61 lat. Zdaniem pełnomocnika powoda przyznana w toku postępowania likwidacyjnego kwota zadośćuczynienia jest zaniżona i nieadekwatna do rozmiaru przeżywanych przez powoda cierpień i bólu i nie obejmuje całokształtu doznanego uszczerbku na zdrowiu. Z tytułu zwiększonych potrzeb pełnomocnik powoda zażądał kwoty 6.232,00 zł, na którą składa się 2.420,00 zł tytułem kosztów zakupu leków i sprzętu ortopedycznego i rehabilitacji, 2.730,00 zł tytułem opieki osób trzecich i 1.082,00 zł tytułem kosztów dojazdu do placówek opieki medycznej. Pełnomocnik powoda podkreślił, iż w okresie 6 miesięcy po wypadku w wymiarze około 2 godzin dziennie wymagał on pomocy osób trzecich, której udzielały żona i córka. Nadto wskutek wypadku zwiększyły się potrzeby powoda, w tym przede wszystkim konieczność zakupu leków, koszty opieki medycznej, rehabilitacji, zakupu sprzętu rehabilitacyjnego, okularów, aparatu słuchowego.

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pełnomocnik podniósł, iż w toku postępowania likwidacyjnego ustalono, iż jedynym urazem, którego doznał powód w wyniku wypadku z dnia 20 lutego 2012 r. był uraz odcinka lędźwiowego kręgosłupa ze złamaniem blaszki granicznej trzonu L2. Pełnomocnik podkreślił, iż w toku postępowania likwidacyjnego inne dolegliwości i urazy nie były zgłaszane i tym samym zaprzeczył, iż powód doznał urazów takich jak stłuczenie głowy, uraz lewego stawu skokowego, obustronne pogorszenie słuchu, dolegliwości bólowe i zawroty głowy, szumy uszne, stany lękowe, zaburzenia snu, zaburzenia koncentracji. Nadto pełnomocnik podkreślił, iż ani z karty leczenia szpitalnego (...) Szpitala (...) w G. ani protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy oraz aktu oskarżenia nie wynika, by powód doznał innych obrażeń niż uraz odcinka lędźwiowego kręgosłupa ze złamaniem blaszki granicznej trzonu L2. Pełnomocnik podniósł także, iż w dacie wypadku stan zdrowia powoda był daleki od przeciętnego, powód cierpiał na nadciśnienie tętnicze, zaćmę, cukrzycę, dnę moczanową, znaczną otyłość, miał liczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, dyskopatię z wtórnymi zmianami zwyrodnieniowymi. Zdaniem pełnomocnika pozwanego powód bezzasadnie upatruje się źródła swojej krzywdy w wypadku komunikacyjnym, a przyznane i wypłacone zadośćuczynienie w kwocie 5.000,00 zł jest adekwatne do doznanych cierpień fizycznych i psychicznych. W zakresie roszczenia odszkodowawczego pełnomocnik pozwanego podniósł, iż pozostaje ono nieudowodnione zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Z jednej strony bowiem powód nie udowodnił, iż koszty leczenia, leków i rehabilitacji były poniesione wyłącznie w związku z leczeniem skutków wypadku z dnia 20 lutego 2012 r., z drugiej strony nie udowodniono, by opieka osób trzecich w ogóle była wymagana oraz nie udowodnił, poprzez załączenie rachunków czy faktur za bilety czy paliwo kosztów dojazdu do placówek medycznych.

W piśmie procesowym z dnia 15 października 2015 r. pełnomocnik powoda zmodyfikował żądanie w zakresie odsetek za opóźnienie w zapłacie kwot dochodzonych pozwem, w ten sposób, iż wniósł o ich zasądzenie od daty wytoczenia powództwa do dnia zapłaty.

Ostatecznie pełnomocnik powoda wniósł jak w pozwie z modyfikacją w zakresie odsetek, a pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 lutego 2012 r. w miejscowości W., woj. (...), kierujący samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie dostosował prędkości i techniki jazdy do warunków drogowych, w wyniku czego wpadł w poślizg i zjechał na przeciwległy pas ruchu doprowadzając do zderzenia z samochodem ciężarowym marki R. (...) o nr rej. (...) nadjeżdżającym z przeciwka, kierowanym przez powoda R. K..

Właściciel pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego.

/bezsporne/

Z miejsca zdarzenia powód został przewieziony karetką pogotowia na Oddział (...) I w G. (...)gdzie przebywał do dnia 22 lutego 2012 r. Rozpoznano złamanie blaszki granicznej trzonu kręgu L2, dyskopatię L4-L5 i S1 z wtórnymi zmianami zwyrodnieniowymi. W trakcie pobytu w badaniu tomograficznym potwierdzono złamanie blaszki granicznej trzonu L2, dopasowano gorset i wypisano do domu z zaleceniem utrzymania gorsetu przez 6 tygodni, kontroli w (...) i dalszej opieki w (...), dalszej opieki w (...)

/dowód: karta Informacyjna (...) Szpitalnego – k. 35, historia choroby – k. 36-44/

Po powrocie do domu powód przez około 6 tygodni leżał w łóżku, żona i córka pomagały mu w codziennych czynnościach, jak ubieranie, przygotowywanie posiłków. Jedynie do toalety powód wstawał, ale także z pomocą żony. Na wizyty do specjalistów do B., Ł., R. woziły powoda żona lub córka. Po tym okresie powód nadal miał problemy z poruszaniem się i cierpiał na bardzo silne bóle głowy i kręgosłupa. Przez około 6 miesięcy potrzebował pomocy przy wstawaniu i chodzeniu.

/dowód: zeznania świadka Ż. G. – k. 274v, zeznania świadka B. K. – k. 274v/

Zdarzenie z dnia 20 lutego 2012 r. zostało zakwalifikowane jako wypadek przy pracy.

/dowód: Protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy – k. 22-27/

Powód przebywał na zwolnieniu lekarskim przez 6 miesięcy, następnie otrzymywał zasiłek rehabilitacyjny. Od września 2013 r. jest na emeryturze.

/dowód: zwolnienia lekarskie – k. 208-217 , wyjaśnienia powoda – k. 274-275 /

W wyniku wypadku powód doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, złamania blaszki granicznej trzonu L2, urazu kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, urazu lewego stawu skokowego, obustronnego pogorszenia słuchu, dolegliwości bólowych i zawrotów głowy, szumów usznych, stanów lękowych, zaburzeń snu, zaburzeń koncentracji.

W dniu 22 maja 2012 r. wykonano badanie RTG kręgosłupa, w którym stwierdzono obecność zmian zwyrodnieniowych, zwężenie krążka m-kręgowego l5-S1 oraz L4-L5. W dniu 29 maja 2012 r. wykonano ponownie badanie RTG kręgosłupa, w którym stwierdzono zrost złamania.

/dowód: wynik badania radiologicznego – k. 45 , z aświadczenia o stanie zdrowia – k. 85,87,89,189 /

W dniach 16 czerwca 2012 r. – 30 czerwca 2012 r. powód przebywał na turnusie rehabilitacyjnym w U..

/dowód: potwierdzenie pobytu – k. 47/

W dniu 31 lipca 2012 r. zalecono powodowi dalsze noszenie gorsetu – do 6 miesięcy .

/dowód: historia choroby – k. 40-44, karta pacjenta (...) choroby – k. 181-203 /

Jesienią 2012 r. korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych.

/dowód: karta pacjenta (...) – k. 69-72 /

Do dnia dzisiejszego odczuwa nasilone bóle odcinka lędźwiowego kręgosłupa, nie może dźwigać, schylać się, długo przebywać w pozycji stojącej.

/dowód: zeznania powoda – k. 476-476v/

W dniu 4 marca 2013 r. powód został zaliczony do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, wymagającego zatrudnienia w warunkach pracy chronionej, zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie oraz korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych, rehabilitacyjnych świadczonych przez instytucje pomocy społecznej, organizacje pozarządowe i inne placówki. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się na 18 grudnia 2012 r. Przyczyny niepełnosprawności – laryngologiczne, neurologiczne, internistyczne.

/dowód: orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – k. 219/

W dniu 13 listopada 2012 r. powód został uznany za czasowo niezdolnego do pracy i przyznano mu świadczenie rehabilitacyjne.

/dowód: orzeczeni lekarza orzecznika ZUS – k. 91, decyzja o przyznaniu świadczenia rehabilitacyjnego – k. 92-93, 220 , 223, 224-225/

W dniu 14 stycznia 2013 r. uznano, iż powód nie jest niezdolny do pracy, przy czym świadczenie rehabilitacyjne wypłacano aż do września 2013 r.

/dowód: orzeczeni e lekarza orzecznika ZUS – k. 226, decyzja o przyznaniu świadczenia rehabilitacyjnego – k. 220 , 223, 224-225/

Po wypadku powód zaczął odczuwać obustronne szumy uszne i zauważył osłabienie słuchu. Z opinii biegłego lekarza z dziedziny otolaryngologii wynika, iż powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w postaci obustronnego osłabienia słuchu w wymiarze 30%. Biegły sądowy podkreślił, iż przed wypadkiem powód nie zgłaszał żadnych dolegliwości ani w zakresie osłabienia słuchu ani szumów usznych i zaczął je odczuwać dopiero po tym zdarzeniu. Zdaniem biegłego ustalone odchylenia od stanu prawidłowego z dużym prawdopodobieństwem są następstwem przedmiotowego wypadku. Zdaniem biegłego sądowego audiometryczne krzywe progowe wskazują bowiem na odbiorcze a nie pozapalne uszkodzenie słuchu. Biegły wyjaśnił także, iż brak w dokumentacji lekarskiej sporządzonej bezpośrednio po wypadku zdiagnozowanego pogorszenia słuchu wynika z faktu, iż w momencie wypadku powód doznał poważnego i bolesnego uszkodzenia kręgosłupa i dolegliwości podstawowe mogły pokryć dolegliwości związane z uszkodzeniem słuchu, które docierały do niego w kolejnych dniach po wypadku. Istnieje możliwość nie zauważenia pogorszenia słuchu, kiedy dolegliwości główne są szczególnie dokuczliwe, a obniżenie progu słyszenia nie graniczy z głuchotą.

/dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu otolaryngologii – k. 344-346, opinia uzupełniająca biegłego z zakresu otolaryngologii – k. 382-384 , karta pacjenta Poradni (...)– k. 57-68 /

Przed wypadkiem powód nie leczył się laryngologicznie, co roku przechodził badania dopuszczające do pracy w charakterze kierowcy, do badań obowiązkowych należało także badanie laryngologiczne. Za każdym razem wszystkie wyniki badań były prawidłowe i powód otrzymywał zaświadczenie dopuszczające do wykonywania pracy.

/zeznania powoda – k. 422-422v/

Z opinii biegłego ortopedy wynika, iż w wyniku wypadku powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wymiarze 7%. Uraz w postaci złamania blaszki granicznej będący bezpośrednim następstwem wypadku z dnia 20 lutego 2012 r. nałożył się na współobecnie wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe. Obecność tych zmian obniżyła uszczerbek na zdrowiu z 15% na 7%. Cierpienia fizyczne związane z urazem kręgosłupa biegły ocenił na dość znaczne w ciągu pierwszych 3 miesięcy, po tym czasie jako umiarkowane, stopniowo zmniejszające się. W tym czasie powód miał trudności w wykonywaniem czynności takich jak zginanie, dźwiganie, prace związane z koniecznością zginania i pochylania tułowia. Uraz spowodował lub nasilił dolegliwości związane z choroba samoistną. Uraz w postaci złamania blaszki granicznej kręgu L2 uległ całkowitemu wyleczeniu. Skutki złamania mogą powodować nasilenie i przyspieszenie zmian zwyrodnieniowych. Bezpośrednio po wypadku powód wymagał pomocy osób trzecich w wymiarze około 3 godzin dziennie przez pierwsze 2 miesiące, a później przez kolejny miesiąc w zakresie 2 godzin dziennie. Po 3 miesiącach nie wymagał już pomocy osób trzecich.

/dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii – k. 360-362 , karta pacjenta Poradni (...)i Historia choroby – k. 181-203 /

Z opinii sądowo-psychiatrycznej wynika, iż w następstwie wypadku wystąpiły u powoda zaburzenia adaptacyjne – rekcja lękowo-depresyjna, nastąpiło obniżenie nastroju, zmniejszenie energii, zniechęcenie, drażliwość, napięcie, zaburzenia snu, związane także z dolegliwościami bólowymi kręgosłupa, zaburzenia koncentracji uwagi i pamięci. Powód odczuwał lęk związany z prowadzeniem samochodu. Z powodu tego lęku oraz ograniczenia bólowego przez kilka miesięcy nie mógł prowadzić swojego prywatnego samochodu.

W 2012 r. kilkakrotnie korzystał z konsultacji psychologicznych, które z punktu widzenia psychiatry były mu potrzebne i w pełni uzasadnione. Zaburzenia adaptacji oraz czasowy uszczerbek na zdrowiu utrzymywał się przez okres około 6-9 miesięcy. Powód nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym. Według Klasyfikacji zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w (...)10 zaburzenia adaptacyjne rozpoczynają się zwykle w ciągu miesiąca od wystąpienia stresującego wydarzenia, a czas trwania objawów, z wyjątkiem przedłużonej reakcji depresyjnej, nie przekracza 6 miesięcy. Wraz z poprawą stanu zdrowia ogólnego, ustępowaniem dolegliwości bólowych, a także pod wpływem kontaktów z psychologiem samopoczucie psychiczne powoda poprawiło się.

/dowód: opinia sądowo-psychiatryczna – k. 293-297, opis wizyt u psychologa – k. 73-78 , uzupełniająca opinia sadowo-psychiatryczna – k. 437-439, uzupełniająca opinia sadowo-psychiatryczna – k. 462-462v/

Wypadek nie spowodował także długotrwałego ani trwałego uszczerbku na zdrowiu w zakresie narządu wzroku.

/dowód: opinia biegłego okulisty – k. 330-331, karta pacjenta Poradni Okulistycznej – k. 48-56 /

Powód w wyniku znacznego niedosłuchu zmuszony był zakupić aparat słuchowy za kwotę 2.100,00 zł.

/dowód: umowa sprzedaży – k. 229-230, faktura VAT – k. 231-232, potwierdzenia wpłaty – k. 233-234/

Przed wypadkiem powód był człowiekiem szybkim, zaradnym, pracowitym, obowiązkowym, chętnym do pomocy, towarzyskim.

Przed wypadkiem z dnia 20 lutego 2012 przez cały okres pracy zawodowej nigdy nie miał wypadku, stłuczki ani punktów karnych. Po wypadku bał się siadać za kierownicą.

Do dnia dzisiejszego powód odczuwa znaczny ból kręgosłupa i nogi, niemal codziennie zażywa środki przeciwbólowe. Lewa noga „uchyla” się przy chodzeniu, nie może dłużej chodzić, siedzieć na krześle, nie może dźwigać. Codziennie musi chodzić na basen, co przynosi ulgę.

/dowód: zeznania powoda – k. 476-476v/

Pozwany przyznał i wypłacił powodowi kwotę 5.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia.

/bezsporne /

Powyższy stan faktyczny nie był w zasadzie kwestionowany. Został ustalony przede wszystkim na podstawie dokumentów medycznych, które nie były kwestionowane i opinii biegłych, które również, po złożeniu opinii uzupełniających przez biegłego otolaryngologa i biegłego psychiatry nie były kwestionowane. Również nie budzą wątpliwości wyjaśnienia powoda i zeznania świadków – Ż. G. i B. K.. Nie zostały także przedstawione dowody przeciwne.

Sąd zważył co następuje:

Podstawę prawną odpowiedzialności posiadacza pojazdu stanowi art. 436 § 1 k.c., na mocy którego samoistny posiadacz środka komunikacji wprawianego w ruch za pomocą sił przyrody odpowiada na zasadzie ryzyka za szkodę na osobie lub mieniu wyrządzoną przez ruch pojazdu.

Podstawę odpowiedzialności ubezpieczyciela za szkodę wyrządzoną przez posiadacza pojazdu stanowi art. 822 § 1 k.c., w myśl którego przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłaty określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z przepisem art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c. /uszkodzenia ciała, rozstrój zdrowia/ sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne /ból i inne dolegliwości/, cierpienie psychiczne /ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniem fizycznym lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np.: zeszpecenia, wyłączenie z normalnego życia/. Zadośćuczynienie ma przede wszystkim na celu złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych, zarówno tych już doznanych, jak i tych które zapewne nastąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, chodzi bowiem o jednorazową sumę przyznaną z tytułu zadośćuczynienia /Komentarz do kodeksu cywilnego, Księga trzecia, Zobowiązania, tom I, pod red. G. Bieniek, wydanie 6, W -wa 2006 r., str. 465/.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Odszkodowanie przewidziane w art. 444 § 1 k.c. obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe. Przykładowo można wymienić koszty leczenia, specjalnego odżywiania, wydatki związane z przyjazdem osób trzecich w odwiedziny do poszkodowanego, koszty konsultacji medycznych /Komentarz do kodeksu cywilnego, Księga trzecia, Zobowiązania, tom I, pod red. G. Bieniek, wydanie 6, W-wa 2006 r., str.451/.

W ocenie Sądu odpowiednie zadośćuczynienie dla powoda powinno wynosić nie mniej niż kwotę 46.000,00 zł ponad wypłaconą kwotę 5.000,00 zł. Podstawą przyjęcia tej kwoty jest przede wszystkim stopień długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ustalony przez biegłego otolaryngologa na 30% i ortopedę na 7%. Skutki wypadku najbardziej dolegliwe wprawdzie wystąpiły w pierwszych 6-9 miesiącach po wypadku, ale tak naprawdę do dnia dzisiejszego nie ustąpiły. W pierwszych miesiącach powód leżał w łóżku, z usztywnieniem tułowia w postaci gorsetu. Miał problemy z poruszaniem się, wymagał pomocy osób trzecich przy wszystkich codziennych czynnościach i odczuwał ból o bardzo silnym natężeniu. Do dnia dzisiejszego odczuwa ból kręgosłupa i nogi, ma problemy z chodzeniem, nie może dłużej stać w jednej pozycji czy dłużej siedzieć. Niemal codziennie zażywa środki przeciwbólowe. U powoda zdiagnozowano zaburzenia adaptacyjne z reakcją lekowo-depresyjną. Zaburzenia te spowodowały zamknięcie się powoda w sobie, unikanie towarzystwa, trudności w koncentracji, kłopoty ze snem, a przede wszystkim lęk przed prowadzeniem samochodu. Powód, który z zawodu był kierowcą przez kilka miesięcy w ogóle nie korzystał z samochodu. Przed wypadkiem był osobą towarzyską, zaradną, pomocną, a po wypadku zamknął się w sobie i zaczął unikać ludzi. Przede wszystkim jednak powód nigdy nie powrócił do pracy, przez 6 miesięcy przebywał na zwolnieniu lekarskim, a następnie na zasiłku rehabilitacyjnym.

Mimo, że od wypadku upłynęło już ponad 5 lat powód do dnia dzisiejszego nie powrócił do stanu zdrowia sprzed wypadku, zarówno pod względem psychicznym jak i fizycznym.

Dlatego też Sąd uznał, iż dochodzona kwota 46.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia jest w pełni uzasadniona i taką kwotę zasądził na rzecz powoda.

Na podstawie art. 444 § 1 k.c. zasądzono na rzecz powoda kwotę 6.232,00 zł tytułem odszkodowania. Na powyższą kwotę złożyły się koszty zakupu leków, sprzętu rehabilitacyjnego (gorset J.’a, aparat słuchowy, koszty sanatorium, 3 prywatnych wizyt u psychologa), koszty opieki osób trzecich (przez pierwsze 2 miesiące po 3 godziny dziennie, kolejny miesiąc po 2 godziny dziennie, przyjmując, iż koszt jednej godziny to 7,00 zł), koszty dojazdu do placówek opieki medycznej.

Ustalając koszty leków, sprzętu rehabilitacyjnego Sąd wziął pod uwagę załączone do akt rachunki i faktury, a zasadność ich zakupu i zażywania była potwierdzona opiniami biegłych sądowych.

Przyznając koszty opieki Sąd wziął pod uwagę fakt, iż powód przez 6 miesięcy po wypadku przebywał na zwolnieniu lekarskim, a przez 3 miesiące wymagał opieki osób trzecich przy codziennych czynnościach.

Przyznając odszkodowanie tytułem kosztów dojazdu Sąd wziął pod uwagę fakt, iż powód musiał być dowożony do B., Ł., R. do lekarzy specjalistów i do psychologa, a także na rehabilitacje i turnusy rehabilitacyjne.

Oczywiście wydatki te trudno wyliczyć ściśle Sąd ocenił je więc szacunkowo uwzględniając najbardziej prawdopodobną ich wysokość.

O należnych odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.p.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. Ubezpieczyciel powinien wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od daty zawiadomienia o wypadku. Żądanie odszkodowania wraz z dokumentacją złożył pozwanemu poprzedni pełnomocnik powoda pismem z dnia 8 maja 2012 r. Pełnomocnik powoda zażądał odsetek dopiero od dnia wniesienia powództwa, Sąd zasądził zatem odsetki zgodnie z żądaniem powoda z tą modyfikacją, iż odsetki od kwoty 13.000,00 zł naliczane będą od dnia 3 lutego 2013 r., tj. od dnia wniesienia powództwa, bowiem wcześniej wystosowano wezwanie do zapłaty w tym zakresie, zaś od kwoty 33.000,00 zł naliczane będą od dnia 11 lipca 2013, a zatem po upływie 30 dni od dnia nadania odpowiedzi na pozew przez pełnomocnika pozwanego (brak bowiem w aktach zwrotnego potwierdzenia odbioru odpowiedzi na pozew przez pełnomocnika powoda), bowiem od tej daty pozwany pozostaje w zwłoce ze spełnieniem roszczenia. W zakresie odsetek od kwoty 6.232,00 zł – Sąd zasądził odsetki od kwoty 1.632,29 zł od dnia 3 lutego 2013 r., tj. od dnia wniesienia pozwu, a od kwoty 4.599,71 zł od dnia 11 lipca 2013 r., tj. po upływie 30 dni od dnia nadania odpowiedzi na pozew.

Sąd uwzględnił także żądanie ustalenia odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku, które mogą ujawnić się w przyszłości. Do dnia dzisiejszego powód odczuwa skutki wypadku, a z opinii ortopedy wynika, iż doznane urazy mogą powodować nasilenie i przyspieszenie zmian zwyrodnieniowych. Biorąc powyższe pod uwagę istnieje możliwość ujawnienia się ewentualnych następstw już po wyrokowaniu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. Powód był zwolniony od kosztów sądowych w zakresie opłaty od pozwu ponad kwotę 100,00 zł. Łączne koszty w niniejszej sprawie wynoszą kwotę 11.786,35 zł, w tym 4.726,24 zł koszty poniesione przez powoda (100,00 zł opłata od pozwu, 3.600,00 zł koszty zastępstwa procesowego, 1.009,24 zł tytułem zaliczek na poczet wynagrodzenia biegłych sądowych), kwota 4.017,00 zł koszty poniesione przez pozwanego (3.600,00 zł koszty zastępstwa procesowego, 400,00 zł koszty zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłych sądowych) oraz kwota poniesiona tymczasowo przez Skarb Państwa (2.411,00 zł tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu i 632,11 zł tytułem kosztów opinii biegłych). Powód wygrał sprawę w całości, a zatem poniesione przez niego koszty postępowania zostały w całości zasądzone na jego rzecz od pozwanego.

Na podstawie art. art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zasądzono od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Brzezinach kwotę 3.044,11 zł tytułem nieuiszczonej części opłaty od pozwu oraz kosztów opinii biegłych tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.