Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2016 roku w Nowym Dworze Mazowieckim

na rozprawie

sprawy z powództwa K. (...) z siedzibą w K.

przeciwko M. M.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 54/16

UZASADNIENIE

wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim

z dnia 1 kwietnia 2016 roku

Strona powodowa K. (...) z siedzibą w K. w pozwie złożonym w dniu 14 grudnia 2015 roku, w elektronicznym postępowaniu upominawczym, domagała się zasądzenia od pozwanego M. M. kwoty 2 152 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 3 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że w dniu 5 grudnia 2014 roku pozwana zawarła przez sieć Internet z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., umowę pożyczki kwoty 1 800 złotych, zobowiązując się do jej spłaty do dnia 2 stycznia 2015 roku wraz z kosztami dodatkowymi w łącznej kwocie 2152 złote. Pomimo nadejścia terminu spłaty pozwany nie uregulował swoich zobowiązań wobec pożyczkodawcy, który następnie zbył wierzytelność z umowy pożyczki powodowej spółce.

Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2015 roku, referendarz w Sądzie Rejonowym L. (...) stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i w związku z powyższym przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Nowym Dworze Mazowieckim, według właściwości ogólnej pozwanego.

Pozwany M. M. pomimo wezwania, nie stawił się na rozprawie i nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 30 czerwca 2015 roku doszło do zawarcia pomiędzy stroną powodową jako cesjonariuszem a (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. jako cedentem umowy cesji wierzytelności, na podstawie której strona powodowa nabyła od cedenta pakiet wierzytelności wynikających z umów pożyczek, w tym również wierzytelność wobec M. M. w wysokości 2 152 złote, wynikającą z umowy pożyczki o numerze porządkowym (...). ( kserokopia umowy przelewu wierzytelności wraz z wyciągiem z załącznika k. 9).

W dniu 30 czerwca 2015 roku cedent skierował do pozwanego M. M. zawiadomienie o dokonaniu cesji wraz z wezwaniem do zapłaty ( pismo z dnia 30.06.2015r. wraz z dowodem nadania k. 12).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przedłożone przez stronę powodową kserokopie dokumentów, które nie zostały zakwestionowane przez pozwanego. Sąd nie znalazł również podstaw, aby dowody te kwestionować z urzędu, uznając je za wiarygodne i w pełni wartościowe źródło ustalenia faktów w sprawie.

Sąd rozważył, co następuje.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie wobec nieudowodnienia przez stronę powodową istnienia i wysokości roszczenia.

Zgodnie z art. 339 k.p.c., jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny, przy czym w takim wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. W niniejszej sprawie takie wątpliwości zachodziły, czemu dał wyraz Sąd Rejonowy L. (...) w postanowieniu z dnia 17.12.2015 r., co obligowało Sąd do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które jednak nie pozwoliło uznać dochodzonego żądania za wykazane.

Jak stanowi z art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Z kolei art. 509 k.c. stanowi, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W okolicznościach niniejszej sprawy brak jest jednak jakichkolwiek dowodów potwierdzających zawarcie umowy pożyczki pomiędzy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. a pozwanym M. M..

Załączona do pozwu „Umowa Ramowa Pożyczki” (k. 14) nie została podpisana przez żadną ze stron, a zatem nie może być dowodem zawarcia jakiejkolwiek umowy.

Jeśli zaś chodzi o wydruk komputerowy, tj. potwierdzenie realizacji transakcji finansowej (k. 18) zauważyć należy, że przelew, którego dotyczy ww. dowód dokonany został na rzecz innej osoby, w innej kwocie, oraz w innej dacie niż wskazane zostało w pozwie. Ponadto, numer pożyczki umieszczony w opisie transakcji różni się od numeru pożyczki, z której powódka wywodzi swe roszczenia. Dowód taki nie nadaje się zatem do udowodnienia okoliczności podnoszonych przez stronę powodową.

Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, że powód nie udowodnił zawarcia umowy pożyczki, z którą tą pożyczką związana jest dochodzona pozwem wierzytelność. Dowodu takiego nie może w szczególności stanowić przedłożona przez stronę powodową umowa cesji, ani też zawiadomienie pozwanego o jej dokonaniu wraz z wezwaniem do zapłaty. W ocenie Sądu samo wykazanie przelewu wierzytelności bez dołączenia umowy z wierzycielem pierwotnym jest niewystarczające dla wykazania istnienia roszczenia. Wprawdzie w treści umowy przelewu wierzytelności z dnia 30 czerwca 2015 roku znajduje się oświadczenie cedenta, że przedmiotem umowy są wierzytelności bezsporne i wymagalne, jednak należy pamiętać, że zgodnie z przepisem art. 516 k.c. zbywca wierzytelności ponosi względem nabywcy odpowiedzialność za to, że wierzytelność mu przysługuje. Oznacza to, że samo oświadczenie cedenta o treści wskazanej przez powoda nie może być wyłącznym dowodem potwierdzającym wymagalność wierzytelności przysługującej powodowi, skoro ustawodawca przewidział odpowiedzialność cedenta za wady prawne cedowanej wierzytelności, w tym w zakresie zarówno faktu istnienia wierzytelności, jak i rozmiaru określonego w umowie. Należy mieć bowiem na względzie, że przy masowym nabywaniu wierzytelności nie może być uznane za niebudzące wątpliwości nieprzedstawienie dowodu na istnienie konkretnej wierzytelności dochodzonej przez powoda w pozwie. Sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy w świetle przepisów obowiązującego prawa materialnego, twierdzenia powoda uzasadniają uwzględnienie żądań pozwu, w zakresie tym bowiem nie obowiązuje domniemanie z art. 339 § 2 k.p.c., negatywny zaś wynik takich rozważań powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo.

Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu w postępowaniu cywilnym (art. 6 k.c.) niewykazanie przez powoda istnienia i wysokości roszczenia musiało prowadzić do oddalenia powództwa.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

S. (...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)