Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Głubczycach, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Daria Dusanowska

Protokolant: sek. sąd. Barbara Kaźmierczak

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2016 roku, 01 września 2016 roku, 22 listopada 2016 roku, 21 lutego 2017 roku, 28 marca 2017 roku w G.

na rozprawie

sprawy z powództwa J. T.

przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W., T. G. (1)

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powódki J. T. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwotę 7.217,00 zł (siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 7.200,00 zł (siedem tysięcy dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

III.  zasądza od powódki J. T. na rzecz pozwanego T. G. (1) kwotę 7.217,00 zł (siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 7.200,00 zł (siedem tysięcy dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

IV.  nieuiszczone koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

Z.U. Sprostowano wyrok w pkt II i III zgodnie z post. z dnia 4.04.2017r. K.. S.. K.W.

Sygn. akt I C 46/16

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym do tutejszego Sądu powódka J. T. wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych Towarzystwa (...) z siedzibą w W. i T. G. (1) na swoją rzecz kwoty 54.500,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniosła, iż w dniu 11 lutego 2013 r. przed godziną 19:00 w miejscowości W. przechodząc po drodze publicznej poślizgnęła się i upadła na ziemię. Skutkiem wypadku było złamanie rzepki kolana prawego z przemieszczeniem. Powódka została przewieziona do Szpitala w G., skąd z uwagi na charakter złamania została przetransportowana do Szpitala w K.. Podmiotem odpowiedzialnym za utrzymanie chodnika jest Gmina B.. Miejsce gdzie doszło do wypadku było bardzo oblodzone. Gmina B. posiadała ubezpieczenie OC u pozwanego Towarzystwa (...) w W., który odmówił uznania swej odpowiedzialności powołując się na zawarcie przez Gminę B. umowy zlecającej utrzymanie w czystości drogi z T. G. (1) prowadzącym Przedsiębiorstwo (...) w B.. Pozwany T. G. (1) potwierdził fakt zawarcia umowy, nie uznał jednakże swojej odpowiedzialności wskazując, iż w dniu wypadku wykonał czynności wynikające z umowy. Zdaniem powódki droga na której doszło do zdarzenia nie była należycie utrzymana, była oblodzona, a nie było tam chodnika. J. T. wskazała, iż skutki wypadku utrzymują się nadal, noga nie jest sprawna jak przed wypadkiem. W konsekwencji powódka domaga się zadośćuczynienia w kwocie 50.000,00 zł oraz kwoty 4.500,00 zł tytułem kosztów opieki sprawowanej nad powódką podczas unieruchomienia z powodu gipsu.

W odpowiedzi na pozew /karta 38-41 akt/ pozwany T. G. (1) wniósł o oddalenie powództwa w stosunku do niego w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu w pierwszej kolejności zarzucił, iż pomiędzy pozwanymi nie występuje solidarna odpowiedzialność, ze względu na odmienne postawy ewentualnej odpowiedzialności. Pozwany zakwestionował żądanie pozwu tak co do zasady, jak i wysokości. Podniósł, iż nie ponosi winy za zdarzenie, albowiem w dniu 11 lutego 2013 r. pracownik pozwanego L. S. (1) wykonał usługę w postaci odśnieżania i piaskowania we wsi W. w godzinach 10:30 – 12:00, przy czym zużyto 6 ton mieszkanki solno – piskowej. W późniejszych godzinach firma pozwanego nie była kierowana do wykonywania usługi na terenie gminy.

W odpowiedzi na pozew /karta 70-76 akt/ pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, iż w okresie od 17 czerwca 2012 r. do 16 czerwca 2013 r. udzielał Gminie B. ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC zarządcy drogi (polisa nr (...)), jak również. iż prowadził postępowanie likwidacyjne nr (...) na podstawie zgłoszenia szkody z dnia 11 lutego 2013 r., które zakończyło się odmową uznania odpowiedzialności ubezpieczyciela tak co do zasady, jaki i wysokości. Zdaniem pozwanego roszczenie powódki jest nieudowodnione i niewykazane. Pozwany w pierwszej kolejności przeczy jakoby upadek nastąpił na drodze gminnej, powódka przedmiotowej okoliczności nie wykazała w sposób jednoznaczny. Ponadto z ostrożności procesowej wskazano, iż Gmina B. zawarła w dniu 21 października 2011 r. z pozwanym T. G. (2) jako przedsiębiorcą umowę, której przedmiotem było m.in. zwalczanie na drogach gminnych w sezonie 2012/2013 śliskości z zastosowaniem piasku i mieszkanki pisakowo - solnej. Z tego względu, zgodnie z art. 429 k.c., ubezpieczyciel zwolniony jest od odpowiedzialności. Jednocześnie podniesiono, iż wymóg utrzymania dróg gminnych w należytej szorstkości w okresie zimowym musi być dostosowany do realnej możliwości działania Gminy, ewentualna odpowiedzialność Gminy oparta jest bowiem na zasadzie winy, a nie ryzyka. W zakresie roszczenia o zasądzenie kosztów opieki pozwany zarzucił, iż powódka nie wykazała poniesienia tych kosztów, co roszczenie czyni bezpodstawnym. Dodatkowo pozwany wskazał, iż suma ubezpieczenia przy ubezpieczeniu zarządcy drogi wynosi 50.000,00 zł, przy limicie za jedno zdarzenie wynoszącym 50% ów kwoty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany T. G. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w B.. Od 2004 r. pozwany wykonuje dla Gminy B. usługi zimowego utrzymania dróg gminnych.

W dniu 21 października 2011 r. Gmina B. zawarła z T. G. (1) umowę nr (...) przedmiotem której była realizacja zamówienia Akcji Zimowej na drogach gminnych w sezonie zimowym 2012/2013 według lokalizacji z zasad określonych w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia oraz zgodnie z ofertą i pismem akceptującym z dnia 29 października 2012 .

Zgodnie z § 1 ust. 2 pkt 1 w/w umowy usługi zimowe utrzymania dróg będą polegać między innymi na: zwalczaniu śliskości z zastosowaniem piasku i mieszkanki piaskowo – solnej, przy użyciu sprzętu zgodnie standardów zimowego utrzymania określonych w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia. Zgodnie z § 3 ust. 2 decyzję o rozpoczęciu i zakończeniu sezonu zimowego będzie podejmował Wójt Gminy B. lub w jego imieniu I.. ds. Oś. i bhp. Z kolei stosownie do § 4 nadzór nad realizacją robót z ramienia (...) sprawować będą: Wójta Gminy B., Inspektor ds. ochrony środowiska i bha – w/w osoby posiadają kompetencje do wzywania do pracy i odwoływania z pracy zespołów roboczych Wykonawcy, wydawania wiążących poleceń i instrukcji, prowadzenia bieżącej kontroli pracy, a także codziennego potwierdzania dokumentów w zakresie ilości i jakości wykonywanej pracy. Ponadto postanowiono, iż Urząd Gminy zobowiązuje się do każdorazowego potwierdzania wykonania prac pieczęcią i podpisem na kartach wykonywanych usług, a T. G. (1) do każdorazowego przedkładania zleceniodawcy tych dokumentów do potwierdzenia zaraz po wykonaniu czynności lub w dniu następnych. Potwierdzenia na kartach dokonywać będzie pracownik wyznaczony przez Wójta.

Stosownie do specyfikacji istotnych warunków zamówienia na wykonywania Akcji Zimowej na Drogach Gminnych w Sezonie Zimowym 2012/2013 r. przedmiotem zamówienia jest zimowe utrzymanie dróg – odśnieżanie i likwidacja śliskości zimowej wraz z zakupem piasku i soli zimowej z załadunkiem materiałów uszorstniajacych, realizowanych przy użyciu określonego sprzętu.

W sezonie 2012/2013 droga W. – D. o długości 1,5 km oraz drogi i ulice wewnątrz wsi W. o długości 0,5 km jako drogi gminne na terenie Gminy B. objęte były zimowym utrzymaniem wykonywanym przez T. G. (1).

Wykonywanie czynności odśnieżenia przez T. G. (1) w ramach zawartej z Gminą B. umowy nr (...) zasadniczo odbywało się po uprzednim poleceniu wyjazdu udzielanym przez pracownika Gminy Z. L., z którym pozwany pozostawał w codziennym i stałym kontakcie.

dowód: - umowa nr (...) karta 167-170,

- specyfikacja istotnych warunków zamówienia na wykonywania Akcji Zimowej na Drogach Gminnych w Sezonie Zimowym 2012/2013 r. karta 175-178,

- wykaz dróg gminnych objętych zimowym utrzymaniem karta 181-

- specyfikacji technicznej związanej z akcją zimową na drogach gminnych w sezonie zimowym 2012/2013 karta 188-191 akt,

- zeznania pozwanego T. G. (1) karta 284-285 akt (00:43:53 nagrania),

- zeznania świadka Z. L. karta 161-162 (00:35:59 nagrania),

- zeznania świadka L. S. (1) karta 216 -217 (00:48:02 nagrania),

W dniu 11 lutego 2013 r. w miejscowości W. w godzinach rannych padał śnieg, następnie opady ustały, pogoda była słoneczna, pod wieczór pojawiły się przymrozki. W godzinach 10:30 – 12:30 pracownik T. G. (1) L. S. (1) wykonał na terenie wsi W. czynności odśnieżania i piaskowania dróg gminnych, łącznie na trasie B. – W. – G. – W. – D. zużyto 6 ton mieszanki solno – piaskowej. Wykonanie w/w czynności zostało potwierdzone w karcie drogowej Nr 30/2013 r. z dnia 11 lutego 2013 r., która następnie została podpisana i opieczętowana przez osobę uprawnioną z ramienia (...). Prace wykonane w dniu 11 lutego 2013 r. zostały objęte wystawioną przez T. G. (1) na rzecz Gminy B. fakturą VAT (...) z dnia 12 lutego 2013 r. Należność z w/w tytułu została przez Gminę B. rozliczona.

Dnia 11 lutego 2013 r. droga w W. była przejezdna, około godziny 17.00 była na niej cienka warstw lekko ujeżdżonego śniegu. W miejscowości W. nie ma chodników.

dowód: - karta drogowa Nr 30/2013 r. karta 257

- faktura wraz z załącznikami karta 257,

- zeznania świadka Z. L. karta 161-162 (00:35:59 nagrania),

- zeznania świadka L. S. (1) karta 216 -217 (00:48:02 nagrania),

- zeznania świadka T. S. karta 245 -246 (00:09:02 nagrania),

- częściowo zeznania świadka B. T. karta 161 akt (00:15:56 nagrania),

- częściowo zeznania powódki J. T. karta 283-284 akt (00:11:13 nagrania),

W dniu 11 lutego 2013 r. przed godziną 19:00 w miejscowości W., skręcając z ul. (...). III -go Tysiąclecia w kierunku swojego domu, parę metrów za rogiem (...) pośliznęła się i upadła, doznając złamania rzepki kolana prawego z przemieszczeniem. Powódka miała obuwie zimowe na niskim obcasie.

Pierwszej pomocy udzielił powódce sąsiad R. K., który zawiadomił jej męża, następnie wezwano pogotowie. J. T. przewieziona została do (...) Publicznego Zespołu (...) w G., skąd następnie skierowano ją do (...) Publicznego Zespołu (...) w K.. W dniu 12 lutego 2013 r. wykonano u powódki zabieg repozycji oraz zespolenia rzepki prawej, następnie była ona hospitalizowana do dnia 17 lutego 2012 r., kiedy to została wypisana do domu w stanie ogólnym dobrym z zaleceniem kontroli w poradni ortopedycznej.

W dniu 11 maja 2014 r. powódka ponownie została przyjęta na Oddział Urazowo – Ortopedyczny Szpitala w K., gdzie w dniu 12 maja 2014 r. wykonano zabieg usunięcia łączników metalowych z rzepki prawej, w dniu 13 maja 2014 r. wypisano powódkę ze szpitala.

dowód: - odmowa przyjęcia do szpitala karta 8 akt,

- karta informacyjna leczenia szpitalnego karta 9-11 akt,

- historia choroby karta 12 akt,

- dokumentacja medyczna na płcie CD karta 32 akt,

- karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego karta 234 akt,

- karta medycznych czynności ratunkowych karta 235 akt,

- częściowo zeznania świadka B. T. karta 161 akt (00:15:56 nagrania),

- częściowo zeznania powódki J. T. karta 283-284 akt (00:11:13 nagrania),

Następnego dnia po zdarzeniu na miejsce wypadku przyjechał Z. L. celem sprawdzenia stanu drogi. Droga była wówczas odśnieżona.

Poza zdarzeniem objętym pozwem nie było zgłaszanych żadnych uwag co do pracy pozwanego T. G. (1), należycie wypełniał on wynikające z umowy obowiązki. Współpraca pomiędzy Gminą B., a pozwanym T. G. (1) przebiegała prawidłowo i bez zastrzeżeń.

dowód: -zeznania świadka Z. L. karta 161-162 (00:35:59 nagrania),

- zeznania świadka M. K. karta 215-216 akt (00:14:25 nagrania),

- zeznania świadka M. W. karta 217 akt (01:20:26 nagrania),

- zeznania świadka T. S. karta 245 -246 (00:09:02 nagrania),

W okresie od 17 czerwca 2012 r. do 16 czerwca 2013 r. Towarzystwo (...) z siedzibą w W. udzielało Gminie B. ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC zarządcy drogi na podstawie polisy nr (...).

dowód: - akta szkody nr(...),

- ogólne warunki ubezpieczenia dla Samorządu Terytorialnego (...) karta 84 -104

Powódka zgłosiła szkodę Towarzystwu (...), która nie uznała swojej odpowiedzialności za przedmiotowe zdarzenie. Pozwany T. G. (1) również nie uznał swojej odpowiedzialności.

dowód: pismo pozwanego z dnia 12 grudnia 2014 r. karta 67 akt,

- pismo pozwanego z dnia 11 kwietnia 2014 r. karta 21-22 akt,

- akta szkody nr (...)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów przedłożone przez strony, których prawdziwości i wiarygodności nie kwestionowała żadna ze stron, a które również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości. Sąd dał również wiarę zeznaniom świadków Z. L., M. K., M. W., T. S. oraz zeznaniom pozwanego T. G. (1), albowiem były one spójne, logiczne, rzeczowe, wzajemnie się uzupełniały i potwierdzały tworząc bazę do czynienia wiarygodnych ustaleń faktycznych. Natomiast zeznaniom świadka B. T. i powódki J. T. Sąd dał jedynie częściową wiarę, odmawiając im waloru wiarygodności w zakresie twierdzeń odnośnie braku wykonywania przez pozwanego T. G. (1) odśnieżenia i piaskowania dróg oraz nieprawidłowego utrzymywania stanu dróg w miejscowości W. w dniu zdarzenia.

Co do zeznań świadków D. H. i B. G., to w ocenie Sądu nie miały one znaczenia dla rozstrzygnięcia spawy, albowiem świadkowie w ogóle nie pamiętali przedmiotowego zdarzenia.

Sąd oddalił wniosek powódki o dopuszczenie dowodu opinii biegłego chirurga i ortopedy na okoliczność doznanych w wyniku zdarzenia uszkodzeń ciała i skutków zdarzenia, albowiem w okolicznościach niniejszej sprawy przedmiotowy dowód nie miałby znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, prowadząc wyłącznie do przedłużenia postępowania.

W niniejszej sprawie bezsporna jest okoliczność, iż w dacie zdarzenia Towarzystwo (...) z siedziba w W. udzielało Gminie B. ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC zarządcy drogi, jak również okoliczność powierzenia T. G. (1), prowadzącemu działalność gospodarcza pod firmą Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w B. wykonywana prac związanych z usuwaniem skutków zimy na drogach gminnych w sezonie zimowym 2012/2013.

Spór pomiędzy stronami sprowadzał się natomiast do kwestii odpowiedzialności pozwanych za skutki zdarzenia z dnia 11 lutego 2013 r., tak co do samej zasady, jak i wysokości.

W przedmiotowej sprawie, w ocenie Sądu, w pierwszej kolejności odnieść należało się do miejsce w którym doszło do upadku powódki w dniu 11 lutego 2013 r., albowiem jest to kwestia determinująca podmiot zobowiązany do właściwego utrzymania i oczyszczania miejsca zdarzenia i umożliwiająca czynienie dalszych ustaleń w zakresie odpowiedzialności odszkodowawczej. Podkreślenia wymaga, że w obecnym kształcie procesu cywilnego ustawowo podkreślono jego kontradyktoryjny charakter, czego potwierdzeniem są regulacje zawarte w art. 232 k.p.c. oraz w art. 6 k.c. Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania. To one są dysponentem toczącego się procesu i od nich zależy jego wynik. Mają bowiem obowiązek przejawiać aktywność, w celu wykazania wszystkich istotnych okoliczności i faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U z 2012 r. Nr 391) określa zadania gminy oraz obowiązki właścicieli nieruchomości, dotyczące utrzymania czystości i porządku. I tak, zgodnie z art. 5 ust. 4 w/w ustawy obowiązki utrzymania czystości i porządku na drogach publicznych należą do zarządu drogi, zaś stosownie do art. 5 ust. 1 pkt. 4, właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, przy czym za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą dla ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości.

Zgodnie z § 10 ust. 1. Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Droga powinna mieć w szczególności:

1) jezdnię – jeżeli jest przeznaczona do ruchu pojazdów,

2) pobocza lub chodnik – jeżeli jest przeznaczona do ruchu pieszych.

Z kolei stosownie do § 37 ust.1 w/w roporządzenia pobocza gruntowe drogi klasy GP i dróg niższych klas powinny mieć szerokości, z zastrzeżeniem § 38, nie mniejsze niż:

1)1,50 m - na drodze klasy GP;

2)1,25 m - na drodze klasy G;

3)1,00 m - na drodze klasy Z;

4)0,75 m - na drodze klasy L lub D.

W dacie zdarzenie na terenie Gminy B. obowiązywał Załącznik Nr 1 do Uchwały Nr XXVI/218/12 Rady Gminy B. z dnia 17 grudnia 2012 r., w którym w § 2 pkt 9) postanowiono, iż właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku na terenie nieruchomości poprzez uprzątanie przez właścicieli nieruchomości położonych wzdłuż chodników i/lub ulicy niezwłocznie po opadach błota, śniegu, lodu oraz innych zanieczyszczeń np. chwasty, śmieci, piasek itp. z powierzchni/części nieruchomości służących do użytku publicznego w tym z podwórzy, przejść, bram , itp. (przy czym należy to realizować w sposób nie zakłócający ruchu pieszych i pojazdów), oraz posypanie chodnika, w przypadku nie uprzątnięcia lodu, piaskiem lub innym stosownym środkiem w celu zlikwidowania jego śliskości,

W toku niniejszego postępowania strona powodowa nie zdołała jednoznacznie i precyzyjnie wykazać miejsca zdarzenia. Otóż z treści pozwu oraz oświadczeń składanych w toku postępowania likwidacyjnego wynika, iż do upadku J. T. miało dojść na drodze gminnej w miejscowości W., na powierzchni asfaltowej /zgłoszenie szkody w aktach szkody/, tymczasem w toku postępowania sądowego zarówno B. T. – mąż powódki, jak i sama powódka podczas informacyjnego przesłuchania, jak i składając zeznania wskazali, iż do wypadku doszło na „poboczu” drogi, na której nie ma chodnika, bez jednakże sprecyzowania co rozumieją przez pojęcie „pobocze drogi”. Szczegółowe ustalenie miejsca upadku nie jest również możliwe w oparciu o dokumentację fotograficzną i dokonane przez powódkę zaznaczenie miejsca zdarzenia na karcie 210 akt – rejon upadku obejmuje w istocie zarówno popękaną skrajną cześć pasa drogi, jak i pas ziemi wzdłuż nieruchomości przylegających do drogi.

W świetle powyższego, w ocenie Sądu, mając na względzie zarzuty strony pozwanej, uznać należy, iż powódka nie wykazała, iż poślizgnęła się w miejscu w którym za utrzymanie czystość i porządku w istocie odpowiada Gmina B. jako zarządca drogi. Wedle bowiem powołanego powyższej art. 5 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, przy czym za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą dla ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości, obciąża właścicieli nieruchomości, co w konsekwencji wyłącza odpowiedzialność za skutki zdarzenia zarówno pozwanego T. G. (1), jak i Towarzystwo (...) z siedzibą w W..

Niezależnie od powyższych rozważań, nawet przyjmując obowiązek Gminy B. utrzymania w czystości i porządku miejsca, w którym w dniu 11 lutego 2013 r. doszło do upadku J. T., żądanie pozwu nie zasługiwało na uwzględnienie.

Według przepisu art. 429 k.c. kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba że nie ponosi winy w wyborze albo że wykonanie czynności powierzył osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności.

W niniejszej sprawie bezspornym było, iż zarządca drogi we wsi W. – Gmina B. zlecił wykonywanie prac związanych z usuwaniem skutków zimy pozwanemu T. G. (1), który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w B.. świadczy usługi polegające między innymi na utrzymaniu porządku i czystości dróg.

Powódka oparła roszczenie względem T. G. (1) na twierdzeniu, że pozwany ponosi odpowiedzialność za wypadek, któremu uległa na zasadzie winy z art. 415 k.c. Podstawą odpowiedzialności deliktowej jest łączne spełnienie trzech przesłanek – powstanie szkody, zdarzenie, z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy oznaczonego podmiotu (czyn niedozwolony) oraz związek przyczynowy pomiędzy tym zdarzeniem, a szkodą. Za szkodę zatem odpowiada osoba, której zawinione zachowanie jest źródłem powstania tej szkody. Dla oceny, kiedy mamy do czynienia z winą w postaci niedbalstwa, decydujące znaczenie ma miernik staranności, jaki przyjmuje się za wzór prawidłowego postępowania. Przepis art. 355 k.c. stanowi, że dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność).

Przy rozpatrywaniu odpowiedzialności pozwanego należało mieć na uwadze fakt – jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie - że utrzymanie dróg, chodników i innych miejsc w okresie zimowej aury w stanie całkowitego bezpieczeństwa często ze względów technicznych jest niemożliwe do wykonania. Przy gwałtownych opadach śniegu, występującej gołoledzi nie ma często możliwości całkowitego wyeliminowania niedogodności związanych z panującymi warunkami atmosferycznymi i nie można usunąć jednocześnie i na całym podległym terenie każdego przejawu śliskości. Tym samym, takie przypadki będzie trzeba ocenić w rozsądnych granicach, z uwzględnieniem m.in. takich elementów jak możliwości techniczno -organizacyjne zobowiązanego, tzn. przede wszystkim pozostający w jego dyspozycji sprzęt i środki oraz dostępne zaplecze kadrowe.

Związek przyczynowy będący podstawą odpowiedzialności musi mieć charakter normalnego związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zdarzeniem wywołującym szkodę. Ciężar udowodnienia wskazanych wyżej okoliczności spoczywał, zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 6 k.c., na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, czyli na powódce.

W ocenie Sądu powódka nie wykazała przesłanek, od spełnienia których uzależniona była odpowiedzialność pozwanego T. G. (1). Zdaniem Sądu, powódka nie udowodniła winy pozwanego, wyrażającej się w konkretnych zaniechaniach w wykonywaniu swoich obowiązków, które doprowadziły do powstania odczuwanych przez powódkę skutków zdarzenia. Same bowiem twierdzenia, że na drodze było ślisko nie były wystarczające, z kolei zeznania J. T. oraz świadka B. T. na okoliczność braku czynności odśnieżania i piaskowania drogi w tymże dniu, jak i dniach poprzednich nie znalazły potwierdzenia w innych źródłach dowodowych. Wręcz przeciwnie – z całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwany należycie wykonywała swoje obowiązki, w tym również w dniu 11 lutego 2013 r. kiedy to doszło do upadku powódki. Jak bowiem wynika z karty czynności drogowych Nr 30/2013 r. pracownik pozwanego L. S. (2) w dniu 11 lutego 2013 r. w godz. 10:30-12:00 wykonał czynności odśnieżania i piaskowania drogi gminnej w miejscowości W., zużywając tego tego 6 ton mieszkanki. Przedmiotowa karta - zgodnie z ustaleniami umowy łączącej pozwanego z Gminą B. - została przedłożona wyznaczonej w Gminie osobie i przez nią podpisana. Co więcej, usuwanie tegoż dnia skutków zimy na terenie W. zostało wymienione w zestawieniu prac stanowiący załącznik do faktury Vat (...) z dnia 12 lutego 2013 r., która została rozliczona, a zatem zaakceptowana przez Gminę B.. Podkreślenia także wymaga, iż na żądanie strony powodowej, przedłożone zostały oryginały w/w dokumentów, a powódka nie zgłosiła żadnych zastrzeżeń co do prawdziwości w/w dokumentów.

Prawidłowość wykonywania przez powoda czynności odśnieżania w dniu 11 lutego 2013 r. potwierdzają zeznania świadka L. S. (1), który szczegółowo opisał na czym usuwanie skutków zimy na terenie miejscowości W. polega. Wprawdzie świadek nie pamiętał konkretnie dnia 11 lutego 2013 r., jednakże przedstawił szczegółowo typowy przebieg i sposób wykonywania prac, wraz ze wskazaniem trasy przejazdu, rodzajem sprzętu i stosowanych środków. I tak, wskazano iż podczas odśnieżania stosuje się pług, który spycha śnieg, a piaskarką sypana jest mieszkanka soli i piasku, która rozpuszcza lód i daje tarcie. Świadek potwierdził również, iż na karcie z dnia 11 lutego 2013 r. widnieje jego podpis wskazują, iż obszary wymieniane w karcie zostały faktycznie odśnieżone i piaskowane.

Typową przejezdność zimową drogi w W. w dniu 11 lutego 2013 r. potwierdził także sołtys W. T. S., mieszkający na tej samej ulicy co powódka i będący jednocześnie kierowcą autobusu. Otóż świadek w dniu zdarzenia około godziny 17 – tej jechał autobusem przedmiotową drogą nie stwierdzając żadnych szczególnie ciężkich warunków drogowych. Zdaniem świadka był to normalny zimowy dzień, na drodze była cienka warstwa śniegu, śnieg był lekko ujeżdżony. Wbrew twierdzeniom powódki i B. T., T. S. podał, iż miejscowość W. jest odśnieżana, piaskarki jeżdżą w stopniu wystarczającym, nie było sytuacji aby musiał interweniować w związku z brakiem odśnieżenia.

Również sołtys sąsiedniej wsi M. W. zeznał, iż pozwany za pośrednictwem swych pracowników wykonywał czynności odśnieżania – nawierzchnia była odśnieżana, sypany był piasek. Świadek nie słyszał zastrzeżeń odnośnie odśnieżania.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż w/w osoby są obce dla pozwanego, a jako mieszkańcy odśnieżanych terenów, a jednocześnie sołtysi zapewne zależy im na utrzymaniu porządku i bezpieczeństwa wokół ich nieruchomości i na terenie całej miejscowości, w związku z czym nie mieliby interesu w zeznawaniu na korzyść pozwanego.

Podobnie, z zeznań świadka Z. L. wynika staranny, zgody z umową, prawidłowy sposób wykonywania przez pozwanego powierzonych mu czynności w ramach akcji zima (...). Otóż do obowiązków w/w świadka należała między innymi kontrola z ramienia (...) jakości wykonywanych przez pozwanego prac. W ocenie Z. L. przeprowadzane kontrole nie wykazywały żadnych nieprawidłowości, nie otrzymywał on również żadnych skarg lub innych sygnałów od mieszkańców o jakichkolwiek nieprawidłowościach. Co więcej następnego dnia po zdarzeniu w godzinach 11:00-12:00 świadek udał się do miejscowości W. celem sprawdzenia stanu drogi i nie miał w tym zakresie zastrzeżeń – droga była odśnieżona.

W kontekście w/w osobowych źródeł dowodowych, jak i dowodów z dokumentów za wiarygodne Sąd uznał zeznania pozwanego T. G. (1), które w pełni korespondowały z w/w dowodami, wskazując na wykonywanie prac z należytą starannością, zgodnie z postanowieniami umowy zawartej z zarządcą drogi.

Należy nadto wskazać, że umowa łącząca T. G. (1) z zarządcą drogi przewidywała wyjazdy pozwanego na zlecenie Gminy, pozwany w dniu 11 lutego 2013 r. wykonał w sposób prawidłowy czynności odśnieżania i piaskowania w W. i tego samego dnia nie było ponownego zgłoszenia polecenia wyjazdu do tejże miejscowości, zwłaszcza iż wieczorem nie występowały już opady śniegu. Podkreślenia wymaga, iż odpowiedzialność pozwanego nie jest odpowiedzialnością absolutną opartą na zasadzie ryzyka, lecz odpowiedzialnością na zasadzie winy.

Nie bez znaczenia dla oceny jakości wykonywanych prac pozostaje okoliczność, iż T. G. (1) od 2004 r. stale świadczy usługi w zakresie zimowego utrzymania dróg na terenie Gminy B.. Gmina B. nigdy nie zgłaszała jakichkolwiek zastrzeżeń co do jakości wykonywanych prac, zastrzeżenia takie nie były również zgłaszane przez osoby bezpośrednio zainteresowane warunkami drogowi, a mianowicie przez mieszkańców tejże miejscowości, co także potwierdza jakość ich wykonania. Zważyć również należy, iż W. i sąsiednie miejscowości to małe społeczności, gdyby zatem faktycznie czynności odśnieżania nie były należycie wykonywane, z pewnością któryś z mieszkańców zgłaszałby jakieś zastrzeżenia lub uwagi, a takie informacje dotarłyby do Gminy lub samego pozwanego. Strona powodowa, poza własnymi zeznaniami oraz zeznaniami świadka B. T., będącego mężem powódki, nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie własnych twierdzeń, które pozostają w oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem zgromadzonym w analizowanej sprawie. Warto także zaznaczyć, iż powódka nie zabezpieczyła dowodów dotyczących oblodzenia drogi i ewentualnego nieprawidłowego wykonywania przez pozwanego obowiązków. O ile trudno wymagać podejmowania w tym celu działań w dniu wypadku, to jednak w kolejnych dniach takie czynności mogli wykonać choćby mąż powódki. Powódka nie zaoferowała występującego w tego rodzaju sprawach materiału dowodowego, jak np. notatki policyjnej z miejsca zdarzenia (policja nie została wezwana), zeznań innych mieszkańców, którzy mogliby potwierdzić jej wersję zdarzenia (mieszkający na tej samej ulicy (...) nie potwierdził relacji i zarzutów powódki). Oblodzenia i wyjątkowej śliskości nie potwierdzili również wezwani na miejsce zdarzenia ratownicy medyczni D. H. i B. G., którzy nie pamiętali w ogóle przedmiotowe zdarzenia. Przy czym właśnie brak pamięci odnośnie tegoż zdarzenia może pośrednio świadczyć, iż była to typowa zimowa interwencja. Kierując się zasadami doświadczenia życiowego można przyjąć, iż gdyby warunki drogowe były wyjątkowo ciężkie i niebezpieczne, ratownicy zapamiętaliby to zdarzenie.

W tych okolicznościach z powodu braku winy pozwanego T. G. (1) powództwo w stosunku do niego podlegało oddaleniu,

Sąd nie znalazł również podstaw do przyjęcia odpowiedzialności pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W..

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2 art. 822 k.c.).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela ma zatem charakter wtórny do odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego, z tym że co do zasady zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela nie może być wyższy od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego.

Według powołanego już przepisu art. 429 k.c. kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba że nie ponosi winy w wyborze albo że wykonanie czynności powierzył osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał kwestia powierzenia przez zarządcę drogi czynności w zakresie odśnieżania drogi gminnej w W. pozwanemu T. G. (1). W sprawie nie było również kwestionowane, iż T. G. (1) prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w B. jest przedsiębiorstwem, które w zakresie swej działalności zawodowej trudni się wykonywaniem takich czynności.

Skoro zatem niewątpliwym i bezspornym jest, iż Gmina powierzyła zadanie odśnieżania przedsiębiorstwu, które w zakresie swej działalności zawodowej trudni się wykonywaniem takich czynności w rozumieniu art. 429 k.c. tym samym za zaniechanie, na które powołuje się powódka w niniejszej sprawie, powodujące nieodśnieżanie i nieposypanie drogi gminnej w W., nie odpowiada Gmina B. i co w konsekwencji zwalnia z odpowiedzialności również jej ubezpieczyciela Towarzystwo (...) z siedzibą w W..

Jednocześnie należy mieć na względzie fakt, iż skuteczne powierzenie czynności osobie trzeciej, które na podstawie art. 429 k.c. zwalnia od odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez przedsiębiorstwo trudniące się zawodowo wykonywaniem danych czynności, nie wyklucza jednocześnie odpowiedzialności powierzającego za szkodę wyrządzoną jego własnym zaniedbaniem. Zdaniem Sądu, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego wina Gminy B. za zaistnienie zdarzenia i jego skutki nie został jednakże w żaden sposób wykazana. Otóż w zakresie zwalczania na drogach gminnych w sezonie 2012/2013 śliskości z zastosowaniem piasku i mieszkanki piaskowo solnej umowa została sporządzona w sposób precyzyjny i jasno określający zadania do wykonania; zarzuty iż umowa nie odpowiada wymogom ustawy, co miałoby skutkować jej niewłaściwym utrzymaniem nie zostały w żaden sposób sprecyzowane, a tym bardziej wykazane. Wręcz przeciwnie, jak już wyższej wskazywano, z zeznań świadków wynika, iż w sezonie zimowym drogi na terenie Gminy B. utrzymywane były w stanie należytym. W szczególności, wbrew zarzutom powódki, o winie Gminy B. nie świadczy treści pisma z dnia 14 marca 2013 r. /oryginał w aktach szkody nr (...)/. W ocenie Sądu przedmiotowe oświadczenie Wójta nie stanowi bowiem ani uznania powództwa ani też potwierdzenia podnoszonych przez powódkę okoliczności co do niewłaściwego utrzymania drogi, będącego następstwem zawinienia zarządcy drogi.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania uzasadnia przepis art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona, która przegrała sprawę, jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu. Podkreślenia wymaga, iż J. T. została zwolniona od kosztów sądowych w niniejszej sprawie w całości, co jednakże nie zwalnia jej od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi (art. 108 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Ponadto sama okoliczność zwolnienia od kosztów sądowych nie uzasadnia na podstawie art. 102 k.p.c. odstępstwa od ogólnej zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem wyrażonym w judykaturze sama sytuacja ekonomiczna strony, która uzasadniałaby przyjęcie, że nie jest ona bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny ponieść kosztów procesu, nie stanowi sama przez się szczególnie uzasadnionego wypadku, o którym jest mowa w art. 102 k.p.c. (wyr. SA w Lublinie z 14.8.2013 r., I ACA 271/13; wyr. SA w Łodzi z 21.11.2013 r., I ACA 672/13, L.; wyr. SA w Lublinie z 4.6.2014 r., I ACA 132/14, L.; wyr. SA w Białymstoku z 13.6.2014 r., I ACA 44/14, L.).

Jak wynika z treści art. 102 k.p.c. odstąpienie od obciążenia kosztami może nastąpić wyłącznie w przypadkach szczególnie uzasadnionych, których zaistnienie w niniejszej sprawie Sąd nie stwierdza. Otóż powódka, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, świadomie zainicjował postępowanie sądowe, znając uprzednio stanowisko pozwanych i podnoszone przez nich okoliczności. Nie ulega wątpliwości, iż kierując sprawę na drogę postępowania sądowego powódka winna liczyć się z ewentualnymi konsekwencjami wynikającymi z nieuwzględnienia jej żądania właśnie w postaci obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi. W szczególności, zdaniem Sądu, okoliczność, iż przedmiotem sprawy jest zadośćuczynienie, a stroną pozwaną między innymi ubezpieczyciel nie może prowadzić do automatycznego wyjątkowego traktowania strony powodowej; odstąpienie od ogólnej reguły odpowiedzialności za wynika sprawy wymaga bowiem wyjątkowych okoliczności i nie podlega wykładni rozszerzającej. Analizując niniejszą sprawę Sąd takich okoliczności nie stwierdził i biorąc pod uwagę ostateczny wyniku procesu, rozstrzygnięcie o kosztach oparł o treść przepisu art. 98 k.p.c. zasądzając od powódki na rzecz każdego z pozwanych (co do których nie występuje odpowiedzialność solidarna, której nie można domniemywać) poniesione koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Na zasądzoną od powoda na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwotę 7.217,00 zł składała się: kwota 7.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z § 2 pkt 6 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Na zasądzoną od powoda na rzecz pozwanego T. G. (1) kwotę 7.217,00 zł składała się: kwota 7.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z § 2 pkt 6 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Nieuiszczone koszty sądowe, od uiszczenia których powódka została zwolniona, na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, ponosi Skarb Państwa.

Mając na względzie powołane okoliczności, na podstawie wskazanych przepisów, orzeczono jak w sentencji wyroku.

Sygn. akt I C 46/16

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym do tutejszego Sądu powódka J. T. wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych Towarzystwa (...) z siedzibą w W. i T. G. (1) na swoją rzecz kwoty 54.500,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniosła, iż w dniu 11 lutego 2013 r. przed godziną 19:00 w miejscowości W. przechodząc po drodze publicznej poślizgnęła się i upadła na ziemię. Skutkiem wypadku było złamanie rzepki kolana prawego z przemieszczeniem. Powódka została przewieziona do Szpitala w G., skąd z uwagi na charakter złamania została przetransportowana do Szpitala w K.. Podmiotem odpowiedzialnym za utrzymanie chodnika jest Gmina B.. Miejsce gdzie doszło do wypadku było bardzo oblodzone. Gmina B. posiadała ubezpieczenie OC u pozwanego Towarzystwa (...) w W., który odmówił uznania swej odpowiedzialności powołując się na zawarcie przez Gminę B. umowy zlecającej utrzymanie w czystości drogi z T. G. (1) prowadzącym Przedsiębiorstwo (...) w B.. Pozwany T. G. (1) potwierdził fakt zawarcia umowy, nie uznał jednakże swojej odpowiedzialności wskazując, iż w dniu wypadku wykonał czynności wynikające z umowy. Zdaniem powódki droga na której doszło do zdarzenia nie była należycie utrzymana, była oblodzona, a nie było tam chodnika. J. T. wskazała, iż skutki wypadku utrzymują się nadal, noga nie jest sprawna jak przed wypadkiem. W konsekwencji powódka domaga się zadośćuczynienia w kwocie 50.000,00 zł oraz kwoty 4.500,00 zł tytułem kosztów opieki sprawowanej nad powódką podczas unieruchomienia z powodu gipsu.

W odpowiedzi na pozew /karta 38-41 akt/ pozwany T. G. (1) wniósł o oddalenie powództwa w stosunku do niego w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu w pierwszej kolejności zarzucił, iż pomiędzy pozwanymi nie występuje solidarna odpowiedzialność, ze względu na odmienne postawy ewentualnej odpowiedzialności. Pozwany zakwestionował żądanie pozwu tak co do zasady, jak i wysokości. Podniósł, iż nie ponosi winy za zdarzenie, albowiem w dniu 11 lutego 2013 r. pracownik pozwanego L. S. (1) wykonał usługę w postaci odśnieżania i piaskowania we wsi W. w godzinach 10:30 – 12:00, przy czym zużyto 6 ton mieszkanki solno – piskowej. W późniejszych godzinach firma pozwanego nie była kierowana do wykonywania usługi na terenie gminy.

W odpowiedzi na pozew /karta 70-76 akt/ pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, iż w okresie od 17 czerwca 2012 r. do 16 czerwca 2013 r. udzielał Gminie B. ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC zarządcy drogi (polisa nr (...)), jak również. iż prowadził postępowanie likwidacyjne nr (...) na podstawie zgłoszenia szkody z dnia 11 lutego 2013 r., które zakończyło się odmową uznania odpowiedzialności ubezpieczyciela tak co do zasady, jaki i wysokości. Zdaniem pozwanego roszczenie powódki jest nieudowodnione i niewykazane. Pozwany w pierwszej kolejności przeczy jakoby upadek nastąpił na drodze gminnej, powódka przedmiotowej okoliczności nie wykazała w sposób jednoznaczny. Ponadto z ostrożności procesowej wskazano, iż Gmina B. zawarła w dniu 21 października 2011 r. z pozwanym T. G. (2) jako przedsiębiorcą umowę, której przedmiotem było m.in. zwalczanie na drogach gminnych w sezonie 2012/2013 śliskości z zastosowaniem piasku i mieszkanki pisakowo - solnej. Z tego względu, zgodnie z art. 429 k.c., ubezpieczyciel zwolniony jest od odpowiedzialności. Jednocześnie podniesiono, iż wymóg utrzymania dróg gminnych w należytej szorstkości w okresie zimowym musi być dostosowany do realnej możliwości działania Gminy, ewentualna odpowiedzialność Gminy oparta jest bowiem na zasadzie winy, a nie ryzyka. W zakresie roszczenia o zasądzenie kosztów opieki pozwany zarzucił, iż powódka nie wykazała poniesienia tych kosztów, co roszczenie czyni bezpodstawnym. Dodatkowo pozwany wskazał, iż suma ubezpieczenia przy ubezpieczeniu zarządcy drogi wynosi 50.000,00 zł, przy limicie za jedno zdarzenie wynoszącym 50% ów kwoty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany T. G. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w B.. Od 2004 r. pozwany wykonuje dla Gminy B. usługi zimowego utrzymania dróg gminnych.

W dniu 21 października 2011 r. Gmina B. zawarła z T. G. (1) umowę nr (...) przedmiotem której była realizacja zamówienia Akcji Zimowej na drogach gminnych w sezonie zimowym 2012/2013 według lokalizacji z zasad określonych w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia oraz zgodnie z ofertą i pismem akceptującym z dnia 29 października 2012 .

Zgodnie z § 1 ust. 2 pkt 1 w/w umowy usługi zimowe utrzymania dróg będą polegać między innymi na: zwalczaniu śliskości z zastosowaniem piasku i mieszkanki piaskowo – solnej, przy użyciu sprzętu zgodnie standardów zimowego utrzymania określonych w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia. Zgodnie z § 3 ust. 2 decyzję o rozpoczęciu i zakończeniu sezonu zimowego będzie podejmował Wójt Gminy B. lub w jego imieniu I.. ds. Oś. i bhp. Z kolei stosownie do § 4 nadzór nad realizacją robót z ramienia (...) sprawować będą: Wójta Gminy B., Inspektor ds. ochrony środowiska i bha – w/w osoby posiadają kompetencje do wzywania do pracy i odwoływania z pracy zespołów roboczych Wykonawcy, wydawania wiążących poleceń i instrukcji, prowadzenia bieżącej kontroli pracy, a także codziennego potwierdzania dokumentów w zakresie ilości i jakości wykonywanej pracy. Ponadto postanowiono, iż Urząd Gminy zobowiązuje się do każdorazowego potwierdzania wykonania prac pieczęcią i podpisem na kartach wykonywanych usług, a T. G. (1) do każdorazowego przedkładania zleceniodawcy tych dokumentów do potwierdzenia zaraz po wykonaniu czynności lub w dniu następnych. Potwierdzenia na kartach dokonywać będzie pracownik wyznaczony przez Wójta.

Stosownie do specyfikacji istotnych warunków zamówienia na wykonywania Akcji Zimowej na Drogach Gminnych w Sezonie Zimowym 2012/2013 r. przedmiotem zamówienia jest zimowe utrzymanie dróg – odśnieżanie i likwidacja śliskości zimowej wraz z zakupem piasku i soli zimowej z załadunkiem materiałów uszorstniajacych, realizowanych przy użyciu określonego sprzętu.

W sezonie 2012/2013 droga W. – D. o długości 1,5 km oraz drogi i ulice wewnątrz wsi W. o długości 0,5 km jako drogi gminne na terenie Gminy B. objęte były zimowym utrzymaniem wykonywanym przez T. G. (1).

Wykonywanie czynności odśnieżenia przez T. G. (1) w ramach zawartej z Gminą B. umowy nr (...) zasadniczo odbywało się po uprzednim poleceniu wyjazdu udzielanym przez pracownika Gminy Z. L., z którym pozwany pozostawał w codziennym i stałym kontakcie.

dowód: - umowa nr (...) karta 167-170,

- specyfikacja istotnych warunków zamówienia na wykonywania Akcji Zimowej na Drogach Gminnych w Sezonie Zimowym 2012/2013 r. karta 175-178,

- wykaz dróg gminnych objętych zimowym utrzymaniem karta 181-

- specyfikacji technicznej związanej z akcją zimową na drogach gminnych w sezonie zimowym 2012/2013 karta 188-191 akt,

- zeznania pozwanego T. G. (1) karta 284-285 akt (00:43:53 nagrania),

- zeznania świadka Z. L. karta 161-162 (00:35:59 nagrania),

- zeznania świadka L. S. (1) karta 216 -217 (00:48:02 nagrania),

W dniu 11 lutego 2013 r. w miejscowości W. w godzinach rannych padał śnieg, następnie opady ustały, pogoda była słoneczna, pod wieczór pojawiły się przymrozki. W godzinach 10:30 – 12:30 pracownik T. G. (1) L. S. (1) wykonał na terenie wsi W. czynności odśnieżania i piaskowania dróg gminnych, łącznie na trasie B. – W. – G. – W. – D. zużyto 6 ton mieszanki solno – piaskowej. Wykonanie w/w czynności zostało potwierdzone w karcie drogowej Nr 30/2013 r. z dnia 11 lutego 2013 r., która następnie została podpisana i opieczętowana przez osobę uprawnioną z ramienia (...). Prace wykonane w dniu 11 lutego 2013 r. zostały objęte wystawioną przez T. G. (1) na rzecz Gminy B. fakturą VAT (...) z dnia 12 lutego 2013 r. Należność z w/w tytułu została przez Gminę B. rozliczona.

Dnia 11 lutego 2013 r. droga w W. była przejezdna, około godziny 17.00 była na niej cienka warstw lekko ujeżdżonego śniegu. W miejscowości W. nie ma chodników.

dowód: - karta drogowa Nr 30/2013 r. karta 257

- faktura wraz z załącznikami karta 257,

- zeznania świadka Z. L. karta 161-162 (00:35:59 nagrania),

- zeznania świadka L. S. (1) karta 216 -217 (00:48:02 nagrania),

- zeznania świadka T. S. karta 245 -246 (00:09:02 nagrania),

- częściowo zeznania świadka B. T. karta 161 akt (00:15:56 nagrania),

- częściowo zeznania powódki J. T. karta 283-284 akt (00:11:13 nagrania),

W dniu 11 lutego 2013 r. przed godziną 19:00 w miejscowości W., skręcając z ul. (...). III -go Tysiąclecia w kierunku swojego domu, parę metrów za rogiem (...) pośliznęła się i upadła, doznając złamania rzepki kolana prawego z przemieszczeniem. Powódka miała obuwie zimowe na niskim obcasie.

Pierwszej pomocy udzielił powódce sąsiad R. K., który zawiadomił jej męża, następnie wezwano pogotowie. J. T. przewieziona została do (...) Publicznego Zespołu (...) w G., skąd następnie skierowano ją do (...) Publicznego Zespołu (...) w K.. W dniu 12 lutego 2013 r. wykonano u powódki zabieg repozycji oraz zespolenia rzepki prawej, następnie była ona hospitalizowana do dnia 17 lutego 2012 r., kiedy to została wypisana do domu w stanie ogólnym dobrym z zaleceniem kontroli w poradni ortopedycznej.

W dniu 11 maja 2014 r. powódka ponownie została przyjęta na Oddział Urazowo – Ortopedyczny Szpitala w K., gdzie w dniu 12 maja 2014 r. wykonano zabieg usunięcia łączników metalowych z rzepki prawej, w dniu 13 maja 2014 r. wypisano powódkę ze szpitala.

dowód: - odmowa przyjęcia do szpitala karta 8 akt,

- karta informacyjna leczenia szpitalnego karta 9-11 akt,

- historia choroby karta 12 akt,

- dokumentacja medyczna na płcie CD karta 32 akt,

- karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego karta 234 akt,

- karta medycznych czynności ratunkowych karta 235 akt,

- częściowo zeznania świadka B. T. karta 161 akt (00:15:56 nagrania),

- częściowo zeznania powódki J. T. karta 283-284 akt (00:11:13 nagrania),

Następnego dnia po zdarzeniu na miejsce wypadku przyjechał Z. L. celem sprawdzenia stanu drogi. Droga była wówczas odśnieżona.

Poza zdarzeniem objętym pozwem nie było zgłaszanych żadnych uwag co do pracy pozwanego T. G. (1), należycie wypełniał on wynikające z umowy obowiązki. Współpraca pomiędzy Gminą B., a pozwanym T. G. (1) przebiegała prawidłowo i bez zastrzeżeń.

dowód: -zeznania świadka Z. L. karta 161-162 (00:35:59 nagrania),

- zeznania świadka M. K. karta 215-216 akt (00:14:25 nagrania),

- zeznania świadka M. W. karta 217 akt (01:20:26 nagrania),

- zeznania świadka T. S. karta 245 -246 (00:09:02 nagrania),

W okresie od 17 czerwca 2012 r. do 16 czerwca 2013 r. Towarzystwo (...) z siedzibą w W. udzielało Gminie B. ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC zarządcy drogi na podstawie polisy nr (...).

dowód: - akta szkody nr (...),

- ogólne warunki ubezpieczenia dla Samorządu Terytorialnego (...) karta 84 -104

Powódka zgłosiła szkodę Towarzystwu (...), która nie uznała swojej odpowiedzialności za przedmiotowe zdarzenie. Pozwany T. G. (1) również nie uznał swojej odpowiedzialności.

dowód: pismo pozwanego z dnia 12 grudnia 2014 r. karta 67 akt,

- pismo pozwanego z dnia 11 kwietnia 2014 r. karta 21-22 akt,

- akta szkody nr(...)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów przedłożone przez strony, których prawdziwości i wiarygodności nie kwestionowała żadna ze stron, a które również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości. Sąd dał również wiarę zeznaniom świadków Z. L., M. K., M. W., T. S. oraz zeznaniom pozwanego T. G. (1), albowiem były one spójne, logiczne, rzeczowe, wzajemnie się uzupełniały i potwierdzały tworząc bazę do czynienia wiarygodnych ustaleń faktycznych. Natomiast zeznaniom świadka B. T. i powódki J. T. Sąd dał jedynie częściową wiarę, odmawiając im waloru wiarygodności w zakresie twierdzeń odnośnie braku wykonywania przez pozwanego T. G. (1) odśnieżenia i piaskowania dróg oraz nieprawidłowego utrzymywania stanu dróg w miejscowości W. w dniu zdarzenia.

Co do zeznań świadków D. H. i B. G., to w ocenie Sądu nie miały one znaczenia dla rozstrzygnięcia spawy, albowiem świadkowie w ogóle nie pamiętali przedmiotowego zdarzenia.

Sąd oddalił wniosek powódki o dopuszczenie dowodu opinii biegłego chirurga i ortopedy na okoliczność doznanych w wyniku zdarzenia uszkodzeń ciała i skutków zdarzenia, albowiem w okolicznościach niniejszej sprawy przedmiotowy dowód nie miałby znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, prowadząc wyłącznie do przedłużenia postępowania.

W niniejszej sprawie bezsporna jest okoliczność, iż w dacie zdarzenia Towarzystwo (...) z siedziba w W. udzielało Gminie B. ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC zarządcy drogi, jak również okoliczność powierzenia T. G. (1), prowadzącemu działalność gospodarcza pod firmą Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w B. wykonywana prac związanych z usuwaniem skutków zimy na drogach gminnych w sezonie zimowym 2012/2013.

Spór pomiędzy stronami sprowadzał się natomiast do kwestii odpowiedzialności pozwanych za skutki zdarzenia z dnia 11 lutego 2013 r., tak co do samej zasady, jak i wysokości.

W przedmiotowej sprawie, w ocenie Sądu, w pierwszej kolejności odnieść należało się do miejsce w którym doszło do upadku powódki w dniu 11 lutego 2013 r., albowiem jest to kwestia determinująca podmiot zobowiązany do właściwego utrzymania i oczyszczania miejsca zdarzenia i umożliwiająca czynienie dalszych ustaleń w zakresie odpowiedzialności odszkodowawczej. Podkreślenia wymaga, że w obecnym kształcie procesu cywilnego ustawowo podkreślono jego kontradyktoryjny charakter, czego potwierdzeniem są regulacje zawarte w art. 232 k.p.c. oraz w art. 6 k.c. Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania. To one są dysponentem toczącego się procesu i od nich zależy jego wynik. Mają bowiem obowiązek przejawiać aktywność, w celu wykazania wszystkich istotnych okoliczności i faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U z 2012 r. Nr 391) określa zadania gminy oraz obowiązki właścicieli nieruchomości, dotyczące utrzymania czystości i porządku. I tak, zgodnie z art. 5 ust. 4 w/w ustawy obowiązki utrzymania czystości i porządku na drogach publicznych należą do zarządu drogi, zaś stosownie do art. 5 ust. 1 pkt. 4, właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, przy czym za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą dla ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości.

Zgodnie z § 10 ust. 1. Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Droga powinna mieć w szczególności:

1) jezdnię – jeżeli jest przeznaczona do ruchu pojazdów,

2) pobocza lub chodnik – jeżeli jest przeznaczona do ruchu pieszych.

Z kolei stosownie do § 37 ust.1 w/w roporządzenia pobocza gruntowe drogi klasy GP i dróg niższych klas powinny mieć szerokości, z zastrzeżeniem § 38, nie mniejsze niż:

1)1,50 m - na drodze klasy GP;

2)1,25 m - na drodze klasy G;

3)1,00 m - na drodze klasy Z;

4)0,75 m - na drodze klasy L lub D.

W dacie zdarzenie na terenie Gminy B. obowiązywał Załącznik Nr 1 do Uchwały Nr XXVI/218/12 Rady Gminy B. z dnia 17 grudnia 2012 r., w którym w § 2 pkt 9) postanowiono, iż właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku na terenie nieruchomości poprzez uprzątanie przez właścicieli nieruchomości położonych wzdłuż chodników i/lub ulicy niezwłocznie po opadach błota, śniegu, lodu oraz innych zanieczyszczeń np. chwasty, śmieci, piasek itp. z powierzchni/części nieruchomości służących do użytku publicznego w tym z podwórzy, przejść, bram , itp. (przy czym należy to realizować w sposób nie zakłócający ruchu pieszych i pojazdów), oraz posypanie chodnika, w przypadku nie uprzątnięcia lodu, piaskiem lub innym stosownym środkiem w celu zlikwidowania jego śliskości,

W toku niniejszego postępowania strona powodowa nie zdołała jednoznacznie i precyzyjnie wykazać miejsca zdarzenia. Otóż z treści pozwu oraz oświadczeń składanych w toku postępowania likwidacyjnego wynika, iż do upadku J. T. miało dojść na drodze gminnej w miejscowości W., na powierzchni asfaltowej /zgłoszenie szkody w aktach szkody/, tymczasem w toku postępowania sądowego zarówno B. T. – mąż powódki, jak i sama powódka podczas informacyjnego przesłuchania, jak i składając zeznania wskazali, iż do wypadku doszło na „poboczu” drogi, na której nie ma chodnika, bez jednakże sprecyzowania co rozumieją przez pojęcie „pobocze drogi”. Szczegółowe ustalenie miejsca upadku nie jest również możliwe w oparciu o dokumentację fotograficzną i dokonane przez powódkę zaznaczenie miejsca zdarzenia na karcie 210 akt – rejon upadku obejmuje w istocie zarówno popękaną skrajną cześć pasa drogi, jak i pas ziemi wzdłuż nieruchomości przylegających do drogi.

W świetle powyższego, w ocenie Sądu, mając na względzie zarzuty strony pozwanej, uznać należy, iż powódka nie wykazała, iż poślizgnęła się w miejscu w którym za utrzymanie czystość i porządku w istocie odpowiada Gmina B. jako zarządca drogi. Wedle bowiem powołanego powyższej art. 5 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, przy czym za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą dla ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości, obciąża właścicieli nieruchomości, co w konsekwencji wyłącza odpowiedzialność za skutki zdarzenia zarówno pozwanego T. G. (1), jak i Towarzystwo (...) z siedzibą w W..

Niezależnie od powyższych rozważań, nawet przyjmując obowiązek Gminy B. utrzymania w czystości i porządku miejsca, w którym w dniu 11 lutego 2013 r. doszło do upadku J. T., żądanie pozwu nie zasługiwało na uwzględnienie.

Według przepisu art. 429 k.c. kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba że nie ponosi winy w wyborze albo że wykonanie czynności powierzył osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności.

W niniejszej sprawie bezspornym było, iż zarządca drogi we wsi W. – Gmina B. zlecił wykonywanie prac związanych z usuwaniem skutków zimy pozwanemu T. G. (1), który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w B.. świadczy usługi polegające między innymi na utrzymaniu porządku i czystości dróg.

Powódka oparła roszczenie względem T. G. (1) na twierdzeniu, że pozwany ponosi odpowiedzialność za wypadek, któremu uległa na zasadzie winy z art. 415 k.c. Podstawą odpowiedzialności deliktowej jest łączne spełnienie trzech przesłanek – powstanie szkody, zdarzenie, z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy oznaczonego podmiotu (czyn niedozwolony) oraz związek przyczynowy pomiędzy tym zdarzeniem, a szkodą. Za szkodę zatem odpowiada osoba, której zawinione zachowanie jest źródłem powstania tej szkody. Dla oceny, kiedy mamy do czynienia z winą w postaci niedbalstwa, decydujące znaczenie ma miernik staranności, jaki przyjmuje się za wzór prawidłowego postępowania. Przepis art. 355 k.c. stanowi, że dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność).

Przy rozpatrywaniu odpowiedzialności pozwanego należało mieć na uwadze fakt – jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie - że utrzymanie dróg, chodników i innych miejsc w okresie zimowej aury w stanie całkowitego bezpieczeństwa często ze względów technicznych jest niemożliwe do wykonania. Przy gwałtownych opadach śniegu, występującej gołoledzi nie ma często możliwości całkowitego wyeliminowania niedogodności związanych z panującymi warunkami atmosferycznymi i nie można usunąć jednocześnie i na całym podległym terenie każdego przejawu śliskości. Tym samym, takie przypadki będzie trzeba ocenić w rozsądnych granicach, z uwzględnieniem m.in. takich elementów jak możliwości techniczno -organizacyjne zobowiązanego, tzn. przede wszystkim pozostający w jego dyspozycji sprzęt i środki oraz dostępne zaplecze kadrowe.

Związek przyczynowy będący podstawą odpowiedzialności musi mieć charakter normalnego związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zdarzeniem wywołującym szkodę. Ciężar udowodnienia wskazanych wyżej okoliczności spoczywał, zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 6 k.c., na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, czyli na powódce.

W ocenie Sądu powódka nie wykazała przesłanek, od spełnienia których uzależniona była odpowiedzialność pozwanego T. G. (1). Zdaniem Sądu, powódka nie udowodniła winy pozwanego, wyrażającej się w konkretnych zaniechaniach w wykonywaniu swoich obowiązków, które doprowadziły do powstania odczuwanych przez powódkę skutków zdarzenia. Same bowiem twierdzenia, że na drodze było ślisko nie były wystarczające, z kolei zeznania J. T. oraz świadka B. T. na okoliczność braku czynności odśnieżania i piaskowania drogi w tymże dniu, jak i dniach poprzednich nie znalazły potwierdzenia w innych źródłach dowodowych. Wręcz przeciwnie – z całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwany należycie wykonywała swoje obowiązki, w tym również w dniu 11 lutego 2013 r. kiedy to doszło do upadku powódki. Jak bowiem wynika z karty czynności drogowych Nr 30/2013 r. pracownik pozwanego L. S. (2) w dniu 11 lutego 2013 r. w godz. 10:30-12:00 wykonał czynności odśnieżania i piaskowania drogi gminnej w miejscowości W., zużywając tego tego 6 ton mieszkanki. Przedmiotowa karta - zgodnie z ustaleniami umowy łączącej pozwanego z Gminą B. - została przedłożona wyznaczonej w Gminie osobie i przez nią podpisana. Co więcej, usuwanie tegoż dnia skutków zimy na terenie W. zostało wymienione w zestawieniu prac stanowiący załącznik do faktury Vat (...) z dnia 12 lutego 2013 r., która została rozliczona, a zatem zaakceptowana przez Gminę B.. Podkreślenia także wymaga, iż na żądanie strony powodowej, przedłożone zostały oryginały w/w dokumentów, a powódka nie zgłosiła żadnych zastrzeżeń co do prawdziwości w/w dokumentów.

Prawidłowość wykonywania przez powoda czynności odśnieżania w dniu 11 lutego 2013 r. potwierdzają zeznania świadka L. S. (1), który szczegółowo opisał na czym usuwanie skutków zimy na terenie miejscowości W. polega. Wprawdzie świadek nie pamiętał konkretnie dnia 11 lutego 2013 r., jednakże przedstawił szczegółowo typowy przebieg i sposób wykonywania prac, wraz ze wskazaniem trasy przejazdu, rodzajem sprzętu i stosowanych środków. I tak, wskazano iż podczas odśnieżania stosuje się pług, który spycha śnieg, a piaskarką sypana jest mieszkanka soli i piasku, która rozpuszcza lód i daje tarcie. Świadek potwierdził również, iż na karcie z dnia 11 lutego 2013 r. widnieje jego podpis wskazują, iż obszary wymieniane w karcie zostały faktycznie odśnieżone i piaskowane.

Typową przejezdność zimową drogi w W. w dniu 11 lutego 2013 r. potwierdził także sołtys W. T. S., mieszkający na tej samej ulicy co powódka i będący jednocześnie kierowcą autobusu. Otóż świadek w dniu zdarzenia około godziny 17 – tej jechał autobusem przedmiotową drogą nie stwierdzając żadnych szczególnie ciężkich warunków drogowych. Zdaniem świadka był to normalny zimowy dzień, na drodze była cienka warstwa śniegu, śnieg był lekko ujeżdżony. Wbrew twierdzeniom powódki i B. T., T. S. podał, iż miejscowość W. jest odśnieżana, piaskarki jeżdżą w stopniu wystarczającym, nie było sytuacji aby musiał interweniować w związku z brakiem odśnieżenia.

Również sołtys sąsiedniej wsi M. W. zeznał, iż pozwany za pośrednictwem swych pracowników wykonywał czynności odśnieżania – nawierzchnia była odśnieżana, sypany był piasek. Świadek nie słyszał zastrzeżeń odnośnie odśnieżania.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż w/w osoby są obce dla pozwanego, a jako mieszkańcy odśnieżanych terenów, a jednocześnie sołtysi zapewne zależy im na utrzymaniu porządku i bezpieczeństwa wokół ich nieruchomości i na terenie całej miejscowości, w związku z czym nie mieliby interesu w zeznawaniu na korzyść pozwanego.

Podobnie, z zeznań świadka Z. L. wynika staranny, zgody z umową, prawidłowy sposób wykonywania przez pozwanego powierzonych mu czynności w ramach akcji zima (...). Otóż do obowiązków w/w świadka należała między innymi kontrola z ramienia (...) jakości wykonywanych przez pozwanego prac. W ocenie Z. L. przeprowadzane kontrole nie wykazywały żadnych nieprawidłowości, nie otrzymywał on również żadnych skarg lub innych sygnałów od mieszkańców o jakichkolwiek nieprawidłowościach. Co więcej następnego dnia po zdarzeniu w godzinach 11:00-12:00 świadek udał się do miejscowości W. celem sprawdzenia stanu drogi i nie miał w tym zakresie zastrzeżeń – droga była odśnieżona.

W kontekście w/w osobowych źródeł dowodowych, jak i dowodów z dokumentów za wiarygodne Sąd uznał zeznania pozwanego T. G. (1), które w pełni korespondowały z w/w dowodami, wskazując na wykonywanie prac z należytą starannością, zgodnie z postanowieniami umowy zawartej z zarządcą drogi.

Należy nadto wskazać, że umowa łącząca T. G. (1) z zarządcą drogi przewidywała wyjazdy pozwanego na zlecenie Gminy, pozwany w dniu 11 lutego 2013 r. wykonał w sposób prawidłowy czynności odśnieżania i piaskowania w W. i tego samego dnia nie było ponownego zgłoszenia polecenia wyjazdu do tejże miejscowości, zwłaszcza iż wieczorem nie występowały już opady śniegu. Podkreślenia wymaga, iż odpowiedzialność pozwanego nie jest odpowiedzialnością absolutną opartą na zasadzie ryzyka, lecz odpowiedzialnością na zasadzie winy.

Nie bez znaczenia dla oceny jakości wykonywanych prac pozostaje okoliczność, iż T. G. (1) od 2004 r. stale świadczy usługi w zakresie zimowego utrzymania dróg na terenie Gminy B.. Gmina B. nigdy nie zgłaszała jakichkolwiek zastrzeżeń co do jakości wykonywanych prac, zastrzeżenia takie nie były również zgłaszane przez osoby bezpośrednio zainteresowane warunkami drogowi, a mianowicie przez mieszkańców tejże miejscowości, co także potwierdza jakość ich wykonania. Zważyć również należy, iż W. i sąsiednie miejscowości to małe społeczności, gdyby zatem faktycznie czynności odśnieżania nie były należycie wykonywane, z pewnością któryś z mieszkańców zgłaszałby jakieś zastrzeżenia lub uwagi, a takie informacje dotarłyby do Gminy lub samego pozwanego. Strona powodowa, poza własnymi zeznaniami oraz zeznaniami świadka B. T., będącego mężem powódki, nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie własnych twierdzeń, które pozostają w oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem zgromadzonym w analizowanej sprawie. Warto także zaznaczyć, iż powódka nie zabezpieczyła dowodów dotyczących oblodzenia drogi i ewentualnego nieprawidłowego wykonywania przez pozwanego obowiązków. O ile trudno wymagać podejmowania w tym celu działań w dniu wypadku, to jednak w kolejnych dniach takie czynności mogli wykonać choćby mąż powódki. Powódka nie zaoferowała występującego w tego rodzaju sprawach materiału dowodowego, jak np. notatki policyjnej z miejsca zdarzenia (policja nie została wezwana), zeznań innych mieszkańców, którzy mogliby potwierdzić jej wersję zdarzenia (mieszkający na tej samej ulicy (...) nie potwierdził relacji i zarzutów powódki). Oblodzenia i wyjątkowej śliskości nie potwierdzili również wezwani na miejsce zdarzenia ratownicy medyczni D. H. i B. G., którzy nie pamiętali w ogóle przedmiotowe zdarzenia. Przy czym właśnie brak pamięci odnośnie tegoż zdarzenia może pośrednio świadczyć, iż była to typowa zimowa interwencja. Kierując się zasadami doświadczenia życiowego można przyjąć, iż gdyby warunki drogowe były wyjątkowo ciężkie i niebezpieczne, ratownicy zapamiętaliby to zdarzenie.

W tych okolicznościach z powodu braku winy pozwanego T. G. (1) powództwo w stosunku do niego podlegało oddaleniu,

Sąd nie znalazł również podstaw do przyjęcia odpowiedzialności pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W..

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2 art. 822 k.c.).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela ma zatem charakter wtórny do odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego, z tym że co do zasady zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela nie może być wyższy od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego.

Według powołanego już przepisu art. 429 k.c. kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba że nie ponosi winy w wyborze albo że wykonanie czynności powierzył osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał kwestia powierzenia przez zarządcę drogi czynności w zakresie odśnieżania drogi gminnej w W. pozwanemu T. G. (1). W sprawie nie było również kwestionowane, iż T. G. (1) prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w B. jest przedsiębiorstwem, które w zakresie swej działalności zawodowej trudni się wykonywaniem takich czynności.

Skoro zatem niewątpliwym i bezspornym jest, iż Gmina powierzyła zadanie odśnieżania przedsiębiorstwu, które w zakresie swej działalności zawodowej trudni się wykonywaniem takich czynności w rozumieniu art. 429 k.c. tym samym za zaniechanie, na które powołuje się powódka w niniejszej sprawie, powodujące nieodśnieżanie i nieposypanie drogi gminnej w W., nie odpowiada Gmina B. i co w konsekwencji zwalnia z odpowiedzialności również jej ubezpieczyciela Towarzystwo (...) z siedzibą w W..

Jednocześnie należy mieć na względzie fakt, iż skuteczne powierzenie czynności osobie trzeciej, które na podstawie art. 429 k.c. zwalnia od odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez przedsiębiorstwo trudniące się zawodowo wykonywaniem danych czynności, nie wyklucza jednocześnie odpowiedzialności powierzającego za szkodę wyrządzoną jego własnym zaniedbaniem. Zdaniem Sądu, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego wina Gminy B. za zaistnienie zdarzenia i jego skutki nie został jednakże w żaden sposób wykazana. Otóż w zakresie zwalczania na drogach gminnych w sezonie 2012/2013 śliskości z zastosowaniem piasku i mieszkanki piaskowo solnej umowa została sporządzona w sposób precyzyjny i jasno określający zadania do wykonania; zarzuty iż umowa nie odpowiada wymogom ustawy, co miałoby skutkować jej niewłaściwym utrzymaniem nie zostały w żaden sposób sprecyzowane, a tym bardziej wykazane. Wręcz przeciwnie, jak już wyższej wskazywano, z zeznań świadków wynika, iż w sezonie zimowym drogi na terenie Gminy B. utrzymywane były w stanie należytym. W szczególności, wbrew zarzutom powódki, o winie Gminy B. nie świadczy treści pisma z dnia 14 marca 2013 r. /oryginał w aktach szkody nr (...)/. W ocenie Sądu przedmiotowe oświadczenie Wójta nie stanowi bowiem ani uznania powództwa ani też potwierdzenia podnoszonych przez powódkę okoliczności co do niewłaściwego utrzymania drogi, będącego następstwem zawinienia zarządcy drogi.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania uzasadnia przepis art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona, która przegrała sprawę, jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu. Podkreślenia wymaga, iż J. T. została zwolniona od kosztów sądowych w niniejszej sprawie w całości, co jednakże nie zwalnia jej od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi (art. 108 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Ponadto sama okoliczność zwolnienia od kosztów sądowych nie uzasadnia na podstawie art. 102 k.p.c. odstępstwa od ogólnej zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem wyrażonym w judykaturze sama sytuacja ekonomiczna strony, która uzasadniałaby przyjęcie, że nie jest ona bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny ponieść kosztów procesu, nie stanowi sama przez się szczególnie uzasadnionego wypadku, o którym jest mowa w art. 102 k.p.c. (wyr. SA w Lublinie z 14.8.2013 r., I ACA 271/13; wyr. SA w Łodzi z 21.11.2013 r., I ACA 672/13, L.; wyr. SA w Lublinie z 4.6.2014 r., I ACA 132/14, L.; wyr. SA w Białymstoku z 13.6.2014 r., I ACA 44/14, L.).

Jak wynika z treści art. 102 k.p.c. odstąpienie od obciążenia kosztami może nastąpić wyłącznie w przypadkach szczególnie uzasadnionych, których zaistnienie w niniejszej sprawie Sąd nie stwierdza. Otóż powódka, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, świadomie zainicjował postępowanie sądowe, znając uprzednio stanowisko pozwanych i podnoszone przez nich okoliczności. Nie ulega wątpliwości, iż kierując sprawę na drogę postępowania sądowego powódka winna liczyć się z ewentualnymi konsekwencjami wynikającymi z nieuwzględnienia jej żądania właśnie w postaci obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi. W szczególności, zdaniem Sądu, okoliczność, iż przedmiotem sprawy jest zadośćuczynienie, a stroną pozwaną między innymi ubezpieczyciel nie może prowadzić do automatycznego wyjątkowego traktowania strony powodowej; odstąpienie od ogólnej reguły odpowiedzialności za wynika sprawy wymaga bowiem wyjątkowych okoliczności i nie podlega wykładni rozszerzającej. Analizując niniejszą sprawę Sąd takich okoliczności nie stwierdził i biorąc pod uwagę ostateczny wyniku procesu, rozstrzygnięcie o kosztach oparł o treść przepisu art. 98 k.p.c. zasądzając od powódki na rzecz każdego z pozwanych (co do których nie występuje odpowiedzialność solidarna, której nie można domniemywać) poniesione koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Na zasądzoną od powoda na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwotę 7.217,00 zł składała się: kwota 7.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z § 2 pkt 6 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Na zasądzoną od powoda na rzecz pozwanego T. G. (1) kwotę 7.217,00 zł składała się: kwota 7.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z § 2 pkt 6 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Nieuiszczone koszty sądowe, od uiszczenia których powódka została zwolniona, na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, ponosi Skarb Państwa.

Mając na względzie powołane okoliczności, na podstawie wskazanych przepisów, orzeczono jak w sentencji wyroku.