Warszawa, dnia 30 maja 2017 r.
Sygn. akt VI Ka 1458/16
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :
Przewodniczący: SSO Anita Jarząbek - Bocian
protokolant: p.o. protokolanta sądowego Renata Szczegot
po rozpoznaniu dnia 30 maja 2017 r. w Warszawie
sprawy D. R., córki M. i R., ur. (...) w N.
obwinionej o czyn z art. 51 § 1 kw
P. Z., syna A. i R., ur. (...) w N.
obwinionego o czyn z art. 51 § 1 kw
P. C., córki S. i T., ur. (...) w N.
obwinionej o czyn z art. 51 § 1 kw
K. C., syna S. i T., ur. (...) w N.
obwinionego o czyn z art. 51 § 1 kw
na skutek apelacji wniesionych przez obrońców wszystkich obwinionych
od wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim
z dnia 13 września 2016 r. sygn. akt II W 140/15
uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 § 1 punkt 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie karne wobec D. R., P. Z., P. C. i K. C. o wykroczenie z art. 51 § 1 kw umarza; kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.
Sygn. akt VI Ka 1458/16
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Żadna z wywiedzionych apelacji, a zatem przez obrońców obwinionych D. R., P. Z., P. C. i K. C. na uwzględnienie nie zasługiwała.
Kompleksowa analiza zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że ustalenia faktyczne, jakie na jego podstawie poczynił Sąd I instancji, są prawdziwe i odpowiadające tym dowodom. Sąd ten nie dopuścił się obrazy przepisów postępowania, ani nie popełnił błędu w ustaleniach faktycznych, przeprowadził niezbędne dla prawidłowego wyrokowania dowody i tak zgromadzony materiał ocenił w sposób wszechstronny oraz pozbawiony błędów natury faktycznej, czy też logicznej. Sąd Rejonowy dokonując analizy – z poszanowaniem wyżej wskazanych zasad procesowych - zgromadzonego materiału dowodowego prawidłowo ustalił stan faktyczny i w oparciu o te ustalenia słusznie uznał winę obwinionych. W pisemnych motywach wyroku Sąd ten wyjaśnił, a przedstawiona argumentacja w pełni przekonuje, na jakich dowodach oparł to ustalenie. Stąd też odmienne twierdzenia apelujących, a dotyczące oceny dowodów należy traktować jedynie w kategoriach polemiki, która wobec jednoznacznej wymowy pozostałych dowodów zebranych w sprawie zamierzonego rezultatu w postaci podważenia słuszności wyroku osiągnąć nie mogła. Z tych też przyczyn wnioski odwoławcze zawarte w apelacjach o zmianę wyroku i uniewinnienie obwinionych nie mogły zostać uwzględnione.
Trafnie natomiast podniósł w toku rozprawy odwoławczej obrońca oskarżonych D. R. i P. Z., iż wobec przedawnienia karalności czynów przypisanych tym obwinionym zaskarżony wyrok musi zostać uchylony, a postępowanie umorzone. Ta sytuacja procesowa znajduje także zastosowanie wobec pozostałych obwinionych: P. C. i K. C.. Faktycznie bowiem w sprawie zaszła – już po wydaniu zaskarżonego wyroku - bezwzględna przyczyna odwoławcza, o jakiej mowa w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w., ponieważ w odniesieniu do przypisanego obwinionym wykroczenia nastąpiło przedawnienie orzekania, co stanowi ujemną przesłankę procesową określoną w art. 5 § 1 pkt. 4 k.p.w. Zgodnie z art. 45 § 1 k.w. (w brzmieniu obowiązującym na datę czynu) karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, przy czym jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. Czyn przypisany obwinionym został popełnione w okresie od 7 stycznia do 8 stycznia 2015r. przy czym w okresie roku od jego popełnienia wszczęto postępowanie. W tej sytuacji karalność wykroczenia przypisanego obwinionym ustała z upływem 2 lat od daty popełnienia, a więc z dniem 8 stycznia 2017r.
Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 § 1 punkt 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie karne wobec D. R., P. Z., P. C. i K. C. o wykroczenie z art. 51 § 1 kw umorzył, a kosztami postępowania w sprawie obciążył Skarb Państwa.
W tym stanie rzeczy orzeczono jak wyżej.