Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa A. K., J. O. i B. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej (...)

o zapłatę z umowy ubezpieczenia

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 16 lutego 2015 roku, sygn. akt I C 2054/14

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo w całości oddala i nie obciąża powódek obowiązkiem zwrotu kosztów procesu za obie instancje na rzecz pozwanego.

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Ca 330/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 lutego 2015 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. po rozpoznaniu sprawy z powództwa B. K., A. K. i J. O. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej (...) z siedzibą w W. o zapłatę z umowy ubezpieczenia

1. zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej (...) z siedzibą w W. na rzecz każdej z powódek tj. B. K., A. K. i J. O. kwotę po 5.000,00 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 13 marca 2014 roku do dnia zapłaty;

2. oddalił powództwo w pozostałej części,

3. zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej (...) z siedzibą w W. solidarnie na rzecz powódek B. K., A. K. i J. O. kwotę 750,00 zł złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

E. K. - mąż powódki B. K. i ojciec powódek A. K. i J. O. był ubezpieczony w okresie od dnia 14 czerwca 2013r. do dnia 13 czerwca 2014r. u pozwanego z tytułu zgonu w ramach grupowego (...). W polisie nie wskazano osób uposażonych. Oświadczenie o braku m.in. choroby nowotworowej ubezpieczonego zawarte na rewersie polisy nie dotyczyło osób, które kontynuują ubezpieczenie z zachowaniem ciągłości ubezpieczeniowej udzielanej przez (...) S.A w ramach grupowego (...) na niezmienionych warunkach ochrony ubezpieczeniowej.

W okresie od 14 czerwca 2011r. do 13 czerwca 2013r. E. K. był ubezpieczony w (...) S.A. (...) w ramach ubezpieczenia indywidualnego (...), m.in. z tytułu zgonu z sumą ubezpieczenia 15.000 złotych. Jako uposażona wskazana była żona B. K. w 100 %.

E. K. zmarł w dniu 31 stycznia 2014r. Jako przyczynę zgonu wskazano nowotwór migdałka, zapalenie płuc, zatrzymanie akcji serca.

Zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia spadek po E. K. z mocy ustawy nabyły powódki - żona i dwie córki w 1/3 części spadku każda z nich.

U E. K. we wrześniu 2012r. zdiagnozowano raka migdałka podniebiennego prawego z naciekiem łuku podniebiennego i nasady języka po stronie prawej.

W dniu 10 lutego 2014 roku B. K. zgłosiła pozwanemu roszczenie o wypłatę sumy ubezpieczenia w związku ze zgonem męża. (dowód: zgłoszenie roszczenia k. 9 - 9v)

Pismem z dnia 4 marca 2014 roku pozwany odmówił wypłaty odszkodowania. Powódka B. K. pismem z dnia 10 marca 2014r. odwołała się od powyższej decyzji, uzyskując tożsamą odpowiedź odmowną. Następnie powódka B. K. jeszcze dwukrotnie w maju i sierpniu 2014 roku zwracała się do pozwanego o wypłatę odszkodowania.

Zgodnie z § 7 ust. 5 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...) u pozwanego w przypadku gdy w ramach kontynuowanej umowy ochrona ubezpieczeniowa w stosunku do danego Ubezpieczonego udzielana jest z zachowaniem ciągłości odpowiedzialności (...) S.A. z tytułu poprzedniej umowy (...), za wiążące traktuje się te oświadczenia, które wywierają bezpośredni wpływ na odpowiedzialność (...) S.A. względem ubezpieczonego, które zostały złożone z datą pierwszego wniosku o zawarcie umowy (...), skutkującego objęciem Ubezpieczonego ochroną na aktualnych warunkach ubezpieczenia.

Zgodnie z § 13 ust. 6 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...) u pozwanego, z zastrzeżeniem postanowień ust. 7 i 8, okresy ograniczenia odpowiedzialności, o których mowa w ustępach poprzedzających nie mają zastosowania w stosunku do ryzyk znajdujących się w zakresie ochrony ubezpieczeniowej, którą objęty był dany Ubezpieczony w ramach umowy zawartej z (...) przez okres co najmniej 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających pierwszy dzień ochrony ubezpieczeniowej z tytułu niniejszej umowy ubezpieczenia.

Zgodnie z § 15 ust. 5 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...) u pozwanego, w przypadku braku wskazania beneficjenta albo gdy beneficjent w chwili zgonu Ubezpieczonego nie żyje lub utracił prawo do świadczenia, świadczenie przysługuje osobom powołanym do spadku po Ubezpieczonym, w częściach określonych w postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku lub notarialnym akcie poświadczenia dziedziczenia.

Zgodnie z § 16 ust. 6 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...) u pozwanego, pozwany spełnia świadczenie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku.

Ubezpieczony E. K. był objęty ubezpieczeniem na życie w okresie od 14 czerwca 2011r. do 13 czerwca 2013r. w (...), a następnie od 14 czerwca 2013r. do 13 czerwca 2014r. u pozwanego, tj.(...) S.A. (...). Pozwany, jak i poprzedni ubezpieczyciel (...) należą do tej samej grupy ubezpieczeniowej Vienna Insurance Group.

Przed 2013 rokiem (...) mogło sprzedawać polisy na życie pod zryczałtowane koszt pogrzebu, ale (...) zakwestionował taką praktykę i dlatego doszło do porozumienia między (...) i pozwanym, będącym członkiem tej samej grupy kapitałowej (...) i od 2014r. pozwany udzielał ubezpieczeń na życie pod nazwą (...) S.A. Na szkoleniach prowadzonych przez (...) wyraźnie informowano, że zapis z pkt 2 (k. 5v) potwierdzenia zawarcia umowy grupowego ubezpieczenia (...) nie dotyczy osób, które kontynuują ubezpieczenie na życie w ramach oferty (...) . W takich wypadkach nie było wymagane oświadczenie o stanie zdrowia, o ile następowała kontynuacja ubezpieczenia na dotychczasowych warunkach, także w zakresie sumy ubezpieczenia. Treść § 13 ust. 6 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...) należy rozumieć w ten sposób, że w stosunku do osób objętych wcześniej ubezpieczeniem na życie w ramach oferty (...) w (...), a zatem kontynuujących ubezpieczenie w polisach na życie u pozwanego nie mają zastosowania ograniczenia odpowiedzialności u pozwanego we wskazanym w § 13 ust. 6 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...) zakresie.

Powyższe ustalenia faktyczne Sąd poczynił na podstawie w istocie bezspornego między stronami materiału dowodowego w postaci przede wszystkim treści łączących E. K. z pozwanym i wcześniej (...) S.A. (...) polis - umów ubezpieczeń na życie w ramach oferty (...) oraz ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...) u pozwanego, których wiarygodność i rzetelność nie była przez strony kwestionowana, a także spójnych, korelujących z nimi zeznaniami powołanego z inicjatywy powódek świadka J. S. oraz zeznań samych powódek.

Wobec rezygnacji przez powódki na terminie rozprawy ze złożonego wniosku dowodowego w zakresie wskazanego wcześniej świadka K. R., co do którego to wniosku strona pozwana - reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika - w żaden sposób się nie ustosunkowała, nie uczestnicząc także w rozprawie, Sąd pominął ów wniosek jako zbędny, szczególnie wobec generalnej zasady kontradyktoryjności procesu.

Sąd Rejonowy zważył, iż powództwo w istocie prawie w całości okazało się zasadne.

W myśl art. 805 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z § 2 powołanego przepisu świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1) przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą
wskutek przewidzianego w umowie wypadku;

2) przy ubezpieczeniu osobowym - umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.

Mając powyższe na uwadze, w świetle ustalonego w sprawie - w istocie bezspornego w tym zakresie stanu faktycznego - nie ulega wątpliwości, że E. K., którego powódki są następcami prawnymi podlegał ubezpieczeniu na życie (w tym m. in. na wypadek zgonu) w okresie od 14 czerwca 2011r. do 13 czerwca 2013r. w (...) (k. 7 - 8), a następnie od 14 czerwca 2013r. do 13 czerwca 2014r. u pozwanego, tj. (...) S.A. (...) (k. 5), a wobec kontynuacji ubezpieczenia nie dotyczyła go - jedyna sporna w istocie między stronami - okoliczność, tj. treść oświadczenia o braku m. in. choroby nowotworowej ubezpieczonego zawarta na rewersie polisy. Z treści tego oświadczenia wynika bowiem wyraźnie, że nie dotyczy ono osób, które kontynuują ubezpieczenie z zachowaniem ciągłości ubezpieczeniowej udzielanej przez (...) S.A w ramach grupowego (...) na niezmienionych warunkach ochrony ubezpieczeniowej - jak w przypadku ubezpieczonego E. K., który już od 14 czerwca 2011r. był objęty ochroną ubezpieczenia na życie w (...). W tym stanie rzeczy E. K. mimo zdiagnozowania u niego we wrześniu 2012r. nowotworu migdałka (k. 16), czego zresztą powódki nie kwestionują, nie miał obowiązku wobec kontynuacji dotychczasowego ubezpieczenia na życie na dotychczasowych warunkach składać stosownego oświadczenia. Stanowisko to dobitnie potwierdza treść § 7 ust. 5 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...), w myśl którego, w przypadku gdy w ramach kontynuowanej umowy ochrona ubezpieczeniowa w stosunku do danego Ubezpieczonego udzielana jest z zachowaniem ciągłości odpowiedzialności (...) S.A. z tytułu poprzedniej umowy (...), za wiążące traktuje się te oświadczenia, które wywierają bezpośredni wpływ na odpowiedzialność (...) S.A. względem ubezpieczonego, które zostały złożone z datą pierwszego wniosku o zawarcie umowy (...), skutkującego objęciem Ubezpieczonego ochroną na aktualnych warunkach ubezpieczenia. Nadto zgodnie z § 13 ust. 6 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...) u pozwanego, z zastrzeżeniem postanowień ust. 7 i 8, okresy ograniczenia odpowiedzialności, o których mowa w ustępach poprzedzających nie mają zastosowania w stosunku do ryzyk znajdujących się w zakresie ochrony ubezpieczeniowej, którą objęty był dany Ubezpieczony w ramach umowy zawartej z (...) przez okres co najmniej 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających pierwszy dzień ochrony ubezpieczeniowej z tytułu niniejszej umowy ubezpieczenia.

Tymczasem nie ulega wątpliwości, że E. K. był wcześniej w ramach (...), i to przez okres 24 miesięcy, objęty ochroną ubezpieczeniową w ramach (...), zatem nie mogą go dotyczyć wskazane w powołanym § 13 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...) ograniczenia, na które próbuje powoływać się pozwany.

W tym kontekście należy podnieść nietrafność prezentowanej przez stronę pozwaną argumentacji, jakoby wobec „wadliwej" treści oświadczenia E. K. w zakresie jego stanu zdrowia (kwestia zdiagnozowania u niego choroby nowotworowej) zgłoszone powództwo było bezzasadne w świetle art. 815 kc. Tym bardziej, że lansowana przez pozwanego argumentacja nie uwzględnia treści powołanych wyżej przepisów ogólnych warunków ubezpieczenia (...) u pozwanego. Poza tym powołane wyżej wnioski Sądu w zakresie wyłączenia ograniczenia odpowiedzialności pozwanego względem ubezpieczonych kontynuujących ubezpieczenie (w tym ubezpieczonych wcześniej w zakresie ubezpieczenia na życie w (...)) oraz braku podstaw do stosowania względem ubezpieczonych kontynuujących ubezpieczenie na dotychczasowych warunkach oświadczenia o braku m.in. choroby nowotworowej ubezpieczonego zawarte na rewersie polisy (k. 5v) potwierdza stosowany przez pozwanego w praktyce wykaz dokumentów wymaganych przez pozwanego w przypadku rozpoznawania wniosku o wypłatę świadczenia w związku z realizacją ryzyka ubezpieczeniowego objętego ubezpieczeniem na życie w ramach oferty (...), przedstawiony przez powódki na rozprawie (k. 101 - 102v), gdzie wyraźnie na k. 101 wskazano, że w przypadku, gdy zdarzenie ubezpieczeniowe ma miejsce w okresie karencji (3, 6, 9 miesięcy) - niezbędna jest dokumentacja potwierdzająca, że Ubezpieczony był objęty ochroną ubezpieczeniową w ramach umowy zawartej z (...) przez okres co najmniej 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających pierwszy dzień ochrony ubezpieczeniowej w (...) S.A. (...) oraz faktu jej wygaśnięcia, a także zakresu udzielenia wcześniej ochrony i wysokości przysługujących świadczeń, co powódki dopełniły, przedkładając dwie wcześniejsze polisy ubezpieczeniowe E. K. za okres łącznie od 14 czerwca 2011r. do 13 czerwca 2013r. w (...) S.A. (...)

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódek łącznie kwotę 15.000 złotych, tj. po 5.000 złotych na rzecz każdej z powódek, stosownie do argumentów pozwanego wyrażonych w piśmie z k. 82, tj. braku wskazania beneficjenta (uposażonego), mając na uwadze treść § 15 ust. 5 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...) u pozwanego oraz poświadczenia dziedziczenia po E. K. (17 - 18v), w myśl którego każda z powódek nabyła spadek po E. K. w 1/3 części spadku.

Zasądzając należną na rzecz każdej z powódek sumę odsetki ustawowe od tych świadczeń, na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z § 16 ust. 6 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia (...) u pozwanego, Sąd przyznał je od dnia 13 marca 2014r., tj. z upływem 30 dni, licząc od zgłoszenia przez powódkę B. K. szkody, tj. żądania wypłaty dochodzonej kwoty (10 lutego 2014r. -k. 9v).

W konsekwencji Sąd oddalił powództwo jedynie w pozostałej części, tj. w zakresie żądania zasądzenia odsetek od dochodzonej kwoty od dnia 4 marca 2014r. (tj. daty odmowy przez pozwanego wypłaty odszkodowania - k. 10). Za bezpodstawne Sąd uznał także żądanie zasądzenia od pozwanego na rzecz powódek dochodzonej kwoty w sposób solidarny, czego powódki nie kwestionowały.

W tym miejscu jedynie na marginesie należy podnieść, że kwestia kwoty, której powódki zdecydowały się dochodzić (nawet jeśli mogłyby więcej) pozostawała w analizowanym przypadku bez znaczenia dla istoty sporu i treści rozstrzygnięcia.

W przedmiocie kosztów procesu, na podstawie art. 98 § 1 kpc, tj. w myśl zasady finansowej odpowiedzialności stron za wynik procesu, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódek solidarnie kwotę 750 złotych, tj. kwotę uiszczonej opłaty od pozwu.

Apelację od tego wyroku wniósł pozwany zarzucając mu

I. naruszenie przepisu art. 233 § 1 k.p.c. mające wpływ na treść orzeczenia, przez:

1. dokonanie dowolnej nie zaś swobodnej oceny dowodów, co doprowadziło Sąd I instancji do błędnego ustalenia, że umowa ubezpieczenia zawarta przez pozwanego z Panem E. K. („Umowa ubezpieczenia") jest kontynuacją umowy zawartej przez Pana E. K. z (...) S.A.( (...)), podczas gdy, Umowa ubezpieczenia nie stanowiła kontynuacji jakiejkolwiek innej umowy ubezpieczenia zawartej w innym towarzystwie
ubezpieczeń, konsekwencją czego było błędne przyjęcie przez Sąd I instancji, że:

- Pan E. K. nie dotyczy oświadczenie o stanie zdrowia, a w szczególności treść oświadczenia o braku rozpoznania u niego oraz nieleczenia się m.in. z powodu nowotworu, o które to informacje pozwany zapytywał w przedstawionym mu wniosku przystąpienia do grupowego ubezpieczenia na życie z opcją funduszy (...) („wniosek o przystąpienie")

- Pan E. K. nie miał obowiązku składać stosownego oświadczenia o stanie zdrowia;

2. dokonanie dowolnej nie zaś swobodnej oceny dowodów i błędne wyprowadzenie z materiału dowodowego sprawy okoliczności z niego niewynikających tj. że pozwany uznając żądanie wypłaty świadczenia z tytułu zgon ubezpieczonego za niezasadne powoływał się na §13 ust 6 OWU, podczas gdy okoliczność taka nie wynika ze zgromadzonego materiały dowodowego, a pozwany powoływał się na wyłączenie odpowiedzialności ustawowej wskazane w art. 834 k.c, w konsekwencji czego Sąd I instancji błędnie przyjął, że podstawą wyłączenia odpowiedzialności w sprawie są zapisu OWU, które modyfikują odpowiedzialność pozwanego,(i odpowiedzialność na tej podstawie rozważa!) podczas gdy podstawą taką są przepisy powszechnie obowiązującego prawa tj. art. 834 kc;

3. dokonanie dowolnej nie zaś swobodnej oceny dowodów z zeznania świadka Pana J. S. i dokonaniu tej oceny w sposób wybiórczy oraz wyciągnięcie wniosków z nich niewynikających, przejawiające się w przyjęciu, że z zeznań świadka wynika, jakoby zniesienie ograniczenia odpowiedzialności w zakresie, o których mowa w § 13 ust 6 OWU dotyczyło również zniesienia 3 letniego okresu wyłączenia odpowiedzialności pozwanego wskazanego w art. 834 k.c, podczas gdy, z zeznań świadka przytoczonych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wynika wyraźnie, że zapis § 13 ust 6 OWU należy rozumieć w ten sposób, że dotyczy zniesienia okresów ograniczenia odpowiedzialności we wskazanym w nim zakresie, co z kolei oznacza, że w przypadku prawidłowej interpretacji zeznań, uznać należy, że świadek miał na myśli że zniesienie ograniczenia odpowiedzialności, o którym mówił świadek dotyczy wyłącznie wypadków określonych w § 13 ust 1,2,3,4,5 OWU tj. jedynie w zakresie okresów umownego ograniczenia odpowiedzialności (karencji), nie zaś okresu 3 letniego wskazanego w art. 834 k.c.

w konsekwencji czego Sąd I instancji błędnie uznał, że w sprawie nie doszło do wyłączenia odpowiedzialności pozwanego w sprawie i uwzględnił powództwo;

II. naruszenie przepisów prawa materialnego tj.:

1. art. 65 § 2 k.c. w zw. z § 7ust 3 OWU poprzez jego niezastosowanie w konsekwencji czego Sąd I instancji niewłaściwie uznał, że z kontynuacją umowy w ramach zawartej umowy ubezpieczenia mamy odczynienia gdy poprzedzała ją umowa zawarta u innego ubezpieczyciela (tu: (...)), a w konsekwencji czego umowę ubezpieczenia zawartą przez Pana E. K. z pozwanym należy uznać za kontynuację umowy zawartej przez Pana E. K. z (...), podczas gdy z przepisu wynika, że przez kontynuacje umowy rozumie się zawarcie kolejnej (tj. co najmniej drugiej z kolei) umowy z pozwanym przy zachowaniu niezmienionej sumy ubezpieczenia, wariantu ubezpieczenia oraz wysokości poszczególnych świadczeń.

2. art. 65 § 2 k.c. w zw. z § 7 ust 5 OWU poprzez błędną interpretację polegająca na przyjęciu, że za wiążące oświadczenia, o których mowa w tym przepisie OWU, rozumie się oświadczenia składane przy zawieraniu przez ubezpieczonych umów z innymi towarzystwami ubezpieczenia (tu: z (...)), podczas gdy zgodnie z przepisem, za wiążące uznaje się te oświadczenia które zostały złożone przez ubezpieczonego w zawartej uprzednio z pozwanym umowie ubezpieczenia, w konsekwencji czego Sąd I instancji błędnie przyjął, że oświadczenia złożone przez Pana E. K. przy zawieraniu umowy ubezpieczenia z (...)wiążą pozwanego;

3. art. 65 § 2 k.c. w zw. z § 13 ust 6, 7 i 8 OWU poprzez błędną interpretację zapisów umowy ubezpieczenia polegająca na przyjęciu, że zapisy umowy modyfikują odpowiedzialność ustawową wskazana w art. 834 kc podczas gdy z treści przepisów wynika wyraźnie, iż dotyczą one umownego wyłączenia odpowiedzialności (tzw. karencji), nie zaś wyłączenia odpowiedzialności ustawowego;

4. art. 65 § 2 k.c. w zw. z § 13 ust 6 OWU poprzez błędną interpretację zapisów umowy polegająca na przyjęciu, że zapis § 13 ust 6 OWU stanowi, że zniesienie ograniczenia odpowiedzialności w okresach, o których mowa w tym przepisie dotyczy również zniesienia okresu wyłączenia odpowiedzialności pozwanego wskazanego w art. 834 k.c, podczas gdy § 13 ust 6 OWU dotyczy wyłącznie zniesienia okresów umownego ograniczenia odpowiedzialności (karencji) wskazanych w § 13 ust 1,2,3,4,5 OWU

5. art. 815 § 1 k.c. w zw. z 65 § 2 k.c. w zw. z § 13 ust 6, 7 i 8 oraz § 7 ust 5 OWU poprzez ich błędną interpretację polegającą na przyjęciu przez Sąd I instancji, że obowiązek podania informacji o stanie zdrowia przez ubezpieczającego E. K. został wyłączony na podstawie § 13 ust 6, 7 i 8 oraz § 7 ust 5 OWU, podczas gdy przedmiotowe zapisu OWU wyłączenia takiego nie zawierają bowiem dotyczą ograniczenia odpowiedzialności umownej (karencji) i nie stanowią o ograniczeniu lub wyłączeniu obowiązku podawania oświadczeń o stanie zdrowia przy zawieraniu umowy.

6. art. 834 k.c. poprzez jego niezastosowanie w niniejszej sprawie, podczas gdy ubezpieczony E. K. podpisując umowę ubezpieczenia podał informacje niezgodne z prawdą, co oznacza, że odpowiedzialność pozwanego jest wyłączona w oparciu o przedmiotowy przepis;

7. art. 481 § 1 i 2 w zw. z art. 65 § 2 kc w zw. z § 16 ust 6 OWU poprzez ich błędną interpretacje przejawiająca się w uznaniu, że zgłoszenie roszczenia przez B. K. uprawnia do zasadzenia odsetek na rzecz pozostałych powódek od tego samego okresu, w którym upłynął termin na wypłatę roszczenia przez pozwanego dla B. K., podczas gdy roszczenie o wypłatę świadczenia przez Panią A. K. i J. O. zostało zgłoszone dopiero w dniu otrzymania pozwu przez pozwanego,

Wskazując na powyższe podstawy apelacji wnosił o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i orzeczenie o kosztach procesu w tym kosztach zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego jest uzasadniona, skutkując zmianą zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości.

Charakter zgłoszonego roszczenia, które dotyczy odszkodowania z umowy ubezpieczenia NW uzasadniał dokonanie jego oceny w płaszczyźnie art. 805 kc i następnych.

Pogląd Sądu, że w niniejszej sprawie zachodzi przypadek kontynuacji ubezpieczenia typu NW w pozwanym zakładzie jest błędny i nie znajduje oparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Wykładnia postanowienia OWN dokonana przez Sąd I instancji jest wyrywkowa i nie uwzględnia całokształtu uregulowań w nich zawartych. Złożone do akt sprawy OWU dotyczą i obowiązują w pozwanej firmie. Jest ona rodzajowo i podmiotowo inna niż Towarzystwo, w którym był ubezpieczony mąż i ojciec powódek. Każda z tych firm ma status innej osoby prawnej i różny zakres przedmiotowy polis NW. Wbrew twierdzeniom Sądu z treści OWU stanowiących integralną część spornej umowy ubezpieczeniowej brak jest przekonywujących argumentów, że umowa z pozwanym zakładem była kontynuacją umów poprzednich zawartych z innymi podmiotami. Wniosku takiego nie można wywieść w szczególności z zeznań świadka - brokera, który nie jest pracownikiem firmy ubezpieczeniowej. Ów osobowy środek dowodowy nie może zastąpić - w realiach niniejszej sprawy - dokumentów, z których by wynikało, że zaliczenie okresów ubezpieczenia jest uregulowane umową pomiędzy obu zakładami ubezpieczeń.

Z treści postanowień § 7 OWU złożonych do akt sprawy wynika, że kontynuacja ubezpieczenia została zdefiniowana. Zachodzi ona min. wówczas, gdy zarówno we wcześniejszej umowie jak też aktualnej wypłata sumy ubezpieczenia związana jest z tym samym ryzykiem ubezpieczeniowym oraz tą samą wysokością świadczenia.

Do akt sprawy złożone zostały polisy - aktualna i dwie poprzednie zawarte z (...). Porównanie tych polis prowadzi do wniosku, iż są one rodzajowo różne. Dwie poprzednie wskazują jako zdarzenie ubezpieczeniowe śmierć ubezpieczonego wynikłe z tytułu NW. Jako zdarzenie skutkujące wypłatą świadczenia podano śmierć ubezpieczającego bez wskazania, że chodzi o zgon z tytułu NW. Porównanie tych polis wskazuje jednocześnie, że różne są sumy ubezpieczenia.

Powyższe oznacza, iż gdyby nawet zaakceptować zapatrywanie, o możliwości zaliczenia ubezpieczenia w innej firmie ubezpieczeniowej to w realiach niniejszej sprawy taki przypadek nie zaistniał, skoro sporna polisa jest przedmiotowo odmienna od dwóch poprzednich.

Powyższe musi prowadzić do wniosku, że żądanie objęte pozwem nie znajduje podstaw faktycznych, zatem musiało ulec oddaleniu.

Na przeszkodzie do uwzględnienia powództwa stoi również inna okoliczność. W sprawie niniejszej niekwestyjnym jest, że zawierając umowę z pozwanym zakładem ubezpieczeniowym ubezpieczający podał, iż nie leczy się z powodu nowotworu. Oświadczył w polisie, że ma świadomość ujemnych konsekwencji z tego tytułu. Poza sporem natomiast jest, że schorzenie nowotworowe zostało wykryte i zdiagnozowane przed zawarciem przedmiotowej umowy.

Żadne postanowienie OWU nie wyłącza obowiązywania przepisu art. 815 kc. Zawarty w paragrafie pierwszym obowiązek dotyczy wszystkich okoliczności wpływających na podstawę odpowiedzialności zakładu i nie został przez ubezpieczającego wykonany. Zataił on bowiem fakt schorzenia nowotworowego.

Skutki takich zaniedbań są określone w paragrafie 3 tegoż przepisu. Pozwany zakład nie miał zatem obowiązku wypłaty świadczenia.

Z tych przyczyn na podstawie art. 386 § 1 kpc należało orzec jak w sentencji.

Na oryginale właściwe podpisy